Brussel is een stad die me nooit heeft aangesproken en die me  meer dan waarschijnlijk nooit zal aanspreken, maar vandaag viel het echt goed mee. Omdat het stereotype dat vrouwen niet kunnen kaartlezen, soms wel van toepassing is bij mannen viel ik maar een agent lastig om te vragen waar het museum van de Nationale Bank zich bevond. In mijn beste Frans sprak ik hem dan ook aan en het bleek zowaar dat er  ook Nederlandstalige agenten zijn in Brussel, drie maal hoera voor deze vaststelling! Uiteindelijk is hij met mij meegewandeld naar het museum, waarvoor dank!

Ik ging dan ook het museum binnen waar mijn aandacht meteen werd gewekt door de knappe receptioniste. Met een briefje van 20 € en mijn studentenpasje in de hand om hopelijk een korting te kunnen afdingen  stond ik klaar om te betalen: uiteindelijk bleek echter dat studenten gratis binnen mochten, hoera!

Net zoals de tentoonstelling “van Kyoto tot Kopenhagen” probeert dit museum ook weer kunst betrekken met het onderwerp. Hier hingen dan ook de ,,8 visions of Hope” ontworpen door Rini Hartman. Deze acht visies van hoop zijn een verwijzing naar de millenniumdoelstellingen die men wilt bereiken tegen 2015. Ondanks dat deze datum relatief dichtbij is, heeft  men heeft heel wat ambitieuze doelstellingen opgesteld. Ik vroeg me dan ook af wanneer deze werden opgericht en door wie.  willen bereiken dus ik vroeg me af wanneer deze opgericht waren en door wie. Na wat opzoekwerk vond ik een antwoord op deze vraag: deze worden opgericht bij de start van het nieuwe millennium door de Verenigde Naties. Dit zijn afspraken om met alle landen samen tegen 2015 de belangrijkste wereldproblemen aan te pakken. De doelen moeten een einde maken aan armoede, ziektes, ongelijkheid en milieuproblemen.

Doelstelling 1: De grootste armoede en honger uitbannen

Invoegen kunstwerk

Doelstelling 2: Basisonderwijs toegankelijk maken voor iedereen

Invoegen kunstwerk

Doelstelling 3: de gelijke behandeling van mannen en vrouwen bevorderen

Invoegen kunstwerk

Doelstelling 4: de kindersterfte terugdringen

Doelstelling 5: de gezondheid van moeders verbeteren

Invoegen kunstwerk

Doelstelling 6: strijd leveren tegen HIV/Aids, maleria en andere ziekten

Doelstelling 7: actief werken aan een duurzaam milieu

Doelstelling 8: werken aan een mondiaal partnerschap voor ontwikkeling

Invoegen kunstwerk

Ik heb ook eens gevraagd of we op het juiste schema zitten om deze doelstellingen te bereiken en het bleek eerst van wel maar door de huidige economische crisis zitten we niet meer op schema. Men probeert hier wel bovenop te komen, maar dit zal een werk van lange adem worden. Het is onmogelijk te voorspellen wanneer we terug op het juiste spoor zullen zitten.

De volgende zaal was gericht over de mysteries van het  geld. Geld werkt voor vele mensen inspirerend, maar  het kan soms ook een enorme negatieve  invloed hebben. Dat is doorheen de geschiedenis genoeg bewezen.  Denken we maar aan het verhaal van El Dorado: men dacht dat er een koning woonde die zich in het meer van Parima zou baden en telkens geheel bedekt met goud zijn bad beëindigen.  Iedereen was dan ook op zoek naar deze plaats. Heel wat rijke mensen wouden ook een goudader ontdekken, de situatie waarin deze mensen vaak leefden waren vaak echter mensonterend. Sommige mensen bleven soms vier (!!) maanden onder de grond waar ze hun niet wasten, hun tanden niet poetsten en zelden een proper hemd konden aantrekken. Maar ook de katholieke kerk was zeker niet heiliger dan de paus. Zij gebruikten vaak het geld van de kleine burger om hun kerk te verrijken met prachtige kunstwerken, gouden beelden, enzovoort. In ieder geval hebben betaalmiddelen doorheen de geschiedenis altijd al een grote rol gespeeld, en vandaag de dag is het er zeker niet op verminderd!

In de centrale hal vind je dan ook enorm veel informatie over de geschiedenis van het geld.  Ik wist dat geld regelmatig veranderde, maar ik wist niet dat het effectief zo vaak veranderde. Het geld heeft er niet altijd uitgezien zoals het hedendaagse  geld: hier volgt een overzicht van het geld doorheen de tijd.

Zoals al in mijn voorbeschouwing gezegd werd, is briefjesgeld echt nog niet zo heel oud, wist je dat het eerste briefje in Zweden gedrukt werd in de zestiende eeuw?  Toch heeft men niet altijd met geld betaald, in bepaalde gebieden heeft men dan ook andere (betaal)gewoontes. Zo heeft men aan de noordkust van Amerika vaak betaald in koper in het verleden, terwijl men in Zuid – Amerika in de 17^de eeuw vaak betaalde in cacao.  In Ethopie kon je tot ver in de 20^ste eeuw zelfs betalen met zout, terwijl je in China gewoon je goederen kon betalen met thee. In de gebieden rond Azië kon je dan weer betalen met Kauri’s: dit was een soort van schelp! In sommige gebieden kan je hier zelfs nu nog mee betalen. Op het eilandje Yap, in Micronesië kon je echter ook in stenen betalen. In Nieuw – Guinea daarentegen kon je zelfs in hondentanden betalen.

Vaak denkt men dat geld altijd evenveel waard is. Toch moet je in tijden van inflatie over heel wat geld beschikken om te overleven. De bekendste situatie van inflatie was ongetwijfeld in Duitsland merkbaar: door de nederlaag in de Eerste Wereldoorlog moesten de Duitsers heel wat geld aan de rest van Europa betalen. Het gevolg hiervan was dat de Duitse economie zwaar achteruitging en uiteindelijk volledig in elkaar stortte. Een brood kostte algauw 5 miljoen mark! Uiteraard had de gewone burger dit niet. Hier zie je een briefje van 5 miljoen mark:

Invoegen foto

Zoals al eerder gezegd heeft men lang gedacht dat briefjesgeld geen waarde had omdat het gewoon een stuk papier is. Met behulp van handtekeningen en zegels willen de banken garanderen dat het effectief iets waard is. Ook geld evolueert: wij allemaal hebben de periode van de Belgische Franken nog meegemaakt, maar uiteraard zag deze er ook niet altijd hetzelfde uit. Het begon in 1830 toen België eindelijk onafhankelijk werd.

Nu daarentegen bepalen we met de Euro’s. Iedereen kent deze wel, maar hier volgt nog een overzichtje.

Invoegen foto’s

Nu genoeg over het geld zelf: we gaan eens de functies bekijken van de Nationale Bank . De Nationale bank is de centrale bank van België. Sinds 1 januari 1999 is ze één van de deelnemers van het  Eurosysteem. Hiertoe behoren de Europese  Centrale Bank en de nationale banken van al de lidstaten die ook de euro gebruiken.  Hieronder vind je een afbeelding van alle landen die de euro gebruiken.

Maar  wat doet deze centrale bank eigenlijk? Wel om te beginnen zorgt zij ervoor dat de banken zoals de KBC, Fortis en Dexia voorzien worden van geld. De spaarders zetten hun geld op de rekening, dus de spaarder verwacht ook dat zij het er meteen terug af kunnen halen indien ze dit willen. Het is daarom de spaarder die eigenlijk beslist  hoeveel geld er moet worden uitgereikt aan de verschillende banken. Uiteraard zijn ook de leningen hiervan van groot belang. Verder  is het ook belangrijk dat de bank ervoor zorgt dat de munt stabiel blijft: de waarde ervan moet hetzelfde blijven! Maar waarom is dit? Hiervoor moet je de drie functies van een munt bekijken:

·         Het is een ruilmiddel, een middel waar twee partijen goederen en diensten mee kunnen uitwisselen

·         Het is een rekeneenheid waarmee je de waarde van verschillende goederen en diensten mee kunt vergelijken.

·         Het is een waardereserve die je gebruikt om te sparen om geld te lenen

Toch kan een munteenheid doorheen de tijd niet stabiel blijven. Wanneer je spreekt over inflatie (stijging van de waarde van de prijzen) of deflatie (daling van de waarde van prijzen) heeft dit gevolgen op de economische situatie van het land. Misschien vraag je dan af: hoe kan de Nationale Bank daar in godsnaam iets aan veranderen. Doorheen de geschiedenis zie je dat men hier al oplossingen zocht. Zo was John Keynes van mening dat de economie zich niet vanzelf ging herstellen. De overheid moet dan investeren in openbare werken zodat er terug meer werk komt of door de belastingen te verlagen. Verder gaat men ook de rente laag zetten, zodat de mensen minder gaan sparen en meer geld gaan uitgeven. Dit is alleen in tijden van inflatie zo. Wanneer men over deflatie spreekt, dan gaat men net de rente verhogen om het sparen aantrekkelijker te maken. Hierdoor herstelt de economie zich.

Verder heeft de Nationale Bank ook als taak om effectief de munten en biljetten uit te geven. Dit doen ze sinds 1851. Maar hoe worden deze dan in omloop gebracht? Drukt men altijd evenveel biljetten? Mijn bezoek aan het museum leert me dat dit afhankelijk is van de economische situatie van het land. Indien er veel vraag is naar biljetten bij de banken dan gaat men meer biljetten drukken, indien dit niet zo is dan doet men dit uiteraard niet. Verder keren ook de biljetten vaak terug om elektronisch gecontroleerd te worden: hierdoor worden valse biljetten opgespoord, geanalyseerd en overgemaakt aan de politie.

De Nationale Bank vindt ook dat er openheid moet zijn betreffende de economische en financiële informatie. Zij probeert dan ook deze informatie zo ruim mogelijk te verspreiden. Maar niet alleen aan ons verleent ze diensten maar ook aan de staat.

De Nationale bank houdt de inkomsten en uitgaven van de federale staat bij op de rekening van de Belgische Schatkist bij de Nationale Bank. Op deze rekening worden ook de verrichtingen geregistreerd die de Nationale Bank voor rekening van de staat doet. Ook staat zij in voor de uitgifte en de financiële dienst van de staatsleningen. Vandaar haalt de staat dus zijn geld dat men leent. Maar ook is de Nationale Bank belast met het dagelijks beheer van het Rentenfonds: dit zorgt ervoor dat de aan- of verkooporders van overheidsleningen correct worden uitgevoerd.

In ieder geval heeft de Nationale Bank meer effect op ons dan we zelf denken. Het was dan ook een leerrijke uitstap..

18-10-2009 om 00:00 geschreven door Kris_Stokmans  

Iedereen heeft wel dromen. Ik was eens benieuwd wat de dromen van mijn kotgenoten waren: de meest frequente antwoorden waren dan liefde, een goede gezondheid en geld. Als het mogelijk zou zijn wouden ze zelfs veel geld hebben. Ikzelf ben van de mening toegedaan dat geld niet per se gelukkiger maakt, maar dat het wel een nuttig hulpmiddel kan zijn om het geluk te vinden. Geld lijkt iets te zijn dat ons leven lijkt te bepalen, maar toch heeft het doorheen de geschiedenis een opmerkelijke weg afgelegd.

In de oude Griekse beschaving (323 v. Christus) sprak men voor het eerst over geld. Elke deelstaat had toen zijn eigen munt. Je kan dit vergelijken met hoe men vroeger de Belgische Frank in België had en de Gulden in Nederland. Niet elke munt had dezelfde waarde. Om het met een voorbeeld te stellen: voor één Atheense munt moest je twee Kretenzische munten geven. Toen de Griekse beschaving ten onderging, namen de Romeinen de gewoonte van het geld als betaalmiddel over. Zij maakten één munt voor het volledige Romeinse rijk. Zowel in het oude Griekenland als in Rome waren deze munten gemaakt van goud. Men sprak in deze tijd nog lang niet over briefjesgeld.

 Het briefjesgeld kwam pas in opkomst tijdens de middeleeuwen. Dit ging echter niet zonder slag of stoot. Deze  briefjes werden gemaakt van papier, waardoor als er brand was, het geld volledig verloren was. Verder had men ook kritiek op het  briefjesgeld omdat dit  iets was dat de handelaars vooral gebruikten. In deze tijd zag men handel doen als duivels. Men maakte winst op goederen die al één keer verkocht werden: de katholieken vonden dit onethisch. Pas toen de mensen de machines gingen uitvinden werden papieren bankbiljetten door iedereen aanvaard. Vandaag de dag worden ze echter door iedereen met plezier aanvaard.

Men heeft niet overal dezelfde munteenheid. Tot 1999 had men in België  de Belgische Frank. Dit was alleen de munt waarmee je in België kon betalen, in andere landen ging dit niet. Wanneer je naar Nederland wou gaan moest je dan ook in Nederlandse Guldens  betalen. Uiteraard was dit niet makkelijk en de Europese Unie wou ook dat er op het gebied van de munten eenheid kwam. Hier werd dan ook de euro geboren, de munteenheid waarbij we bijna in heel Europa mee kunnen betalen.

Vandaag de dag zijn er echter heel wat problemen met de Euro. Niet iedereen heeft genoeg geld omdat er een economische crisis heerst. Mensen geraken moeilijker aan een job waardoor de werkloosheid uiteraard stijgt. Vele mensen vragen dan ook een lening aan. Je kan dit doen bij de Fortis, KBC, enzovoort. Maar iemand moet ervoor zorgen dat alles onder controle blijft: de Nationale Bank van België neemt deze taak op zich.

De Nationale Bank van België is, hoe kan het ook anders, gelegen in Brussel. De helft van deze aandelen van deze bank is in handen van de Belgische staat. Hierdoor kunnen zij altijd de controle behouden. Maar wat doen zij eigenlijk? Wanneer je dit via het internet opzoekt dan kom je bij de volgende tabel uit:

Dit zijn de taken die ze verrichten. Om me verder in deze materie te verdiepen trek ik vrijdag naar Brussel naar het Museum van de Nationale bank van België.  Hier ga ik op zoek naar een antwoord op de vraag hoe werkt geld effectief? Om toch een beetje ingelicht te zijn over deze vraag heb ik ook enkele basisbegrippen opgezocht die nauw betrokken zijn met geld.

Een verslag met foto’s zal volgen op zaterdag omdat ik vrijdag eerst nog wat van mijn geld opmaken aan een bezoek in Oceade ;-)

Tot zaterdag,

Kris

14-10-2009 om 23:43 geschreven door Kris_Stokmans  

Op zondag 11 oktober bracht ik een bezoek aan de tentoonstelling ,,dit is onze aarde: van Kyoto tot Kopenhagen”.  Als voorbereiding op deze uitstap had ik enkele cartoons gevonden op het internet die nauw betrokken waren met de milieuproblematiek. Het leek me wel een leuk idee om deze cartoons te verklaren aan de hand van de tentoonstelling. Deze zal ik dan ook als slotconclusie toelichten op het einde van dit verslag.

Onwetend als ik was over dit onderwerp, ging ik met een bang hartje naar binnen. Ik stelde me de vraag of dit niet teveel informatie voor me op één keer zou zijn? Zou ik alles begrijpen?

Deel 1: Aardtijd

Wanneer je de eerste stappen zet in deze tentoonstelling kom je meteen het volgende kunstwerk tegen:

Dit is een kunstwerk van de Duitse kunstenares Gloria Friedmann. Mijn interpretatie van dit kunstwerk is dan ook dat het haar  bedoeling is om aan ons duidelijk maken dat de tijd voor de mens alsmaar aan het inkorten is. Men heeft dit kunstwerk willen ondersteunen door middel van het geluid een tikkende tijdbom  Het ritme gaat snel en je hebt de indruk dat deze bom op elk moment kan ontploffen.  Uiteraard is dit een verwijzing naar de manier waarop we de aarde aan het vernietigen zijn door ons ondoordacht milieugedrag. Dit kunstwerk en deze kamer heeft dan ook als bedoeling om je het gevaar te laten “voelen” van onze acties.

Maar om te weten hoe en waar het precies is fout gelopen, moet je uiteraard ook het verleden begrijpen. We denken misschien dat een aarde zonder de mens een utopie is, en dat we sowieso definitief onze stempel op de aarde hebben gedrukt, maar niets is minder waar. Om het met een concreet voorbeeld te stellen: na twintig jaar zou het Panamakanaal al volledig zijn dichtgeslibd terwijl het slechts enkele jaren zou duren voordat onze steden volledig verwilderd zijn. Wij kunnen ons hier echter moeilijk iets bij voorstellen, maar om dit toch te kunnen illustreren zijn de werken van Yannick Monget en Bob Verschueren op deze tentoonstelling te bewonderen.  Onder de titel  “Demain la terre” geven deze kunstenaars je een beeld wat er kan gebeuren als er geen mensen meer aanwezig zouden zijn op de aarde.

Het verwilderde Kapitool te Washington

De glorieuze Chinese Muur zou omringd zijn door een savanne

Het romantische Venetië zou niet meer zo romantisch zijn..

Ons eigen Atomium zou bedekt zijn met sneeuw

Velen onder ons weten echter niet hoe de aarde is ontstaan.  Daarom is de tentoonstelling ook uitgerust met een indrukwekkende bibliotheek. Omdat de omgeving van deze bibliotheek ronduit schitterend is ontworpen, verdient deze echt wel een speciale vermelding.

In deze bibliotheek kom je te weten dat de aarde 4,6 miljard geleden is ontstaan. Zij blijft evolueren, dit is vandaag de dag nog zo. Men heeft ervoor gekozen om alleen de delen  waarin het ontstaan van leven wordt verteld open te stellen aan het publiek net als het verhaal van de klimaatveranderingen en van de grote catastrofen die bijna het einde van de wereld hebben betekend. Wist je trouwens dat:

·         Koude perioden heel zeldzaam zijn? Het is maar liefst drie miljoen jaren geleden dat er nog eens een periode met een koud klimaat was waardoor er ijskappen kwamen aan de polen?

·         Warme periodes. Ongeveer 100 miljoen jaar geleden was de gemiddelde temperatuur 6 graden onder de gemiddelde temperatuur die wij nu jaarlijks meemaken.  Verder waren de oceanen ook 200 meter hoger, waardoor het continent onder water liep. De verklaring hiervoor is  dat de atmosfeer 4 tot 6 keer meer CO2 bevatte dan voor het industriële tijdperk.

Zoals iedereen wel weet, leven we vandaag de dag in een  tijd die gedomineerd wordt door de industrie. Toch is dit nog maar heel recent het geval. Sinds de 18^de eeuw is de Industriële Revolutie van start gegaan in Engeland. Geleidelijk aan verspreidde deze zich over de volledige wereld. De machines namen het werk van de mensen over en de werknemer werd een product. Zij presteerden diensten, maar ze werden ook vaak uitgebuit. Denk maar aan de film Daens.  De kloof tussen rijk en arm werd alsmaar groter… net als de kloof tussen de mens en het milieu.

De mensentijd

De kloven tussen de mensen onderling zijn vandaag de dag nog zichtbaar. Op de tentoonstelling heeft men dit ook op een interactieve manier proberen te illustreren: mensen in Afrika moeten hun drinkwater gaan halen uit waterputten en dit kilometers meetillen in zware emmers. Je krijgt ook de kans om een gevulde emmer op te tillen en dat is echt immens zwaar:  hierdoor besef hoe goed je het  hebt in het Westen en hoe onrechtvaardig het in feite is dat zij zo afhankelijk zijn van één put terwijl wij gewoon de kraan moeten opendraaien om drinkbaar water te hebben.

Op een pijnlijke manier geeft men ook het verschil tussen de levensduur weer in België en in India. Wat men feitelijk voornamelijk wil weergeven in dit gedeelte van de tentoonstelling is dat we allemaal (op papier) gelijk zijn, maar dat we zeker niet kunnen spreken over gelijke kansen.

Invoegen fotoà doen wanneer ik thuis ben

Eén van de redenen waarom wij langer leven is uiteraard omdat we beter beschermd zijn tegen weer en wind. Maar de manier waarop wij dit bereiken is echt schadelijk voor het milieu en hierdoor brengen wij de komende generaties in gevaar. Al de gebouwen in het Westen zijn verantwoordelijk voor maar liefst 18 % van de uitstoot van de broeikasgassen en 25 % van het energiegebruik. Wij blijven echter maar bouwen ten koste van de landbouwgrond.

Een ander probleem zijn uiteraard de wagens. Dit hoor je ook wel in de media, maar de gevolgen van de vliegtuigreizen die we allemaal wel maken zijn nog veel groter. Indien we ons klimaat in evenwicht willen houden, is een uitstoot van 1,8 ton CO2 het maximum, wanneer we echter het vliegtuig nemen naar Bangkok produceren we maar liefst 4,2 ton CO2, alleen maar voor deze vlucht! Wat ik me dan afvroeg is hoe het kwam dat de CO2 uitstoot toch in evenwicht is, ondanks dat miljoenen mensen regelmatig een reis maken met behulp van het vliegtuig, het antwoord hierop is dat gewoon niet iedereen een reis met het vliegtuig kan betalen zodat het lijkt dat alles onder controle is, maar dat is het niet.

Hetgeen wat ook eigen is aan onze maatschappij zijn de supermarkten. We kunnen probleemloos Amerikaanse, Afrikaanse en Aziatische producten consumeren. Wat je echter niet in de supermarkt ziet, is de weg die al deze producten hebben afgelegd om in onze supermarkt te liggen. Uiteraard is door deze reisweg ook heel wat broeikasgas uitgestoten.

Wat we voornamelijk moeten concluderen is dat er dringend acties moeten komen om de uitstoot van broeikasgassen te beperken en we moeten voornamelijk minder CO2 uitstoten. Eén van de organisaties die deze visie deelt is het WWF: zij pleiten voor duurzame ontwikkeling zodat de volgende generaties ook de kans hebben om in een niet al te onvoorspelbaar klimaat te leven.

Raar-weer-tijd

In onze tijd leven we in een klimaat dat enorm onvoorspelbaar is. Verder worden we ook geconfronteerd met dieren die aan het uitsterven zijn, denk maar aan de tijger, de koningspinguïn, de flamingo, de olifant en de pandabeer. In totaal waren er zo een 19 diersoorten waarover men vertelde dat deze met uitsterven bedreigd werden. Ik ging op zoek op de vraag of het enkel deze dieren waren die in gevaar en vond deze informatie:  

Maar hoe komt het net dat deze dieren dan uitsterven en wat heeft dat precies met het milieu te maken? Om te beginnen is het belangrijk om te weten dat er een natuurlijk broeikaseffect is: deze zorgt ervoor dat de temperatuur niet onder nul daalt. Slechts een heel klein gedeelte broeikasgassen zijn door menselijke activiteit. Maar het zijn deze broeikasgassen die het klimaat op aarde dreigen te ontregelen op een onomkeerbare manier. Omdat deze broeikasgassen niet gerecycleerd kunnen worden door de oceanen, planten en de ondergrond ontregelen ze ons milieu. Bij de natuurlijke broeikasgassen is dit echter niet het geval.

De gevolgen van de opwarming van de aarde zijn vandaag de dag ook echter al te zien. De laatste vijf decennia is de temperatuur met 0,13 graden Celsius gestegen tussen 1993 en 2003 minstens 3 mm was gestegen. Wanneer we onze uitstoot niet doen verminderen  zal de gemiddelde temperatuur in 2100 minstens 1,1 graden Celsius warmer zijn dan deze van 1991 en het zeeniveau zal minstens 59 cm gestegen zijn!

We stoten dan ook zelf heel wat CO2 uit zonder dat we het beseffen. Ongeveer 14 miljoen ton per inwoner stoot de gemiddelde Belg uit. De Amerikanen doen het echter nog slechter dan ons met maar liefste 20 miljoen ton CO2 (!) per inwoner! Toch is dit 5 % beter dan in 1990, dit werd voornamelijk bereikt door de inspanningen van de energieproducenten en de industrie. De transport- en de bouwsector hebben echter hun uitstoot niet verminderd. We moeten ons beseffen dat het dringend tijd is om te reageren, het is dus actietijd! Als afsluiter van deze galerij kan je zelf nog een test doen om uit te zoeken hoe ecologisch verantwoord jij bezig bent.

Actietijd 

In december 2009 zullen bijna alle landen vertegenwoordigd zijn op de top van Kopenhagen. Je kan tijdens de  tentoonstelling ook een blikje nemen achter de schermen van de vergadering van Kopenhagen, je wandelt hier dan ook door een gang die niet verlicht is, misschien is dat wel een subtiele verwijzing naar het feit dat men nog steeds in het duister tast naar wat men effectief zal bereiken. Het is alleszins de bedoeling dat er een akkoord komt om de uitstoot van het aantal broeikasgassen nog meer te verminderen tegen 2012. Het zal voor iedereen een uitdaging zijn om deze akkoorden te respecteren.

In deze galerij is ook nog een quiz aanwezig over kernenergie. Sommige mensen zijn van mening dat dit de oplossing kan bieden, terwijl anderen hier dan weer niet mee akkoord zijn. Ik ga er niet dieper op ingaan en zeker hier niet mijn mening over ventileren, maar ik heb wel de moeite gedaan om de voordelen en nadelen hier eventjes te noteren.

Verder wilt deze galerij ook nog eens extra benadrukken  hoeveel onrecht wij de natuur soms aandoen. De Italiaanse kunstenaar  Stefano Bombardieri maakt dit op een pijnlijke manier duidelijk door middel van zijn kunstwerk ,,Des exercises de technique japonaise”. In deze XXL conservenblik hangen drie walvissen aan vleeshaken. Het is een verwijzing naar hoe we de  walvis aan het uitroeien zijn.

In ieder geval stilaan zijn we alles aan het kapot maken. Tijdens de 20^ste eeuw hadden we bijna ons volledig ras afgemaakt, zal de 21^ste eeuw de eeuw worden waar totale milieuchaos zal heersen? Hopelijk zal dit niet het geval zijn, maar we zullen dan wel dringend respectvoller met het milieu moeten omgaan. Door middel van duurzame ontwikkeling kunnen we onze kinderen en later hun kinderen ook laten genieten van een gezond milieu dat niet constant wordt gedomineerd door overstromingen, tornado’s, enz.. Het is onze morele plicht om ook aan de toekomst te denken, dat is het belangrijkste wat ik door deze tentoonstelling heb geleerd! Het is een echte aanrader voor iedereen van ons.

Verklaring Cartoons

Dit is uiteraard een verwijzing naar hoe laks sommige bedrijven omgaan met het milieu. De slachtoffers hiervan zijn de dieren, kijk maar eens naar de vissen die aan het verstikken zijn om maar een voorbeeld te geven. Het is de bedoeling dat zulke praktijken –uiteraard- worden tegengegaan, want dat is echt onaanvaardbaar voor het milieu.

Alsmaar meer en meer bomen verdwijnen omdat wij deze willen als consument. Het gevolg hiervan is dat de dieren zonder bomen zitten. Een actueel voorbeeld is de toestand in het regenwoud: jaarlijks sterven hierdoor 50 000 diersoorten per jaar!

Dit is dan weer een verwijzing naar hoe de aarde aan het opwarmen, en het ijs op Antarctica aan het smelten is. Echter als het ijs smelt, stijgt ook de zeespiegel en dat kan ook rampzalige gevolgen hebben voor ons.

Hoewel Amerika één van de grootste vervuilers is, heeft het lang niet meegedaan aan het Kyoto – akkoord. Dit was voornamelijk omdat de voormalige president George W. Bush bang was, dat dit slecht zou zijn voor de Amerikaanse economie. De huidige president  Barack Obama heeft wel al te kennen gegeven dat hij op (korte) termijn interesse heeft om dit protocol te ondertekenen.

13-10-2009 om 00:00 geschreven door Kris_Stokmans  

Vandaag is het 4 oktober 2009, er is geen vuiltje aan de lucht. We leven in een moderne beschaving met enorm veel welvaart. Gevaren lijken er niet te zijn, alvast dat denken we toch. Toch leven we vandaag de dag in een enorme gevaarlijke situatie. Onze aarde is ziek, het heeft de ziekte die men wel eens global warming durft te noemen. Hoe men dit kan genezen? Zo snel mogelijk een injectie duurzame ontwikkeling geven of onze nakomelingen zullen de aarde nooit kennen zoals wij ze hebben gekend.

Maar die injectie duurzame ontwikkeling, wat is dat eigenlijk? Duurzame ontwikkeling is ervoor zorgen dat je genoeg grondstoffen hebt om zelf te overleven, maar zonder de toekomstige generaties in gevaar te brengen. De grondstoffen die deze aarde bezit zijn namelijk niet oneindig. Mede door het overmatig gebruik van deze grondstoffen, komt ons klimaat in gevaar. Nog nooit doorheen de geschiedenis van de aarde is deze evolutie zo snel gegaan. Maar hoe komt het dat mens en natuur zo hard met elkaar botsten? Op deze vraag ga ik een antwoord zoeken tijdens mijn bezoek aan de tentoonstelling “Van Kyoto tot Kopenhagen” in Brussel. Verder wil ik ook een antwoord vinden op de vraag hoe ik kan bijdragen tot een beter milieu.

Ik vraag me dan wel af waarom men net de naam “van Kyoto tot Kopenhagen” aan deze tentoonstelling heeft gegeven. Na  wat grasduinen vond ik de verklaring voor deze naam.  In Kyoto werd het Kyoto – verdrag afgesloten, de bedoeling hiervan was dat men besefte dat men dringend de hoeveelheid broeikasgassen die geproduceerd worden moesten verminderen. Niet alleen de grote landen zoals de Verenigde Staten en Japan moeten dit doen. Ook België moet dringend minder broeikasgassen uitstoten: zo een 7, 5 % minder tegen 2012.  De cijfers die men neemt als richtcijfer zijn die van 1990.

Uiteraard moeten deze beslissingen in samenwerking met alle betrokken landen gebeuren. De volgende bijeenkomst zal dan  ook in 2009 in Kopenhagen zijn. Deze landen zijn verzameld binnen de Conference of Parties en zij nemen de beslissingen binnen het verdrag. Zij willen ervoor zorgen dat de opwarming van de aarde stopt.

Door al deze informatie begrijp ik meer en meer het opzet van deze tentoonstelling. Het is afgeleid van het parcours dat men heeft afgelegd van Kyoto tot de volgende vergadering in Kopenhagen. Deze vergadering maakt deel uit van een klimaatverdrag, maar wat is dit klimaatverdrag in feite?

Dit verdrag werd in 1992 beklonken omdat de Verenigde Naties toen pas actie wouden ondernemen tegen de opwarming van de aarde. Door de uitstoot van de broeikasgassen collectief te doen verminderen, kan er een klimaatsverandering voorkomen worden. Omdat 2009 een sleutelmoment is binnen de milieuproblematiek wilt men op de vergadering in Kopenhagen een nieuw akkoord vinden over een global deal. Willen we samen de aarde nog redden, zelf snel een realistisch akkoord moeten volgen.

In ieder geval, vrijdag bezoek ik de tentoonstelling en zal ik meer kunnen vertellen over wat duurzame ontwikkeling precies is en wat het kan betekenen voor de toekomst van onze aarde. Om af te ronden heb ik ook enkele cartoons (en een wereldkaart) onder aan de blog geplaatst, door middel van de tentoonstelling ga ik deze proberen te verklaren.

Tot binnenkort!

04-10-2009 om 15:45 geschreven door Kris_Stokmans  

Een klein woordje vooraf

De film Gandhi, geregisseerd door Richard  Attenborough is een film die op heel wat internationale erkenning kan rekenen. Op briljante wijze wist de regisseur het leven van Gandhi openbaar te maken. Deze film werd bekroond met acht Oscars, waaronder die voor beste film, beste regie, beste scenario en beste acteur.

Bespreking van de film

De film start op 30 januari 1948 te New Delhi in  India. Dit is de dag waarop Gandhi brutaal vermoord werd door een extremistische hindoe. Je vraagt je dan ook meteen af, waarom het net een hindoe is die hem vermoord  ondanks dat Gandhi ook hindoeïstisch was. Doorheen de film (en deze bespreking) krijg je een antwoord op deze vraag. Wat je wel onmiddellijk zag was dat hij een ware volksheld was. Miljoenen mensen willen hun Bapu (=vader) een laatste keer eren. Ook de commentatoren zijn emotioneel geraakt wat je merkt aan hun  woorden:  Gandhi stierf zonder geld, zonder bezittingen, zonder officiële titel of ambt. Hij was geen legerleider, wetenschapper of kunstenaar maar een man die zijn land naar de vrijheid leidde. Wanneer iedereen verward was, slaagde hij erin om het geweten van de mensheid te verwoorden.

Maar hoe slaagde hij erin om het geweten van de mensen te verwoorden? Hoe kunnen we verklaren dat hij erin slaagde om op te komen voor de rechten van alle Indiase mensen?  Hiervoor moeten we terug in de geschiedenis gaan. Door middel van een flashback keren we terug naar Zuid – Afrika 1893. Op dit moment komt Gandhi al in aanraking met racisme. Als gerespecteerde advocaat zijnde, kocht hij een kaartje om in eerste klasse te reizen. Omdat hij gekleurd is, moest hij echter naar de derde klasse verhuizen. Hij weigert dit en ze gooien hem dan ook letterlijk van de trein af. Gandhi trekt op onderzoek uit waarom dit zo is, en hij ontdekt dat het door zijn  afkomst is. Indiërs worden als minderwaardig gezien in  Zuid - Afrika.  Uit onvrede start hij het Indiase Congrespartij van Zuid – Afrika op om tegen dit onrecht te werken. Wat belangrijk is om te weten is dat Zuid – Afrika, net zoals India, een deel van het Britse rijk was. Men werkte hier met pasjes om de identiteit van de inwoner aan te tonen. In deze tijd werden Indiërs dan ook minderwaardig behandeld en berecht. Gandhi begint als reactie hierop de pasjes te verbranden, met een arrestatie met geweld als gevolg.  Verder zie je in de film ook al zijn volharding: wanneer blanken roepen dat hij niet samen met een christen op de stoep mag lopen, wijkt hij niet. Zonder geweld, zijn woord is zijn voornaamste wapen.

Wanneer men de pasjeswet wilt aanpassen, is Gandhi verontwaardigd. Vanaf nu moet van elke Indiër een vingerafdruk genomen worden, christelijke huwelijken worden alleen nog meer aanvaard en elke Indiër zijn huis mag doorzocht worden door een politieman. Hij zet  demijnwerkers aan tot protest, waarop de Britse agenten willen reageren met geweld. Uiteindelijk leggen de Indiërs zich op de grond, waardoor de Britten niet kunnen aanvallen. Iets later arresteert men Gandhi.  In de gevangenis wilt generaal Smütts spreken met Gandhi. Hij heeft met eigen ogen gezien welke reputatie Gandhi heeft opgebouwd. De generaal sluit een compromis: de wet zal aangepast worden en Gandhi zal voor geen problemen meer zorgen. Hij vertrekt dan ook terug naar zijn geboorteland, India.

In de film volgt dan ook een flashforward naar het jaar 1915: Gandhi komt hier in Bombay aan. Zoals de meesten onder ons wel weten, was er in 1915 een Wereldoorlog aan de gang. India, als kolonie van Groot – Brittanië werd verplicht om deel te nemen aan deze oorlog. Toen Gandhi in Zuid – Afrika was, hebben ze ook niet stilgezeten in India. Men wou zelfbestuur in India hebben. Maar Gandhi kende zijn geboorteland niet zo goed en wilde het beter leren kennen door een rondreis. Wanneer de Eerste Wereldoorlog is afgelopen (=1918) begint de schreeuw naar Indisch zelfbestuur groter te worden. Op het Indische Nationale Congres eist India zelfbestuur. De leider hiervan is Mr Jinnah, die een moslim is. Tijdens dit congres spreekt ook Gandhi de mensen toe: hoewel de mensen eerst sceptisch tegen hem stonden omdat men alleen zijn verhalen in Zuid – Afrika kende en nauwelijks in India was geweest, besefte hij dat men moest rondtrekken om het volk te bereiken. De Britten beseffen dat Gandhi een gevaar aan het worden is  voor de Britse overheersing en onmiddellijk arresteren ze hem. Wanneer ze hem willen berechten, zit de zaal vol met Indiërs. De rechter beslist dat Gandhi de provincie moet verlaten wegens ordeverstoring, hij weigert dit echter en meteen erna spreken ze hem zelf vrij. Voor iedereen is hij nu de held.

Nehru, een medestander van Gandhi wilt met behulp van geweld een onafhankelijkheid eisen. Gandhi daarentegen pleit voor actieve en provocerende reacties van de Indiase mensen. Ondertussen is Bapu, de bijnaam van Gandhi overal gekend. Hij is de vader van de staat en hij wilt zorgen dat elke Indiase persoon, onafhankelijk welk geloof hij of zij ook is, gelukkig is. Hij wilt dan ook onafhankelijkheid bereiken door een dag van gebed en vasten in te lassen. Op deze dag zal er dan niet gewerkt worden. Het leger is razend en schiet op heel veel onschuldige mensen. Dit gebeurde bij Armitsar, en gaat de geschiedenis in als  het bloedbad  van Armitsar. Er werden maar liefst 1516 onschuldige mensen vermoord!

Gandhi bleef inmiddels de tactiek van non – coöperatie gebruiken. Hierbij verwerpt hij elke vorm van samenwerking, want India heeft de Britten niet nodig. Hij zegt dan ook het volgende:  ,, Er is geen enkel volk dat hun eigen slechte regering niet verkiest boven dat van goede vreemden. De Britten moeten vertrekken, want 100 000 Britten kunnen geen 350 miljoen Indiërs controleren”. Verder is het ook op opmerkelijk dat hij de zwakheden inzag van zijn eigen natie: de religieuze verdeeldheid die er was tussen hindoes en moslims. De protesten werden alsmaar groter tegenover de Britse bezetting, het nieuws verspreidt zich over de hele wereld. Door de grote censuur die er echter binnen India heerst, weet men ironisch genoeg in het buitenland meer over de situatie. Ondertussen escaleren ook de protesten: wanneer men ziet hoe Indiase mensen worden afgeslagen door politieagenten steekt men het politiebureau in brand en vermoord men deze agenten. Gandhi voelt zich moreel verantwoordelijk voor deze campagne en gaat vasten als boetedoening. Iets later arresteert men hem weer: hij geeft toe dat hij inderdaad de regering wilt omver werpen. De rechter veroordeelt hem, ondanks dat hij dat niet wilt, tot zes jaren gevangenis.

De Britten wouden natuurlijk dat men Gandhi vergat. Dat was uiteraard niet zo en toen hij vrijkwam  vocht hij opnieuw voor een vrij India. De wereldwijde pers is inmiddels al op het verhaal over Gandhi gesprongen, wat de Britten uiteraard niet zo leuk vonden. Hij besluit om nogmaals actie te voeren: hij wandelt naar Dandi om hier zout te winnen. Dit was eerder een symbolische daad omdat de Engelsen een monopoly hadden op zout. Door aan te tonen dat dit nu Indisch zout was, erkende hij dat hij de Britten niet meer zag als hun heerser. De Indiase mensen volgen hen met deze zoutwinning, maar iedereen die dit zal onmiddellijk gearresteerd worden.  Deze arrestaties gebeurden met geweld. De Indiase mensen willen de volgende dag de zoutfabriek in Dhasserana bezetten door een staking. Ze gaan hier naartoe, en worden hier afgetroefd door de politie. De Indiase mensen vechten echter niet terug. Het belangrijke van deze daad is dat hindoes en moslims naast elkaar liepen met opgeheven hoofd, zonder angst voor verwondingen of de dood. Voor de pers is het Westen het moreel recht over India kwijt.  Zoals een Engelse journalist dan ook zegt: ,,India is vrij want ze hebben alles verdragen wat wapens en wreedheden konden brengen en ze hebben niet gebogen noch geweken”. In 1930 lijkt er een doorbraak te komen in de Indiase onafhankelijkheid: Gandhi krijgt een uitnodiging voor de rondetafelconferentie te Londen, maar komt zonder akkoord terug. Volgens hen is India te religieus verdeeld.

Maar niet alleen de onafhankelijkheid van India was een zorg voor Groot – Brittanië, ook de voorbereiding op de Tweede Wereldoorlog werd een probleem. Hitler, die in Duitsland aan het hoofd  stond van de NSDAP werd een bedreiging voor Europa. Gandhi weigerde echter om de oorlog te steunen: waar geweld is, is altijd leed, volgens hem. Terwijl Gandhi nogmaals onder arrestatie komt, kon Jinnah vrijuit spreken. Hij heeft de moslims angst aangejaagd door te vermelden dat hindoes en moslims niet samen konden leven. Omdat de hindoes massaal in de meerderheid waren, was men bang voor een eventuele lynchpartij van hen. In de gevangenis sterft ook zijn vrouw, dit klopt echter historisch gezien niet.

Na de oorlog werd India praktisch onmiddellijk onafhankelijk. Toch kwam Gandhi zijn grote droom niet uit: er werd Pakistan opgericht, waar de moslimmeerderheden woonden en India was voornamelijk  bevolkt door de hindoes. Bapu wou echter één gezamenlijk India: moslims en hindoes zijn het linker- en rechteroog van het land. Door het voorstel om Jinnah, een moslim tot premier te maken verliest Gandhi heel wat steun van de Hindoes. Hierdoor kan je verklaren waarom een extremistische hindoe Gandhi neerschot: hij voelde zich verraden. Uiteindelijk werd Jinnah premier van Pakistan, en Gandhi’s vriend Nehru de eerste premier van India. Door de oprichting van Pakistan treden nu echter de Indiase – Pakistaanse verschillen op de voorgrond. Er is heel veel geweld en Gandhi besluit om terug te vasten tot  de gevechten tot het verleden behoren. Uiteindelijk stoppen deze rellen, maar wanneer Gandhi ging bidden in een publieke ruimte werd hij neergeschoten.  

Om deze bespreking af te sluiten, ga ik eindigen met een citaat van Gandhi. Dit citaat is een teken van hoop en een verwijzing naar de Britse onderdrukking.

De actualiteit

Wanneer je in de krant bekijkt, zie je regelmatig heel wat aanslagen met religieuze motieven. Toch moeten we dit nuanceren. Door mensen zoals Gandhi is er alvast een dialoog ontstaan tussen mensen uit verschillende godsdiensten. Het loopt pas fout als de politiek zich ermee bemoeid. In ieder geval, Gandhi is één van de grootste mensen op aarde die ooit geleefd heeft. Door middel van een dialoog bracht hij de gemeenschappen dichter bij elkaar. Dat één man dit kon doen is, is echt ongezien.  Laten we echter niet naïef zijn: vandaag de dag komen er nog aanslagen voor in India door bepaalde religieuze groepen, en hier moeten we zeker niet doof voor zijn. Maar verder kan je echt niet zeggen dat het werk van Gandhi nutteloos was!

Verder heeft Gandhi ook mede ervoor gezorgd dat de onafhankelijkheidsstrijd geen bloedige strijd werd. In vele landen was de dekolonisatiestrijd een bloedige gebeurtenis, in India viel dat relatief gezien nog mee. Al moeten we uiteraard nuanceren dat er nog steeds te veel onschuldige slachtoffers waren.

Over de film

Deze film is echt een aanrader. Ondanks de lange tijdsduur blijft het je uitermate boeien. Verder is het ook een film die je doet nadenken. Indien je dan ook de kans hebt om deze film te zien, laat deze kans dan niet liggen!

Bronnen: http://www.trouw.nl/achtergrond/deverdieping/article1941352.ece/Behalve_geweld_kent__India_ook_tolerantie.html

03-10-2009 om 16:47 geschreven door Kris_Stokmans  

Doorheen de geschiedenis zijn er altijd kantelmomenten. Deze momenten zijn zo belangrijk omdat ze de basis leggen van een bepaalde beschaving. Toen de Grieken begonnen met te koloniseren omtrent 200 voor Christus werd de basis gelegd voor de voortdurende kolonisatie.

Deze kolonies waren de economische steunpilaren van de bloeiende beschavingen. Voornamelijk  rond de 13^de eeuw werd er wereldwijd gekoloniseerd.  De grote landen zoals Frankrijk, Groot - Brittanië en Spanje waren trots op deze kolonies. Wat er echter gebeurde in deze kolonies was niet om trots op te zijn. De lokale inwoners werden vaak gewelddadig onderdrukt en het land werd economisch kapot gemaakt omdat men de grondstoffen bruut afnam.

De grootmacht die ongetwijfeld het meeste kolonies verzamelde was Groot – Brittanië. De trots van de Britse kroon was ongetwijfeld het grondstofrijke India dat werd gekoloniseerd in 1858. Men vond hier niet alleen goud, zilver, maar ook Oosterse specerijen, opium en uiteraard werd een deel van de bevolking ook slaaf. Verder lag het ook op een strategische interessante plaats omdat het bij de zee ligt.

Deze kolonisatie zorgde voor grote slachtoffers. Zoals eerder gezegd werd de lokale bevolking uitgebuit. Uiteraard waren deze mensen hier niet tevreden mee. Soms kwamen er dan ook opstanden, maar deze werden vaak gewelddadig onderdrukt. Sinds het einde van de 19^de eeuw begonnen de Indiërs echter echt te beseffen dat ze niks gemeen hadden met Groot - Brittanië. Ze wouden onafhankelijkheid! Hiervoor hadden ze een grote leider nodig. Deze vonden ze in Gandhi.

Gandhi werd geboren in Porbandar in India op 2 oktober 1869. Zijn geboortedag wordt gevierd als Gandhi Jayanti wat toch moet betekenen dat hij één van de invloedrijkste personen van Indische afkomst was. Na zijn studies in India besloot hij om te vertrekken naar Engeland. Hier ging hij studeren aan de University College London. Toen hij terugkeerde naar India, wou hij een advocatenkantoor opstarten. Dit werd echter niet zo een succesvol verhaal.

Hij vertrok naar Zuid – Afrika (aankomst in 1906), wat hem tekende voor de rest van zijn leven. Zo was in Zuid – Afrika het apartheidsregime aanwezig. Dit wilt zeggen dat blanken en zwarten strikt gescheiden moesten leven. Gandhi riep dan ook het volk op zich om te verzetten tegen de pasjeswetgeving. Hij stelde wel duidelijk dat er geen geweld mocht gebruikt worden. In de jaren die hierop volgden werden duizenden mensen in elkaar geslagen, gevangen gezet en vernederd. De Indiërs gebruikten echter geen geweld!

In 1915 keerde hij terug naar India. Enkele jaren later, in 1918, stichtte hij een hindoeïstische gemeenschap en begon hij dorpen te reorganiseren en scholen en ziekenhuizen te bouwen. De reactie van de autoriteiten waren schokkend: Gandhi werd gearresteerd en dit leidde tot ontzettend veel protest. Hierdoor kreeg hij ook zijn bijnaam van Bapu ( de vader).

In 1919 was er de Rowlatt – wet die het volk in rep en roer zette. Dit was een wet die de overheid in staat stelde om mensen zonder rechtszaak in de gevangenis te zetten. Onder leiding van Gandhi kwamen hier opstanden tegen. De reactie van het leger onder leiding van de Britten was verkeerd: er vielen veel burgerslachtoffers ondanks dat het een vreedzaam protest was.

De reactie van Gandhi hierop was ook veelzeggend: alle geweld is kwaad volgens hem. Hij realiseerde zich dan ook dat onafhankelijkheid de enige oplossing was voor de problemen op te lossen en hij ging zich inzetten voor zelfbestuur.

In 1920 werd hij voorzitter van de India Home Rule League en in 1921 werd hij voorzitter van de Congrespartij. Onafhankelijkheid was één van de doelen van het partijprogramma. Dit moest echter zonder geweld gebeuren.

Verder vond hij ook dat vrouwen een rol moesten hebben in de onafhankelijkheidsbeweging. Om dit te bereiken riep hij iedereen op om zelf kleding te spinnen. Deze campagne was succesvol maar in 1922 ging het mis toen er geweld gebruikt werd in 1922. Gandhi riep dan ook uit tot beëindiging van de campagne: geweld was de oplossing niet!

Ironisch genoeg geraakte Gandhi zelf in de gevangenis wegens aanzetting tot rebellie. Tijdens zijn afwezigheid werd de Congrespartij in tweeën gesplitst en de samenwerking tussen moslims en hindoes begon ook stroef te lopen.

De Britse autoriteiten probeerden een commissie samen te stellen die de grondwet konden wijzigen, maar deze zou enkel uit Britten bestaan. Uiteraard was Gandhi en de Indiërs hier niet tevreden mee. Hij riep een boycot uit binnen de Indische politiek. India was rijp voor een gedeeltelijke autonomie en op 26 januari 1930 werd door de Indisch Nationaal Congres uitgeroepen als de dag van onafhankelijkheid voor India.

In 1931 werd het Gandhi-Irwin-pact getekend. Dit was ook een succesje voor Gandhi omdat de Britten beloofden alle politieke gevangenen vrij te laten in ruil voor het opschorten van de burgerlijke ongehoorzaamheidbeweging. In 1932 werd door de regering een voorstel gedaan om aparte verkiezingen te organiseren. Ghandi ging in protest en de regering veranderde het plan. In 1933 vastte hij 21 dagen uit protest tegen de Britse onderdrukking.

Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak, wouden de Britten dat de Indiërs hen steunden in deze strijd. Ghandi zei  echter dat de Indiërs de Britten alleen zou steunen, indien zij onafhankelijkheid kregen. Hij schreef dan ook de “Quit India” – resolutie waarin de Britse regering werd verzocht om India te verlaten.

Deze campagne was de grootste en meest massale beweging voor onafhankelijkheid ooit. Tijdens deze campagnes vonden massa – arrestaties en geweld op grote schaal plaats. Duizenden mensen werden gedood en honderdduizenden mensen werden gearresteerd. Gandhi zei dat deze campagne een individueel geval was van de Indiërs geen reden was om de campagne af te gelasten. Toch verkoos hij een geweldloze campagne.

In 1942 werd Gandhi twee jaar vastgehouden in het Aga Khan Paleis. Voor het einde van de oorlog werd hij echter in vrijheid gesteld omdat hij sterk ziek was. Einde 1943 werd de orde hersteld door het geweld van de Britse troepen, maar “Quit India” was een succes. Tegen het einde van de oorlog maakte de Britse regering duidelijk dat de macht in Indische handen zou komen te liggen. Dit was voor Gandhi de reden om de campagne af te sluiten.

In 1947 werd India dan eindelijk officieel onafhankelijk van de Britten. Maar toch vierde Gandhi de onafhankelijk hij niet, hij rouwde om het geweld tussen de hindoes en moslims. Ironisch genoeg werd de man die streefde voor een revolutie vermoord  door een extremistische hindoe.

Om me nog verder te verdiepen in dit onderwerp ga ik de film Gandhi bekijken. Deze film is een achtvoudige Oscarwinnaar, dus ik verwacht er wel iets van. Met hulp van de beelden ga ik proberen om de situatie nog beter uit te werken en ga ik nog dieper ingaan op de vraag: wie was Gandhi en wat deed hij? Beelden zeggen meer dan woorden, dus verwacht maar een uitgebreider verslag tegen het einde van de week.
 
Tot dan!

Bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Mahatma_Gandhi

28-09-2009 om 23:32 geschreven door Kris_Stokmans  

Sommige onderwerpen zijn ontzettend moeilijk om er een boek over te schrijven. Bepaalde thema’s liggen gewoon gevoelig of zijn nog steeds taboe in onze maatschappij. De hoofddoek is één van deze taboes. Ondanks dat het een taboe is, slaagt de auteur Nadia Dala er toch in om je als lezer probleemloos te gidsen door het leven van tien moslima’s. Ze gaat geen enkel taboe uit de weg en op basis van goedgekozen vragen slaagt ze erin om een duidelijker beeld te geven over de geloofsovertuigingen van deze mensen. Met een kritische ingesteldheid wilt ze ervoor zorgen dat we, als lezer, een gedetailleerd antwoord krijgen. Dit antwoord dat we krijgen, is verschillend naargelang  de opvoeding en het verleden van deze moslima’ s. Maar net door alles ruim te kaderen, krijg je een heel genuanceerd antwoord en ga je het antwoord niet altijd kunnen begrijpen, maar je gaat het zeker kunnen respecteren.

Door deze persoonlijke aanpak, komt de boodschap echt aan. De mensen vertellen over hun gevoelens, waardoor je toch een zeker inlevingsvermogen gaat ontwikkelen. Verder vind ik het ook knap dat er bewust is gekozen voor tien verhalen, hierdoor krijg je heel een divers publiek aan het woord en ga je realiseren dat er ook binnen de islamitische gemeenschap verschillen zijn. Ook hier verschillen de meningen wel eens. Ik heb besloten om ook de tien verhalen (kort) toe te lichten: om te weten waaraan je je kan verwachten en voornamelijk omwille dat de niet – lezers van het boek toch ook iets meer begrijpen van bepaalde visies om meer begrip en respect te vragen voor de beslissing die de moslima’s nemen (of soms ook niet nemen…).

Farah: een vrije studente wilt plots meer islam in haar leven

De eerste persoon waarmee Nadia een gesprek mee had was Farah. Farah is niet zomaar een vrouw: ze woont momenteel in Nederland en  toen ze in haar puberjaren zat was ze al cultureel aangepast. Wat ik daarmee wil zeggen is dat ze de Nederlandse gewoonten overnam. Naarmate ze ouder werd, begon ze haar meer en meer vragen te stellen: net zoals velen vroeg ze haar af hoe kan ik iets meer uit mijn leven halen? Haar antwoord op deze vraag was dat het geloof haar iets extra kon geven: ze trok op onderzoek uit om haar identiteit te ontwikkelen.

De hoofddoek maakt uiteraard deel uit van deze identiteit.  Dit maakt haar leven zeker niet gemakkelijker: zo kreeg ze onfaire resultaten van de stagebegeleider ondanks dat haar werk goed was. Om dit soort onrecht te voorkomen bij andere mensen heeft ze besloten om tips te geven aan nieuwkomers in onze maatschappij. De boodschap die ze aan ons echter wil meegeven is dat de hoofddoek ook een eigen keuze kan zijn, en niet per se de keuze van de familie of van haar fundamentalistische man.

Basema: de ontsluierde wil de nieuwe Fatima Mernissi worden

Niet iedereen heeft dezelfde mening. Er zijn mensen die deze mening verzwijgen en er zijn mensen die toch besluiten om hun mening met iedereen te delen. Iemand die besluit om deze mening te delen met de wereld is Basema.

Het verhaal van haar is één  grote lijdensweg. Toen ze jong was, werd ze verplicht door haar vader om een hoofddoek op te zetten. Ze voelde  haar hier echter niet goed bij en rebelleerde hier tegen. Het gevolg hiervan is schokkend: ze werd gedwongen om te trouwen met een labiele man. Deze man sloeg haar en Basema kon de pijn niet blijven verharden: er moest gerechtigheid komen. Op zoek naar hulp merkte ze al snel dat ook bij de openbare ordediensten de mannen te dominant waren.  De politie wou haar niet helpen. Met de hulp van de burgemeester lukte het toch om haar ex – man achter de tralies te krijgen. Je zou denken dat de familie van Basema begrip zou tonen, maar niets was minder waar: de hele familie wou haar dood want ze zou de naam van de familie door het slijk hebben gehaald.

Vandaag is ze nog steeds een moslima, maar de hoofddoek draagt ze niet meer. Uiteraard heeft bij deze beslissing haar verleden meegespeeld. Toch is ze altijd de islam trouw gebleven en vind ze dat deze godsdienst niet altijd correct in de media komt. Zo komen de objectieve standpunten van islamwetenschappers nauwelijks aan bod. Vandaag de dag onderzoekt ze dan ook de koran en wilt ze de letterlijke betekenis hiervan doorgeven aan tienduizenden moslims! Ze beseft dat we in een gevaarlijk klimaat leven: alle moslims worden over dezelfde kam geschoren, terwijl er binnen de Islamitische gemeenschap verschillende strekkingen zijn. Door haar te verdiepen in de koran en het uitwerken van workshops wilt ze moslims helpen om te overleven in deze westerse maatschappij.

Khadija: anonieme moslima toont enkel de ogen

Wanneer je gesluierde vrouwen ziet, zie je soms vreemde reacties van mensen. Men is dan vaak van mening dat de persoon onder de sluier haar vrijheid is verloren. Khadija is zo een gesluierde vrouw, maar ze zegt dat ze door haar niqaab haar net vrijer voelt. Sommige mensen noemen het ook een boerka maar dit klopt niet. De niqaab is gemaakt om het hoofd te bedekken.

Omdat Khadija streng de regels van de Islam opvolgt wilt ze dat mannen en vrouwen elkaar zo weinig mogelijk aankijken. Hierdoor kunnen ze niet in verleiding komen om duivelse zaken te doen. Ze past dan ook een scheiding van geslachten aan: om dit even te verduidelijken ga ik dit met een voorbeeld stellen, ze wil niet in dezelfde ruimte met een man zijn.

Het dragen van de niqaab is haar eigen keuze. Zo heeft haar echtgenoot liever niet dat ze deze draagt omwille van de reacties. In ieder geval, het is haar eigen keuze, en dat moeten we respecteren.

Miriam, de survivor

Door negatieve ervaringen kan je een afkeer krijgen van bepaalde zaken, maar soms ook kan het de band sterker maken. Dit gebeurde bij Miriam.

Miriam is een sterke vrouw die al een rijk leven heeft doorgemaakt. Toen ze kind  was, had ze één grote droom: ze wou pilote worden. Maar op haar zestiende spatte de droom uit elkaar, ze kreeg borsten en moest zich bedekken voor de mannen. Er was geen ruimte voor discussie: de hoofddoek moest opgezet worden of ze kreeg slaag van haar stiefvader. Later werd ze ook nog eens uitgehuwelijkt. De bedoelingen van deze man waren niet oprecht: hij wou haar financieel pluimen. Zij weigerde echter haar loon af te geven en deze man vond het nodig om haar te straffen voor dit ongehoorzaam gedrag: naast de hoofddoek moest ze nu ook traditionele kledij en een hoofddoek dragen.

Deze hoofddoek draagt ze echter vandaag niet meer. De oorzaken hiervan liggen uiteraard deels in het verleden, maar het is ook een keuze op basis van haar toekomst. Ze is ervan overtuigd dat de arbeidsmarkt haar eigen regels heeft en deze markt is gewoon nog niet klaar voor werknemers met een hoofddoek.  Haar grote droom is ze wel aan het waarmaken: ze heeft bijna de opleiding als pilote voltooid. Met haar ouders heeft ze echter gebroken, maar ze is nog steeds trots om moslima te zijn!

Soumeya, islamiste wil moslimzuil

Sommige mensen hebben een afwijkende mening. Vaak wijzen we deze onmiddellijk af, zonder dat we ons informeren naar de motieven van deze mening. Soumeya is zo iemand die een afwijkende mening heeft. Ze wilt Islamitische rechtbanken, eist Islamitische scholen onder leiding van de grootste moslimgeleerden en ze pleit voor islamitische ziekenhuizen. Waarom ze dit wilt? Volgens haar is het Westen racistisch.

Deze uitspraak komt uiteraard door enkele negatieve ervaringen. Tijdens haar bijscholing heeft ze het gevoel dat ze niet aanvaard werd.  Ze keken haar aan als een terrorist en verder vraagt ze haar ook af waar niet – moslims het recht vandaan halen om over de kwaliteiten van de islam te spreken.  Deze mensen zitten dan ook volgens haar in het complot om de moslims kapot te maken.

Haar theorie is de volgende: in de jaren zestig en zeventig werden arme immigranten naar hier gehaald om de vuile klusjes te doen. Vergeet niet dat in onze periode de Golden Sixties een periode van economische bloei waren. Dit kwam mede door de goedkope arbeidskrachten. Op dat punt heeft ze zeker gelijk. Toch moeten we nuanceren dat dit niet alleen moslims waren die hier kwamen werken.

In de islam staat het ouderlijk gezag ook centraal. De westerlingen zetten de kinderen op tegen hun ouders om de islamitische gemeenschap te ontregelen. Ze is er dan ook van overtuigd dat ze nooit gelijke kansen zal krijgen in onze beschaving. Daarom wilt ze dus islamitische universiteiten. Het is de taak van de Belgische overheid om deze mee in te richten en te subsidiëren. Hierdoor stimuleert men de gelijke kansen. Ze sluit af met de woorden ,,ik wil geen macht of aanzien in dit land, een beetje respect is alles wat ik wil”.

Touria, de bruggenbouwster

Sommige mensen proberen een dialoog op te bouwen. Ze bouwen als het ware bruggen, om de gemeenschappen dichter bij elkaar te brengen. Touria is zo iemand die dit probeert te doen. Als vrijwilligster in een jeugdhuis voor allochtone kinderen ziet ze vaak welke problemen er zijn met de allochtone jongeren. Ze pleit dan ook voor meer communicatie tussen het westen en de Islamitische gemeenschap. Vele jongeren zijn het geloof in de Westerse maatschappij kwijt en hebben hierdoor een laag zelfbeeld. Het is de taak van het Westen om ervoor te zorgen dat de Islamieten sociaal vaardiger worden in onze maatschappij.

Ondanks dat Touria moslima is, draait ze niet altijd een hoofddoek. Ze doet dit alleen op familiebijeenkomsten, op ziekenbezoek of op de begrafenis van een ver familielid. Het is haar manier om respect aan haar ouders te tonen en haar loyaliteit tegenover de familie te tonen.

Fatima

Minderheidsgroepen worden vaak uitgesloten in de maatschappij. Hoewel ze proberen om op te klimmen op de sociale ladder, lukt dit maar zelden. Er zijn echter ook enkele uitzonderingen. Eén van deze uitzonderingen is Fatima.

Zij is lid van de Partij Van De Arbeid. Ondanks dat ze in een Nederlandse partij zit, draagt ze haar hoofddoek nog steeds. Sinds de aanslagen van 11 september spreekt men echter alleen maar over Fatima, de moslima. Op deze dag is de blik van het Westen tegenover de islamitische beschaving drastisch veranderd. Voor de westerlingen is de hoofddoek vaak gelinkt aan terrorisme, maar in feite is de hoofddoek voor Fatima een optimistisch symbool want het betekent dat ze in vrede is met zichzelf en de wereld.

Dit optimistisch symbool is echter een doorn in het oog van bepaalde politici. Sommigen fixeren zich alleen op de hoofddoek en niet op de boodschap. Dat is jammer, want dat is eigenlijk een gebrek aan tolerantie. Op de vraag wat ze van een hoofddoekverbod vindt antwoord ze dat dan haar recht op individuele vrijheid wordt afgepakt.

Haar mooiste opmerking vind ik echter de volgende:

Emilia, asielzoekster uit Tsjetsjenië

Kijk eens naar het nieuws en je ziet voortdurend conflicten en oorlogen. Achter deze tragische gebeurtenissen zit ook vaak een tragisch verhaal van de slachtoffers. Vaak denken we hier niet aan, maar door het verhaal van Emilia te lezen denk je ook eens aan de gevolgen van een oorlog.

Het begin van de nachtmerrie was toen haar man na twintig jaar huwelijk met een tweede vrouw thuiskwam. De vernedering voor haar was te groot en ze pakte haar koffers. Ze vertrok naar Tsjetsjenië met haar moeder en was hier heel gelukkig. Toen Jeltsin aan de macht kwam in Rusland begon de oorlog tussen Rusland en Tsjetsjenië. In deze oorlog waren er alleen maar verliezers. Het gebied werd vernietigd en kinderen waren de voornaamste slachtoffers van oorlogsgruwelen.

Emilia deed alles voor haar kinderen en besloot om ze in veiligheid te brengen. Ze ondernam met de hulp van mensensmokkelaars een vlucht naar België. Uiteindelijk kreeg ze een voorlopige verblijfsvergunning, maar binnenkort zou weer een interview volgen om te beslissen of ze hier mag blijven.

Eén van de zaken die haar hoop geeft is haar geloof. Emilia bidt, maar geen vijf keer per dag. Toch koestert ze een groot respect tegenover Allah. Ze draagt dan ook een hoofddoek, maar niet alleen om religieuze redenen: het zorgt er ook voor dat haar hoofd warm blijft . Maar ze beseft ook dat de hoofddoek haar leven moeilijker maakt. Mensen zien haar als een terrorist en het is ook niet gemakkelijk om aan werk te geraken met een hoofddoek.

Zaynab (vroeger Katalin), de halfbekeerde wees

Sommige mensen komen tot inkeer. Iemand die tot inkeer kwam is Zaynab, maar dat is niet haar echte naam. Vroeger was haar naam Katalin.

Door gesprekken met sommige mensen kan je heel wat bijleren. Dit gebeurde ook met Katalin. Bij haar op het werk, werkte een Pakistaan. Hij was een sterk gelovige islamiet en overtuigde haar om ook Islamitische te worden. De argumenten waar zij voor viel waren dat de koran zaken bevatte die in de tijd dat deze geschreven werd onmogelijk geweten konden worden.

Bij elke grote verandering is het voor de omgeving wel even schrikken. Dit was ook het geval bij Katalin. Pas op het sterfbed van haar moeder, aanvaardde de moeder haar verandering van geloof. Nochtans probeerde Katalin echter haar moeder nog redden: als je niet islamitisch bent heb je een breed graf waar voortdurend zoete, aangename geurtjes hangen. Het graf van een niet – belijdende moslim wordt echter heel klein, zo klein dat je botten breken!

Het zal je dan ook niet verbazen dat Katalin, ofwel haar nieuwe Islamitische naam Zaynab zoveel mogelijk de mensen wilt bekeren tot de islam. Toch heeft ze ook grote offers moeten doen voor haar geloof: door het extreem belijden van de Islam is ze de liefde van haar leven verloren. Zaynab wilt iemand die het geloof perfect belijdt, anders lukt het niet. Ze is duidelijk een vrouw met een visie: haar geloof is haar grootste liefde nu.

Aÿse: 30 jaar eenzaamheid uit een boos hart snijden

Voor vele arme mensen zijn België en Nederland het beloofde land. Ze komen hier met grootscheepse verwachtingen aan en iedereen verwacht dat alles meteen goed zal gaan. Dit klopt echter niet: wat we vaak vergeten is dat men vaak een deel van de familie moet achterlaten. Vaak kunnen ze ook hun cultuur moeilijk meenemen naar het “beloofde land”.

Eén van die mensen die dit meemaakte is Aÿse. Zij is samen met haar man Mehmet en de kinderen naar Nederland gekomen in de jaren 70. Ze wou dolgraag de taal leren, maar er waren nog geen taalcursussen ingericht. Hierdoor had ze nauwelijks contact met andere mensen en werd ze heel erg eenzaam.

Toen de auteur van het boek belde werd Aÿse dan ook heel emotioneel. Eindelijk iemand die met haar wou praten! Ze vertelde dan ook aan de auteur dat ze eerst geen hoofddoek droeg, maar wanneer je getrouwd bent, ben je onderhevig aan de sociale controle van de familie en moet je de eer van de man hoog houden. Verder is er ook nog een andere reden waarom ze de hoofddoek begon te dragen: na een droom over Allah besefte ze dat ze snel tot inkeer moest komen.

Aÿse wilt dan ook heel graag terug naar Turkije. Alleen daar kan ze gelukkig zijn. Haar grootste succes is in feite dat haar kinderen zich volledig aan de westerse maatschappij hebben kunnen aanpassen. Haar drie kinderen hebben nu een succesvolle baan en daar is ze trots op. In ruil voor het  geluk van deze kinderen heeft ze wel een zware prijs betaald: 30 jaren eenzaamheid..

De vraag: Kan je pro of contra zijn in het hoofddoekendebat?

Door dit boek te lezen heb ik heel wat nieuwe inzichten vergaard op deze vraag. Als je een genuanceerd antwoord wilt geven, dan kan je gewoon niet ervoor of ertegen zijn. Wat ik voornamelijk uit dit boek heb geleerd is dat er verschillende motieven zijn waarom men een hoofddoek draagt. Sommige mensen dragen dit om persoonlijke religieuze motieven. Het verbieden ten op zichte van hen zou een slechte zaak zijn. Door het verbieden zijn de mensen beperkt in hun vrijheid. Ondanks dat we in het Westen leven, zou dat gewoon ethisch niet correct zijn. Waarom zouden wij onze religieuze aard mogen tonen en zij niet?

Aan de andere kant kan het aankondigen van het hoofddoekenverbod voor sommige mensen net bevrijdend werken. Sommige mensen worden verplicht om effectief een hoofddoek te dragen ook al stuikt het met de persoonlijke geloofsovertuiging van deze persoon. Dit is voor mij al een inbreuk op de mensenrechten: elk mens moet de kans krijgen om zijn eigen beslissingen te nemen.

Het debat over het hoofddoekenverbod kent alleen maar verliezers, er zal altijd één kant onvoldaan achterblijven. Misschien is de grootste overwinning wel een dialoog tussen het Westen en de islam om meer tolerantie te bereiken?

Hoe draagt deze opdracht bij aan de opleiding van PAV – leerkracht?

Achter elke opdracht zitten doelstellingen. De doelstellingen die achter deze opdracht zitten zijn zodanig gevarieerd dat ze je wel doen groeien als PAV – leerkracht. Maar misschien is het grootste pluspunt dat er door deze opdracht een duidelijk beeld gegeven wordt over het hoofddoekendebat. In de media zie je vaak alleen de Westerse idealen naar voren komen, maar deze worden hier op de achtergrond geplaatst want hier bekijken we het eens de andere kant. Door in de breedte dit onderwerp te gaan bestuderen ga je ook meer begrip hebben voor zowel de voor- als de tegenstanders van dit thema. In de klas ga je ongetwijfeld met een culturele diversiteit aan leerlingen zitten. Hierdoor weet je waarover je spreekt en ga je ook sterker voor de klas staan.

27-09-2009 om 20:32 geschreven door Kris_Stokmans  

Beste lezers,

Welkom op mijn persoonlijke blog! Om te beginnen zal ik mij even voorstellen: ik ben Kris Stokmans, 23 jaar oud en woonachtig te Hasselt. Momenteel zit ik in het laatste jaar van mijn lerarenopleiding en ik studeer de vakken PAV en  geschiedenis.

Door mijn vakkenkeuze is de actualiteit uiteraard iets dat ik nauw op de voet volg. Wanneer je naar het nieuws kijkt dan merk je dat het bol staat van de conflicten, oorlogen en egocentrisme. Ondanks alle communicatiemiddelen die we hebben, ondanks het feit dat we met iedereen contact kunnen hebben, heeft de mensheid nog nooit zo individualistisch geleefd.  De doelstelling van deze blog is dan ook dat we eens naar de andere kant gaan luisteren. Elke week zal één maatschappelijk thema waarover discussie is besproken worden. Door middel van verslagen van boeken, interviews, … gaan we eens luisteren naar de andere kant:  audi alteram partem!

24-09-2009 om 12:18 geschreven door Kris_Stokmans  

24-09-2009 om 00:00 geschreven door Kris_Stokmans