De teksten op dit blog zijn geschreven door Bert en meestal nagezien en gekeurd door Mieke. Mieke is hélaas niet meer. Vroeger veel reisverslagen, nu foto's uit mijn omgeving. Tof dat u even langskomt! Kijk maar even rusti
Bij het
ontwaken was het zonnetje reeds van de partij. Na het ontbijt nog
even naar de markt in Oradour gereden om wat inkopen te doen. En na
een tankbeurt zijn we vertrokken naar Brantôme. Voor de middag zijn
we na 95km op de camperplaats aangekomen. De camperplaats staat
behoorlijk vol. Meer dan 70 campers. Brantôme is een prachtig
middeleeuws stadje met 2000 inwoners. Het stadje ligt op een eiland,
dat volledig omringd wordt door de rivier de Dronne. Het eiland is
via 5 bruggen met de buitenwereld verbonden. Er zijn 3 mooie kastelen
en een beroemde grot. Brantôme wordt ook wel het Venetië van de
Dordogne genoemd. Na de middag zijn we het stadje gaan bezoeken.
Wandelend. Dit is niet evident voor Marijke. Toch heeft ze de
wandeling goed doorstaan. Verder hebben we de avond rustig
doorgebracht. Voetbal België -Kroatië 1-1.
Hieronder een beetje geschiedenis van wat er toen gebeurde.
Oradour-sur-Glane was een dorpje zoals zovele in Frankrijk. Rustig en landelijk trok de oorlog aan het dorp voorbij. Af en toe zag men wel eens een verdwaalde Duitser uit Limoges. Een paar keer per dag liep er een tram naar Limoges en haalde en bracht het werkvolk en dagjesmensen. Vier dagen na de landingen van de geallieerden in Normandië, kwam de oorlog in Oradour-sur-Glane. In Oradour was geen plaatselijk verzet en stond het ook niet bekend als een plaats van onruststokers. Desalniettemin, rond de klok van 14.00 uur, op zaterdag 10 juni 1944 trokken twee SdKfz 251 pantservoertuigen het dorp binnen. De twee SdKfz 251 die gestopt waren in Oradour zelf liet haar soldaten uit. Kompleet in oorlogsuitrusting trokken de Duitsers langs de huizen en riepen iedereen op zich te verzamelen op straat.
Langzaam werd de steeds groter groep mensen van de straten geleid naar het terrein van de markt en kermis. Honderden mensen zagen dat op de daken van de oostelijke huizen machinegeweren werden geplaatst. Onderwijl kwamen pantservoertuigen meer bewoners aanleveren bij de marktplaast.
Tegen drie uur begonnen de Duitsers de mannen van de vrouwen te scheiden, de kinderen bleven bij de moeder. Een Duits commando zette de groep van vrouwen en kinderen in beweging. Deze waren ondertussen afgemarcheerd naar de plaatselijke kerk. In de kerk waren de vrouwen getroffen door een onzekere angst toen, rond de klok van vier uur, een paar soldaten een grote kist, waaruit draden over de grond sleepten, de kerk binnen brachten. Deze werd geplaatst centraal in het schip van de kerk, nabij het koor.
Het liep tegen vier uur op zaterdag 10 juni, 1944. De Duitsers besloten om de groep van twee honderd mannen op te delen in ongeveer zes gelijkwaardige groepen. De groepen werden afgemarcheerd in verschillende richtingen. In verschillende schuren en ruimtes werden de mannen naar binnen gedreven.
Om vier uur werd door het gehele dorp een luide knal gehoord. Dit bleek het teken te zijn dat machinegeweren begonnen te ratelen en onschuldigen werden neergemaaid. Om te beletten dat er mannen zouden ontsnappen werd eerst op de benen geschoten. Kreten van pijn, ontzetting en angst weerklonken boven het geschiet en geknal uit. Angst moet de vrouwen en kinderen in de kerk om het hart hebben geslagen bij het horen van de afschuwelijke geluiden die van buiten de kerk binnendrongen.
De grootste groep mannen, ongeveer 60, was ondergebracht in de grote schuur van Laudy. Hier zou één van de weinige overlevenden een belangrijke ooggetuige zijn van het afschuwelijke drama. De monteur Robert Hébras werd bedolven onder slachtoffers van de kogelregen. Terwijl hij zich dood hield kwamen de Duitsers het karwei afmaken door degene die nog leefden met een nekschot te vermoorden. Door zo'n schot raakte hij gewond, maar hield zich stil. Na het schieten werden de lichamen afgedekt met stro en hout, waarop het in brand werd gestoken. Achteraf zou blijken dat de vijf ontsnapten uit Laudy's schuur de enigen waren die nog in leven waren na de massale executies van de zes groepen mannen. Terwijl de vlammen door de huizen gierden, werden eventuele vluchtende dorpsbewoners ter plekke doodgeschoten door de Duitsers.
Terwijl sommigen zich verscholen voor de terreur die door Oradour trok, ontplofte de kist in de kerk. De dikke rook bracht de paniek onder de vrouwen en kinderen.
Aan het eind van de dag stond bijna heel Oradour-sur-Glane in brand, explosies klonken door het uit elkaar spatten van gasflessen, stank van verbrand rubber, hout en mensenvlees vermengt in donkere wolken boven het dorp. En zo verliep het met meer dan 640 mensen.
Vroeg uit de veren deze morgen. Het is zondag en dus kalm op de weg. We hopen dus op een rustige rit. En inderdaad rond 11.30u waren we, na een rit van 204 km, op de camperplaats van Oradour sur Glane. Na de middag zijn we dan met de fiets naar het dorp gereden. Het bijhorende terrassie (Hollands voor terrasje) kon niet ontbreken. Terug bij de camper nog in het zonnztje gelegen . De temperatuur was nog boven de 28°C om 18.00u.
Deze morgen
vertrokken richting 't Zuiden. We hopen enkele dagen te genieten van
het betere Zuiderse weer. De reis verliep heel goed tot enkele
kilometers voorbij Senlis. Vanaf daar hebben we meer dan twee uur in
de file gestaan om voorbij Parijs te komen. Het was al voorbij 18.00u
toen wij na 516 km op onze bestemming in Méry sur Cher aangekomen
zijn. Toen was de camperplaats reeds volledig volzet. Samen met een
viertal andere camperaars hebben we dan de nacht doorgebracht op de
parking voor de camperplaats.
Eindelijk zijn we na de vele tegenslagen die Marijke gehad heeft nog eens vertrokken met onze camper. Omdat wij niet weten hoe het zal verlopen hebben we besloten om niet te ver weg te trekken. We zijn dus naar Minheim aan de moezel gegaan. Het rijden verliep goed en met af en toe eens te rusten tijdens de rit zijn we in Minheim aangekomen zonder problemen. Ter plaatse hebben we een paar kleine fietstochten gedaan. Kleine hellingen kan ze al aan. Wandelen en stappen daarentegen is nog wat moeilijk. Maar na vijf dagen kunnen we besluiten dat we gerust een grotere reis kunnen maken. In bijgevoegd filmpje kan men zien hoe de camperplaats er uitziet en wat er ter plaatse te beleven valt.
Het barre
winterweer houdt aan. Rond de middag was het -6°C met een
gevoelstemperatuur van -8°C. Toch even een warme kledij
aangetrokken en een wandelingetje gemaakt tot in het dorp. Bijna
niemand in het dorp te bespeuren. Iedereen blijft gewoon binnen. Maar
aangekomen in de dorpskern houden we even halt bij het kunstwerk op
het kerkplein. Dit kunstwerk is een fontein. Het water spuit er nog
uit met als gevolg een nieuw kunstwerk(?) uit natuurijs!
De winter
blijft in het land. De weerman voorspelt een bitter koude nacht.
Hopelijk moet er niemand meer buiten slapen in deze vrieskou. Bij
veel mensen stijgt de schaatskoors. Waarschijnlijk nog twee
vorstdagen en er kan geschaatst worden op de Damse vaart. Ook in
Friesland is iedereen begaan met de Elfstedentocht. Gaat deze dit
jaar doorgaan??? De dikte van het ijs wordt van uur tot uur gemeten.
Het ijs groeit mm per mm aan. Anderen gebruiken de methode die
gedemonstreerd word op de bijgaande prent.
Deze morgen
niet al te vroeg uit het bed gekomen. Maar de verrassing was groot
toen we door het raam het prachtige sneeuwtapijt konden zien liggen.
Als je er niet door moet met de wagen is er niets mooier dan een wit
landschap. Alles rond om ons is schijnbaar anders dan gewoonlijk. Ook
onze tuin is herschapen. De vijver is dicht gevroren en de ijslaag is
bedekt met sneeuw. Er is nog een kleine opening bij de waterval die
ook aan het bevriezen is.
Alles valt
terug in zijn plooien. We zijn al een paar keren op kraambezoek
geweest om te genieten van de pasgeboren kleinzoon. Gelukkig stelt
iedereen het goed: de baby, de beide ouders en ook de grootouders. De
mama moet nog enkele dagen in de kliniek blijven om te herstellen van
de operatie. En Moemoe Marijke is tevreden en gelukkig als ze de baby
mag verzorgen.
Gans de dag
zijn we in blijde verwachting geweest . Zeer spannende dag. En dan
kwam het bericht. Onze kleinzoon, LORIN, is om 22:26u geboren . Hij
kwam ter wereld via een keizersnede. Hij weegt 3,065kg en is 48cm
groot. Gelukkig moet hij niet naar de couveuse en mag hij bij de mama
blijven die naargelang de omstandigheden het ook goed stelt. De
bijgaande foto is genomen 12 minuten na zijn geboorte.
Deze avond
kregen wij een telefoontje van onze zoon met de mededeling dat zijn
vriendin opgenomen is in de kraamkliniek. Bericht dat ons sterk
verrast heeft want de uitgerekende datum was rond 23/02/2012. Dus nu
wachten we in spanning af.
De laatste
dagen niet veel anders gedaan dan met mijn iPhone speeltje te
experimenteren. Ook nog een paar keer gaan klussen in het huis van
onze zoon. Maar nu is het weer tijd om iets anders uit te proberen.
Via het internet ben ik nogal geboeid door de genealogie. En waarom
niet eens proberen mijn eigen stamboom uit te werken. We zijn bij de
recentste familie begonnen en we zien wel waar we gaan uitkomen.
Ondertussen heb ik mijn stamboom reeds op het net geplaatst. Voor
diegenen die geïnteresseerd zijn kunnen volgende site bezoeken:
http://www.myheritage.nl/site-family-tree-179693522/stamboom-de-vos
Na veel
zoek- en opsporingswerk heb ik me vandaag laten verleiden tot de
aanschaf van een iPhone van Appel type 4S.
Het is echt
een hebbedingetje. De mogelijkheden van deze iPhone zijn niet op 1
blad te beschrijven. Zonder dan ook te spreken van de duizenden apps
die beschikbaar zijn . Velen zijn gratis, andere zijn te bekomen
tegen betaling. Nu is het vooral uitproberen en leren omgaan met dat
ding.
Alles valt
terug in zijn plooi. De feestdagen zijn achter de rug. Wij zijn terug
van onze trip naar Normandië. De de stormen van de voorbije dagen
zijn ook gaan liggen. Dus wordt het weer tijd om af en toe iets op
onze blog te plaatsen.
Het voorbije verlengde week-end van 11 november zijn we nog maar eens gaan uitwaaien aan de Noord-Franse kust. Wij waren in Bray-Dunes. Voor de tijd van het jaar was er veel volk. Alle eettentjes en cafeetjes zaten vol. En wat opviel is dat er hier meer en meer Vlaams gesproken word. Dus in het buitenland en toch een thuis gevoel. We stellen u voor om naar het volgende filmpje te kijken.
Mijn buurman toonde mij zijn nieuwe aanwinst: een vouwladder. Hij was, terecht, zo fier als een gieter. Hij demonstreerde mij het gebruik als ladder, als plooi-ladder en als kleine stelling. De ladder werd netjes opgeborgen en na een paar maanden terug bovengehaald. Maar het boekske met den uitleg was weg. Kijk maar........
Nu de winter er aan komt is het fijn om, in ons verwarmde tuinhuis, een blokje hout te draaien. In onderstaand filmpje kan u zien hoe dit gedaan wordt.
