Is het voorbij?

We zijn inmiddels veel verder in de tijd. 

Ik ben bij mijn vrouw gebleven. Ik weet dat ik blij moet zijn met haar. Dat ben ik ook. Ik kan trots zijn op haar, en ik kan haar ogen prachtig vinden. Ze is lief en veslingerd aan mij. Ze heeft zich door een veselijk onzekere situatie met mij moeten worstelen. Door onzekere perioden moeten slepen. Ze heeft tegenslagen gehad, op verschillend gebied. Telkens komt ze er wonderwel bovenop. Iets waarom je haar wel MOET bewonderen

We vullen elkaar aan, hebben dezelfde wensen met vakanties, uitgaan. Etcetera. We kennen elkaar 42 jaar.

Ik ben moe. Moe van mezelf. M'n zwakte. 

Want zij, D. D is nooit helemaal weg. Ze is bij mij gebleven. Als ik eerlijk ben als sexgodin. Ze was mijn sexgodin en ik ben verslaafd aan sex. Haar halfopenen sexy mond, haar tong die over haar voortanden glijdt. Haar ronde billen. Haar kluwende vingers tegen een gladde badkamermuur als ik haar van achter penetreer. Haar wijdopen hertenogen als ze klaarkomt. Haar vingers in haar mond, haar woorden die ze hijgt en fluistert: Je mag me altijd neuken! Haar lenige lichaam dat ze inzet. Haar glanzende ogen. 

Deze erotische nimph heeft mij iets ontnomen, dat ik dolgraag terugwil en wat ik mijn vrouw wil kunnen geven. Waarmee ik haar meer en beter zal kunnen beminnen. En dat is passie, hartstocht. De passie en hartstocht die ik in me heb, komt alleen los bij D. Bij haar verloor ik mezelf, liet ik mezelf gaan. 

Wil ik D als vrouw? Ik denk het niet.

Ze is gecompliceert - zeker niet de makkelijkste- j