Gregory Bordui - En nu gaan we revange nemen......!
Ik, Isabelle, Alfredo en Giovanni Visconti (de oom van Luciano) zaten samen in een donker cafeetje om te praten over onze wraakplannen op Luciano. We konden niet praten bij Isabelle thuis want daar was het risico te groot dat Luciano ons door zou hebben en dan zouden we nooit meer veilig zijn voor hem.
Voor we aan onze besprekingen begonnen, dronken we eerst iets. Ik nam een droge Martini met een olijfje. Isabelle nam een Campari Orange, Alfredo een Irish Coffee en Giovanni een Whisky on the rocks. We hadden het nodig want wat we nu gingen doen, zou het verloop van ons leven veranderen.
Toen de ober onze bestellingen had gebracht viel er eerst een lange stilte, omdat niemand durfde te starten. Uiteindelijk zei Giovanni dat Luciano snel dood moest zijn, dat hij niemand mocht herkennen en dat er geen getuigen mochten zijn die één van ons eventueel zou kunnen herkennen. Want als er toch getuigen zouden zijn, dan werden we verplicht om die ook te doden of om de rest van ons leven te vluchten.
De eerste dag van de wraakvergadering is afgelopen, morgen hebben we terug afgesproken maar dan wel op een andere plaats natuurlijk.
Gisteren was het echt wel een rare dag. De nieuwe man in't huis bleek de oom van Luciano te zijn. Wat ons allen vooral verbaasde was dat hij wraak wou nemen op zijn eigen neef. Niet dat wij daar een probleem mee zouden hebben . Het was ongelooflijk wat hij ons vertelde. Luciano was sinds kleins af aan al een moeilijke jongen geweest. Omdat zijn ouders vaak weg waren mocht Luciano bij zijn oom verblijven. Luciano had nooit genoeg aandacht en liefde gehad van zijn ouders. Dat verklaarde meteen waarom hij zo zot was op vrouwen. Op die manier kreeg hij de nodige aandacht. Zijn oom sprak verder: ''Luciano groeide op in mijn huis, hij at en sliep in mijn huis maar had nooit genoeg. Naarmate hij ouder werd, ging hij steeds meer weg en had hij geen respect meer voor mij. Ik werd het allemaal beu en gooide hem de deur uit. Zijn laatste woorden waren dat hij ooit wraak op mij zou nemen. Hij had gisteren mijn huis in vuur en vlam gestoken! Ik kon nog net ontsnappen, maar was er zo slecht aan toe dat ik niet wist wat ik deed op straat. Bedankt voor jullie hulp! Ik wil nu ook mijn wraak nemen op hem. "Toevallig hoorde ik jullie twee praten over de wraak op Luciano, dus ik volgde jullie naar het hotel."
En zo gingen we verder met het gesprek. De man leek echt kwaad. Hij vond het erg dat Luciano hem op die manier had behandeld. Ik en Adriana wisten hoe dat voelde. Want ons heeft hij ook geen haar beter behandeld. Maar nu gingen wij een plan opstellen om Luciano terug te pakken. Ik zal jullie straks bloggen. Ik heb hevige steken in mijn buik. Dat zal niet zo goed zijn voor de baby. Maar ik zal er even over zwijgen tegen de anderen, vooral tegen Alfredo. Ik wil hem niet nog meer zorgen geven dan nodig. Ik hoop dat de steken snel zullen verdwijnen.
Op het laatste moment aan tafel vroegen we ons allemaal het volgende af: "Wat zullen wij nu met Luciano doen?"
Gisteren verliep alles naar wens! Op de terugweg naar het
hotel zagen we een gewonde man. We zijn hem gaan helpen, maar hij sprak niet tegen ons, geen woord! Hij had hoofdwonden dus belden we de ziekenwagen en gingen
verder.
Toen we vandaag wakker werden, kwam Isabel naar onze kamer.
Ze was in paniek, want ze merkte op dat er al een hele tijd dezelfde man in
onze gangen rondliep. Ik ging naar de gang en zag dat Isabel wees naar de man
die Alfredo en ik gisteren hielpen. Ik besloot om naar hem toe te gaan. Hij
staarde naar me Ik sprak tegen hem, maar hij bleef zwijgen en dus besloot ik om
terug naar mijn kamer te gaan. Ik had nog geen 7 stappen gedaan en hij riep Luciano!.
Ik ging terug naar hem zonder iets te zeggen. Hij zei: Ik wil ook wraak nemen,net zoals jij en de anderen die je kent in dit
hotel.
Ik begeleidde hem naar onze kamer en zorgde ervoor dat
iedereen er was om naar zijn verhaal te luisteren. Het gesprek is nog altijd
bezig, maar ik wou er even tussen uit om te bloggen. Morgen zal ik
bloggen over wat hij ons te vertellen had
Wow. Het telefoongesprek van Alfredo heeft een invloed gehad op de gemoedstoestand van iedereen in het huis. Het was zijn moeder die had gebeld. Alfredo zijn vader, Jules, was gestorven. Een natuurlijke dood, gelukkig maar. Alfredo zou het echt niet aangekunt hebben, moest iemand zijn vader iets hebben aangedaan. Met alle ellende van de afgelopen weken, leeft iedereen mee met Alfredo.
We gaan straks samen naar de sauna, alle problemen eens lekker uitzweten, we kunnen het allebei wel gebruiken! Verder ben ik van plan om hem vandaag eens goed te verwennen. Straks neem ik hem mee naar een lekker Italiaans restaurant en voor 's avonds heb ik Urania, de volkssterrenwacht, afgehuurd. Het kostte me een smak geld, maar ik weet dat Alfredo gek is van astrologie (ik ook trouwens). Het zal hem dus zeker deugd doen om een hele nacht door al die supergrote telescopen te kijken. Ook voor Adriana en Isabelle heb ik iets geregeld, zij gaan samen naar een kuuroord waar ze een Zweedse massage zullen krijgen!
We gaan dus nog allemaal een leuke dag tegemoet, hopelijk komt er niets in de weg van mijn plannen.
Helemaal gespannen liep ik naar de deur. Ik voelde de angst door mijn bloed stromen, en bij elke stap dacht ik dat ik ging flauwvallen. Bij het openen van de deur sloot ik mijn ogen en kreeg ik bijna geen adem meer. Ik deed open en... "Goededag, u bestelde een pizza hawai?" Wat een opluchting!! Alfredo had een paar minuten geleden een pizza besteld.
Ook al was het maar de pizzajongen, heel het huis was nog steeds onder shock. We besloten om allemaal voor een paar weken in een hotel te verblijven 50 minuten hiervandaan. We pakten zo snel mogelijk in en in minder dan een kwartier was iedereen klaar.
Onderweg naar het hotel werd Alfredo constant gebeld door een onbekende nummer. Hij durfde niet op te neme dus liet hij zijn gsm maar rinkelen. Iedereen was nieuwsgierig, maar ook bang. Na zeven keer het gerinkel te horen besloot Alfredo toch op te nemen.
Deze nacht heb ik niet alleen in bed gelegen. Midden in de nacht kwam Alfredo dicht bij mij aan liggen. Ik schrok eerst omdat ik niet wist wie het was . Het voelde zo goed aan. Alles is liefde, voor wie het kan. En voor wie echt durft te kijken en te zoeken naar hem of haar! Mijn nacht was dus geslaagd, zelfs ondanks alle blauwe plekken op heel mijn lichaam door het paintballen .
Gisteren had ik echt genoten, zowel met het paintballen als met Alfredo. Al mijn zorgen waren voor even weg. Maar niet voor lang meer. Omstreeks 14 uur had Adriana aangebeld aan de deur. Dit niet één keer, maar enkele keren achtereen. Ik was geschrokken, dus durfde de deur niet te openen. Niet wetende wat er zich achter die deur bevond, was al akelig genoeg. Uiteindelijk opende Alfredo de deur. Adriana stormde zich op Alfredo en sloot de deur hard achter zich dicht. Of beter gezegd, ze smeet de deur dicht! Ik stond in alle verbazing toe te kijken.
Deze voorbije dagen waren al zo dramatisch, maar dit had ik dus niet verwacht. Adriana begon te brabbelen 'ze hebben mij gezien, ze komen ons halen, ik kan er niets aandoen, ben gefaald en nu zal ik moeten boeten!' Het duurde niet lang meer of Isabelle stond ook al in het midden van de woonkamer. Zij was net verbijsterd als ons! Al het ongeloof. Och GOD, wanneer houdt het op?! Heeft dit spelletje niet lang genoeg geduurd? Iedereen is het beu. We zijn zelf afkomstig uit een maffia familie, maar veel helpt het ons niet verder! Is er geen enkel mirakel dat ons uit deze hel kan verlossen?!
Adriana had Alfredo Isabelle en mij echt bang gemaakt. Toen ze uiteindelijk gekalmeerd was werd het ons duidelijk wie ze bedoelde met 'ze'. Het waren de handlangers van Luciano. Die vuile rotzak! . Hoe kon hij me dit aandoen? Ik heb genoeg ellende moeten doorstaan door dat stuk stront! Nu zaten we met z'n allen urenlang een oplossing te zoeken. Wat als hij Adriana was gevolgd? Dan waren we niet meer veilig.
Opeens klopte er iemand op de deur. Wie zou dat zijn?
Ik had er echt genoeg van! Alle problemen werden me teveel. Ik kon zien dat het bij iedereen het geval was. Tijdens het ontbijt stelde ik voor dat we allemaal samen iets leuks gingen doen. Er waren te veel spanningen tussen ons en als we ook maar iets van onze problemen wilde oplossen moesten we elkaar toch wel een beetje vertrouwen. Iedereen was het er mee eens. Vandaag gaan we samen iets leuks doen, weg van onze problemen. Aangezien we allemaal woede in ons hadden besloten we ons af te reageren. En hoe doe je dat beter dan door te gaan paintballen!!!!
Eenmaal aangekleed in onze uitrusting waren we niet te stoppen. Iedereen ging hard tekeer. We leefden ons echt uit. Ik denk dat ik iedereen wel twintig keer heb geraakt, behalve Luciano dan. We hadden elkaar wel genoeg aangevallen in de eerste ronde dus besloten we in de tweede ronde samen te werken. We streden nu tegen mensen die we niet kenden die er ook waren. Tot mijn verbazing ging het heel goed. Natuurlijk hebben we gewonnen. Ik bedoel maar... Het zou maar erg zijn om te verliezen als je maffia in je team hebt . Thuis aangekomen waren we nog steeds aan het lachen. Het was echt een geslaagde dag. Buiten de blauweplekken dan. Laat je nooit wijsmaken dat paintballen geen pijn doet. Ik denk dat ik dit voor de rest van de week nog ga voelen. Eindelijk in men bedje na een lange maar leuke dag. Pffff, hier komen de problemen weer.
Ouafae Tarrahi - Verlies nooit de moed en blijf hopen
Goh, Ik lig hier nu op het logeerbed van Isabelle wat te rusten en stoom af te blazen. Dit heb ik even nodig na wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt. Het verhaal van Isabelle heeft me wel degelijk ontroerd en toen vertelde ze me dat Antonio tegen haar zei: "Als je het kind laat wegnemen, zal ik er voor zorgen dat het kind van Adriana Price de buitenwereld nooit zal zien.". Ik heb haar gevraagd hoe hij wist wie ik was en dat ik zwanger ben. Hij was de man die je vastgreep bij de apotheker en je zag uitstappen uit mijn auto.", antwoordde Isabelle. Ik vond al dat ze raar deed tijdens de terugweg van de apotheker. Van het feit dat iemand mijn kind wilde wegnemen, daar werd ik niet goed van. De mengeling van misselijkheid en hevige gevoelens zorgden ervoor dat ik flauwviel. Toen ik terug bij bewustzijn kwam keek Isabelle me aan en zei: "Het is allemaal mijn schuld!". Ik zei dat het haar schuld niet was en dat zij niet kon weten dat Antonio daar zou zijn. Ik vroeg haar om mij te excuseren en vroeg de kamer te verlaten, want ik wou gewoon even alleen zijn. Weg van Alfredo, Adriana, Isabelle, Antonio en al die maffiatoestanden. Ik heb wat tijd nodig om alles op een rijtje te zetten en alles wat te verwerken. Dit deed ik als kind ook tijdens moeilijke momenten en kwam er altijd sterker uit.
Ik hoop dat er ooit een dag zou zijn wanneer dit allemaal voorbij is. Zoals mijn pa altijd zei: "Verlies nooit de moed en blijf hopen!".
. Het was ongelooflijk wat hij ons vertelde. Luciano was sinds kleins af aan al een moeilijke jongen geweest. Omdat zijn ouders vaak weg waren mocht Luciano bij zijn oom verblijven. Luciano had nooit genoeg aandacht en liefde gehad van zijn ouders. Dat verklaarde meteen waarom hij zo zot was op vrouwen. Op die manier kreeg hij de nodige aandacht. Zijn oom sprak verder: ''Luciano groeide op in mijn huis, hij at en sliep in mijn huis maar had nooit genoeg. Naarmate hij ouder werd, ging hij steeds meer weg en had hij geen respect meer voor mij. Ik werd het allemaal beu en gooide hem de deur uit. Zijn laatste woorden waren dat hij ooit wraak op mij zou nemen. Hij had gisteren mijn huis in vuur en vlam gestoken! Ik kon nog net ontsnappen, maar was er zo slecht aan toe dat ik niet wist wat ik deed op straat. Bedankt voor jullie hulp! Ik wil nu ook mijn wraak nemen op hem. "Toevallig hoorde ik jullie twee praten over de wraak op Luciano, dus ik volgde jullie naar het hotel."
. Hoe kon hij me dit aandoen? Ik heb genoeg ellende moeten doorstaan door dat stuk stront! Nu zaten we met z'n allen urenlang een oplossing te zoeken. Wat als hij Adriana was gevolgd? Dan waren we niet meer veilig.
.
