Vandaag is het maar stil aan de ontbijttafel. Voor Elke, Lynn en mij is het de allerlaatste stagedag. Ook Isabelle neemt vandaag afscheid van haar stage in Ghana. We hebben gisteren cake gebakken voor onze kleuters, maar door de verkeerde boter te gebruiken, is de cake zelfs niet om aan te zien. Laat staan te proeven. Onderweg naar school kopen we dan maar koekjes voor onze kleuters. Aangekomen op school zien we dat onze leerkrachten matching outfits aanhebben. Ze hebben drie verschillende stoffen aan, maar voor de rest is hun kledij op elkaar afgestemd. Madam Evelyn laat op zich wachten. Tot kwart na negen zitten we met de kleuters liedjes te zingen omdat we niet mogen starten voor zij er is. Als ze aankomt, laadt ze een koelbox en drie plastic zakjes uit haar auto. Dan zijn we klaar om te gaan. We zetten de laptop die we hebben meegebracht op en tonen de kleuters de filmpjes die we gemaakt hebben op de school. De kleuters worden helemaal enthousiast en beginnen met zichzelf mee te zingen. Echt leuk om te zien hoe ze opgaan in de filmpjes. Ook de juffen reageren verrast als ze zichzelf op het scherm zien. Als alle filmpjes getoond zijn, komen de leerkrachten van de lagere en middelbare school vragen of zij ze ook mogen zien. Dat laat mijn batterij echter niet toe. Een stopcontact (en elektriciteit op zich) is niet aanwezig in de klassen, dus we moeten zuinig zijn. De leerkrachten nemen ons mee naar buiten en daar zien we dat de hele school zich met hun bankjes onder de boom hebben klaargezet. De leerkracht die godsdienst geeft, gaat voor in het gebed. Ze bidt in het Engels om God te bedanken om de blanken naar hen te brengen. Er wordt vol lof over ons gesproken. We staan alvast op een goed blaadje bij onze lieve Heer! Na het gebedsmoment beginnen de leerlingen van Junior High te trommelen en zingen. De kleuters beginnen te dansen. Op dat moment nemen de leerkrachten van Kindergarden ons mee een klaslokaal binnen. Ze hebben een cadeau voor ons. Uit elk van de drie zakjes haalt ze een enorme hoop stof. Dezelfde stof als die waarvan de leerkrachten hun kleedjes gemaakt zijn. Als Madam Doris de stoffen uitschudt, zien we dat het gewaden zijn. Jawel, we hebben alle drie ons eigen Afrikaanse gewaad gekregen! Inclusief doek om rond ons hoofd te binden. Boven onze eigen kleren dragen we dus de rest van de dag nog een vijftal meter stof. En zweten dat we doen!

Na nog een tijdje zingen, dansen en trommelen gaan we met heel de Kindergarden terug de klas binnen. Daar krijgen de kinderen van de leerkrachten kokoskoekjes en een drankje van maïs. Wij krijgen appelsap, een bord spaghetti, kokoskoekjes, het drankje van maïs en een vleespasteitje. Per persoon! De helft krijgen we op, maar het is best lekker. Daarna geven we onze materialen af aan de leerkrachten en de directrice. Weer krijgen we lof. Veel lof.

Om half twee nemen we voor de eerste keer afscheid van onze kleuters. We moeten langs het educational center om onze documenten af te geven. Twee meisjes van Primary School zetten ons af. We geven de documenten af en wandelen terug naar de school. Daar zijn onze kleuters aan het wachten om door te gaan. We maken een gang door aan beide kanten van de deur te gaan zitten. dan lopen alle kleuters voor een laatste keer voorbij hun blanke juffen. We gaan ze echt missen, deze koters.

Als alle kleuters naar huis zijn, trakteren we onze juffen op een fris drankje in een ‘drinking spot’ in de buurt. Als iedereen gedronken heeft, willen we in een taxi stappen. Madam Doris en Bennis (mijn twee juffen) houden een taxi tegen en stappen mee in. Ze willen ons huis zien en nodigen dus gewoon zichzelf uit. In de compound is de hilariteit groot als we met onze gewaden aan aankomen. We kunnen het hen niet kwalijk nemen :) We bieden onze juffen water aan en stellen hen voor aan de rest. Kudzo komt er nog even bijstaan en vertelt de juffen de korte inhoud van de Impakt Foundation. Dan vragen de juffen toestemming om weg te gaan. Wij gooien dan eindelijk onze gewaden uit. Warm!

We kleden ons snel om en vertrekken met z’n allen naar Torkor. Frank gaat met ons mee. We nemen een taxi voor 35 eurocent per persoon tot in het volgende dorpje. In Torkor zet hij ons af bij een gezellig cafeetje waar we onder een grote parapluboom gaan zitten. We hebben kaarten meegenomen en de anderen leren Frank en mij het spel ‘presidenten’. Ik doe het niet slecht voor een eerste keer. Na een tijdje wandelen Elke, Lynn, Sanne en ik even tot aan het water. Daar zijn enkele kindjes aan het spelen en water aan het halen. Een prachtig zicht zo tussen de wilde natuur.

Na enkele Alvaro’s voor mij en Frank en bier voor de rest, nemen we de taxi terug. Terug in de compound pakken we in voor onze trip naar Keta. De elektriciteit gaat even af, maar een half uurtje later is hij er alweer. Tijd voor een doucheke dus. Daarna gaan we buiten onze reflecties voor de stageweek schrijven.

’s Avonds eten we zelfgemaakte pizza. Daarna gaan we buiten zitten om nog wat voor portfolio te werken. Na een tijdje komen de Belgische jongens aan, op bezoek. Ik had gevraagd een cervela van bij hen in de buurt mee te brengen en de bestelling is doorgekomen. Ik krijg een grote worst op een stokje. Vanaf de eerste hap proef ik het al; superpikant! Ja, Ang was vergeten van een niet-pikante te vragen. Nu ja, ik werk het helemaal naar binnen. Pikant maar superlekker!

We babbelen met de Belgische jongens en drinken gezellig een colaatje. Daarna is het tijd om te gaan slapen. Morgen vertrekken we naar Keta voor enkele dagen!