Morgen zijn we weeral een week thuis. De voorbije week hebben we het zeer druk gehad. We waren het niet meer gewoon van her naar der te rotsen. Van het tragere Spaanse leven valt niet veel meer te merken. We zijn begonnen met onze tuin een beurt te geven. Door de zachte winter en de vroege lente (zomer) heeft het onkruid kunnen woekeren. Dus dubbel zoveel werk in vergelijking met vorige winter. En het woord “werk” heb ik niet meer teruggevonden in mijn woordenboek. Mede door dit alles is mijn blog deze week een beetje verwaarloosd. Maar vandaag brengen we daar opnieuw verandering in. Onze kleinzoon, Lorin, is dit weekend bij ons. Het is een zeer guitig kereltje. Hij verstaat heel veel en hij begint te praten. Dus alle aandacht gaat nu naar hem.