Triiiing: 6.30 uur: Op de kamers loopt de wekker of gsm af en de oogjes gaan steeds moeizamer open.

Snel even de koffers inpakken, como-outfit aan en aanschuiven aan het ontbijt. Opnieuw hadden we niet te klagen: er was een uitgebreid buffet.

Terwijl Koen de camionette voorreed, haalden wij de fietsen uit de ‘stalling’. Wat een gek gezicht: coureurs met de fiets door de lobby van een hotel …

Dit keer vertrokken we in een stralend zonnetje en dat ‘achtervolgde’ ons de hele dag. Zalig!

De mecanicien repareerde het pedaal van Erwin en probeerde ook het wiel van Davy te maken, maar tevergeefs … . Hij zou plaatsnemen in de bezemwagen en een bekwamer iemand opzoeken. Spijtig genoeg was het bijna overal sluitingsdag en hij kon pas namiddag bij de groep aansluiten.

Het beloofde een lange en zware dag te worden met 169 geplande kilometers en meer dan 3000 hoogtemeters …

De Mont-Crosin na 75 km was een opwarmertje en steeg tot 1216 meter hoogte.

Aan de voet van de Chasseral stond de picknick al klaar. Deze had een Zwitsers tintje want Koen, Katrien en Davy kozen enkele lekkere kazen uit. Ook een fris blikje cola werd niet afgeslagen!

Daarna was het tijd voor de klim van de dag: de Chasseral: 11 km klimmen van ongeveer 800 tot 1216 meter met een gemiddelde van 6,6 % (maar weet dat er afdalingen inzaten …).

Ondanks de ‘pijn aan de poep, de meest voorkomende kwaal’ en ondanks het afzien genoot iedereen van deze zware klim (pieken tot 11 %), maar het panorama boven met het zicht over 3 grote meren maakte alles goed. Van de eerste tot de laatste kwamen ze moe, maar glunderend boven. Het bleken uiteindelijk 3400 hoogtemeters te zijn!

We twijfelen of er geen besmettelijke ziekte in de groep zit want na Andy reed vandaag Frank verkeerd, maar hij zag zijn fout snel in.

Enkelen kregen er niet genoeg van en reden helemaal tot aan het weerstation voor wat extra hoogtemeters.

De afdaling was 18 km lang en er werden snelheden gehaald tot … km per uur (dit vermelden we niet om jullie niet ongerust te maken).

De moraal zat er goed in tijdens de laatste 30 km en Jos trok de groep zelfs op een lint.

De beproeving was nog niet gedaan: het landschap bleef glooiend en dreef velen tot het uiterste, maar uiteindelijk om kwart voor 8, bijna twaalf uur na vertrek, arriveerden we aan hotel ‘De l’ Escale’.

Er werd snel gedoucht en om 20.45 uur werd er aangeschoven aan tafel. Er werd ons een koude schotel, kip met rijst en een ijsje voorgeschoteld. We konden onze reserves aanvullen.

Ondertussen is het 22.30 uur en wat zijn wij aan het doen?

• De één ligt op de slachtbank. (Lees massagetafel)

• Een ander steekt zijn hand in de zak chips.

• Een derde schrijft deze blog.

• Een vierde ligt op zijn bed met de benen omhoog.

• Een vijfde belt even met het vrouwtje.

• …

Morgen staat er een korte rit op het programma. We vertrekken daarom pas om 9 uur.

Como, we komen eraan!

P.S.: een grote dankjewel van Andy aan Stefan. Zij weten zelf waarvoor … ssssst! Slaapwel!