Ardennen-koorts voor de Hemelvaarts-fiets-driedaagse begint nu toch wel langzamerhand te stijgen. Gisteren nog op het nippertje ontsnapt aan een valpartij tijdens de rit met de Pedaleurs van Waasmunster en vandaag een relatieve rustdag in acht genomen, enkele verf-uren niet te na gesproken.

Wat moet ik aandoen om te vertrekken en wat moet er mee in de valies? Hoe zullen de weersomstandigheden zijn? Vooral voor donderdag worden er nog buien voorspeld. Hoe fel zullen we tijdens onze tocht door regen belaagd worden?

Mijn Bianchi lijkt helemaal in orde. Op de wielen liggen nog onbereden Schwalbe Durano Plus banden en de ketting is gesmeerd. 

Toch nog maar even in grote lijnen het parcours tussen 9100 en Rochefort bekijken.  Sint-Niklaas/Temse/Boom/Mechelen/Boortmeerbeek/richting Leuven/Kessel-Lo/ Boutersem en zo naar de eerste stopplaats in Meldert (Hoegaarden).

Dan gaat het helemaal naar beneden over Jodoigne, Éghezée (tweede stopplaats) richting Namen, Dinant en dan uiteindelijk Rochefort, onze bestemming. 

Afstand: 185 km.

...wordt vervolgd...

Vierendertig, lees ik op het bordje. Vierendertig. Met de fiets van de Lindeboom naar huis kom ik er voorbij. Als je de bordjes met elkaar verbindt, maak je een lus en kom je uit waar je vertrok, als je dat wil. De weg en de afstand bepaal je volledig zelf. Verrassingen zijn vrijwel uitgesloten. Je kent de Polders ondertussen als je broekzak. Het allesoverheersende landschap, de dorpen in hun slaap, de dijk met daarachter het water en de stroming.

In het leven is het wel even anders, denk ik, terwijl ik mijn pijnlijke rug betast. Verkeerde draai genomen met de koffie-kar.

Het parcours van het leven heb je heus niet in de hand. De start is onzeker en onderweg maak je meer dan eens de foute keuze. Zo blijkt later. Je volgt het spoor van de liefde en dat brengt je vaak ver van huis. Naar niemandsland of elders waar de rijpe vruchten voor het grijpen liggen.

Ook de aankomst is onzeker. Wanneer, waar en hoe? Vraagteken. Geen bordjes onderweg die je de weg wijzen.

Aan de arrivé is de dood te groot voor woorden.

dc

met dank aan Garry Vercauteren

muziek: Stef Bos