Vannacht niet zoveel geslapen. Dat is niet verwonderlijk met al die zenuwen. Als de wekker om half acht gaat, ben ik al een tijdje wakker. Op onze laatste ochtend ontbijten we met droog brood. Zowel Elke, Lynn als ikzelf krijgen niet veel binnen. Na het eten pakken we onze laatste dingen in en zeulen we onze koffers naar buiten. Als Yvonne naar school vertrekt, breekt het eerste afscheid aan. Ze trekt nog snel enkele zotte foto’s met ons en vertrekt dan naar school. Ook Sanne en Joyce moeten vertrekken. Zij krijgen beiden een dikke knuffel en een zoen. Afscheid twee en drie zijn een feit. Baruso, Atiso en Christian zijn gisteren al naar Torkor vertrokken en wachten daar met een trotro tot wij klaar zijn om te vertrekken. Terwijl Elke en Lynn nog enkele laatste spullen inpakken, ga ik op zoek naar Frank. Zonder resultaat. Kudzo beweert dat hij ook niet weet waar hij is. Als Wim opstaat, wordt de zoektocht gemakkelijker. Hij is een jongen en mag dus de kamer van Frank binnen. Als Wim terug buiten komt, zegt hij dat hij Frank heeft wakker gemaakt, maar dat hij niet gelukkig leek. Ik sms Frank en bel hem enkele keren zonder respons. Als de trotro onderweg is, willen we echt afscheid nemen van Frank, maar hij is nog steeds niet buiten gekomen. Wim gaat nog eens naar binnen, maar hij krijgt Frank niet naar buiten. Hij denkt (net als wij allemaal) dat Kudzo Frank verboden heeft om afscheid van ons te nemen. Als we onze koffers naar buiten sleuren, zeg ik dag tegen Kudzo. Hij kijkt me aan en loopt door zonder een woord te zeggen. Met een dikke knoop in m’n maag zet ik mijn laatste voet in de compound.

De trotro ziet er zeer goed uit. We hebben zelf airco! Met Atiso, Christian en Baruso in de auto hobbelen we ettelijke uren over de Ghanese wegen. Als we de voltabrug oversteken is het officieel … We zijn weg uit Kpando.

Onderweg stoppen we nog even langs een winkeltje met massa’s en massa’s parels. Ik koop één bandje. Elke koopt er zeven en Lynn koopt er achttien :)

Na een tijdje stoppen we bij de Art Market. Als we aankomen, zien we enkele kleine winkeltjes. Als we echter dichterbij komen, zien we dat we ons een beetje misrekend hebben. We zien rijen en rijen kleine winkeltjes die opgebouwd zijn in een groot overdekt raster. Als we erdoor lopen, worden we langs alle kanten de winkeltjes ingeroepen. Een beetje te opdringerig naar mijn goesting, maar ja. Langs alle kanten springen de felle kleuren in onze ogen. Overal verkopen en wel een beetje hetzelfde, en toch weten we niet waar we eerst moeten kijken. Elke koopt een magneet, ik koop een klein Afrikaans schilderijdoek en Lynn koopt een Ghanese drum en muziekballetjes. We drinken nog iets met de jongens en onze chauffeur en rijden dan naar de luchthaven. We vragen of we onze bagage veilig kunnen achterlaten, maar dat is niet het geval. We gaan dan maar, met bagage en al, iets eten in de buurt. Het is half vier en we lunchen eindelijk met … pizza!

Rond half vijf komen we aan in de luchthaven. Een pak te vroeg dus. Als we naar binnen willen gaan, worden we tegen gehouden. De jongens mogen niet mee binnen omdat ze geen ticket hebben. Dat wordt dus een snel afscheid voor de neus van de security agenten. We gaan naar binnen en komen tot de leuke conclusie dat we, vier uur voor opstijgen, al kunnen inchecken. Eerst moeten we onze bagage laten controleren op illegale spullen. Ik moet slechts een koffer opendoen en dan krijgen beide valiezen een goedkeuringslabel. Daarna moeten we onze valiezen laten wegen op een weegschaal uit grootmoeders tijd. (niet slecht bedoel oma :) ) Als de valiezen onder de kilo zitten, wordt er een smiley opgeplakt. Mijn valies weegt kilo te veel en Elke betaalt me de gunst terug die ik haar in Zaventem gedaan heb. Na een hoop wegen en uitladen en inladen, krijgen alle valiezen een smiley. Dan op naar de eerste pascontrole. Na de controle: een smiley op ons paspoort. Ja, ze delen de smileys graag uit in Ghana! Na het inchecken gaan we onze gate zoeken. We passeren nog drie controles van immigratie, paspoorten en handbagage en komen dan in de taks free zone. Jawel, zelfs in Ghana hebben ze winkeltjes in de luchthaven. Het zijn er weliswaar twee voor een hele luchthaven, maar we kunnen ons muntgeld toch opdoen. Ik koop een muziek-kalabas.

Na nog twee uur wachten aan de gate is het zover: 20u35: Bye bye Africa. It’s time for Belgium!