t Was vandaag onze laatste stapdag van deze gecombineerde camino. We vertrokken in Leon tot Oviedo (camino de San Salvador), dan stapten we naar Avilés om over te gaan op de camino del Norte die in Arzua samenvloeide met de camino Frances, zodat we inderdaad onze laatste dag stapten naar het einddoel van de camino : Santiago de Compostela.
Om kwart voor zes liep de wekker af vanmorgen, we wilden immers Santiago bereiken voor t middaguur, om eventueel de pelgrimsmis nog bij te wonen. Brengt met zich mee dat in het donker gestart werd, met pillamp door t bos.. gelukkiglijk kwamen we de boze wolf niet tegen!
We hielden n goede kadans erin, en gunden ons onderweg n minimum van rust.
t Werd zeer bekend terrein : eerst, halverwege door Lavacolla gestapt, waar de pelgrims in vroegere tijden zich n laatste keer gingen wassen in t riviertje, om iets of wat presentabel aan te komen op t eindpunt van de pelgrimstocht naar het graf van Sint Jacobus. Wij hadden ons vanmorgen al gewassen, dus konden we daar rustig doorstappen.
En n 5-tal km verder is er dan Monte do Gozo, n immens complex, dat gebouwd werd ter gelegenheid van het pausbezoek aan Santiago, als k me niet vergis in 1993... 4500 slaapplaatsen, winkels, restaurants enz... Ook bekend om zn mooi uitzicht op Santiago dat je vanop de berg, in de diepte ziet liggen...
Die slaapplaatsen liggen in zowat 30 gebouwen, met gemiddeld 150 bedden per gebouw. Op dit ogenblik is er zo maar 1 gebouw open voor de pelgrims, hetgeen ruim voldoende is. De andere slaap-gebouwen zijn nog bemeubeld, maar zijn naar onze mening niet meer in gebruik, evenmin als al de andere gebouwen.... n Raadsel voor ons, zo'n infrastructuur, zou DDT zeggen, moet massa's geld gekost hebben, en zoals zoveel dingen in Spanje, er gebeurt 'nada' mee. Toch nog gauw even geposeerd tussen de immense beelden van de 2 pelgrims die daar staan te wijzen naar het einddoel, de kathedraal van Santiago.
Een boogscheut meenden we, maar t werden nog ettelijke km.. we werden via n heel andere weg dan vroeger naar Santiago geleid.
De laatste km haspelden we af samen papa Rafa en zn 12jarig dochtertje Irena, die we dagelijks de laatste 150 km tegenkwamen onderweg. We voelden ons n beetje oma en opa voor Irena, die ons zeer gelukkig in de armen viel op de Praza do Obradoiro.
Te nipt om de pelgrimsmis nog te halen, vermits we onze rugzak nog ergens kwijt moesten.. sinds enkele jaren mag die niet meer de kathedraal mee binnen, 'dankzij' de terroristen...
Dan maar mee met n oud dametje die ons n privékamer met bad verhuurt voor 2 nachten. n Paella'tje gaan eten in één van de kleine zijstraatjes, en dan op zoek naar onze vrienden pelgrims die al voor ons aankwamen, of die nu binnenstapten. n Fijn gevoel kregen we weer toen de 8 Spaanse tieners uit Valencia ons kwamen omhelzen, de 2 Spaanse tieners uit Barcelona, de 6 Duitse pelgrims van de streek van Berlijn, en later op de avond de 2 lieve Nederlandse dametjes (Ria en Nelly) uit Venray.
Nog wat gesprekken gewisseld met 2 Sloveense dames, en n Italiaan, die charmevol ons ophemelde tijdens het stappen.
In de late namiddag zijn we dan samen met de Duitsers onze Compostela gaan afhalen.. n file van minstens 200 pelgrims, maar dankzij de Duitse spitsvondigheid vormden we n groep van 8, hetgeen ons n voorkeursbehandeling bezorgde ! We konden ons 'diploma' netjes 2 uur later gaan afhalen, kant en klaar, zonder wachten !
Morgen gaan we dan naar de pelgrimsmis om 12u, en hopen dan dat de Botafumeiro zal zwaaien.
Onze terugreis is voor vrijdag gepland, tenminste als we de juiste luchthaven vinden
Tenslotte willen we iedereen bedanken voor de heel vele fijne reacties die we mochten ontvangen, via deze blog, via mail, via sms en via Facebook... Teveel om iedereen te beantwoorden soms.... Hopelijk begrijpen jullie dat...
En voor wie er ooit aan denkt om dit ook ooit ns te gaan stappen, zeggen we nu reeds... Buen camino !
t Was vandaag onze laatste stapdag van deze gecombineerde camino. We vertrokken in Leon tot Oviedo (camino de San Salvador), dan stapten we naar Avilés om over te gaan op de camino del Norte die in Arzua samenvloeide met de camino Frances, zodat we inderdaad onze laatste dag stapten naar het einddoel van de camino : Santiago de Compostela.
Om kwart voor zes liep de wekker af vanmorgen, we wilden immers Santiago bereiken voor t middaguur, om eventueel de pelgrimsmis nog bij te wonen. Brengt met zich mee dat in het donker gestart werd, met pillamp door t bos.. gelukkiglijk kwamen we de boze wolf niet tegen!
We hielden n goede kadans erin, en gunden ons onderweg n minimum van rust.
t Werd zeer bekend terrein : eerst, halverwege door Lavacolla gestapt, waar de pelgrims in vroegere tijden zich n laatste keer gingen wassen in t riviertje, om iets of wat presentabel aan te komen op t eindpunt van de pelgrimstocht naar het graf van Sint Jacobus. Wij hadden ons vanmorgen al gewassen, dus konden we daar rustig doorstappen.
En n 5-tal km verder is er dan Monte do Gozo, n immens complex, dat gebouwd werd ter gelegenheid van het pausbezoek aan Santiago, als k me niet vergis in 1993... 4500 slaapplaatsen, winkels, restaurants enz... Ook bekend om zn mooi uitzicht op Santiago dat je vanop de berg, in de diepte ziet liggen...
Die slaapplaatsen liggen in zowat 30 gebouwen, met gemiddeld 150 bedden per gebouw. Op dit ogenblik is er zo maar 1 gebouw open voor de pelgrims, hetgeen ruim voldoende is. De andere slaap-gebouwen zijn nog bemeubeld, maar zijn naar onze mening niet meer in gebruik, evenmin als al de andere gebouwen.... n Raadsel voor ons, zo'n infrastructuur, zou DDT zeggen, moet massa's geld gekost hebben, en zoals zoveel dingen in Spanje, er gebeurt 'nada' mee. Toch nog gauw even geposeerd tussen de immense beelden van de 2 pelgrims die daar staan te wijzen naar het einddoel, de kathedraal van Santiago.
Een boogscheut meenden we, maar t werden nog ettelijke km.. we werden via n heel andere weg dan vroeger naar Santiago geleid.
De laatste km haspelden we af samen papa Rafa en zn 12jarig dochtertje Irena, die we dagelijks de laatste 150 km tegenkwamen onderweg. We voelden ons n beetje oma en opa voor Irena, die ons zeer gelukkig in de armen viel op de Praza do Obradoiro.
Te nipt om de pelgrimsmis nog te halen, vermits we onze rugzak nog ergens kwijt moesten.. sinds enkele jaren mag die niet meer de kathedraal mee binnen, 'dankzij' de terroristen...
Dan maar mee met n oud dametje die ons n privékamer met bad verhuurt voor 2 nachten. n Paella'tje gaan eten in één van de kleine zijstraatjes, en dan op zoek naar onze vrienden pelgrims die al voor ons aankwamen, of die nu binnenstapten. n Fijn gevoel kregen we weer toen de 8 Spaanse tieners uit Valencia ons kwamen omhelzen, de 2 Spaanse tieners uit Barcelona, de 6 Duitse pelgrims van de streek van Berlijn, en later op de avond de 2 lieve Nederlandse dametjes (Ria en haar vriendin) uit Venray.
Nog wat gesprekken gewisseld met 2 Sloveense dames, en n Italiaan, die charmevol ons ophemelde tijdens het stappen.
In de late namiddag zijn we dan samen met de Duitsers onze Compostela gaan afhalen.. n file van minstens 200 pelgrims, maar dankzij de Duitse spitsvondigheid vormden we n groep van 8, hetgeen ons n voorkeursbehandeling bezorgde ! We konden ons 'diploma' netjes 2 uur later gaan afhalen, kant en klaar, zonder wachten !
Morgen gaan we dan naar de pelgrimsmis om 12u, en hopen dan dat de Botafumeiro zal zwaaien.
Onze terugreis is voor vrijdag gepland, tenminste als we de juiste luchthaven vinden
Tenslotte willen we iedereen bedanken voor de heel vele fijne reacties die we mochten ontvangen, via deze blog, via mail, via sms en via Facebook... Teveel om iedereen te beantwoorden soms.... Hopelijk begrijpen jullie dat...
En voor wie er ooit aan denkt om dit ook ooit ns te gaan stappen, zeggen we nu reeds... Buen camino !
Gisterenavond nog naar de pelgrimsmis en -zegen geweest, mooie viering, die we veel te weinig meemaakten op de Camino del Norte. Na de dienst riep de priester ons allen in n cirkel om hem heen, en dan ben je wat fier als je één na één, na al die andere vreemdelingen, kunt roepen dat je 'de Belgica' bent.
Het volksdansen om 21u00 hebben we aan ons laten voorbijgaan, want toen lagen we al doodmoe te slapen !
Vanmorgen toen we de deur van de albergue opentrokken konden we onze ogen niet geloven, n stroom van pelgrims (en we overdrijven nie.) trok aan ons voorbij. Waar we de vorige dagen tot maximum n 40-tal pelgrims zagen, waren er dat ineens honderden ! De Camino Frances inderdaad ! En zo zal dat tot in Santiago zijn !
Malou doet het, ondanks haar blaren wonderwel goed, we stapten trouwens vandaag aan het hoogste staptempo van deze camino ! Zoals we de afgelopen dagen al lieten blijken, kunnen we het heel goed vinden met de jeugdige echte pelgrims, Malou wordt door hun zowat beschouwd als de camino-abuela.
Maar wat we van de huidige laatste 100km-stappers zien tart eigenlijk alle verbeelding, op basketsloefkes, espadrillen, met lilliputters-rugzakjes, of zelfs helemaal geen, maar wel met reuzewandelstokken. t Hoeft ook geen stille bedevaart te zijn, zo'n camino, maar taterend, kabaal makend zoals ze hier rondlopen, das er teveel aan.
Enfin wij blijven onze camino gaan!
Toch nog n tof moment meegemaakt, de afstand begint zn slachtoffers te maken, mankende poottrekkende pelgrims zie je steeds meer en meer. k Belandde plots tussen 2 pelgrims, n Spanjaard en n Oekraïner, geen van beide kon Engels of Frans, enkel hun eigen taal, en kzelf met mn weinig Spaans heb n half uurtje met hun meegestapt en n in n typische pelgrimstaal met ons drieën gebabbeld. De Spanjaard mankte heel erg, had rond O Cebreiro op één dag wat overdreven, en 50 km gestapt, de gevolgen lieten zich nu voelen, vooral bergaf... maar hij moest en zou morgen Santiago halen.
Dat laatste geldt voor ons ook, alhoewel wij, alles in acht genomen, ons nog vrij fris voelen.
We zijn intussen in O Pedrouzo in n hostal terecht gekomen, we schatten dat er hier in totaal zowat 5 à 600 pelgrims zullen overnachten.
Voor wie t niet wil opzoeken, O Pedrouzo, eigenlijk parochie Arca, is n gehucht van O Pino, dat deel uitmaakt van het kanton Arzúa, behorend tot de provincie A Coruña, die op zijn beurt deel is van de autonome staat Galicia in het zuidwesten van Spanje. (en zeg dan nog eens dat het bij ons in België ingewikkeld is).
Morgen gaat dus de poort van Santiago de Compostela voor ons open, en hopen we al onze camino-vrienden gezond en wel tegen te komen.
Waarschijnlijk vallen we in herhaling, maar vanmorgen was t weer starten vanuit het klooster, met de poncho's op.. Motregen... om mismoedig van te worden. Want als er iets is dat ik haat, dan zijn het die poncho's. De regen op zich, daar heb k nog zo geen probleem mee, maar dat gedoe met die poncho, over die rugzak heen, en je zweet eronder gelijk n das. Enfin, n 3-tal keren op en weer af.
We liepen zowat de ganse dag alleen, alleen onze Duitse vrienden liepen we voorbij, en n Pools meisje dubbelde ons. Allemaal camino-vrienden geworden. En plots liep er n eenzaat ons voorbij, nog nooit gezien. En dan komen de klassieke vragen. Where are you from? is altijd de eerste.. Tot hij 'Holland' zei, en toen ging t gesprek natuurlijk verder in t Nederlands. Vertrokken van bij hem thuis in Bergen-op-Zoom op 15 mei, en Santiago was niet zijn eindpunt, want hij trok daarna immers nog door de Camino Portugues op, maar dan in tegengestelde richting, tot in Lissabon, waar zn lief m zou oppikken rond 15 oktober... Duidelijk n avonturier.
Maar nog even terug naar gisteravond , we gingen om 19u naar de vespers, n vervelend afgerammel van Spaanse gebeden, dachten we vooraf, maar toen we drie kwartier later naar buiten stapten, had niemand zich verveeld.. n Afwisseling van gebeden en vooral gezangen van zo'n 20 trappisten, begeleid op orgel en (we denken) n spinet of klavecimbel.. wondermooi !
Terug naar vandaag, het parcours was niet veel zaaks, 90% op asfaltwegen, en dus weinig natuur te zien.
Aankomst in Arzúa : bekend terrein voor ons, samen waren we hier voor t eerst op de Camino Frances in 2013, en samen met Ozzie was k hier in 2015 op de Camino Primitivo. Nu komen we van de Camino del Norte, en zoals je wel zult begrijpen, komen al die caminos hier samen. Tweemaal sliepen we in albergue Ultreia, dus wij weer daar naar toe, maar 'completo', dus 50 m opgeschoven naar de albergue Camino.. Even mooi, maar tot 16u waren hier in totaal maar 3 pelgrims ingeschreven !
Malou heeft wat last van haar blaren, en doet n dutje.
Straks plannen we nog n bezoek aan de kerk, met pelgrimszegen denken we, en daarna hopen we dat er wat volksdansen zijn op t plein aan de Rua Lugo, zoals de vorige keren.
Voor de 2 volgende dagen staat er telkens nog n etappe van 20 km op t programma. De Camino del Norte-rust is voorbij, want hier lopen honderden pelgrims rond in t stadje, en dus zullen we vanaf nu niet meer eenzaam stappen op de camino !
Waarschijnlijk vallen we in herhaling, maar vanmorgen was t weer starten vanuit het klooster, met de poncho's op.. Motregen... om mismoedig van te worden. Want als er iets is dat ik haat, dan zijn het die poncho's. De regen op zich, daar heb k nog zo geen probleem mee, maar dat gedoe met die poncho, over die rugzak heen, en je zweet eronder gelijk n das. Enfin, n 3-tal keren op en weer af.
We liepen zowat de ganse dag alleen, alleen onze Duitse vrienden liepen we voorbij, en n Pools meisje dubbelde ons. Allemaal camino-vrienden geworden. En plots liep er n eenzaat ons voorbij, nog nooit gezien. En dan komen de klassieke vragen. Where are you from? is altijd de eerste.. Tot hij 'Holland' zei, en toen ging t gesprek natuurlijk verder in t Nederlands. Vertrokken van bij hem thuis in Bergen-op-Zoom op 15 mei, en Santiago was niet zijn eindpunt, want hij trok daarna immers nog door de Camino Portugues op, maar dan in tegengestelde richting, tot in Lissabon, waar zn lief m zou oppikken rond 15 oktober... Duidelijk n avonturier.
Maar nog even terug naar gisteravond , we gingen om 19u naar de vespers, n vervelend afgerammel van Spaanse gebeden, dachten we vooraf, maar toen we drie kwartier later naar buiten stapten, had niemand zich verveeld.. n Afwisseling van gebeden en vooral gezangen van zo'n 20 trappisten, begeleid op orgel en (we denken) n spinet of klavecimbel.. wondermooi !
Terug naar vandaag, het parcours was niet veel zaaks, 90% op asfaltwegen, en dus weinig natuur te zien.
Aankomst in Arzúa : bekend terrein voor ons, samen waren we hier voor t eerst op de Camino Frances in 2013, en samen met Ozzie was k hier in 2015 op de Camino Primitivo. Nu komen we van de Camino del Norte, en zoals je wel zult begrijpen, komen al die caminos hier samen. Tweemaal sliepen we in albergue Ultreia, dus wij weer daar naar toe, maar 'completo', dus 50 m opgeschoven naar de albergue Camino.. Even mooi, maar tot 16u waren hier in totaal maar 3 pelgrims ingeschreven !
Malou heeft wat last van haar blaren, en doet n dutje.
Straks plannen we nog n bezoek aan de kerk, met pelgrimszegen denken we, en daarna hopen we dat er wat volksdansen zijn op t plein aan de Rua Lugo, zoals de vorige keren.
Voor de 2 volgende dagen staat er telkens nog n etappe van 20 km op t programma. De Camino del Norte-rust is voorbij, want hier lopen honderden pelgrims rond in t stadje, en dus zullen we vanaf nu niet meer eenzaam stappen op de camino !
