’s Ochtends worden we voor de laatste keer wakker in dit paradijselijke oord. Ik ben als eerste uit bed en neem mijn malariapil al in. Tijdens het wachten op het ontbijt merk ik dat dit een slecht plan was. Malariapillen dienen met eten ingenomen te worden! Gevolg: misselijk! Gelukkig gaat dat snel over van zodra ik een broodje in m’n mond steek.

Elke, Joyce en Lynn varen met een kano de lagoon over tot aan het strand. Sanne en ik placeren ons met een boek in een van de stoelen op het zand voor de bar. Nog even van het zonnetje genieten! Om twaalf uur moesten we klaarstaan van Kudzo, maar om iets na twaalven belt hij ons op. Hij komt ons niet aan het hotel halen, maar we moeten tot bij hem komen met een van de jeeps. Ghana Time zorgt er echter anders voor. Onze rekening is nog niet klaar en ook ons eten hebben we nog niet gezien. Om één uur zijn we klaar om te vertrekken en Kudzo belt dat hij een auto naar ons gestuurd heeft. Wij wachten dus braaf aan de straatkant voor … een volledig uur! Als we aankomen aan de bus, zien dat deze kapot is. Ondertussen is het al twee uur later dan we eigenlijk zouden vertrekken. We drinken iets en plots zegt Isabelle dat ze ons met een taxi naar Kpando zullen sturen. Isabelle gaat zelf niet mee. Zij neemt een andere route met Bernard en Kudzo blijft bij de kapotte bus. We worden met z’n zevenen in een kleine Toyota gestouwd. Sanne ziet af met haar knie en Elke, Lynn, Joyce en ik moeten ons op de achterbank half op elkaar leggen. Dat is ons lot voor de komende vijf uur! We zijn boos omdat we in die omstandigheden weggestuurd worden.

Vijf uur later vallen we volledig geradbraakt uit de auto. We eten snel iets en kruipen allemaal doodmoe ons bed in.

Op de foto zie je ons aan het kleine strandje voor de bar. Van links naar rechts: Kerry (de Engelse die in het hotel werkte), Joyce, ik, Elke, Lynn met Fonske en vooraan zit Sanne.