Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Bart fietst tegen kanker.
Mijn voorbereiding en beleving van de 1000 km Kom op tegen Kanker
07-03-2013
Even lente
Echt genoten van de eerste lentezon. Als ik even goed rond keek, was ik niet de enige. Fietsers, wandelaars, joggers of gewoon mensen zittend langs de dijk met het aangezicht steevast richting zon.Ook de beestjes werden geprikkeld door de warme stralen. Gisteren voor de eerste keer gratis insectenvlees binnen gekregen tijdens het fietsen en vandaag bij een rondje joggen in huppelpas moeten slalommen tussen de trekkende padden. Ze zijn echt massaal op tocht. Tijdens het fietsen ook verschillende koppeltjes eenden gezien. Spijtig genoeg ook kennis moeten maken met de keerzijde van de medaille. Dinsdagochtend zag ik een groot dier rondjes lopen op een splinternieuw stuk weg. Het was een nijlgans, dat rond zijn net overreden partner aan het stappen was. Het dier maakte veel lawaai en ging telkens weer kijken naar het dode dier. Zielig.
Het zijn maar beesten, maar er zat verdomd veel emotie in het geluid en de bewegingen van de prachtige gans.
Marijke heeft gisteren nog een deftige tocht gemaakt van om en bij de 3 uur. In het gezelschap van Gitte. Ben ze even tegemoet gereden om me te vergewissen van de trainingsintensiteit. Aan de graad rood van hun hoofden te zien zat dat goed. Na enkele minuten wijselijk besloten om alleen op pad te gaan. Nog intens genoten van het fietsen en vooral de deugddoende zon.
Eindelijk, het zonnetje is paraat. Het was zalig vertoeven in de zon.
Dit weekend heeft Marijke op zaterdag indoor gefietst. Door allerlei omstandigheden kwam ze er niet meer toe om overdag te fietsen.
Ikzelf ben zaterdag eerst naar de voetbalwedstrijd van Robbe gaan kijken en heb me daarna gestort is een wisselwerking tussen mijn zetel, een stoel en terug de zetel. Ziekskes. Hoesten, moe en veel snot en slijmekes. Weet mij te herinneren dat wanneer baby's slijmen hebben ze liefelijk op de rug worden getikt, waardoor alles los komt te zitten. Niemand die mijn rug onder handen heeft genomen. Dus binnen gebleven, met alles blijven zitten en goed gerust met hoop op beterschap.
Zondag heb ik alle moed bijeen gesprokkeld en ben 2 uurtje weggeweest met de fiets. Met de nadruk op weggeweest. Er was niet echt sprake van vlot fietsen. Vandaag moet ik trouwens de mensen van Natuurpunt op de hoogte brengen, dat ze niet moeten panikeren dat de naaktslakken aan het ontwaken zijn langs de Scheldedijken. Ze zijn na het wakker worden niet terug naar hun schuiloorden gevlucht, door de voorbijrazende hordes felgekleurde wielertoeristen. Nee, alle slijmen aldaar heb ik persoonlijk geproduceerd. Ga het niet al te plastisch maken, maar het was niet normaal die stroom snot. Het was één van de weinige ritten waar ik niet echt van genoten heb.
Vandaag rustig met de wagen naar school gereden, om morgen met de fiets te kunnen rijden en van het ochtendgloren te genieten.
Een deel van mijn trip naar school kan ik reeds terug in het daglicht afwerken. Altijd leuk om zo wat meer te zien dan een straal wit ledlicht en een rood flikkerlicht. Nu kan ik 's morgens terug de buizerds spotten in de bomen, een vos in de weide en waarschijnlijk binnen dit en een paar weken dozijnen jonge, wild heen en weer schietende konijnen.
Het is druk. Gezin, school en af en toe nog wat kilometers wegtrappen in de koude. De eist zijn tol. Moe en een 'snotvalling'.
Het fondsen werven loopt vlot (ongeveer 4500 euro ), het plannen van het fietsen in combinatie met het gezin is andere koek. Puzzelen geblazen. Dit jaar moet ik ook rekening houden met de vrouw die wil gaan trainen. En rekenen er maar op dat ze het doet. Ze is echt gedreven. Dus minder tijd voor mezelf, want er moet iemand bij de kindjes blijven. Samen fietsen is iets voor zaterdag middag, als de 2 oudsten naar de jeugdbeweging zijn.
Woensdag zijn we er beiden apart op uitgetrokken. Marijke is de Netedijken gaan verkennen (zonder te vallen dit keer), ikzelf ben naar Holsbeek gefietst, langsheen de Leuvense vaart. Het was aardig fris. Dinsdag spreken ze van zon. Wat was dat ook al weer. Een gele bol, die warmte geeft. Ik ben benieuwd!
Ik weet van mezelf dat ik een gevoelige antenne heb in verband met alles wat met kanker te maken heeft. Toch blijft het me verbazen hoe je week na week toch weer te horen krijgt hoeveel mensen ermee te maken krijgen. Spijtig ook weer deze week. Mijn drive om centen te verzamelen voor het onderzoek blijft hierdoor maar aanwakkeren. Ook bij mijn vrouwke is dat goed voelbaar.
Heb de laatste dagen al meerdere keren gevraagd of zij eens iets gaat schrijven, maar het draait telkens uit op een njet. Ze ziet dat niet echt zitten.
Geen nood, zal mijn best doen de blog te voorzien van de nodige gevarieerde (hopelijk, want niet makkelijk) schrijfsels.
Ik zou heel graag eens iemand overtuigen om een getuigenis neer te schrijven over zijn of haar gevecht tegen kanker, want ik denk dat we soms nog niet half beseffen wat dat met zich meebrengt.
Morgen ochtend eerst nog wat taxi spelen voor de boys en daarna aan de hoeveel snot in neus en omstreken bepalen hoelang ik ga fietsen. Geen nood, er was al iemand serieus onder mijn duiven aan het schieten met de woorden: Dat is niks dat je wat ziekskes bent suske, leg u maar op de zetel, ik zal wel gaan fietsen. Dat komt aan. Zo makkelijk worden fiets uren niet afgegeven. Er zullen veel snottebellen moeten vloeien vooraleer ik thuis blijf.
Eigenlijk was het geen weer om een hond door te jagen. Blij was ik dan ook om zaterdag zonder schuldgevoel te kunnen binnen blijven. Ik moest rusten, met de inspanning van zondag in het vooruitzicht. Lekker koers gekeken en duidelijk gezien dat ook de profs last hadden van de koude.
Geen roekeloze inspanningen maar berekende acties, die zorgden voor een grotendeels saaie koers. Ben na het zien van de wedstrijd een beetje gerust gesteld over de vorm van Tom Boonen. Ik denk (hoop) dat het goed komt tijdens de topklassiekers.
Marijke heeft dit weekend gepast. Te koud en zondag te gevaarlijk om te fietsen. Ze zal de schade wel inhalen.
Zondag vloekend opgestaan. Sneeuw en wind. Waarschijnlijk afzien geblazen. Dat hoort erbij. Zal me maar goed inpakken.
Jim kwam me ophalen. Luxe. Zonder enige vorm van stress naar een wedstrijd toeleven. Nog een plezante babbel in de wagen en dan de nummers gaan afhalen. Nummers 208 voor Jim en het nummer 46 was de mijne.
Alle materiaal in orde brengen en nog even enkele stukjes van het parcours verkennen met de mtb. Dat verliep allemaal vlot. Alles lag er nog min of meer prima bij.
Dan alle materiaal naar de wisselzone brengen en nog even loslopen.
Twee uur stipt start. Ruim tweehonderd deelnemers knallen langs het strand het asfalt op voor een ronde van 3,1km lopen. De hartslag lag meteen erg hoog. Niet volgens planning, maar geen tijd om te rusten of na te denken. Lopen.
Terug het mulle zand door en recht naar de bike. Wisselen van schoenen, helm op en vlammen. Het was dan moeilijk rijden. Weinig grip met de banden en de wisselende toestand van de omloop .De bevroren ondergrond werd nu stilaan pap.
Iets meer dan 21 kilometer mountainbiken stond op het menu.
Het begin was moeilijk. Zware benen en zeer weinig plaats om in te halen. Maar geen nood, blijven gaan.
Redelijk vlot het fietsgedeelte kunnen afsluiten. Loopschoenen aan en nog iets minder dan een kwartier afzien.
Doodop onder de aankomst boog gelopen en best tevreden. Al moet het nog een pak beter kunnen. Plaats 54.
Niet echt meer moeten gaan lopen zal een verlossing zijn voor me, enkel focussen op het fietsen. Mijn aandacht verdelen over twee sporten is moeilijk voor mij. Toch vond ik het reuzeleuk, weer een ervaring rijker, en Jim beter leren kennen. Echt toffe gast.
Gisteren ben ik nog enkele uurtjes op de baan gegaan. Vandaag is Marijke op pad geweest. Ik denk dat ze de drive te pakken heeft.
Het is voor mij zeer plezant om zien dat ze zelf initiatief neemt om te gaan fietsen, zeker in deze koude. Ze begint de kilometers vlot weg te trappen. Enkel het afstappen gebeurt nog niet op de reguliere manier. Links losklikken en rechts omvallen is niet de standaard.
Geen lichamelijke schade, dus we kunnen erom lachen. (ik toch)
Donderdag en vrijdag nog twee keer rustig om pad gaan en zaterdag misschien samen.
Alhoewel ik daar sterk mijn twijfels over heb. Denk dat de lokroep van de koers het zal halen. Openingsweekend van het Belgische wielerseizoen.
Best spannend voor mij. Hoe zou het gesteld zijn met de conditie van mijn wielerheld Boonen?
Zeker met de duatlon van een dag later, denk ik dat ik ga passen.
Deze week krokusvakantie gehad en behoorlijk wat kunnen fietsen. Vorige zaterdag meteen de koe bij de hoorns gevat. Vanuit de thuisbasis richting Halle gefietst en daar bij een tussenstop domweg mijn route gewist op de gps. Ik moet snel werk maken van een fietsbril op sterkte. Ben stilaan zo blind als een mol zonder bril. Geen nood, simpelweg het thuisadres ingeven en we komen er wel. En inderdaad, ik ben thuis geraakt. Maar hoe? Dat ding stuurde mij dwars door Brussel, langs de Nationale bibliotheek, Brussel Centraal en heel symbolisch door de Koningsstraat. Daar ligt de hoofdzetel van de Vlaamse liga tegen Kanker. Die trip door Brussel was een hel. Tramsporen, drukte, roekeloze bestuurders en veel medemensen die het niet echt op fietsers begrepen hebben. Met de nodige omzwervingen langs het kanaal naar huis gereden. Meer dan 120 km in de benen. Meteen de instellingen van de gps aangepast. Dit zal me niet meer gebeuren.
Zondagochtend van het vrouwke de mogelijkheid gekregen om de rust op te zoeken met de fiets. Naar de Nederlandse grens getrokken en in alle rust iets minder dan 80 km bijeen gefietst.
Dinsdag naar zee gefietst om mijn mama een gelukkige zestigste verjaardag te wensen. Het was aardig koud en bovendien veel wind. Sommige stukken was het hard trappen om er de snelheid in te houden. Heb gekozen om via Hulst, Terneuzen, Oostburg en Cadzand naar Zeebrugge te fietsen. Zelfvoldaan met meer dan 120 km achter de kiezen ons mama drie dikke kussen gegeven. 's Avonds lekker gegeten, met mijn ouders, schoonouders, broers, enkele vriendinnen van mijn moeder en mijn twee oudste zonen. Later op de avond fiets in de wagen gepropt en veilig thuis gebracht door mijn schoonouders. Merci. Op vrijdag nog wat kilometers gemaakt en genoten van enkele zonnestralen.
Zaterdag was het dan zover, eindelijk de eerste gezamenlijke trip met het vrouwke. Vertrokken thuis en meteen voorzien van de nodige nattigheid. Smerig weer. Nat en koud. Maar we beten door. Langs Klein Willebroek naar Heindonk gereden en via Willebroek met enkele omzwervingen naar Hingene gereden. Goed voor iets minder dan 40 km. In Ruisbroek nog een foto laten nemen van ons beiden, voor de blog en de website van de 1000 km. Het was ondanks het weer echt plezant, genoten maar wel kou geleden. Daar moet ik tegen volgende tocht iets op vinden.
Volgende week doe ik mee aan een duathlon en vandaag was het generale repetitie. In Bloso domein Hofstade gaan trainen met Jim. Reuze. We waren bij het krieken van de dag al rond de vijver aan het lopen en fietsen. In het begin geen kat gezien.Mooie omgeving en mistig.(ik had een foto moeten nemen, maar de routine is er nog niet)Mythische omstandigheden en schitterend gezelschap. Een beetje lachen en zwanzen en tegelijkertijd goed trainen. Zalig. Met de fiets naar huis gereden met een zwakke wind in de rug.
Deze week nog wat fietsen en lopen, maar op het gemak. Wil zondag in orde zijn.
Zoals jullie in mijn motivatie hebben kunnen lezen gaan mijn vrouw en ik deelnemen aan de 1000 km van Kom op tegen Kanker.Wij gaan samen 5000 euro startgeld verzamelen (voor wetenschappelijk onderzoek) en ik ga mijn blog terug bijhouden. Het is de bedoeling onze fietsavonturen zo goed en zo kwaad mogelijk weer te geven, alsook alles wat te maken heeft met acties en gebeurtenissen in verband met de duizend kilometer.
Denk jij dat deze blog iemand kan boeien, aarzel dan niet hem door te sturen. Ik hoop dat veel mensen plezier beleven aan het lezen van deze blog.
Gisteren mogen langs gaan in de Brantano vestiging in Mechelen. Het hele team bezorgde me een cheque van 250 euro. Tevens komt er nog een zeer mooi bedrag bij van de voetmassages. Heel hartelijk bedankt allemaal voor jullie inzet, steun en enthousiasme. Deze week nog meer dan 800 euro gestort van kaarsen.
Na de 1000 km een heel grote hoeveelheid prachtige foto's gekregen. Ga ze één van de volgende dagen nog op de blog zetten. Ik wil jullie deze foto's niet onthouden.
Geen info over de rit, alles verliep meer dan vlot. Dus commentaar overbodig. Terwijl mijn hartslag normaal gezien tijdens de tocht rond de 115 slagen per minuut lag, voelde hij bij het bereiken van Walem brug meer dan het dubbel aan. Wat ik in de Koning Albertstraat heb gezien vandaag is werkelijk onbeschrijfelijk. Geen woorden voor om zoveel steun en appreciatie te krijgen van vrienden, collega's en mensen uit de schoolomgeving. Ik was werkelijk enorm aangedaan. Had eigenlijk even willen stoppen om dag te zeggen, maar dat was geen optie. Sorry. Op de markt een enorme massa volk, huiveren. Uiteindelijk moest ik nog het poduim op. Dacht me rustig weg te steken, maar dat was buiten de presentatrice gerekend. Moest verdorie nog het woord voeren voor de hele markt. Oeioei, niks voor mij. Na aankomst nog een pintje gedronken met de teamleden, kennissen, vrienden, collega's en familie. Best druk, maar wel genieten. Alles zit er op, 1000 km fietsen, ongeveer 19000 euro aan sponsorgeld bijeengebracht en mijn blog bijgehouden. Tijd voor rust. Jochen is nu bijna 7 jaar bij me weg en heb eindelijk het gevoel iets gedaan te hebben om hem op de gepaste manier te gedenken. Ik denk dat ik iets gedaan heb wat hij naar waarde kan schatten. Tevens hoop ik met al het geld veel mensen te kunnen helpen. Wie weet is die ene euro beslissend in het kankeronderzoek. Iedereen wie dan ook, die me op één of andere manier hebben gesteund heel, heel hartelijk bedankt!
Beestig dagje achter de rug. Uitermate lekker geslapen en al heel vroeg wakker. Hevig om te vertrekken, met een gezonde angst voor wat me tegemoet komt. Goed vooraan kunnen starten en langs Aarschot en Scherpenheuvel naar de tussenstop in Lummen gefietst.Prachtig weer, een heerlijk deugddoend zonnetje. Zalig. Had geen vaste partner om mee te fietsen, dus volop tijd om praatjes te maken. Mijn broer Tom reed mee in het andere peloton. Hij vond het super en is nu ook gebeten door de fietsmicrobe. Gezellige babbeltjes, maar heel dikwijls heel pakkend. De gesprekken beginnen meestal oppervlakkig, maar al snel kom je tot de kern van de zaak. Waarom doe je mee? Heb ettelijke keren serieus moeten slikken. Anderzijds zeer veel gelachen. Na de tussenstop langs droomwegen langs het circuit van Zolder gereden, om zo door te steken richting Genk (Bokrijk). Fenomenale banen daar, precies gepolijst marmer, zalig bollen zo! In Tongeren schitterend ontvangen geweest en goed voorzien van eten en drinken. Pasta met kip en ansjovis en een rijsttaartje moesten volstaan om terug op pad te kunnen. In Tongeren was Stef mijn fietspartner. Stef was ook een kennis van Jochen. Heel goed ken ik hem niet, maar het was plezant zijn gezelschap te hebben. Goed kunnen praten en ons goed kunnen uitleven op de fiets. Perfect. Het eerste en tweede deel na de middag was geen meter vlak, maar het beviel me prima. Na de laatste stop in Oud Heverlee koers gezet naar Mechelen om netje op tijd te finishen. Nog een lekkere massage gekregen en eindelijk eens op tijd thuis geraakt. Volledige portie nasi met vol au vent van duif (jaja weer van de buurvrouw) gegeten en ga afsluiten met enkele bolletjes ijs met fruit. Verder een heel mooi kleurtje (toch wat rood) gekregen. Morgen is smeren de boodschap. Kijk uit naar morgen, maar heb een vermoeden dat het best wel eens heel emotioneel zal worden. Enerzijds de doortocht door Walem ( zal proberen voorop te rijden) en anderzijds de aankomst op de markt. Ga morgen hopelijk fietsend een project afsluiten waar ik maanden naar heb uitgekeken, en zou dat graag ook doen op de blog. Ga kost wat kost morgen nog een bericht (waarschijnlijk het laatste) posten op mijn blog, want het is voor mij heel belangrijk ook dit in schoonheid af te sluiten. Waarschijnlijk zal het al wel nacht zijn. Verder hartelijk bedankt aan de vele mensen die de afgelopen dagen berichtjes en mails stuurden om me succes te wensen. Sorry dat ik niet alles kon beantwoorden, maar het waren er te veel. Merci aan Raoul voor de bijgevoegde foto's van het vertrek.
Het zal een kort relaas zijn, zou graag snel een dikke uil gaan vangen. Vannacht werkelijk geen oog dicht gedaan. Alle uren van de klok gezien. Volgens kenners doordat je lichaam blijft energie verbranden en de adrenaline zeker. Joost mag het weten hoe het komt. Verder wilde mijn maag niet echt mee 's morgens. Verder geen enkel ongemak.Vandaag echt genoten, go with the flow. Goed kunnen bijpraten met Gunter en Steve. Het was echt genieten. Twee toffe mannen. In het peloton verliep alles vlekkeloos, zoals het hoort. Met de wind als bondgenoot Gent doorkruist. Daarna lekkere pasta aangeboden gekregen in Brugge. Pasta met parelhoen. Heb me eens goed laten gaan en afgesloten met suikerwafels. Het geluk was aan onze zijde, de wind keerde volledig. Andermaal met de wind in de rug mogen cruisen. Na de 2 de bevoorrading op grondgebied Bornem terechtgekomen. Vrouwke en kids, familie en buren langs de kant. Het doet wel iets. Ongeschonden en zonder noemenswaardig problemen om de markt gefietst. Durf het bijna niet te zeggen, maar alles voelt nog prima aan. Morgen zware rit met ongeveer 1500 hoogtemeters. Ben eens benieuwd.
Om kwart voor zeven onder de muzikale begeleiding van Eminem vertrokken vanuit Bornem. Er stond vier graden op de thermometer, maar de zon was present. Gemakkelijk parking gevonden aan perron M en stapvoets naar de Grote Markt gereden.Met mijn mama, papa en broer een praatje gemaakt.Inschrijven ging super vlot en voor ik het wist waren we op pad. De eerste 60 km één foutje gemaakt, te ver achteraan gekropen in peloton. Verder het golvende parcours zeer goed verteerd. Het was aangenaam fietsen, veel liggen babbelen, veel verschillende verhalen gehoord. Na de bevoorrading in Tienen naar het park van Tervuren gefietst. Prachtig park, enorm groot en goed onderhouden. Ga ik zeker nog bezoeken. In het park waren er enkele toespraken. Deze van Herman Van Rompuy en Chris Lomme waren raak. Het was muisstil. De vader van Jochen was mijn metgezel vandaag, en wij hadden geen woorden nodig. Eén blik in de ogen en een welgemeende knuffel. Ik vond het werkelijk super dat hij erbij was. Hij steunt mee fysiek. De mama mentaal. Daarna was het eigenlijk kicken. Dwars door een verkeersvrij Brussel, met keiharde felicitaties voor de motards (begeleiders en politie). Die mannen hebben de hele tocht ongelooflijk werk verricht. Door de Brusselse tunnels, langs het paleis, atomium en zo voort. Schitterend. In Wemmel middagstop. Eigenlijk heb ik daar iets te weinig gegeten, zal morgen niet meer voorvallen. Daarna vetrokken richting Gijzegem. (Aalst) Vlak achter de voorrijders gereden, relaxt, ging vlot. Na deze bevoorrading was het ineens fel nerveuzer. We moeten altijd per twee rijden en enkele cowboys ( allemaal jongens die ritten deels rijden) vonden het nodig hun kunnen te tonen en telkens overal en onverantwoord tussen te rijden. Dat is echt oppassen geblazen. Dit is niet het geval met de fietsers die voor de volledige tocht gaan. Daar is het solidariteit alom, echt plezant. Bij de volgende bevoorrading heeft de organisatie goed ingegrepen en even afgeroepen dat dit niet kon. Daarna was het fel beter, al heb je er altijd die hardleers zijn. Daarna de kaap van de 200km overschreden en mogen ondervinden dat ik te weinig gegeten had. Altijd maar babbelen, rondkijken en trâppen, maar wel vergeten te eten. Niet echt slim. Echte gevolgen had het niet, heb op tijd de nodige bananen, gels en repen binnengekletst. Het zal morgen niet meer gebeuren. De laatste 20 km constant naast Fons (vader Jochen) gereden. Samen hand in hand over de meet gereden. Kippenvel, onze maat hierboven zal er van genoten hebben denk ik. Verder voelt alles prima aan. De benen dik in orde. Ga wel de nodig rust nemen en veel eten.
Vanavond ging de deurbel. Buurvrouw Liliane met drie overheerlijk klaargemaakte duiven. Super lekker eten. Zo zou ik zeker sterk staan morgen. Bedankt Liliane, mijn avondmaal was stevig en ongelooflijk smakelijk.
In Brantano (Mechelen, Electriciteitsstraat) moet je niet alleen zijn voor een mooi paar schoenen. Vandaag en zaterdag kan je er tevens terecht voor een voetmassage ten voordele van Kom op tegen Kanker. De opbrengst gaat volledig naar het kankeronderzoek. Langs deze weg een hartelijk dankuwel aan het Brantanoteam
Deze middag afgezakt naar mijn oude habitat: de Ursulinen in Waver. Daar had ik de eer een cheque te mogen ontvangen van de leerlingenraad. Hun uniformloze dag heeft niet minder dan 1821 euro opgebracht. Een schitterend bedrag. Ondanks het slechte weer was ik best in mijn nopjes. Werd in de schaduw van de Wavertorens heel hartelijk ontvangen. Door het slechte weer werd de cheque eerst overhandigd op de monumentale trap aan de ingang van de wintertuin. Dit alles in het bijzijn van de leerlingenraad, enkele leerkrachten en de algemeen directeur. Daarna moest ik zoals de koninklijke familie bij een plechtigheid op het balkon verschijnen. Daar kregen de leerlingen de opbrengst van de uniformloze dag te horen. Langs deze weg aan iedereen, leerlingenraad (voor hun werk en enthousiasme) leerkrachten en leerlingen een heel dikke merci. Heel hun actie was top, en het deed me veel deugd zoveel sympathie te ervaren. Verder staat heel team 2 (nr 144) op scherp. Alle jongens zijn ingelicht over de gang van zaken en lieten duidelijk aanvoelen er volledige klaar voor te zijn. Ikzelf heb alles grotendeels klaar. Vandaag voor alle zekerheid een goed regenjasje aangeschaft, het zou misschien wel eens van pas kunnen komen. Maar, over het weer gaan we het niet hebben. Mijn fietske staat volledig in orde te blinken, met de neus naar de garagepoort, klaar om te vertrekken. Misschien morgen nog een laatste bericht en anders zal het donderdag worden. Zal na elke rit proberen een impressie te geven. De lengte van het schrijfsel zal afhangen van de fysieke toestand en beschikbare tijd.
