Wanneer ben
je een overspelige man?
Dat is een
vraag die de man alleen zelf kan beantwoorden. Kan hij leven met zijn gedrag ?
Kan hij zichzelf verantwoorden, zichzelf in de spiegel aankijken en het in
overeenstemming brengen met zijn geweten? En hoe sterk
is dat geweten dan wel ontwikkeld?
Hij die naar
de hoeren ging, en daar nooit een woord met zijn partner over heeft gerept.
Moet hij zich schamen? Moet hij niet op zijn minst bij zichzelf te rade gaan
over de geschonden eerlijkheid in de verhouding met zijn partner?Moet hij
zich niet op het achterhoofd krabben over de waarde die zijn relatie heeft nu
hij dingen verzwijgt?
Liegt hij
tegen zijn partner als zij het recht op de man vraagt: Ben jij wel eens naar de
hoeren geweest?
In veel
gevallen zal de man jokken.
Jokken is dan
het woord. Maar het is nochtans evengoed liegen. De man noemt het een leugentje om bestwil.
Het stelde immers niets voor. Het had niets te betekenen. Het is wijs om het er
niet over te hebben. Zij zou dagen van de leg zijn. Van haar stuk. Heen en weer
geslingerd worden misschien wel jaren lang tussen emotionele en verstandelijke
velden. Ze zou het aan zichzelf wijten, ze zal het hem te pas en te onpas voor
de voeten werpen, ze zou verdrietig zijn, boos.Het zou de relatie kunnen doen
kraken. Het vertrouwen zou geschonden zijn. Misschien, maar dat is niet zeker,méér
nog dan dat hij nu zou opbiechten. Opbiechten is dacht hij, niet altijd het
recept om vertrouwen van je partner te winnen.
Hij jokt dan
dus, want daar heeft hij geen zin in. Het is het tenslotte allemaal niet waard.
Dat hij nog wel eens aan die hoer denkt en dat het hem dan op kan winden, daar
hoeft hij verder niemand mee lastig te vallen. Dat is zijn geheim. Daar kan hij
mee leven, en hij houdt er niet minder door van zijn partner.
|
