Het spreekwoord van de dag zegt: van de regen in de drop en dat was vandaag spijtig genoeg de realiteit met opnieuw regen ...
Maar niet getreurd! De regenjassen werden boven gehaald en WTC Steenoven zette zich in gang.
Nog een kleine anekdote: Jos moest nog snel naar het groot toilet, maar hij zat in de verkeerde kamer. HIj had zich van verdieping vergist ...
De eerste fietsuren verliepen grijs en van de omgeving was er niet veel te zien. Rond tien uur klaarde het op en de regenjas werd opgeborgen.
Na het klimwerk begonnen we aan een tocht van 15 km langs het kanaal. Hier was een hoofdrol weggelegd voor de natuur: we passeerden meerdere meren en zagen buizerds, struisvogels, en dat allemaal LIVE.
Net voor de stop werd Stefan gestoken door een insect. Korte tijd later kreeg hij een allergische reactie. Kris en Davy diende de eerste zorgen toe, maar om zeker te zijn werd hij voor observatie naar het ziekenhuis gevoerd. Achteraf werd duidelijk dat de snelle en kordate aanpak van onze medische staf de juiste was. Stefan herstelde snel.
Op dat moment bleek nog maar eens dat we één grote familie zijn: De ene zorgde voor een deken, de ander haalde een kussen, een derde hield Stefans benen omhoog, de anderen zorgden dat dokter en verpleegkundige ook iets in de mond konden steken en ruimden de picknicktafel netjes af. Andy merkte s avonds op dat Davy een goede verpleegster was Wetende dat Stefan in goede handen was (ook Kris begeleidde hem) vervolgden we onze tocht voor de laatste 60 km en opnieuw Il pleut. Ondanks het slechte weer overwonnen we col de Chapelotte en reden omstreeks 16 uur de parking van Hotel Régal op.
Om 20 uur was het avondmaal gepland zodat we allen samen konden dineren. De vrijgekomen tijd werd nuttig besteed aan het poetsen van de fietsen, douchen en de fietsuitrusting uitwassen.
Wat schaftte de pot?
voorgerecht van paté du canard en salade met kip
kabeljauw met groenten en aardappelen
du fromage
abrikozentaart met ijs.
Om 22 uur volgde de briefing voor morgen. Iedereen vond het spannend want dan moet er 70 km geklommen worden van de 145 km. Onder andere Grand Ballon, een beruchte col staat op het programma.
Op dit moment hebben sommigen een andere col voor zich staan
Bonne nuit!
P.S.: Door technische problemen kunnen we vanavond spijtig genoeg geen foto's doorsturen. Hopelijk lukt het morgen wel.
Bij het ontbijt waren de meesten gezichten bedrukt. Dit had niets te maken met zware benen, maar het regende pijpenstelen ... . Maar een half uurtje later klaarden zowel de lucht als de gezichten op. De bagage werd weer vakkundig ingeladen en om 8 uur waren we op weg. Onderweg werden we 'om de haverklap' getrakteerd op prachtige landschappen. We waanden ons in een sprookje toen na ongeveer 60 km het kasteel van Vianden opeens vanuit de verte opdook. Er werd even gestopt om mooie kiekjes te schieten. Koen en Katrien hadden een idyllisch plaatsje uitgezocht voor de eerste picknick van de dag: 'homemade' pasta met tonijn of ham, een lekkere banaan, ... . De batterijen werden opgeladen en de bidons gevuld. Na 120 kilometer (ongeveer om 15 uur) moest er bijgetankt worden en de volgwagen wachtte ons op in Sierck Les Bains, aan de oever van de Moezel. Slippers werden even aangeschoten en de stoeltjes opengevouwen. Naast enkele sanitaire stops verliep de rit zonder problemen. De laatste loodjes wegen nog altijd het zwaarst, maar dit kon deze 'supergemotiveerde' groep niet deren en uiteindelijk arriveerden we om 18 uur aan hotel Campanile, met 172 km en 2100 hoogtemeters op de teller. Het avondmaal werd pas opgediend om 19.30 uur en nadat eerst de koffer naar de eerste of tweede etage werd gesleurd, kroop iedereen onder een verkwikkende douche. Hier het menu voor het avondmaal: saladebuffet, pasta met kip en een dessertbuffet en voor de liefhebbers nog een koffie. Het eten was wederom lekker; maar volgens sommigen kon de communicatie met de garçon iets duidelijker ... Om 21.15 uur werd de groep gebrieft over etappe 3. Dit zou volgens Erwin de 'mietjesetappe' worden: de kortste en minst zware (lees: minste klimmen). Op het moment dat ik (Danny) dit schrijf is het 5 voor 10 en zijn de meesten al naar bed. Enkelen passeren nog bij Katrien en Jos om de nodige spieren los te maken en een kleine groep kaart nog na over de tocht van vandaag. Zoals jullie lezen: alles loopt hier op wieltjes!
Om 7.30 uur verzamelden fietsers, begeleiders, partners en kinderen op de tennis. Het ontbijt, verzorgd door het team van Bram, werd zeer gesmaakt. Na de obligate groepsfoto was het tijd voor de laatste knuffels en kusjes. Here we go!
Het eerste deel van de rit werd geleid door Danny in een zonovergoten sfeer; Hij bracht ons o.a. over de Hallembaye. Aan de eerste stop in val Dieu wachtte ons een verrassing: François Molenberghs en vrouw! Ondertussen hadden we al afscheid genomen van Patrick Bams en nu keerden Ludo, Cyriel, Kwint en Rudi ook huiswaarts. Bedankt mannen!
Nu was het aan Erwin om de groep te leiden. Hij bracht ons naar, op en over het hoogste punt van België, het signaal van Botrange, op 692 meter boven zeeniveau. (Gilles kende hier een lekke band.) Een frisse cola en : of een stukje taart laadden de batterijen weer op voor het laatste deel.
Herman had de taak om ons veilig naar het hotel te leiden. Spijtig genoeg gooide de regen roet in het eten, maar ondanks dat het landschap vele ups en downs kende, bleef het moraal hoog, zelfs bij Frank na een lekke band: hij probeerde zijn reserveband op te pompen met een leeg bommetje ...
Na een laatste klimmetje arriveerden we, opnieuw onder begeleiding van de zon, om 18 uur aan hotel Paquet. De euforie was groot en na een deugddoende douche wachtte ons een heerlijk avondmaal: paté, broccolisoep, varkenshaasje met een lekker sausje en rösti's, coupe Bresiliënne.
Het was Franks dagje niet: een nieuwe gsm en een iets oudere man gaan niet samen. Via Chris moest Crista op zoek naar de PUK-code ... Om 21.15 uur was het tijd voor de briefing: route dag 2, hoogtemeters, kleding, ... . Iedereen was opnieuw gemotiveerd en wil morgen fris en monter aan de start staan. Daarom trokken de meesten (niet iedereen ...) om 22 uur naar de kamer. Het ontbijt wordt geserveerd om 7 uur. Groeten uit Burg Reuland en tot morgen!
Tussen 19 en 20 uur brachten onze twaalf fietsers en 2 begeleiders hun koffer en 'relaxstoeltje' binnen bij Davy.
Daarna werd de 'camionnette' vakkundig geladen onder goedkeurend toezicht van Koen: bagage, stoeltjes, reservefietsen, reservewielen, frigo, ... teveel om op te noemen! Koen keek en zag dat het goed was. Ook Katrien bracht een kort inspectiebezoek.
Morgenochtend nemen we afscheid van familie, partner en/of kinderen met een ontbijt op de tennis. Met een goedgevulde maag zullen we onze reis aanvatten.
Ook hoorden we dat enkele andere clubleden ons zullen vergezellen op de eerste kilometers van onze tocht. Daarvoor alvast onze dank!
Om 7.30 uur verzamelden fietsers, begeleiders, partners en kinderen op de tennis. Het ontbijt, verzorgd door het team van Bram, werd zeer gesmaakt. Na de obligate groepsfoto was het tijd voor de laatste knuffels en kusjes. Here we go!
