Korte etappe, in kilometers alleszins, maar er waren kilometers bij die dubbel telden vandaag. Op t weer kunnen we niks steken, de temperatuur was perfect om te stappen. Maar t parcours... geen meter vlak.. Onmiddellijk na t verlaten van de albergue begon het al te stijgen, wondermooi, dat wel, maar echt heel steil, naar de Alto de los Romeros 1452m, en dan zouden we (volgens de boekjes althans) doorstoten naar de Canto la Tusa.. Er stond niet bij dat we eerst weer een n paar 100m moesten zakken. Maar t bleef de moeite. We bereikten dan, na weer heel wat klimwerk, het hoogste punt van deze camino, 1572m. De mooiste berg-vergezichten die je je kunt indenken, genieten dus, heel alleen daarboven, de 1u50 die we als rust noteerden, werd hierboven ruimschoots besteed aan bewonderende oh's en ah's, en 'chique hé?'.
We willen de op- en afwaartse meters niet optellen, maar samenvattend gezegd, zakten we zogezegd van bijna 1600m tot 990m hier in Payares over 14km, maar inderdaad mits het nodige klimwerk tussenin.
Het grootste probleem van de dag was toch wel na de Portilla Venta Pajares.. Ondanks de waarschuwingen n camino-vriend (bedankt Ton), lieten we ons daar verleiden tot het nemen van de pelgrimsroute ipv het smalle gevaarlijk padje langs de snelweg te nemen... het brak ons zuur op, eerst een zware helling naar omhoog en dan, een eigenlijk levensgevaarlijke afdaling door n bergweide, zeer steil naar beneden, om dan na 500m terug aan die snelweg uit te komen.. n Heksentoer om over die weg te komen, het drukke verkeer komt daar n 17% helling afgestormd.. rennend zijn we daar over geraakt !
Diezelfde Portilla is ook de grens tussen de provincies Castilla y León en Asturias, en geweten hebben we het : tot nu tot was de signalisatie perfect (chapeau voor de vrijwilligers die dit in stand houden), maar hier is t andere koek, onduidelijke aanduidingen, ontbrekende, enz.. Hopelijk wordt t morgen weer beter !
Dit nog : n aantal van onze medepelgrims vonden de etappe van vandaag te kort, en stapten nog 15 km door. Eerlijk gezegd, dat hadden wij na deze korte maar zware dag niet meer gekund, maar ja, leeftijd begint waarschijnlijk al n beetje (veel) mee te tellen... Morgen staat er n 25 km op het programma, en we willen er fris aan beginnen. Uitgaan zal er op deze zondag niet bij zijn, in dit (weeral) godverlaten oord is er 1 bar, geen tienda (winkel).. Voor deze avond vinden we wat te eten in die bar, hoe we morgenvroeg aan eten gaan geraken, is voorlopig nog n raadsel, maar vermits op de camino alles zich oplost, is dat onze zorg nu niet.
Stappen, en beter gezegd pelgrimeren, is niet van punt A naar punt B gaan om er snel en liefst eerst te zijn... t Is ook een kwestie van wat te zien onderweg, kerken (al dan niet open), oude kloosters, kapelletjes, andere mooie gebouwen, en hier vooral de natuur, met alles wat er in leeft en groeit.
Maar ook hier hebben we de indruk dat men steeds vroeger wil vertrekken, om steeds vroeger aan te komen, om 'niets' gezien te hebben !
Hoe kun je anders verklaren dat men voor een etappe van 22,8 km (vlgs de boekjes), om 5u opstaat ! Iedereen wakker houdt door t vullen en hertasten van de rugzakken ! Vertrekken dan om 5u30 met lamp op de kop om de weg te zoeken, want t is pas klaar om 7u00 hier. Anderhalf uur in t donker lopen, en 'niets' zien.
Maar ja, t zal wel om die slaapplaats in de volgende albergue te doen zijn... Nochtans zijn er (juist) bedden genoeg in de albergues, 1 of 2 op overschot, maar t gaat sommigen vooral om n 'gelijkvloers' bed te hebben, waar ze dan gans de namiddag inkruipen, en 's avonds natuurlijk om stilte vragen vanaf 20u30, om 's anderendaags vroeg te kunnen opstaan... en de cirkel is rond natuurlijk.
Awel, wij hebben veel gezien vandaag, om 7u15 vertrokken, rustig (soms noodgedwongen) gestapt, en genoten van het Cantabrisch gebergte. Te vergelijken met de Pyreneeën. Ze verrasten ons wel die bergen, want ineens stonden ze daar vlak voor ons (de boekjes kondigden n lichtere etappe aan!), en we moeten erover, met pak en zak dan nog wel. Na 13 km hebben we op de laatst mogelijk plaats onze café largo gedronken, en daar begon de Spaanse col dan, eigenlijk noemen ze t hier n 'alto'.. 5 km lang om van 1060 naar 1462 m (de Alto Focades de San Anton) te gaan, niet via de geasfalteerde weg, maar wel langs, met keien bezaaide wegeltjes. hoeveel % stijgingsgraad dat is, dat kan k zo snel hier niet uitrekenen, maar dat n zware brok was, dat hebben we geweten. Maar we kregen er ook zoveel voor terug. Zeer mooie uitzichten, rotsmassa's, en denk al de rest van het hooggebergte er maar bij... Lastige afdaling, losliggende stenen, Malou had het er erg moeilijk mee.
Onderweg waren de pinda's en krenten van n jong Spaans koppel erg welkom.
Bij aankomst in Poladura waren natuurlijk de 'beste' bedden ingenomen, 1e verdiepingsbedden werd t voor ons allebei (à propos, we zijn veruit de oudste pelgrims hier).. n jong Spaans meisje kreeg het ineens door, en bood haar gelijkvloers-bed aan, aan Malou.. we zijn er maar niet op ingegaan, maar haar toch wel bedankt voor haar lief gebaar.
We zitten hier in n godverlaten boerendorp, waar we straks in n hostal iets kunnen gaan eten, maar dat wel dankzij n sympathiek Spaans koppel dat gisteren al voor ons mee reserveerden.
Morgen zondag wordt het een relatief korte etappe +-15km volgens de boekjes, en daar zullen we het hoogste punt van deze camino bereiken, de Canto la Tusa 1562m.
Hopelijk vinden we vandaag hier nog ergens wifi, zodat we jullie hopelijk kunnen laten meegenieten van deze prachtige streek.
Gisterenavond, na de pelgrimsmenu, werden we uitgenodigd om samen met de 17 Benedictinen-zusters, de vespers met hun te vieren.. Wel, we zijn blij dat we dat deden, samen met n 50-tal andere pelgrims, kregen we ieder wat teksten in Spaans, Frans en Engels. Ieder in zijn +- eigen taal kon volgen, en meedoen als men dat wenste.. Mooi moment !
Deze morgen was t wat anders... Na t gesnurk van 'zovelen' vielen we eindelijk in slaap rond 2u, t probleem was dat er n aantal al om 5u opstonden om te vertrekken.. niet veel geslapen dus. Na de gezamenlijke desayuno (brood, confituur en koffie) stapten we goed gemoeds naar de Plaza San Marco, waar de officiële startplaats is van zowel de Camino Frances, als van Camino de San Salvador... met trossen trokken ze de Frances op, en wij alleen onze camino op.. de ganse dag slechts één pelgrim gezien. t Kostte ons dan ook wat moeite om Leon uit te geraken, maar eens buiten de grootstad was de signalisatie perfect !
De Rio Bernesga gevolgd via de wandelwegen tot in Carbajal waar we onze eerste koffie gingen drinken, en onze eerste stempel fier in ons credencial-boekje lieten zetten. 2,20 voor 2 tassen overheerlijk café solo!..
Dan werd het al wat heuvelachtig , om niet te zeggen bergachtig. Gestart in Leon op 700 m, moesten we in Villalbural n klim van 1000 m over, echt n kuitenbijter ! Last van de warmte intussen , niet zoveel zon, maar des te warmer, gelukkig hadden we bescherming van de bomen.. De ieder 2 flessen water raakten op, zodat we in Cabanillas even van de route afweken naar de albergue.. gesloten nog.. dus stoute schoenen aangetrokken, en ergens aangebeld om onze flessen bij te vullen.. 'no problemas', lekker ijskoud water gekregen, en.. of we niet zin hadden in wat koffie.. n engeltje dat onze tong.... wat n lieve mensen, de abuela Maria-Carmen, mama Elena, en de nietos Axel en Eric.. koekjes kregen we er ook nog bij.. bij t afscheid zelfs Spaanse knuffels, zodat wij onze van thuis meegebrachte chocolade maar aan de kids gaven.. t Bleef heel lang ons gespreksonderwerp bij t stappen.... tot we even onze gsm raadpleegden om wat eventueel nieuws van het thuisfront. Gisterenavond vertelden de zusterkes ons over de aanslag in Barcelona, we huiverden toen... maar nu sloeg onze blije stemming onmiddellijk om toen we het nieuws lazen dat onze loketbediende op de Post in Tongeren, ook de dood vond op de Ramblas... 5 minuten lang stonden we beiden met de tranen in de ogen, aan de grond genageld, mekaar aan te staren... waarom weer dit zinloze geweld? en dit maal zo kortbij... We zullen Elke in onze gedachten meenemen tot in Santiago ....
In stilte hebben we de resterende kilometers gestapt, tot hier in de albergue.. we zijn hier met n 12-tal pelgrims, en we zijn niet kwaad dat het hier rustig is.
Fysiek zijn we na de zware dag van vandaag nog in orde
Morgen staan er 23 eerder wat lichtere km op het programma ..
Een bereidwillige chauffeur (bedankt François !) zette ons veilig in Charleroi af, van waaruit Ryanair ons naar Madrid vloog....... Had moeten vliegen.... ! Bestemming Madrid stond op die grote borden niet om 07u00 aangekondigd ? ? ... Lichte paniek... Verkeerd uur ? Verkeerde dag ? Neen niets van... alleen stonden we in Charleroi ipv op Zaventem ! .. Chauffeur intussen natuurlijk al op de terugweg naar Tongeren...toch maar gebeld, en hij stond na n tijdje terug langs ons.. tegen '119 km/uur' naar Zaventem, waar we 'stipt op tijd' t vliegtuig konden instappen (10 minuutjes hadden we nog over !)
Een reuze-luchthaven, die Barajas, daar in Madrid de shuttle-bus bracht ons van Terminal 1 naar Terminal 4, waar de autobus van ALSA (tickets al van thuis uit geboekt..) ons naar León bracht (+- 290 km).
Daar een eerste voettochtje van 2 km om onze eerste albergue van deze camino op te zoeken : de Albergue van de Benedictiner-zusters. (134 bedden - 6 per persoon)
Raar, Leon ligt immers op de camino Frances, en dus een eerste ontmoeting met pelgrims, waarvan de meesten al dagenlang aan t stappen zijn . We voelen ons inderdaad een beetje als indringers, maar al gauw worden we in de armen gesloten, en komen de klassieke pelgrimsverhalen los. Onze eerste contact was n Italiaanske, dat morgen haar eerste camino hier in León start; we stelden haar gerust en wensten haar n buen camino (frances) !
Intussen zitten we aan de menu peregrino, kwestie van t pelgrimsleven gewoon te worden.
Om 21u00 is hier bij de zusterkes nog n pelgrimszegen, daar gaan we zeker naar toe, zodat we morgen het échte werk kunnen aanvatten, de camino de San Salvador, vanuit hieruit (León) naar La Robla, n kleine 27 km... En o ja, voor wie zich afvraagt of t hier warm is.... wel ja, om 7u was t hier nog 36°. Smelten zullen we morgen niet, maar vroeg op pad zullen we wel gaan, om de grote hitte zoveel mogelijk te ontlopen.
Allez, buiten het kleine (?) probleempje vanmorgen, en toch wat lange busreis 4,5u) is hier alles OK en naar wens..... en, morgen is een andere dag..
We houden er ook aan iedereen te bedanken voor de vele aanmoedigingen die we kregen, langs allerlei wegen... en hopen dat jullie begrijpen dat we tijdens de camino niet iedereen persoonlijk kunnen antwoorden..
2015 Via de la Plata (Sevilla Zamora) : (Jean & Malou)
Camino Sanabres (Zamora a Guidina) : (Malou & Femma)
2016 Camino Sanabres (a Guidina Santiago + Fistera en Muxia) : (Malou & Femma)
Deze keer vertrekken we dus morgen, op 17 augustus. Malou voor de 8ekeer, en voor mezelf zal het de 4e keer zijn. Onze keuze viel deze keer op de combinatie : Camino de San Salvador en Camino del Norte. Geen gebruikelijke route (zie kaart in bijlage), maar we verklaren ons nader :
QUIEN VA A SANTIAGO Y NO AL SALVADOR, VISITA A SU CRIADO PERO NO A SU SEÑOR.
Wie naar Santiago gaat en niet naar de Verlosser, gaat naar de knecht (Jacobus) en niet naar de Heer
Deze zin zagen we op een muur geschilderd, tijdens één van onze vorige caminos, en is ons altijd bijgebleven.
De meeste pelgrims trekken inderdaad naar Santiago de Compostela, naar apostel Jacobus.
In Oviedo is de Kathedraal inderdaad toegewijd aan de Verlosser.
Het leek ons dan ook aangewezen, niet één van de klassieke pelgrimswegen te bewandelen, maar eens de minder bekende Camino de San Salvador te doen.
Het vertrekpunt van deze Camino de San Salvador ligt aan de Kathedraal van León, en mits een tocht over de Cordillera Cantábrica , bereik je in 5 à 6 dagen Oviedo.
De Cordillera Cantábrica, (het Cantabrisch gebergte, waarvan de Picos de Europa deel uitmaakt) strekt zich uit langs de noordkust van Spanje, op de grens van Asturias, Cantabria en Castillia y León)
Dit gebergte is +- te vergelijken met de Pyreneeën, als je weet dat de Col dAspin in de Pyreneeën 1489 m hoog is, en dat we in de Cordillera, de totaal onbekende Canto la Tusa (1572 m)zullen moeten overwinnen.
In feite is de Camino de San Salvador de verbinding tussen de Camino Frances en de Camino Primitivo of de Camino del Norte.
In Oviedo zullen we dus inderdaad overstappen op de Camino del Norte (richting Santiago de Compostela) die we in 15 stapdagen hopen te doen.
Zodoende zullen we eerst de señor en dan de criado bezoeken.
We gaan proberen in de mate van het mogelijke (als mister Wifi meewil) om contact te houden met het thuisfront via deze blog. Wij zullen trachten ons verhaal dagelijks te doen. Reactie van dat thuisfront krijgen via onze blog, zal ons plezier doen.
