We wisten dat t vandaag waarschijnlijk de laatste zware dag zou worden op onze camino, stijgen van 80 m tot 600m over 26 km verspreid. Maar dat t extra zwaar werd door de weersomstandigheden, en daar bovenop door de vele tegenstrijdigheden onderweg, dat was niet ingecalculeerd !
Gans de vorige nacht hadden we de regen op t dak gehoord, heimelijk hopende dat alles uitgevallen zou zijn.... ijdele hoop bleek t om 7 uur.. t kwam met bakken op ons neer, oude (Spaanse) wijven zelfs.. poncho's weer op voor gans de dag, en als er iets is dat ik haat...
Vanuit Lourenza, was t onmiddellijk naar omhoog, van 50 naar 250m op 1km (20% als k goed kan rekenen ! En dan downhills naar Mondoñedo, waar we na 8km n eerste koffie-stop maakten bij de bar 'Rei de Tartas'. De kathedraal van Santa Maria even bewonderd, en weer op weg... En daar begon de eerste 'tegenstrijdigheid'.. Ineens 2 routes, één naar links, en één naar rechts ? De camino principale of de camino complementario? .. Ons gezond verstand zei, neem de principale, maar n vriendelijk oud Spaans heertje duidde ons er op dat we de complementario moesten nemen.. Waarom weten we niet, maar we geloofden hem : bleek dat we de 'gemakkelijkere' maar 'langere' weg namen. 2 km langer, maar met minder steile hellingen, goed gekozen dus... Intussen gutste het nog over ons heen, en het bleef stijgen.. toen we aan km 12 kwamen stopte er plots n tegenligger bij ons, kaartje afgeven voor n albergue voor morgen, en vermits onze kaart niet meer overeenstemde met wat we aan t stappen waren, vroeg k langs mn neus weg, hoeveel km t nog was tot Abadín ?.. Siete (7) was t antwoord, wij blij dat we de complementario gekozen hadden natuurlijk. t Bleef zwaar bergop gaan, en toen die 7 km voorbij waren, vroeg k aan n toevallige voorbijganger hoever t nog was, want we dachten er te zijn ! Ontgoocheling alom, toen die ons 'ocho' (8) zei, terwijl wij dachten er al te zijn !!! Zware km's werden het toen nog, de aanhoudende regen en de ontgoocheling deden nog meer pijn in onze kop dan aan onze voeten. Maar we geraakten er toch wel hoor, de eerste albergue in Gontan dan maar 'stoer' voorbijgegaan, en nog 1 km doorgebeten, zodat we met ons gat in de boter konden vallen in de privé-albergue in Abadín , waar we de mooiste albergue van gans onze camino ontdekten : zeer proper, zeer veel plaats, privé-kamer, wasmachine, droogkast, gratis koffie, ruime keuken ter beschikking, zeer goede uitleg over het vervolg van de camino... in één woord : perfect. Zo perfect zelfs, dat we (enfin Malou toch) vanavond zelf gaan koken. Onze menu : primero - insalata mista, dan potaje (welke weet k nog niet), plato principal : espagetti !
Mozes zou zeggen : hier ga ik mn tent opslaan, en enkele dagen blijven, maar de camino roept, en vermits we volgende week woensdag Santiago willen bereiken ....
Terwijl het thuis, naar t schijnt, lekker warm is, is t hier allesbehalve ! Om 5u vanmorgen werden we wakker van de regenvlagen, en vreesden t ergste. Toen we vertrokken was t miezerig, dus de regenkap op de rugzak, en na n uurtjes ging de mist over in motregen, zodat de poncho's weer moesten opgedaan.. We zitten immers in Galicië, het grootste regengat van Spanje.. En voor de rest van de dag was t n spelletje tussen ons en de regen, poncho op, poncho af enz..
We zitten intussen ook weer in een berggebied, een beetje te vergelijken met onze Ardennen, of misschien toch beter de Vogezen, en, met steile hellingen. De helft van de etappe was bergop, van zeeniveau tot 400m terug naar beneden, en zo n drietal keer. Weliswaar prachtig in de eucalyptus-bossen.. heerlijke geuren !
De laatste helling was er eigenlijk teveel aan, na meer dan 25 km kruipt dat niet in je kleren, maar in je voeten, kuiten, billen, enfin gans je body.
Rechtstreeks naar de albergue dus, maar onze ontgoocheling was groot : 'cerrado' hing er op de deur, en n telefoonnummer erbij, dat was alles.. 4 keer dat nummer gebeld, maar t was 'onbereikbaar' verstond k met mn weinige Spaanse kennis.. Malou kon er niet mee lachen... Rechtsomkeer, de eerste de beste bar in, na enkele taal-misverstanden heen en weer, verstonden we dat de albergue gesloten was wegens bedluizen (!!!!!).. Malou kreeg het nog moeilijker, maar na n tinto de verano nam de barhoudster ons mee in haar auto, en bracht ons 500 m steil bergop verder naar n tijdelijke albergue ... Op onze vraag waarom er niet op ons telefoontje geantwoord werd, kwam er het kort antwoord : t was siësta !!! En dat is dus España !
Als dank voor de goede hulp gaan we er deze avond eten... we zijn de enige gasten, de keuze van de menu is ook eenvoudig, als voorgerecht mejillones (mosselen op zn Spaans natuurlijk), n 20 tal, in halve schaal, maar groot en vooral lekker ! en als hoofdgerecht , n reuze kotelet ! .. eerlijke gewone kost... en als afsluiter n chupito ! hierbas, n heerlijk Spaans drankje op basis van kruiden...
En slapen zullen we, snurkers of niet !
En vermits er in dit vergeten boerengat, vandaag geen wifi te vinden is, zal t even wachten zijn op ons verhaal.
We wisten dat t vandaag waarschijnlijk de laatste zware dag zou worden op onze camino, stijgen van 80 m tot 600m over 26 km verspreid. Maar dat t extra zwaar werd door de weersomstandigheden, en daar bovenop door de vele tegenstrijdigheden onderweg, dat was niet ingecalculeerd !
Gans de vorige nacht hadden we de regen op t dak gehoord, heimelijk hopende dat alles uitgevallen zou zijn.... ijdele hoop bleek t om 7 uur.. t kwam met bakken op ons neer, oude (Spaanse) wijven zelfs.. poncho's weer op voor gans de dag, en als er iets is dat ik haat...
Vanuit Lourenza, was t onmiddellijk naar omhoog, van 50 naar 250m op 1km (20% als k goed kan rekenen ! En dan downhills naar Mondoñedo, waar we na 8km n eerste koffie-stop maakten bij de bar 'Rei de Tartas'. De kathedraal van Santa Maria even bewonderd, en weer op weg... En daar begon de eerste 'tegenstrijdigheid'.. Ineens 2 routes, één naar links, en één naar rechts ? De camino principale of de camino complementario? .. Ons gezond verstand zei, neem de principale, maar n vriendelijk oud Spaans heertje duidde ons er op dat we de complementario moesten nemen.. Waarom weten we niet, maar we geloofden hem : bleek dat we de 'gemakkelijkere' maar 'langere' weg namen. 2 km langer, maar met minder steile hellingen, goed gekozen dus... Intussen gutste het nog over ons heen, en het bleef stijgen.. toen we aan km 12 kwamen stopte er plots n tegenligger bij ons, kaartje afgeven voor n albergue voor morgen, en vermits onze kaart niet meer overeenstemde met wat we aan t stappen waren, vroeg k langs mn neus weg, hoeveel km t nog was tot Abadín ?.. Siete (7) was t antwoord, wij blij dat we de complementario gekozen hadden natuurlijk. t Bleef zwaar bergop gaan, en toen die 7 km voorbij waren, vroeg k aan n toevallige voorbijganger hoever t nog was, want we dachten er te zijn ! Ontgoocheling alom, toen die ons 'ocho' (8) zei, terwijl wij dachten er al te zijn !!! Zware km's werden het toen nog, de aanhoudende regen en de ontgoocheling deden nog meer pijn in onze kop dan aan onze voeten. Maar we geraakten er toch wel hoor, de eerste albergue in Gontan dan maar 'stoer' voorbijgegaan, en nog 1 km doorgebeten, zodat we met ons gat in de boter konden vallen in de privé-albergue in Abadín , waar we de mooiste albergue van gans onze camino ontdekten : zeer proper, zeer veel plaats, privé-kamer, wasmachine, droogkast, gratis koffie, ruime keuken ter beschikking, zeer goede uitleg over het vervolg van de camino... in één woord : perfect. Zo perfect zelfs, dat we (enfin Malou toch) vanavond zelf gaan koken. Onze menu : primero - insalata mista, dan potaje (welke weet k nog niet), plato principal : espagetti !
Mozes zou zeggen : hier ga ik mn tent opslaan, en enkele dagen blijven, maar de camino roept, en vermits we volgende week woensdag Santiago willen bereiken ....
Er waren 2 wegen om de tocht van vandaag te doen, via t binnenland (Brul, Tol en Barres) 21,6km of langs de kust via Tapia de Casariego tussen de 25 en 26 km volgens de boekjes. Toen gisterenavond een volleerde Italiaans pelgrim aan t uitleggen was hoe monotoon de korte route was, en hoe mooi de langere, was mijn keuze gauw gemaakt.. maar we zijn met 2, en dus begon mijn overredingsbabbel al tijdens t eten. 5 km meer of minder is meer dan n uur verschil natuurlijk, en vermits Malou het tamelijk zwaar heeft.....
Vanmorgen dus bij zonsopgang op weg, we zaten gauw in open veld, niet zo'n zwaar parcours, na 6 km (in Porcia) was de tweesprong.. kiezen voor kort of lang. En Malou heeft gekozen, voor de langere en mooiere tocht, en ze heeft t zich niet beklaagd. Vanaf Tapia, de mooiste vergezichten op de stranden, de rotsmassieven en de zee. We konden aan de verleiding niet weerstaan om even op t strand te gaan stappen en aan zo'n strandbarretje ons middageten te doen : bruin brood met overgebleven kippenpoten van gisteren, en mosterd die Malou opdiepte uit haar rugzak. Nog zo'n 5 à 6 km gestapt, steeds naar rechts kijkend naar de golven die klotsten tegen de rotsen. En dan werden het nog n 8-tal km over eenzaam landelijk wegen tot de brug over de Rio del Eo om Ribadeo te kunnen instappen. Brug zeggen we, jawel 600 m lang. En plots stonden we in Galicië ! Asturië was verleden tijd, en werd het even wennen aan de wegaanduidingen.. op de tegeltjes in Asturië wordt de richting aangeduid door het punt waar de stralen van de schelp samen komen.. En hier in Galicië is t net omgekeerd, je moet de stralen van de schelp volgen om de juiste richting te kennen... Echt, t is even wennen.i
Ribadeo ligt aan de breedste riviermonding van gans de Golf van Biskaje, en ligt aan de linkeroever van de Ria del Eo. t Werd n beetje zoeken om de albergue te vinden, maar voor t eerst voelden we er ons niet thuis, 12 bedden opgesteld in 2 donkere kille ruimtes.. We waren er gans alleen, en niet zinnens te blijven.. tot er ineens n uitbater van n hostal toevallig(?!?!) ons vertelde dat we goedkoop terecht konden in zijn Hostal Galicia.. n beetje duurder, nog 5 afgeboden op de prijs, om n kamer met douche op de 1e verdieping te hebben. Intussen met de bazin onderhandeld, en 5 betaald om onze was te doen en te drogen, want door de regenbuien van de vorige 2 dagen, werd onze natte boel steeds zwaarder in onze rugzak...
Inkopen gedaan om de dag van morgen goed door te komen, t wordt n zware, 30 km met terug klimmen van zeeniveau tot +400m... We trekken nu t binnenland in, weg van de zee.. nog 201 km tot Santiago.. en we hebben er al 286 op onze teller staan !
Temperatuur : morgen 15°- middag 20° - avond 20° (ganse dag betrokken , 's morgens regen)
Malou keek er wat tegen op, 29,5 km was de planning.. niet alleen voor de afstand, maar omdat we vannacht niet meer dan 2 uur sliepen. We konden dus niet terecht in de albergue, en trokken dus naar n hostal, 3e verdieping, zonder lift natuurlijk.. Naar bed gegaan rond 22u00, nadat we in t vissershaventje sardines en n bonita a la plancha waren gaan eten.. tot half 12 sliepen we, en dan begon t, Spaans lawaai in de bar net tegenover ons, en echt, geloof ons, dat duurde zo tot half 6 s morgens, we vielen dan pas in slaap, maar n half uur later werden we gewekt door t lawaai van de vuilniskar, die naast de vuilbakken, ook de kapot geworpen glazen en flesjes kwam ophalen.
Eens Luarca uit, werden we verrast door n hevige regenbui, niet snel genoeg de poncho op, en dus 'nat' van kop tot teen ! Maar vanaf daar zeker 100 dierenlevens gered.. Thuis beseffen we dat misschien niet eens, maar hier ben je voortdurend met de natuur bezig... kijken waar je stapt, want als je dat niet doet na zo'n regenbui trap je gegarandeerd op n huisjesslak, op n oranje of zwarte naakte slak, of n kever, of n mier. Ja echt, je probeert die te ontwijken, want wat hebben die beestjes je misdaan.. t is ten andere hun territorium waar jij 'mag' in stappen.. Nogmaals, respect voor t leven, ook van de allerkleinsten !
De internationale camino-taal is n Engels-Spaans mix, soms doorweven met wat Duits en Frans.. iedereen probeert zo iedereen te begrijpen, want 'that's the camino !'
Temperatuur : morgen 13°- middag 20° - avond 23° (ganse dag betrokken , 's avons onweer)
Een dagje langs de zee oplopen, zo hadden we het ons voorgesteld .. maar t begon al gauw, op en af weer, telkens 100 m hoogteverschil, maar steeds door de bossen, eucalyptus meestal, heerlijke geuren ! Vooral dieren vielen ons op vandaag, van paarden, tot koeien met de poten in het water om verkoeling te vinden waarschijnlijk.. Hagedissen, tot ... en dat tot onze grote ergernis, n gedode (met kogel door de jagers) everzwijn-familie, de zeug met drie biggetjes ! We werden der stil van... Poesen, honden, en vanavond n massa meeuwen !
Ontmoetingen, nogmaals op deze camino, iets na t middaguur, we waren al n beetje 'kapot'.. we lopen n dorpje uit, n opa kwam net terug uit zn boomgaard met 4 rijpe perziken (abricot, als je t precies wil weten), en we zagen hem denken... recht op ons af, en hij gaf ons, lachend, de 2 mooiste, de 2 sappigste.. hij glunderde van contentement.. k kan je verzekeren dat ze smaakten... volgens ons had die man zn hemel verdiend..
Net voordien waren we gestopt voor n cola'tje in n onooglijk dorpje, op t terras zat iemand aandachtig naar ons gebabbel te luisteren, en sprak ons aan in onvervalst Noord-Brabants, hij kwam uit Eindhoven en begeleidde met de camper zijn vrouw, die op de camino Primitivo zat, vertrokken van bij haar thuis, al meer dan 2 maand onderweg.. hij noemde zichzelf 'lui', reed dus van camping tot camping, en zorgde dat zijn vrouw alleen maar 'stappen' moest ! En plots, in t midden van ons gesprek, werden we weer aangesproken met de woorden 'wat vind je van mn fiets?' (in gebroken Spaans-Nederlands..) n Batavus ! Bleek t n Spaanse te zijn, die getrouwd was met n Nederlander, en die hier al jaren woonde.. Ze had uit Holland haar vent, ... en haar Batavus meegebracht !
Ontmoetingen ja, de 4 jonge Duitsertjes kwamen ons ineens tegen in Cadavedo.. gisteren waren ze nog doorgestapt toen wij stopten in Santa Marina, ze zouden nog n 7-tal km doen.. En vandaag kwamen we ze dus tegen, na 11 km ! En dan kwamen ze nog uit de verkeerde richting. Ze hadden geen slaapplaats gevonden, en waren dus maar 'ergens' op t strand, in open lucht gaan slapen !
En toen we wilden slapen gaan... wie slaapt er in de kamers naast ons? Jaja de 4 Duitse broers en zus... Na 2 nachten onder de blote hemel slapen,, vonden ze het eens nodig........
Temperatuur : morgen 13°- middag 20° - avond 23° (ganse dag betrokken , 's avons onweer)
Een dagje langs de zee oplopen, zo hadden we het ons voorgesteld .. maar t begon al gauw, op en af weer, telkens 100 m hoogteverschil, maar steeds door de bossen, eucalyptus meestal, heerlijke geuren ! Vooral dieren vielen ons op vandaag, van paarden, tot koeien met de poten in het water om verkoeling te vinden waarschijnlijk.. Hagedissen, tot ... en dat tot onze grote ergernis, n gedode (met kogel door de jagers) everzwijn-familie, de zeug met drie biggetjes ! We werden der stil van... Poesen, honden, en vanavond n massa meeuwen !
Ontmoetingen, nogmaals op deze camino, iets na t middaguur, we waren al n beetje 'kapot'.. we lopen n dorpje uit, n opa kwam net terug uit zn boomgaard met 4 rijpe perziken (abricot, als je t precies wil weten), en we zagen hem denken... recht op ons af, en hij gaf ons, lachend, de 2 mooiste, de 2 sappigste.. hij glunderde van contentement.. k kan je verzekeren dat ze smaakten... volgens ons had die man zn hemel verdiend..
Net voordien waren we gestopt voor n cola'tje in n onooglijk dorpje, op t terras zat iemand aandachtig naar ons gebabbel te luisteren, en sprak ons aan in onvervalst Noord-Brabants, hij kwam uit Eindhoven en begeleidde met de camper zijn vrouw, die op de camino Primitivo zat, vertrokken van bij haar thuis, al meer dan 2 maand onderweg.. hij noemde zichzelf 'lui', reed dus van camping tot camping, en zorgde dat zijn vrouw alleen maar 'stappen' moest ! En plots, in t midden van ons gesprek, werden we weer aangesproken met de woorden 'wat vind je van mn fiets?' (in gebroken Spaans-Nederlands..) n Batavus ! Bleek t n Spaanse te zijn, die getrouwd was met n Nederlander, en die hier al jaren woonde.. Ze had uit Holland haar vent, ... en haar Batavus meegebracht !
Ontmoetingen ja, de 4 jonge Duitsertjes kwamen ons ineens tegen in Cadavedo.. gisteren waren ze nog doorgestapt toen wij stopten in Santa Marina, ze zouden nog n 7-tal km doen.. En vandaag kwamen we ze dus tegen, na 11 km ! En dan kwamen ze nog uit de verkeerde richting. Ze hadden geen slaapplaats gevonden, en waren dus maar 'ergens' op t strand, in open lucht gaan slapen !
En toen we wilden slapen gaan... wie slaapt er in de kamers naast ons? Jaja de 4 Duitse broers en zus... Na 2 nachten onder de blote hemel slapen,, vonden ze het eens nodig........
Op papier zou t n mooie etappe zijn, zonder noemenswaardige moeilijkheden .. geen bergen vandaag meer, want we stappen langs de kust op. Maar.... t was steeds door de bossen stappen, wondermooi weliswaar maar t was steeds zakken tot aan het beekje, en weer terug omhoog, minstens 10 keer vandaag... Je kon ook de asfaltweg volgen, maar dat ligt niet in onze aard, de camino is de camino, en zo proberen we hem te doen ! Voor het eerst zagen we ook in de diepte de zee liggen, n 1,5 km van ons af, t geeft n ander gevoel natuurlijk, in het groen stappen, met links van je de uitlopers van het gebergte, en rechts de Cantabrische Zee (t zuidelijk deel van de Golf van Biskaje).. Nog te ver om er in te springen, maar hopelijk komt er dat nog van. t Was dus weer zwaar vandaag, maar de uitzichten verlichten dat ruimschoots. Ook het feit dat we vandaag eens kozen voor n hostal ipv n albergue (er is er trouwens geen hier in de buurt. Overnachting in n kamer met 2 gelijkvloerse bedden, en desayuno (ontbijt) inbegrepen, voor 15⬠per persoon hier in pensión Prada, en pelgrimsmenu kunnen we vanavond ook nog krijgen.
Maar wat ons de 2 laatste dagen opviel : praktisch niemand draagt hier de zo karakteristieke schelp op zijn mochila (rugzak)! Waarom, we weten t ook nog niet en proberen het uit te vissen.
Ontmoetingen dus : gisteren kennis gemaakt met n koppel van de Faroer-eilanden, jaja dat eiland tussen Engeland en IJsland, dat tot Denemarken behoort. En deze morgen heeft Malou haar goed hart nog ns laten zien door n alleen stappend Poolse dametje te tro sten, die zo'n heimwee had naar haar 2 zonen, dat ze de camino erg gaat inkorten, en zich met de trein tot op 100km van Santiago zal laten brengen..
Inderdaad t is niet alleen stappen dat we doen, aan alles wat er bijkomt en rondhangt kun je jezelf ook optrekken als je wat mindere stapmomenten zijn, en die zijn er, geloof me...
Op papier zou t n mooie etappe zijn, zonder noemenswaardige moeilijkheden .. geen bergen vandaag meer, want we stappen langs de kust op. Maar.... t was steeds door de bossen stappen, wondermooi weliswaar maar t was steeds zakken tot aan het beekje, en weer terug omhoog, minstens 10 keer vandaag... Je kon ook de asfaltweg volgen, maar dat ligt niet in onze aard, de camino is de camino, en zo proberen we hem te doen ! Voor het eerst zagen we ook in de diepte de zee liggen, n 1,5 km van ons af, t geeft n ander gevoel natuurlijk, in het groen stappen, met links van je de uitlopers van het gebergte, en rechts de Cantabrische Zee (t zuidelijk deel van de Golf van Biskaje).. Nog te ver om er in te springen, maar hopelijk komt er dat nog van. t Was dus weer zwaar vandaag, maar de uitzichten verlichten dat ruimschoots. Ook het feit dat we vandaag eens kozen voor n hostal ipv n albergue (er is er trouwens geen hier in de buurt. Overnachting in n kamer met 2 gelijkvloerse bedden, en desayuno (ontbijt) inbegrepen, voor 15⬠per persoon hier in pensión Prada, en pelgrimsmenu kunnen we vanavond ook nog krijgen.
Maar wat ons de 2 laatste dagen opviel : praktisch niemand draagt hier de zo karakteristieke schelp op zijn mochila (rugzak)! Waarom, we weten t ook nog niet en proberen het uit te vissen.
Ontmoetingen dus : gisteren kennis gemaakt met n koppel van de Faroer-eilanden, jaja dat eiland tussen Engeland en IJsland, dat tot Denemarken behoort. En deze morgen heeft Malou haar goed hart nog ns laten zien door n alleen stappend Poolse dametje te tro sten, die zo'n heimwee had naar haar 2 zonen, dat ze de camino erg gaat inkorten, en zich met de trein tot op 100km van Santiago zal laten brengen..
Inderdaad t is niet alleen stappen dat we doen, aan alles wat er bijkomt en rondhangt kun je jezelf ook optrekken als je wat mindere stapmomenten zijn, en die zijn er, geloof me...
Temperatuur : morgen 15°- middag 19° - avond 18° (regen gans de dag !)
We zouden de zee zien vandaag ! We zagen ze maar heel effekens ! Voor t eerst sinds we hier zijn was t erg betrokken vanmorgen, heel lichte motregen zelfs, t deerde ons zelfs niet het eerste uur, de regenkap wel over de rugzak getrokken. Tot buiten de stad, want eens in t bos begon het zo stevig te vallen, dat we onze poncho's moesten aandoen, en ze zijn de ganse dag niet meer uit geweest. De hitte van vorige week maakte de tocht zwaar, maar toch nog liever dat, dan deze regen, want... poncho of geen poncho, je bent toch nat, tot op je 7e vel, zowel van de regen als van de zweet... Bij warm weer is de was zo droog, maar probeer dat maar ns bij dit weer ?..
Temperatuur : morgen 12°- middag 21° - avond 21° (mistig 's morgens en bewolkt gans de dag)
We beëindigden gisteren dus onze Camino de San Salvador in Oviedo, namen uitgebreid afscheid vanmorgen van Rosa, Javier en José, die vanaf daar nog wat vakantie gaan houden, maar er op stonden om ons uit te wuiven.. zeer sympathiek !.. We maakten al afspraken voor t geval ze in België komen, of wij in Barcelona !
Vanuit de albergue, nog even voorbij de Catedral , om de overgang te maken naar de Camino del Norte. We zijn de enigen die dit doen, ofwel stopte men hier, ofwel zocht men de aansluiting naar de Camino Primitivo.. Het werd dus een lange, eentonige 30 km, zonder enige pelgrimsontmoeting. De onderweg was t ook niet fameus, veel asfaltweg, en eigenlijk niks te zien, temeer omdat in de stilaan lager wordende heuvels, de ochtendmist bleef hangen. Bewegwijzering zo en zo, niet wat we gewend waren, maar missen was eigenlijk zo goed als onmogelijk.
Avilés bereikten we dus, en... dus ook bijna de kust, dat zal voor morgen zijn.. Intussen zitten we in albergue Pedro Solis, 56 plaatsen, bijna volledig volzet om 16u00.. t zal dus ook weer n 'volle' camino worden vanaf morge. Maar vermits ons gezegde is, dat alles zich oplost op de camino, zal dàt ook wel in orde komen.
Intussen gedoucht, de was gedaan (enfin Malou dan toch voor wat dit laatste betreft), en nu proberen wat etensvoorraad voor morgen te gaan zoeken in de stad, en terwijl ergens n pelgrimsmenu proberen te vinden.
Avilés is op t eerste zicht n industriestad, ontstaan aan de brede monding van de Ria Avilés, zodat de visserij hier natuurlijk ook hoogtij viert. We gaan ook proberen de oude stad te bezoeken, de moeite waard schijnt t.
Morgen hopen we voor t eerst de zee te zien. Na t hooggebergte van de afgelopen dagen zal dat welgekomen zijn.
We beseffen ineens dat we gestart zijn in León op 700m (dacht k), over de Alto de Tusa van bijna 1600m ge'kropen' zijn, en morgen op zeeniveau zullen zitten !
De berichten van gisteren bleven dus wat ze waren, de albergue van Mieres bleef ook vandaag gesloten. Dus moesten er 34 km gestapt worden zonder kan om ergens te slapen.. dus we namen in Pola de Lena de trein om 06u40.
Maar eerst nog ns terug naar gisteravond : we gingen nog n avondwandeling doen, op zoek naar wat eten.. wat rondgelopen, tot n Pola de Lenar-dametje ons de weg wees naar n tapasbar.. en wie zat daar, het Spaanse koppel Javier en Rosa... ze lieten ons meegenieten van hun tapas, vele soorten typische streekkazen.. lekkerrrrrr... cerveza erbij, en dan bestelden wij nog n schotel mer chorizo, lomo, enz.. lang en fijn gebabbeld intussen, tot aan de tafel langs ons, een oud dametje rechtstond, 92 jaar bleek ze te zijn.. ze had onze conversatie in t Engels gevolgd, en begon n gesprek met ons.. ze was geboren in St Jans Molenbeek, en woonde hier al,sinds 1840.... en fier dat ze was dat ze nog Frans en Nederlands kon spreken.. op korte tijd wist ze ons te vertellen waar ze overal appartementen had in Spanje, en terloops zei ze ons schalks dat ze eigenlijk niets wist hoe rijk ze was ! Van ontmoetingen gesproken op de camino !
Na die late avond, en die vroege treinrit, begonnen we in Mieres te stappen, op,ons eigen tempo, geen mooie tocht deze keer (en dan was het 'treinstuk' nog eentoniger schijnt t. Eerst langs de asfaltweg, daarna toch enkele 'heuvels' om u tegen te zeggen. Het eindpunt van deze Camino de San Salvador bereikten we kort na de middag : Oviedo ! Een grote stad, waar we meteen naar de albergue El Salvador gingen, die deel uitmaakt van het diocesaan seminarie.. n kamer voor ons 2 ! n privacy die we sinds lang al niet meer kennen. Gauw gedoucht , en naar de Catredal del Salvador, waar we mits aankoop van onze Salvadorana (soort diploma dat bewijst dat we de Camino de San Salvador gestapt hebben).. Die Salvadorana hadden we gemakshalve al in de Albergue gekocht.. Betalen om de Catedral binnen te gaan, maar nee, toen het juffrouwtje ons onschuldig, van niets wetend gezicht zag, mochten we 'for free' binnen. Prachtige kathedraal met dito Cámara Santa, echt het bezoeken waard !
Vanavond nemen we afscheid van iedereen die deze camino stapte, al de Spanjaarden, want die gaan weer terug werken. Met 1 koppel hebben we afgesproken om samen iets gaan te eten, en ze zullen ons de specialiteit va de streek leren kennen, schijnt t. We kijken er naar uit,
En morgen, gaan we de verbinding maken met de Camino del Norte, we stappen naa Aviles, 28 km.. en we zullen zien wat de Spaanse Noordkust ons brengt !
Volgens de boekjes 24,8 km, de rest kregen we er dus weer gratis bij.. En we hebben het geweten : het kondigde zich weer aan als een relatief makkelijke dag, we startten immers op 990m hoogte, en zouden aankomen op 320 m.. Roetsjen naar beneden dus, op papier althans, want we zakten al stappend minstens 4à5 keer enkele 100e meters, maar telkens weer terug omhoog. En geloof me, de moeilijkste afdalingen die we op al onze caminos samen al meegemaakt hebben.. Losliggende stenen, afgeschuinde korrelige paadjes, enorm steil... Malou had het werkelijk heel moeilijk bij die afdalingen, en dat gaat dan natuurlijk op t gemoed werken bij de volgende klimpartij. Kijk ook maar eens naar ons gemiddeld staptempo !.. Maar goed, t was niet allemaal kommer en kwel, zeker in het begin, toen we het hooggebergte verlieten, het was de dag van de bergweiden , hoeveel poortjes we open en dicht gedaan hebben, is niet te tellen.. Telkens je door een wei gaat staat er n hekje of n poortje om je door te laten.. de koeien of paarden mogen niet ontsnappen natuurlijk, vandaar...
Het viel ons ook meteen op dat de camino-bewegwijzering niet meer zo nauwgezet was hier in Asturias, soms ontbrekend, soms onduidelijk (is t nu naar links of naar rechts?). Enfin, we redden ons dan met de gps (dat hadden ze in de Middeleeuwen niet zeker ? en ook geen kaarten begon ! Alleen hebben we ons n beetje opgejaagd, namiddag ging t ver boven de 35°, en op 5km van ons eindstation, lag de prachtige Santa Cristiana de Lena -kapel.. daarboven natuurlijk, we werden er door de pijlen naar toe 'gelokt', nog n echt zware kuitenbijter, over hobbelige zeer ongelijke kasseien.. Tot daar aan toe, we kozen ervoor, (n half uurtje extra!) ondanks onze vermoeidheid.. Kapel gesloten natuurlijk, een prachtig Romaans bouwwerk.. maar dan onze ergernis : van daaruit kon je terug op de camino komen (zonder terug te stappen), maar, in de goede richting waren 3 wegen, en... geen enkele aanduiding welke je moest nemen.. n (klein) vloekje... maar uiteindelijk goed gekozen...
Net vóór die 'omweg' hadden we n dipje, t was al +- half 2, geen eten meer, dus zijn we (noodgedwongen) n soepje en n spaghetti gaan eten in Campomanes..
De aankomst in de albergue, was n blij weerzien met het jonge Spaanse koppeltje (Elena & Adrian)waar we gisteravond t pelgrimsmenu mee aten, ze waren gelijk ons vertrokken vanmorgen en 1u45 vóór on gearriveerd.
En dan kwam de verrassing, de 3 andere Spaanse pelgrims, die gisteren doorstapten tot Benduenos, stonden hier ineens terug in Pola de Lena... Ze (Rosa, Javier en ?) waren vanmorgen naar Mieres gestapt, maar daar was de albergue gesloten (zoals Ton ons van het Hollandse thuisfront liet weten !).. Ze namen dan maar de trein van Mieres tot hier.
Moeilijk keuze voor ons morgen : van hier tot Oviedo (35 km) is geen enkele slaapplaats, en zullen we dus noodgewongen (want 35 km in deze hitte durven we niet aan) de trein moeten nemen van hieruit tot Mieres, en van daaruit de laatste 18 km naar Oviedo stappen.
Korte etappe, in kilometers alleszins, maar er waren kilometers bij die dubbel telden vandaag. Op t weer kunnen we niks steken, de temperatuur was perfect om te stappen. Maar t parcours... geen meter vlak.. Onmiddellijk na t verlaten van de albergue begon het al te stijgen, wondermooi, dat wel, maar echt heel steil, naar de Alto de los Romeros 1452m, en dan zouden we (volgens de boekjes althans) doorstoten naar de Canto la Tusa.. Er stond niet bij dat we eerst weer een n paar 100m moesten zakken. Maar t bleef de moeite. We bereikten dan, na weer heel wat klimwerk, het hoogste punt van deze camino, 1572m. De mooiste berg-vergezichten die je je kunt indenken, genieten dus, heel alleen daarboven, de 1u50 die we als rust noteerden, werd hierboven ruimschoots besteed aan bewonderende oh's en ah's, en 'chique hé?'.
We willen de op- en afwaartse meters niet optellen, maar samenvattend gezegd, zakten we zogezegd van bijna 1600m tot 990m hier in Payares over 14km, maar inderdaad mits het nodige klimwerk tussenin.
Het grootste probleem van de dag was toch wel na de Portilla Venta Pajares.. Ondanks de waarschuwingen n camino-vriend (bedankt Ton), lieten we ons daar verleiden tot het nemen van de pelgrimsroute ipv het smalle gevaarlijk padje langs de snelweg te nemen... het brak ons zuur op, eerst een zware helling naar omhoog en dan, een eigenlijk levensgevaarlijke afdaling door n bergweide, zeer steil naar beneden, om dan na 500m terug aan die snelweg uit te komen.. n Heksentoer om over die weg te komen, het drukke verkeer komt daar n 17% helling afgestormd.. rennend zijn we daar over geraakt !
Diezelfde Portilla is ook de grens tussen de provincies Castilla y León en Asturias, en geweten hebben we het : tot nu tot was de signalisatie perfect (chapeau voor de vrijwilligers die dit in stand houden), maar hier is t andere koek, onduidelijke aanduidingen, ontbrekende, enz.. Hopelijk wordt t morgen weer beter !
Dit nog : n aantal van onze medepelgrims vonden de etappe van vandaag te kort, en stapten nog 15 km door. Eerlijk gezegd, dat hadden wij na deze korte maar zware dag niet meer gekund, maar ja, leeftijd begint waarschijnlijk al n beetje (veel) mee te tellen... Morgen staat er n 25 km op het programma, en we willen er fris aan beginnen. Uitgaan zal er op deze zondag niet bij zijn, in dit (weeral) godverlaten oord is er 1 bar, geen tienda (winkel).. Voor deze avond vinden we wat te eten in die bar, hoe we morgenvroeg aan eten gaan geraken, is voorlopig nog n raadsel, maar vermits op de camino alles zich oplost, is dat onze zorg nu niet.
Stappen, en beter gezegd pelgrimeren, is niet van punt A naar punt B gaan om er snel en liefst eerst te zijn... t Is ook een kwestie van wat te zien onderweg, kerken (al dan niet open), oude kloosters, kapelletjes, andere mooie gebouwen, en hier vooral de natuur, met alles wat er in leeft en groeit.
Maar ook hier hebben we de indruk dat men steeds vroeger wil vertrekken, om steeds vroeger aan te komen, om 'niets' gezien te hebben !
Hoe kun je anders verklaren dat men voor een etappe van 22,8 km (vlgs de boekjes), om 5u opstaat ! Iedereen wakker houdt door t vullen en hertasten van de rugzakken ! Vertrekken dan om 5u30 met lamp op de kop om de weg te zoeken, want t is pas klaar om 7u00 hier. Anderhalf uur in t donker lopen, en 'niets' zien.
Maar ja, t zal wel om die slaapplaats in de volgende albergue te doen zijn... Nochtans zijn er (juist) bedden genoeg in de albergues, 1 of 2 op overschot, maar t gaat sommigen vooral om n 'gelijkvloers' bed te hebben, waar ze dan gans de namiddag inkruipen, en 's avonds natuurlijk om stilte vragen vanaf 20u30, om 's anderendaags vroeg te kunnen opstaan... en de cirkel is rond natuurlijk.
Awel, wij hebben veel gezien vandaag, om 7u15 vertrokken, rustig (soms noodgedwongen) gestapt, en genoten van het Cantabrisch gebergte. Te vergelijken met de Pyreneeën. Ze verrasten ons wel die bergen, want ineens stonden ze daar vlak voor ons (de boekjes kondigden n lichtere etappe aan!), en we moeten erover, met pak en zak dan nog wel. Na 13 km hebben we op de laatst mogelijk plaats onze café largo gedronken, en daar begon de Spaanse col dan, eigenlijk noemen ze t hier n 'alto'.. 5 km lang om van 1060 naar 1462 m (de Alto Focades de San Anton) te gaan, niet via de geasfalteerde weg, maar wel langs, met keien bezaaide wegeltjes. hoeveel % stijgingsgraad dat is, dat kan k zo snel hier niet uitrekenen, maar dat n zware brok was, dat hebben we geweten. Maar we kregen er ook zoveel voor terug. Zeer mooie uitzichten, rotsmassa's, en denk al de rest van het hooggebergte er maar bij... Lastige afdaling, losliggende stenen, Malou had het er erg moeilijk mee.
Onderweg waren de pinda's en krenten van n jong Spaans koppel erg welkom.
Bij aankomst in Poladura waren natuurlijk de 'beste' bedden ingenomen, 1e verdiepingsbedden werd t voor ons allebei (à propos, we zijn veruit de oudste pelgrims hier).. n jong Spaans meisje kreeg het ineens door, en bood haar gelijkvloers-bed aan, aan Malou.. we zijn er maar niet op ingegaan, maar haar toch wel bedankt voor haar lief gebaar.
We zitten hier in n godverlaten boerendorp, waar we straks in n hostal iets kunnen gaan eten, maar dat wel dankzij n sympathiek Spaans koppel dat gisteren al voor ons mee reserveerden.
Morgen zondag wordt het een relatief korte etappe +-15km volgens de boekjes, en daar zullen we het hoogste punt van deze camino bereiken, de Canto la Tusa 1562m.
Hopelijk vinden we vandaag hier nog ergens wifi, zodat we jullie hopelijk kunnen laten meegenieten van deze prachtige streek.
Gisterenavond, na de pelgrimsmenu, werden we uitgenodigd om samen met de 17 Benedictinen-zusters, de vespers met hun te vieren.. Wel, we zijn blij dat we dat deden, samen met n 50-tal andere pelgrims, kregen we ieder wat teksten in Spaans, Frans en Engels. Ieder in zijn +- eigen taal kon volgen, en meedoen als men dat wenste.. Mooi moment !
Deze morgen was t wat anders... Na t gesnurk van 'zovelen' vielen we eindelijk in slaap rond 2u, t probleem was dat er n aantal al om 5u opstonden om te vertrekken.. niet veel geslapen dus. Na de gezamenlijke desayuno (brood, confituur en koffie) stapten we goed gemoeds naar de Plaza San Marco, waar de officiële startplaats is van zowel de Camino Frances, als van Camino de San Salvador... met trossen trokken ze de Frances op, en wij alleen onze camino op.. de ganse dag slechts één pelgrim gezien. t Kostte ons dan ook wat moeite om Leon uit te geraken, maar eens buiten de grootstad was de signalisatie perfect !
De Rio Bernesga gevolgd via de wandelwegen tot in Carbajal waar we onze eerste koffie gingen drinken, en onze eerste stempel fier in ons credencial-boekje lieten zetten. 2,20 voor 2 tassen overheerlijk café solo!..
Dan werd het al wat heuvelachtig , om niet te zeggen bergachtig. Gestart in Leon op 700 m, moesten we in Villalbural n klim van 1000 m over, echt n kuitenbijter ! Last van de warmte intussen , niet zoveel zon, maar des te warmer, gelukkig hadden we bescherming van de bomen.. De ieder 2 flessen water raakten op, zodat we in Cabanillas even van de route afweken naar de albergue.. gesloten nog.. dus stoute schoenen aangetrokken, en ergens aangebeld om onze flessen bij te vullen.. 'no problemas', lekker ijskoud water gekregen, en.. of we niet zin hadden in wat koffie.. n engeltje dat onze tong.... wat n lieve mensen, de abuela Maria-Carmen, mama Elena, en de nietos Axel en Eric.. koekjes kregen we er ook nog bij.. bij t afscheid zelfs Spaanse knuffels, zodat wij onze van thuis meegebrachte chocolade maar aan de kids gaven.. t Bleef heel lang ons gespreksonderwerp bij t stappen.... tot we even onze gsm raadpleegden om wat eventueel nieuws van het thuisfront. Gisterenavond vertelden de zusterkes ons over de aanslag in Barcelona, we huiverden toen... maar nu sloeg onze blije stemming onmiddellijk om toen we het nieuws lazen dat onze loketbediende op de Post in Tongeren, ook de dood vond op de Ramblas... 5 minuten lang stonden we beiden met de tranen in de ogen, aan de grond genageld, mekaar aan te staren... waarom weer dit zinloze geweld? en dit maal zo kortbij... We zullen Elke in onze gedachten meenemen tot in Santiago ....
In stilte hebben we de resterende kilometers gestapt, tot hier in de albergue.. we zijn hier met n 12-tal pelgrims, en we zijn niet kwaad dat het hier rustig is.
Fysiek zijn we na de zware dag van vandaag nog in orde
Morgen staan er 23 eerder wat lichtere km op het programma ..
Een bereidwillige chauffeur (bedankt François !) zette ons veilig in Charleroi af, van waaruit Ryanair ons naar Madrid vloog....... Had moeten vliegen.... ! Bestemming Madrid stond op die grote borden niet om 07u00 aangekondigd ? ? ... Lichte paniek... Verkeerd uur ? Verkeerde dag ? Neen niets van... alleen stonden we in Charleroi ipv op Zaventem ! .. Chauffeur intussen natuurlijk al op de terugweg naar Tongeren...toch maar gebeld, en hij stond na n tijdje terug langs ons.. tegen '119 km/uur' naar Zaventem, waar we 'stipt op tijd' t vliegtuig konden instappen (10 minuutjes hadden we nog over !)
Een reuze-luchthaven, die Barajas, daar in Madrid de shuttle-bus bracht ons van Terminal 1 naar Terminal 4, waar de autobus van ALSA (tickets al van thuis uit geboekt..) ons naar León bracht (+- 290 km).
Daar een eerste voettochtje van 2 km om onze eerste albergue van deze camino op te zoeken : de Albergue van de Benedictiner-zusters. (134 bedden - 6 per persoon)
Raar, Leon ligt immers op de camino Frances, en dus een eerste ontmoeting met pelgrims, waarvan de meesten al dagenlang aan t stappen zijn . We voelen ons inderdaad een beetje als indringers, maar al gauw worden we in de armen gesloten, en komen de klassieke pelgrimsverhalen los. Onze eerste contact was n Italiaanske, dat morgen haar eerste camino hier in León start; we stelden haar gerust en wensten haar n buen camino (frances) !
Intussen zitten we aan de menu peregrino, kwestie van t pelgrimsleven gewoon te worden.
Om 21u00 is hier bij de zusterkes nog n pelgrimszegen, daar gaan we zeker naar toe, zodat we morgen het échte werk kunnen aanvatten, de camino de San Salvador, vanuit hieruit (León) naar La Robla, n kleine 27 km... En o ja, voor wie zich afvraagt of t hier warm is.... wel ja, om 7u was t hier nog 36°. Smelten zullen we morgen niet, maar vroeg op pad zullen we wel gaan, om de grote hitte zoveel mogelijk te ontlopen.
Allez, buiten het kleine (?) probleempje vanmorgen, en toch wat lange busreis 4,5u) is hier alles OK en naar wens..... en, morgen is een andere dag..
We houden er ook aan iedereen te bedanken voor de vele aanmoedigingen die we kregen, langs allerlei wegen... en hopen dat jullie begrijpen dat we tijdens de camino niet iedereen persoonlijk kunnen antwoorden..
2015 Via de la Plata (Sevilla Zamora) : (Jean & Malou)
Camino Sanabres (Zamora a Guidina) : (Malou & Femma)
2016 Camino Sanabres (a Guidina Santiago + Fistera en Muxia) : (Malou & Femma)
Deze keer vertrekken we dus morgen, op 17 augustus. Malou voor de 8ekeer, en voor mezelf zal het de 4e keer zijn. Onze keuze viel deze keer op de combinatie : Camino de San Salvador en Camino del Norte. Geen gebruikelijke route (zie kaart in bijlage), maar we verklaren ons nader :
QUIEN VA A SANTIAGO Y NO AL SALVADOR, VISITA A SU CRIADO PERO NO A SU SEÑOR.
Wie naar Santiago gaat en niet naar de Verlosser, gaat naar de knecht (Jacobus) en niet naar de Heer
Deze zin zagen we op een muur geschilderd, tijdens één van onze vorige caminos, en is ons altijd bijgebleven.
De meeste pelgrims trekken inderdaad naar Santiago de Compostela, naar apostel Jacobus.
In Oviedo is de Kathedraal inderdaad toegewijd aan de Verlosser.
Het leek ons dan ook aangewezen, niet één van de klassieke pelgrimswegen te bewandelen, maar eens de minder bekende Camino de San Salvador te doen.
Het vertrekpunt van deze Camino de San Salvador ligt aan de Kathedraal van León, en mits een tocht over de Cordillera Cantábrica , bereik je in 5 à 6 dagen Oviedo.
De Cordillera Cantábrica, (het Cantabrisch gebergte, waarvan de Picos de Europa deel uitmaakt) strekt zich uit langs de noordkust van Spanje, op de grens van Asturias, Cantabria en Castillia y León)
Dit gebergte is +- te vergelijken met de Pyreneeën, als je weet dat de Col dAspin in de Pyreneeën 1489 m hoog is, en dat we in de Cordillera, de totaal onbekende Canto la Tusa (1572 m)zullen moeten overwinnen.
In feite is de Camino de San Salvador de verbinding tussen de Camino Frances en de Camino Primitivo of de Camino del Norte.
In Oviedo zullen we dus inderdaad overstappen op de Camino del Norte (richting Santiago de Compostela) die we in 15 stapdagen hopen te doen.
Zodoende zullen we eerst de señor en dan de criado bezoeken.
We gaan proberen in de mate van het mogelijke (als mister Wifi meewil) om contact te houden met het thuisfront via deze blog. Wij zullen trachten ons verhaal dagelijks te doen. Reactie van dat thuisfront krijgen via onze blog, zal ons plezier doen.
