Ook vandaag stond de wekker weer om kwart voor zeven. Ontbijten,
insmeren, drinkenbussen vullen en Elke haar teen verzorgen. Het begint al een
routine te worden. Om half acht stappen we op de fiets. Een half uur later
komen we aan. Ook vandaag is onze dorpsgek weer aanwezig. We moeten ons geen
zorgen maken, want we doen het goed. Ook zullen we eten krijgen van God als we
op onze goede plaats aankomen. De president komt morgen, zegt hij. Geen idee
waar die man het toch elke dag overheeft. We volgen de raad van de juffen op en
negeren hem. Dat is niet moeilijk als er twintig kindjes rond je staan die
allemaal strijden om een beetje aandacht.
De lessen gaan vrij goed vandaag. Ik heb ze een nieuw versje
aangeleerd en, met behulp van de oneindige herhaling onder leiding van juf
Agnes, vlot het goed. Sommige Engelse woorden blijken echter heel moeilijk uit
te spreken te zijn. Chair wordt bijvoorbeeld door iedereen uitgesproken met een
a-klank op het einde. Zeer vreemd.
Als groot spel probeerden we vandaag vlaggenstok. Geen sinecure met
meer dan vijftig kinderen. We besluiten om ze op te splitsen in twee kringen om
de betrokkenheid een beetje te verhogen. Het blijkt echter een zeer moeilijk
spel te zijn. De kinderen hebben geen flauw idee naar welke kant ze moeten lopen.
We eindigen met 1, 2, 3 piano. Dat kunnen ze al wel heel goed.
De fietstocht terug verliep vandaag heel moeilijk. Alleen dankzij de
hulp van Elke en Lynn ben ik alle bergen in een ruk op gefietst. Op een bepaald
moment hadden ze allebei hun hand op mijn rugzak en duwden ze me de berg op.
Mijn fiets-helden! Rood aangelopen schuiven we s middags aan tafel voor de
spaghetti. Ik gun mezelf er een frisse cola bij.
In de namiddag ga ik nog even langs het internetcafé. Er is maar een
andere persoon aanwezig en het internet gaat supersnel. Heerlijk! Ik lees en
verstuur wat mails en blog nog een beetje. Lynn en Elke zijn een stofje gaan
kopen en langs de post. In afwachting van hun terugkeer check ik facebook nog
eventjes.In mijn nieuwsfeed zie ik
plots Annelies in Ghana verschijnen. Daaronder staat het adres van mijn blog.
Ik ben als persoon van de dag uitgekozen op de pagina van International KdG.
Leuk J
Reflecteren en lessen voorbereiden, wederom same old. Vandaag neem
ik een dagje vrijaf van het werken voor de zelfstandige stage. Ik zet me buiten
met een boek en geniet van het zonnetje, in de schaduw. In de blakke zon gaan
zitten is hier echt geen optie. Met de kleine Ellis op de schoot gaat de tijd
weer wat sneller voorbij.
s Avonds krijgen we rijst met stukjes worst. Daarna spelen we
buiten op het krijtbord pictionary met de jongens van de voetbalploeg. Daarna besluiten
we naar Despicable Me te kijken. Een grappige film die nog grappiger wordt als
je hem kijkt met Frank. Elke tien minuten hoorden we hem oh oh zeggen of
zagen we hem het uitproesten van het lachen. Om kwart na tien, na nog een
telefoontje vanuit België, gaan de lichten uit.
