Mijn ontsnappingsplan was geslaagd! Toen Adriana mijn eten
kwam brengen, was ik in staat om haar dolk te nemen. Het was een helse strijd!
Ze had het door en duwde me op de grond. Wat ze niet wist was dat ik de dolk al
in mn handen had. Ze kwam op me af en begon me te slaan. We vochten en rolden
een paar minuten lang tot ze opmerkte dat ik de dolk had Die blik in haar ogen het gevecht veranderde zodanig
dat ik er een gevoel van leedvermaak bij kreeg. Whos the boss now?!
Ze smeekte me niets stoms te doen met de dolk.Het smeken veranderde al snel in een
psychologisch spelletje waarbij Alfredo ter sprake kwam. Het kon me niet meer schelen wat ze me te vertellen had, het geluid leek te doven, ook al sprak ze
nog tegen me. Ik kwam op haar af en sloeg een paar keer tegen haar hoofd. Het
ging zo snel dat Adriana zelfs niet de kans kreeg om iets te doen. Ik rende door
de deur, het kon me niet schelen naar waar Ik was vrij een stap dichter bij
mijn wraak op Luciano althans dat dacht ik. Al snel botste ik tegen een
bodyguard van Adriana. Waar ik nu zit en wat er was gebeurd met de bodyguard zal
ik morgen bloggen.
Het is nu terug ochtend. Vannacht heb ik geen oog
dichtgedaan: één pluspunt: ik heb een ontsnappingsplan uitgewerkt. Ik heb geen
idee of het gaat werken, maar ik kan het proberen. Als Adriana morgenochtend
naar mij komt om mijn portie eten te brengen, ga ik haar besluipen. Ik heb
opgemerkt dat ze een dolk draagt in de linkerzak van haar vestje. Met de
achterkant hiervan ga ik op haar slaap slaan, hopelijk hard genoeg zodat ze
even buiten westen is. Ik heb nu dus nog één dag tijd om me voor te bereiden
Ik heb al geprobeerd te bellen naar Alfredo, maar mijn
belwaarde is op. Ik heb gelukkig wel een WiFi-verbinding waarlangs ik kan
bloggen. Ik hoop dat iemand dit leest. Ik heb geprobeerd naar de politie te
bellen, maar de verbinding haakt elke keer af.
Ik hoop dat mijn plan zal lukken en dat ik zo snel mogelijk
uit deze hel raak.
I guess this is what happens when karma turns
right around and bites you.
Na al dat huilen en roepen ben ik toch in slaap gevallen. Dit was tegen 3 uur in de nacht denk ik. Confortabel was het vooral niet. Het was koud, donker en vochtig. 's Ochtends hoorde ik de kelderdeur open gaan. Bang voor wat me ging overkomen, deed ik een paar stappen achteruit. Adriana gooide een flesje water en een stukje brood. Zonder me aan te kijken zei ze: "Ik zou zuinig zijn als ik van jou was. Want dit is je ontbijt EN avondeten". Bij het dichtslaan van de kelderdeur barste ik in tranen uit.
Hopeloos zocht ik naar een manier om te vluchten. Ik riep zo hard ik kon, ik stampte tegen de muren maar niets hielp! Als ik trouw was gebleven aan Alfredo zou ik me nooit in deze situatie hebben bevonden. Wat wilt ze toch van mij?
Yasmine Yaramis - Lieve hemel, waar moet ik nu heen?
Caro Dio, ti prego aiutami ("Lieve God, help mij alstublieft")
Waarom ben ik in deze miserie beland? Was er geen enkele manier om dit te voorkomen? Alles is mijn schuld, dat geef ik toe. Hier zit ik dan in een donkere kelder. Onwetend waar ik me bevind. Ik heb slechts een heel klein luikje aan één van de zijmuren. Ik kan hier zelfs niet ademen en de verbinding is zo slecht. Ik ben toch wel blij dat ik mijn reserve GSM bij heb. Zo kan ik nog 'bloggen' ondanks de slechte verbinding.
Maar alles werd mij nu wel duidelijk. In welke wereld je ook maar leeft en welke man je ook vertrouwt, ze gaan vreemd. Ik bedoel Luciano. Die rotzak heeft mij kapot gemaakt. Nu ben ik verwijderd van Alfredo. Hoe kan ik het nu redden zonder hem aan mijn zijde? Gisterennacht hoorde ik enkele geluiden buiten. Het geluid kwam via het luikje. Het waren mannen met hevige stemmen. Ik hoorde ze van alles zeggen in het Italiaans. Maar ik kon niet alles verstaan, omdat de stemmen niet op dichte afstand waren. Het enige wat ik had verstaan was: 'ze moet verdwijnen van deze aardbol'. Ik heb nu wel wat schrik maar zal me toch sterk houden. Dat is het enige wat ik op dit moment kan doen. Ik zal wel een plan bedenken, ook al heb ik barstende hoofdpijn.
Het lukt mij gewoon niet meer. Die maffia toestanden maken mij gek. Wij Italianen zijn toch zo erg, of niet soms? Dat meisje Adriana, of hoe ze ook mag heten, irriteert mij echt. Luciano is heel slim geweest. Hij nam iemand met dezelfde lichaamsbouw, haarkleur, en noem maar op. Zo smerig van hem. Ik voel mij vuil en misbruikt. Hij liet haar zitten om met mij 'verder te gaan'. Dat noem ik dikke zever. Ik, die niets van haar bestaan af wist. Ik zou er zelfs voor wedden dat hij aan haar dacht wanneer wij aan het vrijen waren. Zo afschuwelijk is hij. Hij zal hiervoor boeten. Het moment dat ik hier weg kan zal ik wraak nemen. Ik zal tot het uiterste gaan.
Zij zijn de maffia maar ik ben ook van Italiaanse afkomst. Eén ding moeten ze weten, ze hebben de verkeerde aangepakt. Cane che abbaia non morde ("Blaffende honden bijten niet"). Luciano, moest je dit zien, weet dat je een grote fout hebt gemaakt. Die fout startte de dag dat je jouw hart verbond met de mijne. Wat je een ander aandoet zal je zelf ook overkomen. OOIT komt die dag Luciano, wacht maar! Luciano, sei brutto come la morte ("Luciano, jij bent zo lelijk als de nacht")! Ci sono tre tipi di bugie: le bugie, le dannate bugie e le statistiche ("Er zijn drie soorten leugens: leugens, verdomde leugens en statistiek")!
Ik weet dat ik zal doorzetten en dit alles doe ik voor Alfredo. Ik heb fouten gemaakt. Fouten waar ik veel spijt van heb. Fouten die ik met de tijd niet terug kan draaien. Fouten die niet te vergeten maar wel te vergeven zijn. Ik blijf van hem houden.
Ouafae Tarrahi - What goes around comes back around
Mijn dag begon zoals alle
andere. Ik sta op, neem een douche en ga naar de bakker om een brood te kopen.
Onderweg naar de bakker, was ik er niet echt bij met mn hoofd. Ik zat vooral
na te denken over de beslissingen die ik gisteren had genomen. Ondanks de lust
en passie in mijn relatie met Luciano, is Alfredo de enige waar ik zeker van
weet dat hij me zal blijven steunen en bij me zal blijven. De beste manier om
Alfredo mijn toewijding te tonen, is door hem te verwennen met een etentje.
Zoals altijd bestelde ik een
lang wit brood. Ik voelde me wel een
beetje vreemd, alsof iemand naar me keek. Toen ik me omdraaide, merkte ik een
vrouw op met een lange leren jas. Ik liep langs een smalle steeg naar huis, en
plots hoorde ik voetstappen. Toen ik me omdraaide zag ik weer de vrouw met de
lange leren jas. Ik werd nerveus en begon te lopen, maar tevergeefs. De vrouw
haalde me in, bond me vast en nam me mee naar een kleine bestelwagen. Verbaasd
van het hele gebeuren, ontstonden er duizenden vragen in mn hoofd Waarom ik? Wat heb ik gedaan? Wat willen ze
van me? Wat gaan ze met me doen?
De bestelwagen stopte, ik
moest uitstappen. Toen ik uitstapte, zag ik dat we gestopt waren bij een
verlaten fabriek. De vrouw haalde de prop uit mijn mond en ik gilde om hulp. Ze
haalde een revolver uit haar tas waardoor ik meteen weer zweeg.
Wat jij mij hebt aangedaan
zal ik je nooit vergeven en gillen naar je Luciano heeft geen zin. zei de
vrouw.
Wie ben jij en wat heeft Luciano met dit alles te maken? antwoorde ik.
Blijkbaar vertelt je geliefde Luciano je niet alles? Want anders
zou je weten dat mijn naam Adriana is, degene waarmee Luciano zou trouwen
totdat jij alles verpestte. zei ze spottend.
Je wist niet dat Luciano verloofd was hé? voegde ze er nog bij toen ze me
verbaasd zag kijken. Wist je dan niet dat Luciano de zoon is van Don Luigi, de
machtigste maffiabaas van Italië? Met de streek die je met mij hebt uitgehaald,
daar kom je niet ongestraft mee weg! .
Bang om wat er met mij zou
gebeuren, spookten er meer en meer
vragen door mijn hoofd. De belangrijkste
vraag waaraan ik dacht is toch wel: Zal ik Alfredo ooit terugzien?
Widad Afras - Lust of liefde ,that's the big question'!
Vandaag moet ik een beslissing nemen! Ik kan zo niet meer rond de pot blijven draaien. Ik heb een fout gemaakt die ik niet meer kan omkeren. Ik heb zoveel spijt dat dit toch een teken moet zijn. Ik kan Alfredo niet laten gaan. Na alles wat we hebben meegemaakt kan ik hem toch niet laten gaan voor een domme fout.
Ik weet niet hoe ik het Luciano moet vertellen, zeker nu ik besef dat ik ook voor Luciano gevoelens heb gekregen. Ik heb de meiden om raad gevraagd, maar die weten ook niet wat ik moet doen. Het enige dat ze me zeggen is dat Alfredo altijd goed is geweest voor mij. En ja, dat is wel waar. Maar ik kan het gevoel dat Luciano me geeft ook niet negeren. Een gevoel dat ik niet kan beschrijven, een gevoel dat ik bij Alfredo niet heb. Bij Alfredo is het eigelijk meer een stabiele relatie geworden een relatie waar ik weet wat ik kan verwachten, waar geen spanning meer in zit maar waar ik weet dat er nog zotte liefde hangt. Bij Luciano is het meer een lust relatie, elke keer dat we afspreken wil ik niets anders doen dan hem vastpakken, knuffelen en kussen. Soms denk ik bij mezelf: "Kan ik nu niet gewoon een beslissing maken? Moet ik het altijd zo moeilijk maken voor mezelf?". Was het maar een simpele beslissing.Is de keuze tussen lust en liefde wel mogelijk?
Pfff weer een slapeloze nacht. Zo kan ik toch niet verder blijven gaan??!!
Gregory Bordui - Er is ook nog iets anders dan......!
Vandaag ben ik opgestaan met het idee dat ik mij eens volledig ga onstspannen. Ik schuif even mijn gedachten over Luciano en Alfredo aan de kant. Het leven bestaat niet alleen uit keuzes maken! Ik ga mezelf trakteren op een dagje amusement. Eerst een lekker ontbijtje in de stad en daarna wat slenteren door de winkelstraten.
In de namiddag heb ik afgesproken met twee vriendinnen, Maria en Lana, om naar de bioscoop te gaan. Welke film we hebben gezien weet ik al niet meer, want we waren te druk bezig met roddelen over koetjes en kalfjes. Ook hebben we genoten van de vette hamburger en de frietjes die we achteraf zijn gaan eten in de Quick. Echt gezond is het niet maar ja, ik mag mij toch ook eens laten gaan.
Toen ik 's avonds terug thuis was, heb ik gewoon nog een beetje gezapt met de afstandsbediening zonder echt geïnteresseerd te zijn in wat er op de televisie was. .
Maar na een tijdje kwam het besef terug dat ik toch die ene keuze zal moeten maken.
.
