ONDERWEG

Inhoud blog

	ONDERWEG
	ONDERWEG
	ONDERWEG
	ONDERWEG
	ONDERWEG

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Dagboek van een wielertoerist

08-06-2019

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

HET RUSTOORD

Het Rustoord.
Wat is het ergste dat je als koffieman in het rusthuis kan overkomen, denk je?
Iemand koffie zwart geven i.p.v met melk? Neen. Dat is geen ramp. Iemand een kannetje thee uitschenken zonder builtje? Ook dat is niet echt een drama.
Neen. Het ergste is iemand straal vergeten. Een kamer overslaan! Een nachtmerrie in mijn droom.
Dan word ik in angstzweet wakker en zie ik de bewoonster in alle staten en in nachthemd de gang oplopen. Als toemaatje krijg ik daarbij de ergste verwensingen naar het hoofd geslingerd!
Een nare droom? Vergeet het! Wat denk je dat er mij vandaag overkomen is? Juist. Iemand vergeten. Uitgerekend de persoon van wie ik elke avond een speculoos krijg...
Het schaamrood stond op mijn wangen en even wou ik ergens anders zijn.
Gelukkig kon ik mijn vergetelheid snel oplossen en moest ik al mijn charmes uit de kast halen om de bewoonster weer goed te stemmen...
Benieuwd of ik morgen opnieuw een speculaas zal krijgen want vandaag kon ik die lekkernij op mijn buik schrijven...
dc

08-06-2019, 15:36 geschreven door Dany Corneillie

Reageer (0)

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

06-06-2019

ONDERWEG

Onderweg...
Tijdens mijn Ronde van Kruibeke staat ter hoogte van Steendorp een bus geparkeerd.
De Meibloem, Tielt, lees ik. Kleine groepjes dagjes toeristen op leeftijd verspreiden zich her en der over het jaagpad dat van iedereen is.
'Zijn jullie van Tielt?' vraag ik.
'Neen, van Torhout!' klinkt het in koor. Toeroet!
'Wijnendale'?
'Daar vlakbij'
Karel van Wijnendaele, denk ik. De eerste echte sportjournalist van Vlaanderen en stichter van de Ronde die hij in geuren, kleuren en gevoel voor dramatiek beschreef in zijn krant, De Sportwereld.
Geen drama of heroïek tijdens mijn rit langs Schelde en Durme die mij in Zogge bij Bernadette brengt. Telkens een opsteker haar terug te zien.
Greg was zesde in de kermiskoers van Gullegem en na een opstapje in Nederland start hij binnenkort in de Ronde van Zwitserland.
Drama was er anders meer dan genoeg in het leven van VDB, maar dat is weer een ander verhaal. Dochter Cameron tekent haar eerste contract in het profpeloton.
In het rustoord is het stil, maar daarom is de dramatiek er niet minder. Hoe zou het zijn met...

F.F.

musica: Antonio Vivaldi - Concerto in B minor - opus 3 no. 10

Bijlagen:
https://www.youtube.com/watch?v=40ibRfyZQO8

06-06-2019, 15:19 geschreven door Dany Corneillie

Reageer (0)

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

05-06-2019

ONDERWEG

Het regent in juni. Broeierig. Zware onweders hangen in de lucht. In de kast staan rijen boeken al weken onaangeroerd. Ze moesten wijken voor de fiets. Ik probeer mij het Italiaanse woord voor 'rug' te herinneren, omdat hij net niet kraakt. 'Dorso'. Il dorso fa male.

In het rustoord kom ik een oude bekende tegen, bij wie ik enkele jaren Italiaanse les kon volgen. We zijn beiden verbaasd elkaar daar te ontmoeten. Hij verblijft er niet, maar komt er zijn zus bezoeken. Ik laat een kan koffie vollopen aan de automaat. Hij doet zijn verhaal.

Er schalt geluid en muziek door de woonkamer. Het geluid komt van een handhaardroger waarmee mijn vrouw haar natte haren droog blaast. De muziek komt van Albinoni, Marcello en Vivaldi. Tijdgenoten. De hobo wordt bespeeld door Heinz Holliger. Het is een van de talrijke schijfjes die ik uit de muziekkast heb genomen. Ze moesten wijken voor de fiets.

Het geluid van de föhn stokt. Het haar is droog. Mijn vrouw draagt haar kapsel kort.

'De kinesist in het rustoord is een Italiaan uit Verona', zegt Herman.

Ik neem mij voor hem bij een volgende ontmoeting aan te spreken in het weinige Italiaans die mij nog rest.

Elke dag zie ik met eigen ogen hoe tijd ons leven vermaalt en wat de oude dag met zich brengt.

'Wil je een kopje koffie?' vraagt mijn vrouw lief. Vrouwlief.

musica: Alessandro Marcello (1669-1747) Hobo concerto in D minor - Adagio

Bijlagen:
https://my.mail.ru/mail/tatianaivanova22/video/3363/3399.html?time=NaN&from=videoplayer

05-06-2019, 10:46 geschreven door Dany Corneillie

Reageer (0)

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

HET RUSTOORD

Het Rustoord.

Ze lacht een beetje guitig met kleine, blinkende oogjes als ik de kamer binnenkom. Koffie met een scheutje melk.
'Fricandon met kriekjes', hoor ik de dame van de broodkar zeggen. Smakelijk!
Een uur later kom ik afruimen.
'Heeft het gesmaakt?'
'Ja...', zegt ze na een lichte aarzeling.
In haar hand houdt ze de plastic verpakking vast. Hulpeloos.
'Ik kreeg het potje kriekjes niet open...'
De boterhammen met broodvlees heeft ze wel opgegeten. Een beetje droge kost, denk ik.
'Wil ik het openmaken?'
Neen. Dat hoeft niet.
Ze lacht en noemt mij bij de voornaam.
Dat heb ik graag.
Mijn vrouw komt uit de keuken met een potje confituur. Het deksel zit muurvast.
'Wil je deze eens openmaken?'
Thuis of in het rusthuis. Het blijft een wereld van kleine verschillen.
Tot straks, Maria.
dc

musica: Tomaso Albinoni (1671-1751) Concerto a cinque in D mino - Adagio - Heinz Holliger - I musici

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?time_continue=5&v=Cshd1Qw8leo

05-06-2019, 10:10 geschreven door Dany Corneillie

Reageer (0)

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

03-06-2019

ONDERWEG

Onderweg...
De eerste kilometers van de terugtocht trokken wat tegen. Gazpacho. Koude soep, Tripple van Rochefort en twee portie's dessert op basis van chocolade. Pruttel. Pruttel.
Samson trekt de kar op gang. Brabants trekpaard op de Ardense Hoogvlakte. Nu nog heerlijk in de koelte van de morgen. Onze lijven plooien zich naar het frame als de rug van de boer naar zijn hooivork. Het geluid van zestien wielen is genoeg voor een symfonie. Geen enkele valse noot. La belle Roselle de Chaumont Le Bois.
De gevreesde kasseien van Hoegaarden maken een abrupt einde aan de rangorde. Broodjes, bier en heel veel frisdrank. Het Flandrien-truitje met krabbel van de Zwarte van Brakel steekt mijn ogen uit. Foto in kikkerperspectief. Op straat ligt een dode haas. Niet opgewassen tegen bruut verkeersgeweld. Ingewanden puilen uit zijn aan flarden gereten buik.
Een loodzware middagzon drijft ons naar het water waar honderdduizend vliegjes elkaar verdringen voor het beste plaatsje op ons plakkerig vel. Tegenligger!
Voeten zwellen, schoenen klemmen, billen schuren. Paaltje. Poteau!
Leuven, Mechelen, Willebroek. Het jaagpad is van iedereen. De brug van Temse, ingepakt als een kunstwerk van Christo. Het belletje van Foubert, de ijsjesman met heel veel slagroom. Teentjes in het zwembad. Gastvrijheid met een Hoofdletter. Het zegegebaar. Thuis! We komen thuis!
F.F.

Bijlagen:
ZELF 126.jpg (2 MB)

03-06-2019, 08:07 geschreven door Dany Corneillie

Reageer (0)

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)

ONDERWEG

Onderweg...
Met de Ardennentrappers in Rochefort.
Het lijkt wel alsof ze de weg bergop hier hebben uitgevonden. Het is dartelen of hijsen. Het frěle lijfje of de zwaardere karkas. Vijfendertig kilo meer of minder is wel degelijk een verschil op een weg met stijgingspercentage elf of meer.
Rood en blauw getinte truien trekken zich naar boven of smijten zich als een steen naar beneden en op het broodje nadien. De Citadel van Namen is te hoog gegrepen. De brasserie op de hoek niet.
'Zie jij dan nooit af op je fiets?' vraag ik aan Stef die ondanks zijn groot Gourmand gehalte al fluitend de Ardense hellingen met spreekwoordelijk gemak aan elkaar rijgt. Samen met Dirk A. bespreekt hij de beursberichten tijdens het klimmen.
Anderen dragen hun kruis dan weer met waardigheid. De Heilige Bloedprocessie speelt zich af op weg naar Jambes.
Freddy heeft de benen waarop hij heeft gerekend en een rug die net niet kraakt. Als Hoskens dit zou zien...De Adelaar van Toledo dartelt als een vers gesneden ajuin naar boven maar raakt nadien met moeite de trap nog op.
Ten Hartog is in hogere sferen. Zijn bonkige lijf straalt kracht en pijn uit. Hij verbijt alle fysieke ellende als een man of vrouw in de boksring. Delphine Persoon op de fiets. Van Boven zoekt en vindt zijn Ventoux tred. Hij heeft de sleutel. Ook die van de kamer die hij bijhoudt. 's Nachts ademt hij zwaarder dan overdag.
Ilse is een hinde die in een prachtige rode kriekenjurk aan de dis verschijnt. Precies de bolletjestrui. Sandra. Ravissant en sierlijk op de fiets. Een beetje verwrongen. Dat wel. Joris is een kei, ook bergaf.
Pollen beklemmen de borst van Nancy die nooit, maar dan ook nooit de handdoek in de ring gooit. Niemand trouwens. Zelfs Gerrit niet. Ieder jaar van de drieëndertig die hij uitgerekend vandaag getrouwd is draagt hij mee op zijn rug. Zijn plaatjes onderaan de schoenen zitten verkeerd en zijn darmen liggen in een knoop
's Avonds eten we als prinsen en slapen we als rozen. Nog voor de eerste haan kraait kuis ik mijn Bianchi en schrijf ik dit verslag. Een geweldig gevoel maakt zich van mij meester bij het zien van zoveel natuurlijke schoonheid, uitbundige vriendschap, droge en fijne humor en wat een delicieus chocoladedessert.
C'est quand même merveilleux.
F.F.

Bijlagen:
62050263_1539015592900085_6216851408751165440_o.jpg (258.2 KB)

03-06-2019, 08:04 geschreven door Dany Corneillie

Reageer (0)

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)