Hey! Na een luidruchtige vergadering over spieren en aorta's... (hèhèhè, kon het niet laten!) is het nu rustig en heb ik nog even de tijd om 'n berichtje te posten. M'n frezeke heeft wat last van het mooie weer. We mogen natuurlijk niet klagen als de zon schijnt hé maar na 'n drukke werkdag en hoge temperaturen op 't werk moet ik zeggen dat mijn frezeke er de dag van vandaag wat versleten bijloopt... Wat zal dat brengen indien het inderdaad de warmste zomer ooit wordt?? Dit weekend heb ik me voorgenomen om het zwembad te plaatsen. 't Zou kunnen dat net dat hét toevluchtsoord van mijn vrouwke zal worden de komende maanden om wat verfrissing op te zoeken... Vorige week deed onze (nu nog) jongste spruit haar eerste communie. Temperaturen die zo'n 10 graden lager lagen dan nu én vervelende wolken die het niet konden laten hun water te lossen. En het weekend ervoor én het (komende) weekend erna schitterend weer! Maar we hebben ons niet laten kennen!!! Het was leuk en ons Eef heeft ervan genoten (en wij ook!). Gisterenochtend zéér vroeg kregen onze kids er een vriendinnetje bij... Van de Tieltskes (zo noemen wij de bende van 4 koppels waarvan de vrouwtjes alle vier in Tielt school gelopen hebben) zijn er namelijk 3 terzelfdertijd zwanger en zijn ze nu nog met 2. Manon is namelijk woensdagochtend zéér vroeg geboren! Prachtige meid die nu al aan het popelen is om eind oktober kennis te maken met ons friemeltje! Allé, de boeken toe en gaan slapen se!
wordt vervolgd!
O, ja... ben nog vol ongeduld aan het wachten op het tweede voelbare klopje, maar dat zal voor wat later zijn denk ik... Telkens ik mijn hand op 't buikje leg wordt ons friemeltje blijkbaar rustig
Hey!! Wat is het toch 'n prachtig weer geweest! Niet? Een daarnet werd het weer net dat ietsje warmer, zij het dan bij mij vanbinnen... Zonet tijdens aflevering 7 van jaargang 1 van sex and the city, het zal 'n heruitzending geweest zijn waarschijnlijk , roept mijn frezeke me dat 't waarschijnlijk dé moment is om ons friemeltje te voelen schoppen... De zoveelste keer eigenlijk, maar hoop doet leven hé! Ik spring van achter de laptop en begeef me volle hoop naar de zetel alwaar mijn frezeke uitgestrekt en volledig relaxed "zit" te relaxen . Maar deze keer is anders en tussen de "was dit nu 'n schopje of enkel 'n zenuw van mijn hand die samentrekt"-gedachte voel ik plots een klein klopje vlak onder mijn kneukels in het midden van mijn rechterhand. Dit kon geen "trekje" zijn en was dus wel degelijk 'n stampje van ons kleine friemeltje in mama's buik! Het voor mij éérst voelbare teken!! En dàt teken was zonet méér dan welgekomen! Wat verlangde ik naar dit moment! Nu zal ik mijn frezeke te pas en te onpas bestoken met de vraag of het wakker is en of ik het kan voelen!
18 mei 2010 Vroeg opstaan na een toch wel rustige nacht moet ik zeggen... Normaal gezien vertrekken wij altijd net op tijd om net te laat te zijn . Maar deze keer is het anders. We vertrekken ruim op tijd omdat we denken dat er op dat uur enorm veel volk op de baan is en dat er behoorlijk veel kans op aanschuiven is in die richting. Maar blijkbaar was iedereen die ochtend vroeger naar het werk vertrokken want om 8u15 liepen we reeds door de draaideur van het ziekenhuis . We wandelen de voor ons ondertussen bekende wachtzaal met telkens dezelfde 'lezinge' binnen. Behoorlijk nerveus zijn we als 'frezeke' weerklinkt. 't Is aan ons! Huh? Nu al??? Wow... 't Is de collega van onze gynaecoloog die de punctie zal uitvoeren gezien die van ons verlof heeft. Maar we voelen ons alweer meteen op ons gemak. Praktisch als ik ben denk ik eraan om maar meteen te vragen of dit op de dvd mag opgenomen worden, wat 'n positief antwoord krijgt! jiepie ! Anders als bij de punctie die we hadden bij de zwangerschap van onzen oudsten is dat de gynaecoloog alles zelf klaar moet leggen. Misschien heeft dat ook te maken met het feit dat dat toen in Leuven plaatsvond ? Een eerste echo maakt duidelijk dat ons friemeltje perfect ligt voor het uitvoeren van de punctie! Als dat geen meevaller is, meteen goed meewerken ! Niet veel later staat een naald met de lengte van een A4-blad loodrecht op de buik van mijn frezeke... in compinatie met het beeld op het scherm die precies aantoont waar de gynaecoloog met de naald aan het prikken is. Mijn vrouwtje geeft geen kik! Net iets te vroeg doet de gynae een poging om vruchtwater af te nemen, maar blijkbaar zit de naald nog niet door het vruchtzakje ("vruchtzak" klinkt zo megagroot ). Nog ietsiepietsie verder duwen. Ik zeg wel 'duwen' want dat lijkt precies of ze moet door 'n strandbal prikken. En hupsa, de naald verschijnt ook op het scherm. Ietwat in paniek zie ik hoeveel vruchtwater de gynae afneemt... "Niet te veel nemen please!" denk ik bij mezelf... Niet veel later is mijn vrouwtje alweer op de been en is de punctie succesvol verlopen!! Vrijdag om 15u mogen we bellen om de eerste resultaten van de punctie te vernemen... We moeten het afgenomen vruchtwaterstaal zelf naar het labo brengen... Beetje raar, maar blijkbaar is het belangrijk dat de oorspronkelijke eigenaar van het vruchtwater dit in hoogst eigen persoon afgeeft... tjah... Tot aan het labo heb ik het vruchtwater zorgvuldig in mijn handen gedragen, zo droeg ik ook iets van ons friemeltje hé... En nu niet schrikken , om precies 8u45 lopen we reeds terug naar de parking... Van een vlot verloop gesproken!!! De rest van de dag verloopt rustig want m'n frezeke heeft toch wat last van de punctie. Het motiveren om het rustig aan te doen loopt bijgevolg als vanzelf .
19 mei 2010 Vandaag is de spanning om de uitslag komende vrijdag duidelijk te voelen. Mijn frezeke heeft het niet zo goed op, wat ik dan weer niet gewend ben. Normaal is ze het zonnetje en de grote positiefdenker in huis! Maar als je 'n hele dag thuis bent heb je natuurlijk veel te veel tijd om na te denken hé... Dat zal wel de oorzaak zijn waarschijnlijk...
Gisteren 20 mei 2010 We lopen er alletwee wat nerveus bij... Morgen mogen we bellen... Spanning... (onnodige?)stress...
Vandaag 21 mei 2010 M'n frezeke brengt me naar het werk. Ze wil wat kleine boodschappen doen om de gedachten wat te verzetten. Iets na de middag rinkelt mijn gsm... Voicemail... Hmmm, vreemd... "u hebt 1 nieuw bericht".... En aan de andere kant hoor ik de stem van de gynae!!! " Ik heb goed nieuws voor jullie! De eerste resultaten van de punctie zijn volstrekt normaal!! Ik wou jullie dit alvast laten weten! Prettig weekend!" Opeens begint de zon nòg wat feller te schijnen dan ze al scheen, krijg ik het behoorlijk warm vanbinnen... Nog wat verweesd van het feit dat ze ons ZELF opgebeld heeft bel ik m'n frezeke op om het goeie nieuws te melden. "Huh, serieus", klinkt het ietwat verward. Hoe zou je zelf zijn als je net dan tussen de rekken in den floralux staat... Ik kan niet wachten tot m'n vrouwtje mij komt oppikken aan het werk... Eindelijk is het zover, 't is weekend!!!! Thuisgekomen trakteert mijn welgezind frezeke de kids op 'n welverdiende donut! Nèg! En ze heeft voor mij ook nog iets mee... Aha? Leuk!! I love presents!!!! Ietwat uit mijn lood geslagen haal ik enkele piepkleine hemdjes tevoorschijn... Met opdruk "ik hou van mijn papa"... Je kan wel denken wat dat met me doet...
Goeie avond! Hier ben ik nog eens... Morgen dus een spannende dag. Vorige nacht heeft mijn frezeke al bijna niet geslapen, wat zal dat vannacht dan zijn vraag ik me af. In ieder geval zal het een ietwat stressy week worden... Gelukkig is m'n frezeke de rest van de week thuis om wat te rusten. Hoe ik m'n vrouwtje zal kunnen motiveren om in die luie zetel te blijven zitten/liggen is een andere vraag...
Goeiemiddag! Voila, 't bezoekje bij de gynaecoloog zit er op... Om 9u45 stip waren we aanwezig, nog 4 wachtenden voor ons dus nog wel even tijd om de sis-kaart opnieuw te laten inlezen beneden bij het secretariaat. En als je zit te wachten heb je behoorlijk veel tijd om te denken en je bijgevolg op te jagen . Gelukkig waren de kids mee en hadden we zo wat afleiding. Maar ook zij waren nerveus, was te merken aan ons Franneke die buikpijn had (is nu weer over). Veel volk in de wachtkamer ondertussen... Eindelijk is het aan ons. De wachtkamer loopt behoorlijk leeg als wij vertrekken . De gynaecoloog geeft ons allen 'n stevige handdruk. Ons gezinnetje vult meteen de praktijkruimte behoorlijk op. De spanning is te snijden. Wat normaal is hé, de kindjes zijn 9 maand geleden ook nog niet vergeten... Ja, 9 maand geleden reeds... De kindjes zijn stil (hebben we hen ook gevraagd ) en geven hun ogen de kost als ze de eerste beelden zien verschijnen. Het hoofdje, een armpje, een tweede armpje, handjes, beentjes, voetjes, hartje met 4 kamers,... We kregen een serieus uitgebreide echo en enorm veel uitleg. De kids luisteren zoals ze dat (hopelijk) ook in de klas doen . Ook het maagje krijgen we te zien. En die grote zwarte vlek rond het kindje is vruchtwater, weerklinkt. OEF! VRUCHTWATER!!! jippie!!! 180 gram weegt ons friemeltje ongeveer. We zijn echt content! Als de gynaecoloog de bloeddruk van mijn frezeke meet valt meteen op dat de spanning serieus geweest moet zijn. Bloeddruk van 16/10 is nu niet meteen eentje om naar huis te schrijven... Ondanks het feit dat we zeer tevreden zijn willen we toch 100% zekerheid en vragen we of we 'n vruchtwaterpunctie zouden kunnen krijgen. Dat is zeker geen probleem, maar dat moet dan wel dinsdag reeds plaatsvinden. Wordt dus nog 'n spannende week volgende week. Dinsdag om 8u30 binnen voor de punctie en vrijdag zouden we de eerste resultaten reeds kunnen weten...
Heykes! Vóór we straks (om 9u45) naar de gynaecoloog gaan nog even 'n berichtje. Vorig weekend verliep nogal druk en mijn frezeke werd nogal vaak getrakteerd op 'n harde buik... Dat zorgde voor wat extra (nodige of onnodige??) stress. Maandagavond heb ik mijn vrouwtje dan toch kunnen overhalen om naar de dokter te gaan. Wat heeft het voor zin om nog 'n week onnodig ongerust rond te lopen? Is toch voor niks goed? Maar 'k begrijp m'n frezeke volkomen... bij 'n 5de zwangerschap wil je niet overkomen als "mietje" Bij de dokter krijgen we te horen dat er niks aan de hand is en dat die harde buiken gewoon frequenter voorkomen juist omdat het 'n vijfde zwangerschap betreft. De harttoontjes weerklonken vrolijk in de praktijkruimte en de baarmoeder zit op de juiste plaats (OEF! )... We zaten nog niet helemaal in den auto terug op weg naar huis en mijn frezeke was op slag helemaal anders! " 'k ben weer op mijn gemak" zegt ze... Terwijl 'n uurtje eerder "zie dat ik daar onnodig zit" weerklonk. Ik probeer al, elke keer friemeltje wakker is, eindeloos mijn hand op frezeke haar buik te leggen om 'eindelijk' het eerste voelbare stampje te voelen (allé, voor mij toch). Maar dat gepantserde buikje geeft nog niks prijs... En nu zijn we bijna klaar om met het hele gezin naar de gynaecoloog te trekken. De kindjes zijn nerveus, wij ook wel wat eigenlijk... Straks meer!!
is het nu rustig en heb ik nog even de tijd om 'n berichtje te posten.
Wat zal dat brengen indien het inderdaad de warmste zomer ooit wordt??
Dit weekend heb ik me voorgenomen om het zwembad te plaatsen. 't Zou kunnen dat net dat hét toevluchtsoord van mijn vrouwke zal worden de komende maanden om wat verfrissing op te zoeken...
, roept mijn frezeke me dat 't waarschijnlijk dé moment is om ons friemeltje te voelen schoppen...
? Een eerste echo maakt duidelijk dat ons friemeltje perfect ligt voor het uitvoeren van de punctie! Als dat geen meevaller is, meteen goed meewerken 
! Niet veel later staat een naald met de lengte van een A4-blad loodrecht op de buik van mijn frezeke... in compinatie met het beeld op het scherm die precies aantoont waar de gynaecoloog met de naald aan het prikken is. Mijn vrouwtje geeft geen kik! Net iets te vroeg doet de gynae een poging om vruchtwater af te nemen, maar blijkbaar zit de naald nog niet door het vruchtzakje ("vruchtzak" klinkt zo megagroot 
, om precies 8u45 lopen we reeds terug naar de parking... Van een vlot verloop gesproken!!!
.
