Hoe kunnen Citizen Journalism en beroepsjournalistiek elkaar helpen?
Dankzij de nieuwe en sociale media is het voor de gewone man-in-de-straat makkelijker geworden om aan journalistiek te doen. Je hoeft geen kei in informatica te zijn om een eigen nieuwssite op te richten, een blog aan te maken of een fotoalbum online te zetten. Tegenwoordig is het ook makkelijk om met elkaar te discussiëren via allerlei internetfora, maar ook sociale media als Facebook en Twitter stellen ons in staat om onze mening kenbaar te maken aan de hele wereld. Jürgen Habermas omschreef dat laatste als een publieke sfeer waarin mensen met elkaar in discussie kunnen gaan en zo een gezamenlijke publieke opinie naar buiten kunnen brengen. De Drempel tussen de gewone man en de journalistiek is de laatste jaren veel lager geworden. Moet de beroepsjournalistiek vrezen voor de toenemende invloed van de burgerjournalistiek (ook wel Citizen Journalism genoemd) of moet de schoenmaker bij zijn leest blijven? De term Citizen Journalism mag niet verward worden met Civic Journalism. Bij die laatste term stemmen de beroepsjournalisten hun nieuwsberichten af op de noden en wensen van de lezer. Bij Citizen Journalism schrijven de niet-beroepsjournalisten hun eigen nieuwsberichten of maken ze hun eigen blogs etc.
In 2009 vertelde Irene Costera Meijer, hoogleraar Journalistiek aan de Vrije Universiteit Amsterdam, dat de eigen ervaringen van de niet-journalisten, die anders niet in de media verschijnen, wel degelijk een bijdrage kunnen leveren aan de beroepsjournalistiek. De beroepsjournalist kan de niet-journalist daarbij helpen door die verhalen op een professionele manier te verwerken. Ook Reijnders et al. (2007) sluiten zich aan bij die wisselwerking en stellen dat de beroepsjournalisten de informatie of de foto's komende van de burgerjournalisten moeten organiseren. In Nederland hebben De Telegraaf Media Groep en Dagblad BN/De Stem op die noden van de burgerjournalist ingespeeld. Op de websites http://dichtbij.nl en http://dichtbijbrabant.nl kunnen de niet-journalisten lokaal nieuws posten en berichten over eigen ervaringen. Dan Gillmor (foto), een Amerikaanse columnist en informaticus die de blogsite Center for Citizen Media (http://citmedia.org/blog/) heeft opgericht, ziet ook geen graten in de burgerjournalistiek. Hij gaat zelfs een stap verder door te stellen dat de burgerjournalistiek als enige doel heeft de mensen te informeren en niet om winst te maken, zoals dat bij de beroepsjournalisten wél het geval is. Daardoor zou de objectiviteit van die laatste groep kunnen beïnvloeden.
We kunnen dus concluderen dat de burger- en beroepsjournalistiek naast elkaar kunnen leven en werken en dat een wisselwerking tussen beide een win-win-situatie kan opleveren. De niet-journalist kan zijn eigen ervaringen, in zijn drang naar het publiek te informeren, die normaal het nieuws niet halen doorspelen naar de beroepsjournalisten die er op hun beurt een kwalitatief journalistiek hoogstaand artikel van kunnen maken. Hun functie als waakhond is daarbij zeker niet overbodig.
Bronnen EECKHOUT, B., 'Mediaprofessor en internetprofeet Dan Gillmor ziet met Barack Obama ook nieuwe media doorbreken', De Morgen, 19 januari 2008, 99. REIJNDERS, M. et al., Journalistiek in Nederland: Onderweg, maar waarheen?, Het Spinhuis, Apeldoorn, 2007, 193 pagina's. VANDERPOORTEN, J., Journalistiek in Perspectief, Acco, Leuven, 2011, 146 pagina's. VAN DER VALK, L., 'Bloggende burger zit niet op stoel journalist', NRC Handelsblad, 10 januari 2011, p. 17. VAN TRIGT, M., 'De burger mag weer journalistje spelen', Het Parool, 29 januari 2011, p. 4.