Wat wil je nog meer: ontbijten aan het meer; daar droomt iedereen toch van!

Het ophalen van de fietsen en het inladen van de bagage is ondertussen ook routine geworden. De ketting werd nog even geolied en weg waren we!

Tijdens de briefing door Erwin waren we gisterenavond al duidelijk geïnformeerd over de zwaarte van de rit; dus het vertrek richting Meiringen verliep rustig. Maar dan …: de Grimselpas: 26,5 km klimmen met stijgingspercentages tot 12 %. Het was echt wel ‘arbeiten’, maar we kregen veel in de plaats. Het landschap was adembenemend. We zagen kleine en grote bergwatervallen, stuwmeren op grote hoogte, rotsformaties in alle kleuren; we vielen van de ene verbazing in de andere. Het Y-team bestond vandaag uit 4 leden: Danny, Davy, Andy en Jos(y). Maar hij laat de anderen al snel in de steek. Opnieuw was de euforie groot toen iedereen de top op meer dan 2100 meter bereikte.

Er was geen tijd om hier uitgebreid over na te kaarten want de dag was nog lang. Ondertussen is al duidelijk wie de snelheidsduivels zijn (de snelheden halen ondertussen al 3 cijfers) en wie de angsthazen; ook tijdens het afdalen zijn er grote tijdsverschillen, maar iedereen geniet op zijn manier. We fietsten 40 km in dalende lijn richting Brigg, aan de voet van de Simplonpas.

22 km klimmen aan temperaturen boven de 35 graden met over de eerste 8 km een gemiddelde van meer dan 9 %, we kregen het niet cadeau. Dit keer was het voor velen het klaren van een vervelende klus, maar de Ganterbrücke was indrukwekkend. Sommigen namen even tijd voor een mooie foto. Boven op de top maakte Koen nog een mooie groepsfoto bij het beeld van een adelaar uit de Tweede Wereldoorlog. Tijdens deze fietsreis hebben we toch ook al veel cultuur opgesnoven.

Vanaf dan was het de ketting ‘op den grote leggen’ en gas geven. De kilometers vlogen voorbij en voor we het wisten stonden we aan de Zwitsers-Italiaanse grens. Het was precies of we in een andere wereld terecht kwamen met o.a. een zeer slecht wegdek. We waren beter gewend … Toch werden Herman, Erwin, Davy, Stefan en Frank geflitst … (Je mocht er 70 …).

Om 19.10 uur werden de felicitaties onderling uitgewisseld (een dagelijkse traditie) bij het bereiken van hotel ‘Eurossola’. Er was nog even tijd voor een snelle pint, koffie, cola, …

We hebben geluk wat de kamers betreft; alle nodige voorzieningen zijn steeds aanwezig.

Door het lange haar van Erwin raakte de afloop van de douche verstopt en de chef-kok moest te hulp snellen.

Gelukkig was hij niet alleen een ‘handyman’ , maar ook een talent aan de pannen. Dat bleek tijdens het ‘cena’:

• prima piatti: ravioli / risotto / tagliatella

• secundo piatti: saltembocca / marsala / escalope

• desserta: yoghurtijs / chocomousse / appeltaart

Voor alles is een laatste keer, dus ook voor de briefing. Wat staat er morgen op het programma? We gaan in laatste rechte lijn (lees: klimmen en dalen) richting het Comomeer.

De laatste etappe telt 125 km met opnieuw meer dan 2000 hoogtemeters. De groep hoeft voor deze rit niet meer gemotiveerd te worden. Como halen: Si, io posso! (Yes, we can!)

Foto's doorsturen lukt vandaag (lees vannacht ...) spijtig genoeg niet ... Hopelijk morgen!