Ik weet het, ik heb een dag over geslaan. Een zeldzame fout, we zijn namelijk van Cairns eerst een dagje naar Mission Beach gegaan, en daar overnacht. Mission Beach, is een stadje aan de kust, met meer dan 15 kilometer strand. Het jammere daar is echter, dat je nergens kan zwemmen. De stranden zijn daar wel mooi, en exotisch, maar je kan er dus niet zwemmen omdat er teveel kwallen en krokodillen zitten. Ook wandelen werd wat moeilijk, aangezien er daar honderden muggen zaten wachten op ons bloed. Daar hebben we wel geslapen, op een zeer gezellige camping, en vandaar dan doorgereden naar Townsville. Maar goed, vandaag stond er een andere rit op de planning, eindelijk konden we Townsville verlaten, en konden we verder naar Airlie Beach. Heel gelukkig waren we daarmee, en wat het nog leuker maakte was dat we dit samen deden met een Nederlands koppel. Zo konden we met twee auto's samen rijden. Dit gaf ook een veiliger gevoel, aangezien we nog niet goed wisten hoe de banen er zouden bij liggen na de cycloon. De rit was ongeveer 300 kilometer, en die is toch goed verlopen hoor. Er waren maar twee delen van de autostrade die overstroomd waren, gelukkig niet te erg en ook niet zo uitzonderlijk in Australië, en we konden er aan een lage snelheid gewoon doorrijden. Een tweede voordeel aan het samen reizen, was dat we korting kregen op de camping. We stonden namelijk samen op één site met onze tent, wat toch een korting opleverde, wat zeker de Nederlanders kon bekoren ;-). De eerste indruk die we erna kregen van Airlie Beach was dan ook heel positief. Het stadje was zeker niet zo groot, maar best wel gezellig. Ook is Airlie Beach de toegang tot de WhitSunday's, een groep van 94 eilandjes, wat ook veel jeugd aantrekt. Dat maakt van Airlie Beach ook een bruisende stad, met heel wat cafétjes. Er waren natuurlijk ook veel plaatsen waar je trips kon boeken, niet enkel naar de WhitSunday's (die we al geboekt hadden), maar ook naar Fraser Island, wat we daar ook deden. Erna trokken we dan maar terug naar onze gezelligere camping, en konden we eindelijk nog eens bbq'en, wat toch smaakte na de paar dagen slecht weer. Ook droogde onze tent eindelijk op, perfect voor een goede nacht...
Wat een hels lawaai, s'morgens vanaf zes uur. De cycloon was nu in Townsville, en het geluid van de wind was verschrikkelijk. Ook was het al uren hard aan het regenen, en we wisten direct dat dit problemen zou opleveren. De cycloon zelf duurde ongeveer twee uur, waarna het plots windstil werd. Ook de regen minderde erna, eindelijk was ze voorbij Ita! Buiten was er toch heel wat schade. Nu niet direct aan huizen ofzo, maar heel wat bomen lagen omver. Gelukkig was Ita ook afgezwakt, van een categorie vier naar één. Maar toch had ik zo een wind nog nooit meegemaakt, en is het onmogelijk je voor te stellen wat een categorie vier dan wel is, en veroorzaakt. Al snel werd het duidelijk, dat we vandaag niet konden doorrijden naar Airlie Beach. We kregen namelijk het bericht, dat de autobaan was overstroomd, en dat de politie je terug stuurt. Zo zat er niets anders op, dan nog een dag te blijven, best tegen onze zin. Zo erg zelfs, dat we toch op zoek gingen naar een andere hostel. We liepen ze allemaal af, maar kregen ook overal het zelfde nieuws, ze waren namelijk allemaal volzet. Zo gingen we maar terug naar onze 'gezellige' hostel, en vlogen dan maar allemaal in de wijn. Ita heeft best wat roet in het eten met onze planning, maar morgen zouden we sowieso naar Airlie Beach gaan! Eigenlijk werd het dan best wel een gezellige avond. We aten allemaal samen, Belgen, Duitsers, Nederlanders, Australiërs en nog een Argentijn. Erna speelden we dan nog een paar spelletjes met de kaarten. Zo maakten we er allemaal nog het beste van!
Vandaag wouden we er een dag van maken in de stad. Townsville is best een grote stad, en we hadden ook wel wat dingen gepland. Zo kwamen we eerst aan in het stadsmuseum, een museum van een beetje van alles. Je had er namelijk een tentoonstelling over mode, niet direct iets voor mij. Ook over een schip dat daar lang geleden gezonken is, wat ik al wat interessanter vond. Ook had je een tentoonstelling over cyclonen, en dat vond ik toch het interessants in deze tijden . Goed, het was er wel plezant, al hadden we nu zeker geen 'waauw' gevoel. Toeristische boekjes, hier in Australië proberen toch de bezienswaardigheden wat te verbloemen, wat natuurlijk hun volste recht is. Ook kan je hier terecht in een museum over het koraalrif hier, maar dat vond ik best wel duur. Dit deden we dan maar niet, al leek het zeker de moeite, in de boekjes dan ;-). In de middag gingen we wat shoppen. De shopping straat was zeker gezellig, met heel wat leuke winkeltjes, maar je bent er wel snel door. Ook kan je naar het Strand, wat we deden in de namiddag. Het Strand, is een park aan de kust, met verschillende zwemmogelijkheden, en speeltuinen voor de kinderen. Terug een vervanging van een echt strand, het blijft hier namelijk nog steeds gevaarlijk om in zee te gaan. Die was zeker de moeite, maar ook een beetje hetzelfde als de Esplanade in Cairns. De regen gooide wel wat roet in het eten, en we besloten toch maar terug te gaan naar onze 'gezellige' hostel. Daar waren er gelukkig terug een heleboel toffe mensen, en we besloten dan maar allemaal het beste van te maken. De regen werd ook steeds harder, de cycloon kwam ook steeds dichter. Het wordt sowieso een spannende nacht...
Eindelijk konden we vandaag terug verder op 'roadtrip'. We zaten al een twee tal weken stil, dus dat gaf ons wel zin om er terug in te vliegen. Townsville stond op het programma, een stad aan de oostkust, goed voor een rit van 400 kilometer. Daar is er ook een grote universiteit, iets dat Shanna zeker wou bezoeken. Voor we vertrokken, moesten we toch nog iets regelen in Cairns, namelijk onze dagtocht naar de WhitSunday's Islands. Aangezien die altijd heel populair is, is het toch aangeraden het op voorhand te boeken. Dit deden we ook, en zo konden we verder naar het zuiden. Ook een veiliger gebied, met die Cycloon, Ita is haar naam . Die cycloon zal van noord naar zuid gaan, met windsnelheden van bijna 300 kilometer per uur. Dat zijn natuurlijk veronderstellingen, maar we moeten er natuurlijk wel rekening mee houden. De tocht verliep ook heel goed, ook hadden we een gezellige stop voor een heerlijke koffie. Wanneer we in Townsville aankwamen, gingen we direct naar de universiteit. Die was een dorp op zichzelf, al waren ze daar wel behulpzaam. Zo konden we direct naar het goede gebouw, en kon Shanna de info vragen die ze nodig had. Ondertussen zocht ik wat hostels op, aangezien we niet in een tent wouden slapen, met die cycloon op komst. Zo vond ik er een paar, maar daar hebben we toch een beetje pech mee gehad. De eerste twee die we bezochten lieten we onterecht links liggen, en zo kwamen we bij nummer drie. Een heel vuile, en ongezellige hostel. Ook was er geen wifi, dus moesten we onze twee stormdagen wat anders gaan vullen. Gelukkig zaten er wel een heleboel gezellige mensen, en Hollanders. Ideaal voor wat verhalen uit te wisselen, en zo de komende twee regen- en stormdagen door te brengen. Gelukkig konden we ook wat lachen wanneer we op onze kamer waren, we voelden ons namelijk net in een gevangenis daar. Gelukkig kon dat de slaap niet bederven...
Onze laatste dag, op ons eiland. Ook
hier trokken we de bergschoenen aan, voor een korte wandeling. 'Magic
Gardens', stond op het programma. Een wandeling door het regenwoud,
waarvan we er natuurlijk al veel gezien hebben. Maar zo hadden we
elke wandeling gedaan op het eiland.
Erna wouden we toch nog eens proberen
met onze snorkel en bril. Maar terug geen succes, met die slechte
zichtbaarheid. Er was wel een soort trampoline in zee, wat toch een
andere leuke bezigheid was in zee. Niet dat je daar heel goed kan op
springen, maar het is er wel leuk om wat in de zon te liggen. Tot er
plots iemand kwam om ze aan land te komen trekken. Er is namelijk een
sycloon op komst, iets waar we toch wat rekening mee gaan moeten
houden. Natuurlijk hielp ik die dame, met haar trampoline op het land
te trekken, iets wat ons een rum-cola opleverde ;-). Zo werd het tijd om afscheid te nemen
van het eiland, en terug de boot te nemen naar het voor ons bekende
Cairns.
Daar sliepen we terug in onze gezellige
hostel, en werd het dan eindelijk tijd om verder te gaan met onze
'roadtrip'. Morgen gaan we richting Mission Beach, terug naar het
zuiden. Ook verder weg van de sycloon, dat wordt nog leuk...
Eindelijk konden de bergschoenen nog
eens aangetrokken worden. We hadden vandaag een wandeling gepland,
direct de grootste die er was op ons eilandje. Niet dat ze zo lang
was, maar ze had wel een pittige beklimming voor ons in petto, op de
hoogste berg van het eiland.
Met veel goede moed, in het mooie weer,
vertrokken we voor een wandeling van ongeveer vier uur. Daar werden
we direct geconfronteerd met de steile beklimming, waar we het toch
wat lastig hadden. In het midden kwamen we een vuurtoren tegen,
waaraan we een mooi zicht hadden op de zee, met het bijhorend rif. Dat
zicht hadden we ook op de top, waar we toch heel wat moeite voor
moesten doen. Ook hadden we een totaal beeld van het eiland daar,
iets wat de beklimming zeker de moeite waard maakte. Gelukkig was de
afdaling niet zo zwaar, en konden we vrij snel lunchen. In de middag trokken we naar Nudy
Beach, een ander strand waar het mooier zou zijn om te snorkelen.
Laat je niet misleiden door de naam, het is hier in Queensland ten
strengste verboden, om naakt te zonnen ;-). Daar doken we direct het
water in, maar werd het al ons direct duidelijk, dat ook hier de
zichtbaarheid heel mager was. Ook hier kwamen we snel de zee uit, om
dan toch terug een dutje te doen op het strand. Onze avond vulden we met een cinema,
van het resort. Daar zaten we natuurlijk helemaal alleen, toch best
vreemd, de hele zaal voor jou alleen. Ook in het resort, loopt er
echt bijna geen volk, al is het geen seizoen natuurlijk. Gelukkig
waren er wel al een paar buren bij, aan onze tent. Ideaal voor een
praatje, net voor het slapen gaan.
Om negen uur hadden we vanuit Cairns de
ferry naar Fitzroy Island. Niet zo vroeg, maar toch hadden we nog wat
voorbereidingswerk vooraf. We moesten namelijk alle noodzakelijke
dingen mee hebben, zonder auto. Best wat organiseren in de rugzak, was
de boodschap. Goed geladen stapten we dan ook naar de haven, klaar
voor een drietal rustigere dagen.
De ferry stond al op een drie kwartier
aan het eiland, best een korte vaart. Zeker wanneer er dan ook nog
een passagier bij je zit met een gans eerlijk, nog niet veel een
gans gezien als huisdier , gaat de tijd best snel vooruit. Toen we
aanmeerder, was het ons ook al direct duidelijk, dat Fitzroy Island
best paradijselijk is. Ook het mooie resort, maakte van het eiland
echt een perfecte vakantieplaats. Het resort was natuurlijk niet voor
ons besteed, maar de camping mocht er ook zijn, en die was dan nog
helemaal voor ons alleen. Buiten een goana en een reuze spin, was er
helemaal niemand. Ook lagen we een paar meter van de zee, waar er een
prachtig buihorend strand lag, dat natuurlijk snel moest verkend
worden. Het strand werd al snel goed gekeurd,
dus tijd voor de zee. Aangezien Fitzroy in het Great Barrier Reef
ligt, waren de verwachtingen ook heel hoog toen we onze snorkel en
bril aantrokken. Die verwachtingen werden niet helemaal ingelost.
Niet dat het daar niet mooi was, want je zag verschillende koralen op
de bodem. Neen, de zichtbaarheid speelde ons terug parte, die was
niet veel meer dan een meter. Ook beterde ze niet, naargelang we
verder zwommen. Zo besloten we maar uit het water te komen, en nog
een dutje te doen op het strand. In de avond verkenden we een beetje de
resort, waarvan we alle faciliteiten mochten gebruiken, behalve het
zwembad. Zo konden we onze avond vullen met wat
gezelschapsspelletjes, en er waren ook een heleboel boeken voor
Shanna. Erna werd het dan tijd voor onze tent, best even wennen na
een paar dagen in het appartement en de hostel.
De wekker ging vanmorgen terug vroeg
af. Kwart voor 5, waarin we direct in de realiteit werden gesmeten.
Het is vandaag, dat Stefanie en Brecht vertrekken, iets waar we nooit
naar uitkeken natuurlijk. Wanneer je maanden met elkaar gereisd hebt,
is het toch best moeilijk om afscheid te nemen.s
Na het afscheid, wat toch wat moeilijk was, was het ook tijd voor
ons appartement te verlaten. En zonder concrete plannen vertrokken we
dan ook naar de toeristische dienst. We liepen wat voor op schema, en
wouden toch eens kijken of we nog iets konden doen in het Great
Barrier Reef. Zo werden we aangenaam verrast, en kwamen we op het
idee naar Fitzroy Island te gaan. Een eiland in het Great Barrier Reef, met een goedkope camping. Ook de overzet was niet zo duur, dus dat werd echt een leuke optie om nog eens goedkoop naar het rif te gaan. Natuurlijk moesten we dan nog wel een nacht in Cairns blijven, waardoor we in een hostel terecht kwamen. Heel gezellige hostel, met wifi! In de avond, deden we nog een kleine wandeling, waarna het duidelijk werd dat Cairns best ook gezellig is s'avonds. Na de wandeling waren we dan ook echt moe, het was best een lange dag. Met hoge verwachtingen voor morgen, kropen we ook in bed...
. Goed, het was er wel plezant, al hadden we nu zeker geen 'waauw' gevoel. Toeristische boekjes, hier in Australië proberen toch de bezienswaardigheden wat te verbloemen, wat natuurlijk hun volste recht is. Ook kan je hier terecht in een museum over het koraalrif hier, maar dat vond ik best wel duur. Dit deden we dan maar niet, al leek het zeker de moeite, in de boekjes dan ;-).
