Het verhaal :

Deze zondagochtend werd het peloton wakker aan de voet van de Vogezen. De mist en wolken hingen rond de hoge toppen en het was duidelijk:  vandaag worden de mannen van ‘les gamins’ onderscheiden. Gisteren werd immers door de organisatie aangekondigd dat deze etappe de volledige Vogezen zouden doorkruisen met maar liefst 4 cols om te beklimmen.

Eén van die ‘jongere’ gamins startte vandaag niet op de fiets en koos voor een dagje in de bus na aanhoudende klachten (darmen) en is vandaag volop aan het balen maar wel fier om een verslag te mogen schrijven voor het thuisfront.

Voor de start werden de laatste bijstellingen gedaan aan de fietsen. Dit was de eerste keer deze reis dat ik iedereen zo serieus met zijn materiaal bezig zag. Zenuwen of gewoon heel professioneel met de sport bezig ? Nadat kettingen gesmeerd, kopseries bijgesteld, remblokken vervangen zijn, werd de etappe met een lichte vertraging aangevat om 8u35.

Op de eerste beklimming, Col de Mandray  (4km,  6% gem.) zocht ieder zijn eigen tempo. Ben & Stefan toonden onmiddellijk hun goede klimmersbenen en sloegen een gat op de rest, groep 1 was een feit. Gevolgd door Frank, Chris, Jan, Erwin, Herman en Jos in een gespreide groep 2. De achtervolgers DannY,DavY en AndY, ‘Group - Why are we doing this?’ begon de dag verstandig en op een rustig tempo. De eerste beklimming is een feit. Eerste vaststelling en constante van de dag, een gemiddelde stijgingspercentage zegt niets, want een max. van 14% is gemeten tijdens de eerste klim.
à De benen hebben ondertussen door dat het menens is vandaag.

Boven op de 2^e col van de dag, de Hohneck (17km , 4,1% gem.), werden de verschillen in klimmerscapaciteiten duidelijk. Minuten tussen verschillende rijders werden opgemeten. Iedereen kwam ondanks aanhoudende regen met een grote glimlach en veel voldoening boven op de top aan. Tot één persoon vermist werd. Team Y, telde slechts 2 leden nadat Andy onderweg zijn goede voorbereiding toonde door weg te stuiven van zijn grupetto. Echter miste hij onderweg een afslag waardoor hij op de top van La Schlucht stond en niet op de Hohneck…. Zonder mopperen en met een grote glimlach om het misverstand, draaide hij zich om , om naar de andere top te klimmen. Onderweg had trouwe kapitein Herman hem al tegemoet gereden om samen deze extra hoogtemeters te rijden. Iedereen samen op de top en nu genieten van een technische, maar leuke ‘haarspeldbochtenafdaling’ door de bossen.

Na 61 Km halverwege de afdaling werd de lunch genuttigd (een smoske) met zicht op een meer in de verte van de vallei (Lac de Kruth Wildenstein). Na een klein uurtje zette de groep de tocht verder naar col n°3 met de eerste bekende naam Le Grand Ballon (17 km gem. 6,1%). Op de top van Col du Markstein (deel van de Grand Ballon beklimming) werd het klassement van de dag vastgelegd 1. Ben - 2. Stefan - 3. Herman - 4. Frank - 5. Chris - 6. Erwin - 7. Jan - 8. Jos - 9. Andy - 10. Davy en Danny.  De volgende dagen zullen ongetwijfeld uitwijzen, wie zijn Como-avontuur goed aan het indelen is.

‘De oude vos en zijn streken’ . Na enkele km’s beklimmen van de Grand Ballon kreeg Jos een ingeving en trapte vervolgens misschien wel de hoogste wattages ooit gemeten op deze beklimming.  Hij liet Erwin en Jan ter plaatse en overbrugde vlot de afstand tot het wiel van Frank en Chris. Echter spookt het wel eens op de Grand Ballon en stond de man met de hamer toevallig enkele km’s verder op het parcours… . Iedereen weet dat Jos door 5 muren kan fietsen en hij vond dan ook snel zijn tempo terug en kwam binnen boven op de top op 10 minuten van Frank.

De laatste col (Col de Hundsruck 6 km gem. 4%) bewees dat het een zware dag was. De groep viel vanaf de eerste meters uit elkaar in de standaard volgorde met als uitzondering dat Danny als laureaat als eerste de top bereikte kort gevolgd door Stefan. De laatste 30 km zouden enkel in dalende lijn zijn …. dus werd er nog vlug een idyllisch terras opgezocht waar de echte goden in Frankrijk vertoeven. Nadien zorgde Davy als wegkapitein dat de hele groep veilig toekwam in hotel Novotel te Belfort, omstreeks 18u15.  

Onderweg reed Davy zijn spaak nog over waardoor er ’s avonds om 22u al enkelen op zoek gingen naar een fietsenmaker die ons de volgende dag zou kunnen helpen (of was dit een excuus om een terrasje te doen?). Morgen ongetwijfeld een update hierover.

Tot zover het Vogezen avontuur,

Groeten en tot snel op de fiets,

Gilles

Rubriek: Getest en goedgekeurd - SCHIJFREMMEN

We zien ze ondertussen meer en meer opduiken en ze zorgen ook wel eens voor controverse in het profpeloton, de schijfremmen. Onlangs stelde Campagnolo als laatste grote fabrikant hun variant voor aan het brede publiek. Op deze reis waren er 2 collega’s die rijden met Shimano schijfremmen. Het resultaat van de bevindingen en de persoonlijke gesprekken de afgelopen dagen onderweg:

 In de vlakke ritten valt er weinig  noemenswaardig verschil te merken behalve als het nat weer wordt. In de afdalingen is er echter een wereld van verschil. Later kunnen afremmen voor een bocht, efficiënter gebruik van remkracht en ook de correcties in de bocht zijn sneller en veiliger te maken. Je kan dus langer de snelheid aanhouden en mogelijks ook sneller uit de bocht komen.  Met de nodige ervaring, technisch onderlegde piloot en die drang naar ‘need for speed’ loop je makkelijk uit op de concurrentie/vrienden met gewone velgremmen.  Het enige nadeel dat ik mij zo bedenk, onze brommer wordt misschien best een trike om alle soorten wielen mee te nemen in de toekomst. Tel ze maar allemaal samen 10- of 11- speed wielen , aluminiumvelg of carbonvelg en velgrem of schijfrem en oh ja er is ook nog voor of achterwiel.  9 verschillende wielen zijn volgens mij nodig op de brommer voor een volledig assortiment. Wie telt er meer ?