De teksten op dit blog zijn geschreven door Bert en meestal nagezien en gekeurd door Mieke. Mieke is hélaas niet meer. Vroeger veel reisverslagen, nu foto's uit mijn omgeving. Tof dat u even langskomt! Kijk maar even rusti
Iedereen
die wel eens plat is gereden met auto of motorfiets weet hoe
vervelend dit is. In onderstaand filmpje kan u zien dat de techniek
niet stil staat. Banden met binnenin een laag gel zorgen ervoor dat
men nooit meer plat rijd.
De
dag was ietsjes minder zonnig maar toch even vrolijk. We werden in
beslag genomen door de kleine Lorin. Hij wil van alles doen en hij
neemt steevast de leiding in het gebeuren. Toch wondermooi hoe
vertederend die klein mannen kunnen zijn. Tussendoor ging ik nog even
surfen op het internet en ik kwam uit bij een filmpje van Amira
Willighagen. Dit is het kleine negenjarig Nederlands
wonderkind dat vorig jaar de winnaar werd van Holland's got talent.
Die klein meid zingt opera. Dit is nu wel mijn genre niet maar na het
kijken en luisteren zal niemand nog onberoerd blijven. Geniet van
Amira Willighagen met het nummer Nessum Dorma.
Morgen
zijn we weeral een week thuis. De voorbije week hebben we het zeer
druk gehad. We waren het niet meer gewoon van her naar der te rotsen.
Van het tragere Spaanse leven valt niet veel meer te merken. We zijn
begonnen met onze tuin een beurt te geven. Door de zachte winter en
de vroege lente (zomer) heeft het onkruid kunnen woekeren. Dus dubbel
zoveel werk in vergelijking met vorige winter. En het woord werk
heb ik niet meer teruggevonden in mijn woordenboek. Mede door dit
alles is mijn blog deze week een beetje verwaarloosd. Maar vandaag
brengen we daar opnieuw verandering in. Onze kleinzoon, Lorin, is dit
weekend bij ons. Het is een zeer guitig kereltje. Hij verstaat heel
veel en hij begint te praten. Dus alle aandacht gaat nu naar hem.
Deze
morgen, rond de klok van negen hebben we de parking in Beaune
verlaten. Ondertussen was het terug gestopt met regenen. Kort na onze
start reden we over de Route du Grand Cru de Bourgogne.
Tientallen rookpluimen stegen op uit de wijngaarden. Een beetje
verderop wisten we wat er aan de hand was. De wijnboeren zijn
momenteel de stronken aan het snoeien. Iedere snoeier heeft een soort
vuurkorf die hij meevoert op een soort kruiwagen waarin het snoeihout
onmiddellijk verbrand word. Niets slimmer dan een mens maar hij moet
leven zeggen ze bij ons in Brakel. We reden enkele kilometers in een
grijze lucht. Toen hadden we nevel en mist. Verder op een lente zon
en later een open hemel met felle zon. Verder voorbij Clermont Ferand
lag er sneeuw. Gelukkig waren de banen sneeuwvrij. Ietsje na vieren
waren we samen met mensen uit Roeselaere, die we ontmoetten op de
parking van het viaduct van Garabit, op de camperplaats van
Campagnac. Er was nog tijd om samen een wandelingetje te maken in het
dorp. De vervangende pastoor was zo vriendelijk om de kerk te openen,
en zodoende konden wij het interieur bewonderen. En toen werd het
donker. En het is zachtjes beginnen sneeuwen. Dus vandaag hebben we
alle weertypes gezien behalve onweer.
Krokodil,
een drug die jou lichaam opeet? Hoe kan dat? Ik had er eerlijk
gezegd ook nog nooit van gehoord maar hier is de uitleg die ik erover
vond:
"Na
de eerste injectie wordt de huid grijsgroen en schilferig. Daarna
vormen zich zweren en rot het lichaam tot het vlees van het bot valt.
De drug Krokodil bereid met huis-, tuin- en
keukenmiddeltjes is aan zijn opmars bezig in Europa. Krokodil
is veel goedkoper dan heroïne, maar des te gevaarlijker. De drug
wordt bereid met codeïne, benzine, jodium en zwavel en moet worden
ingespoten. Eens verslaafd, leef je nog een jaar, hooguit twee. De
drug komt overgewaaid uit Rusland, waar hij wordt gebrouwen door arme
jongeren, en is aan zijn opmars bezig in Europa. Vooral in Duitsland
lijkt Krokodil zich snel te verspreiden, in het bijzonder in
het Ruhrgebied en in Frankfurt. In Rusland zelf zijn naar schatting
al een miljoen verslaafden, maar ontbreekt het de overheid aan
middelen en voldoende medische centra om behoorlijk te kunnen
optreden. De drug dankt zijn naam aan de gevolgen van het gebruik
ervan. Al na de eerste injectie wordt de huid schilferig en verkleurt
ze. Kort daarna duiken grote zweren op het lichaam op en teert het
vlees langzaam weg, tot op het bot, alsof een krokodil eraan heeft
gepeuzeld. Het hele proces stinkt bovendien verschrikkelijk. Het
risico is dan ook groot: als de gebruiker het eerste shot al
overleeft, treedt onmiddellijk de verslaving op. In Duitsland
worden gebruikers intussen gevrijwaard van sancties als ze komen
getuigen over waar ze het spul halen. Verslaafden komen vaak niet
naar de officiële instanties uit angst voor straffen. Onze
prioriteit is echter de drugs uit de omloop halen, zegt
politieofficier Christian Kuchner.
Jaarlijks 13.000 ton zwerfvuil in en rond Vlaamse waterwegen
Gemiddeld wordt elk jaar ruim 13.000 ton zwerfvuil opgehaald in en rond de Vlaamse waterwegen.
"Vooral de provincies met onze havensteden, Oost-Vlaanderen en Antwerpen, worden geconfronteerd met dit probleem", zegt Vlaams parlementslid Jan Roegiers (sp.a). Hij baseert zich op cijfers per provincie van zwerfvuil dat opgehaald wordt door de nv Waterwegen en Zeekanaal. Volgens de sp.a'er blijkt daaruit dat de provincies Oost-Vlaanderen en Antwerpen elk goed zijn voor 5.000 ton per jaar. "Zij nemen ook het gros van de opkuiskost voor hun rekening: 18 miljoen euro op een totaal van 23,3 miljoen euro voor heel Vlaanderen", aldus nog Roegiers. Hij geeft ter illustratie nog het voorbeeld van de stad Gent mee, waar meer wordt opgehaald (850 ton) dan in West-Vlaanderen en Limburg samen (600 ton). "Wat de vele gemeentediensten daarnaast langs de waterwegen op hun grondgebied ophalen is niet bekend omdat dit niet apart wordt geregistreerd. De werkelijke hoeveelheid afval en de kost voor de samenleving ligt hoogstwaarschijnlijk dus een pak hoger. "Roegiers zwaait met lof naar de inspanningen, zowel inzake ophaalprojecten als sensibiliseringscampagnes, van de Openbare Vlaamse Afvalstoffenmaatschappij (OVAM), maar voegt er in één adem aan toe dat er meer nodig is om de problematiek van zwerfvuil aan te pakken. De sp.a'er wil vooral zwaarder inzetten op het klissen en bestraffen van sluikstorters. Wie die repressieve rol op zich moet nemen, laat hij in het midden, al stelt hij wel dat bij de aanpak van deze specifieke problematiek de gemeentelijke administratieve sancties (GAS) een nuttig instrument zijn.
Het
is meer dan 10 jaar geleden dat wij geen hond(je) meer hebben. En
toen hebben we besloten om geen hond meer te nemen. Maar als ik
onderstaand filmpje bekijk dan zou ik toch nog zo een huishulpje
kunnen gebruiken.
U
zal het misschien niet geloven maar er zijn toch nog vele mensen die
niet weten wat een iPad is. Gisteren vroeg er mij nog iemand wat de
mogelijkheden ervan zijn. Ontdek de mogelijkheden ervan in
onderstaand filmpje. Ook de kenners zullen hier ook nog mogelijkheden
in zien.
Toen
ik vanavond mijn blog bekeek was ik enigszins verwonderd. Vandaag
liep het aantal bezoekers op naar de honderd. Bij het verder nagaan
zag ik dat de meeste bezoekers afkomstig waren uit Zuid-Oost
Vlaanderen. Dit dwong mij tot een nog verdergaand onderzoek. Op de
site van 't Brakelt! had Hugo Conderaerts een paar woorden neergepend
over mijn site.
Wie
heeft het nog niet meegemaakt? De batterij van een of ander snoerloos
toestel laadt niet meer op. De aanschaf van een nieuwe batterij is
een zeer dure kost. Maar het is mogelijk om de batterij nieuw leven
in te blazen in enkele minuten. In onderstaand filmpje ziet men hoe
dit moet.
Terug in ons bed thuis geslapen. Dus was het ietsje later deze morgen. En daarna de post van zes weken doornemen. Een paar uur administratie was nodig. Marijke heeft ondertussen de kamper leeggemaakt. En dan toch nog een beetje tijd nemen om eens rond het huis in den hof te lopen. Ja er is een beetje werk voor morgen. En ook genieten van de herfstkleuren rond om ons.
Vandaag is het hier onze laatste dag op de camping. Morgenvroeg gaan we onze reis verder zetten richting middellandse zee. Maar vandaag gaan we nog genieten van een rustig bezoekje aan het stadje Vallon pont d'arc. Een toeristisch stadje met enkele pittoreske straatjes. Er zijn toch nog veel toeristen aanwezig (de meerderheid is van de derde leeftijd). Met dit goede weer liggen de ijsjes te lonken om gelikt te worden. Ook zijn er mensen die hun tijd doorbrengen met hun voeten in het water terwijl kleine visje hun tegoed doen aan alles wat niet proper is. Ook onze zwarte medemensen prijzen hier hun lederwaren aan. En boeddha heeft hier zijn weg gevonden. Bij het thuiskomen op de camping waren een aantal nieuwe kampeerders aangekomen. De directie heeft dan ook vanavond opnieuw bar en restaurant geopend.
Eindelijk heb ik het: mijn rijbewijs. Het heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Eerst was er bij Medex (medisch onderzoek) in Gent geen plaats voor begin oktober. Na wat zoeken kon ik in Brugge terecht. Maar eerlijk gezegd was dit ook geen cadeau. De dokter in Brugge verwees mij naar een endocrinoloog voor een bijkomend onderzoek. Hier terug een wachttijd van vijf weken. Na wat geween en gejank kon ik dan toch tien dagen later op consultatie. Alles was OK. Met dit certificaat terug naar Brugge. Uiteindelijk een document waarmee ik op de gemeente terecht kon. Hiermee de aanvraag gedaan voor een nieuw rijbewijs. En nu nog een week wachten. Vandaag was het dan eindelijk zover. Nu kunnen we terug plannen maken voor een volgende reis.
Doofstom meisje, 20 jaar oud op een paard dat niet eens van haar zelf is, zonder zadel of kopstuk... Ze raakt het paard enkel aan met haar handen... kippenvel moment. Ze draagt de show op aan haar vader die slechts enkele dagen daarvoor overleden is, het liedje moet je dan ook best horen dat erbij is.
Onze ijskast is nu al 48 uur aan het proefdraaien. Tot nu (afkloppen) lijkt alles normaal te verlopen. We volgen het verder op.
Iedereen word wel eens geconfronteerd, terwijl men geniet op een terrasje, met een of ander would-be muzikant. En zelfs na een superslecht nummer komen ze het potje onder uw neus duwen. Echter in het volgende filmpje komt de artiest niet zover...
De bedoeling was van vandaag een beetje in de tuin te werken. Ben rond negen uur naar buiten gegaan. Maar na tien minuten moest ik de paraplu al opentrekken. Dan maar naar binnen en wat snuffelen in foto- en filmbestanden. En toen ben ik gestoten op foto' en een stukje film van processierupsen. Deze hebben we ontdekt in de omgeving van La Nucia in Spanje. Deze beestjes zijn vermoedelijk een van de meest onaangename insecten die je in Spanje kan vinden, zeker in gebieden waar dennenbomen in grote getallen voorkomen. De zeer fijne haren van deze dieren zijn giftig en gevaarlijk. Men kan ze vinden in zijden cocons die in pijnbomen hangen, hier zijn ze gevaarlijk voor de bomen, ze verwijderen alle naalden. Krijgen ze meer honger dan trekken ze naar de volgende boom waar ze vervolgens de naalden opeten. Zij verplaatsen zich neus tegen staart, in een lange rij. Daarvan hebben zij trouwens hun naam van gekregen, processierups.
De verbeelding van de jeugd heeft, wat stunts betreft, de laatste jaren een grote evolutie gekend. De vraag is waar dit gaat stoppen. Een andere vraag is of dit wel moet stoppen. Wat mij betreft doen ze maar zolang ze er een ander geen last mee bezorgen. In onderstaand filmpje zien we een nieuwe rage: luchtmatrasjumpen. Kijk maar.
