De avonturen van een mama die zonder haar kindjes naar Bad Driburg vertrekt voor een buitenlandse stage
14-03-2013
Donderdag 14 maart
De lezing van Oliver Uschmann gisterenavond was een succes, met dank aan de humoristische auteur. Oliver Uschmann las stukken uit het boek en vertelde dan waarom hij die passage geschreven heeft en gaf wat meer duiding aan de gebeurtenissen. Eigenlijk kon je echt meekijken in het hoofd van een auteur. De lezing duurde ongeveer twee uur en half. Daarna konden de gasten aanschuiven voor hapjes en drank. En die hapjes waren heerlijk! Zalmboter en andere lekkernijen en dan broodjes om al dat lekkers op te smeren. Allemaal zelf gemaakt door Frau Saabel (behalve het brood). Wat zou ik die recepten graag bemachtigen! Na het opruimen wandel ik huiswaarts. Als ik thuis op de klok kijkt is het al na elven Maar snel bedje in morgen weer een nieuwe werkdag.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Tags:Hartmutt und ich, Erdenrund, Oliver Uschmann, Saabel,
13-03-2013
Woensdag 13 maart
Voor de lenteactie alles wird tierisch schön konden de lokale handelaren vlinders bestellen om de etalage op te smukken.Deze vlinders werden vervolgens door de toeristische dienst online besteld bij de fabrikant. Maar op het formulier dat zij bekwamen stonden verpakkingen van 6 stuks. Dus werd er online 1 x 6 stuks besteld. Toen de levering aankwam werd al snel duidelijk dat er iets misgelopen was. Blijkbaar moest er op de website 6 ingegeven worden om 6 stuks te bekomen. Het gevolg spreekt dan voor zich: in het eerste pakket zaten veel te weinig stuks. Dan maar snel een tweede bestelling plaatsen.Toen het tweede pakket vandaag eindelijk aankwam bleek dat deze vlinders in andere verpakkingen zitten dan wij aan de handelaren aangeboden hadden. In plaats van per 6 konden verpakt bestaan de verpakkingen uit 12 of 24 stuks. Onvoorziene omstandigheden dus.Er zit dus niets anders op als alle dozen te herverdelen. Een hoop werk dus. Bovendien konden de handelaren kiezen uit 8 verschillende soorten vlinders. Als ik dan voor elke handelaar een zakje gemaakt heb met de juiste soorten en aantallen vlinders, magneten, tattoos en stickers moeten ze ook nog tot bij de handelaar geraken. Dus trek ik samen met Herr Kulgemeyerde stad in om de pakketjes te verdelen. De giveaways (magneetjes) zijn niet van de verwachte kwaliteit en dat zorgt hier en daar voor wat opmerkingen.Leerrijk is het wel. Na al mijn verpakkingswerk weet ik zeker dat als ik ooit een gelijkaardige bestelling moet plaatsen dat ik een testpakketje bestel en de aantallen per verpakking dubbelcheck. Deze avond is er een autorenlesung Oliver Uschmann komt zijn boek Erdenrund;Hartmut und ich auf Weltreise voorstellen in boekhandel Saabel in Bad Driburg. Ik mag er ook naartoe wordt vervolgd ..
Er ligt veel sneeuw op de wegen en de straten. Dus besluit ik vandaag niet naar de winkel te gaan. Gelukkig heb ik gisteren gekookt. Aan de porties moet ik nog wennen. Als je gewoon bent om voor vier te koken is de dosering voor één persoon blijkbaar moeilijk te vinden. Op het werk mocht ik de website bewerken in een content management systeem; best wel spannend. Kijk allemaal maar even op www.bad-driburg. com naar het resultaat.
Ik zie een oranje zwaailicht staan langs een geel bord met zwarte letters STAU en bedenk me dat iemand het zwaailicht vergeten uit te schakelen is. Om half negen s avonds is er geen file meer. Enkele luttele seconden later besef ik hoe naïef die gedachte was. Drie baanvakken worden één, wat zorgt voor een hele lange file. Zucht. Een hele poos later rij ik met kloppend hart het dal van Bad Driburg in. Op de motor remmend laat ik de auto voorzichtig naar onder gaan door de besneeuwde haarspeldbochten. Vergeleken met deze bochten verdwijnen die van La-Roche-en-Ardenne in het niets. Als ik om iets na half elf eindelijk de sleutel in het deurgat van mijn studio steek kan ik alleen maar blij zijn dat ik weer heelhuids hier ben. De Duitse televisie bericht over talrijke ongevallen omwille van de sneeuwval.
Ik zie een oranje zwaailicht staan langs een geel bord met zwarte letters STAU en bedenk me dat iemand het zwaailicht vergeten uit te schakelen is. Om half negen s avonds is er geen file meer. Enkele luttele seconden later besef ik hoe naïef die gedachte was. Drie baanvakken worden één, wat zorgt voor een hele lange file. Zucht. Een hele poos later rij ik met kloppend hart het dal van Bad Driburg in. Op de motor remmend laat ik de auto voorzichtig naar onder gaan door de besneeuwde haarspeldbochten. Vergeleken met deze bochten verdwijnen die van La-Roche-en-Ardenne in het niets. Als ik om iets na half elf eindelijk de sleutel in het deurgat van mijn studio steek kan ik alleen maar blij zijn dat ik weer heelhuids hier ben. De Duitse televisie bericht over talrijke ongevallen omwille van de sneeuwval.
Het monster Access! Vandaag neem ik het op tegen het vreselijke access monster. Met slechts twee uur om het monster onder de zoden te krijgen staat me een hele uitdaging te wachten. Ik probeer rustig te blijven, volgens mij kan het angst ruiken ..
Mijn eerste nacht in de nieuwe studio. Om kwart voor één s nachts word ik wakker. Gaat er ergens een wekker af? vraag ik me verwonderd af. Het voelt nog te vroeg aan om op te staan. Even later besef ik dat er wordt aangebeld bij de buren.Wat een uur! De man die de trap naar boven komt is niet bepaald stil.Hoe onbeleefd grom ik bij mezelf.Mijn ochtendhumeur beperkt zich dus niet alleen tot de ochtend... Als er een half uur later bij de buren slaande ruzie ontstaat en de man staat te schreeuwen in de trappenhal kan ik echt wel ontploffen van woede. Tot slot gooit hij de zware voordeur ook nog met een smak toe. Waar ben ik terecht gekomen? Alles wordt stil .Ik maak me de bedenking dat het niet erg aangenaam is maar menselijk emoties lopen soms nu eenmaal hoog op. Al is het niet echt burenvriendelijk om dit nachtelijk uurte tieren. De hoop dat ik de nacht nu rustig kan verder zetten verdwijnt al snel als sneeuw voor de zon. De buurvrouw verlaat de woning wel zeven tot acht keer die nacht. En elke keer word ik wakker. Als ze om kwart voor zeven s ochtends de laatste keer vertrekt bedenk ik dat de wekker binnen een kwartier afloopt. Tot zover mijn nacht dus .
Tijdens mijn middagpauze beklaag ik me bij mijn huisbazin. Ik moet straks na het werk nog vier uur rijden aangezien ik morgen een examen Access moet afleggen op de PHL. Dat wordt een vermoeiende rit .
Nog maar eens verhuizen. Al mijn spullen uit woning Bellevue halen. Gelukkig helpt Herr Kulgemeyer mij met de zwaarste en grootste koffer. Van het derde verdiep worden de koffers naar beneden gezeuld om vervolgens alles weer twee verdiepen hoog naar boven te slepen. Ik heb echt geen verdere sportbeoefening nodig. Op het werk mag ik advertenties vertalen van Duits naar Nederlands. Verschillende hotels adverteren gemeenschappelijk in de Telegraaf. Niet makkelijk als je bedenkt dat in iedere advertentie slechts 25O tekens kunnen, spaties inbegrepen.
Deze avond verblijf ik bij Frau Kliempke, in een echte Zimmer frei. Spijtig genoeg zonder mogelijkheid om te koken dus trek ik de stad in om spaghetti te eten. Ik wandel voorbij REWE en besluit binnen een kijkje te nemen, ter voorbereiding voor als ik eindelijk zelf kan koken. De producten zijn wat anders. In de slagerij ligt vooral varkensvlees, in vormen die ik in België nog niet ben tegengekomen.Ik durf mijn camera niet boven te halen om een foto te nemen. De bediende kijkt me nu al raar aan. Dat komt vast en zeker doorde gezichten die ik trek bij het zien van al dat vlees. Schnitzel in overvloed maar geen steak te bekennen, geen kip of iets wat echt eetbaar lijkt. Ik speur de winkel verder af op zoek naar typisch Duitse spullen. De geschenkkaarten vallen me op. Erg leuk, je kan bij REWE gewoon cadeaucheques kopen voor IKEA, C&A, . Foto volgt later...
