Hallo iedereen!

Onze tweede week is voorbij gevlogen en dus weer tijd voor een verslag!

Onze onwetendheid betreffende het hele gebeuren en onze functie hier in Suriname is eindelijk grotendeels opgeklaard.

Normaal vertrokken we maandagochtend naar het binnenland. Op z’n Surinaams werd het dus 14.00 h in de namiddag.

Gezakt en gepakt stonden we tijdig klaar op het vliegveld, waar we vaststelden, bij het inchecken, dat we onze paspoorten vergeten waren. Haast en spoed is zelden goed!

Helemaal in paniek gingen we snel navragen of er een optie was dat we voor één keer konden inchecken zonder pas. Wonder boven wonder was dit geen enkel probleem! Met onze naam, geboortedatum en nationaliteit op papier te zetten, konden we zo vertrekken. Helemaal opgelucht begonnen we aan onze vlucht.

Niet te geloven wat we daar zagen. Een vliegtuig van maximum 10 personen stond ons op te wachten. Het leek wel een speelgoed-vliegtuigje. Samen met de (toch wel gezette vrouwen van de stichting) waagden we ons in het vliegtuig. Na wat drummen en proppen vonden we een plekje. Het vliegtuig startte.. waar waren we in godsnaam aan begonnen. Naar gewoonte werd er nog snel een gebed afgeschoten dat we veilig zouden aankomen op onze bestemming. Gelovig of niet gelovig, we hoopten vurig op een goede vlucht. Voor de waarschuwingen van hevige turbulentie namen Camille en Dana toch maar een ‘touristil’ in voor de veiligheid.

We stegen met veel lawaai en gewiebel op, zoals we hadden verwacht.

Na een uur vliegen over de jungle, wat net leek op een grote broccoli, landden we in Djoemoe. Een spectaculaire landing op een grasveld, tussen de bomen.

We vlogen laag genoeg zodat we alles nog heel goed konden zien, prachtig!

We werden onthaald door de lokale mensen en duizenden mango’s. Door ons ‘blank’ zijn en onze kledij, vielen we echt uit de toon. Dit gaf een zeer onwennig gevoel. De mensen daar lopen voornamelijk rond in pangi’s of zijn grotendeels naakt.

De twee bootsmannen die ons de hele week zouden vervoeren, wachtten ons al op. Goed ingepakt in een zwemvest en ingesmeerd met (toch wel noodzakelijk) factor 70, vaarden we op de ‘Surinamerivier’ naar onze bestemming.

Onze teamleden en de lekkere geuren van choucroute en andere lekkernijen kwamen ons tegemoet. Het was een vermoeiende dag. ’s Avonds kregen we de kans om al even op verkenning te gaan naar het naaste dorp ‘Bendecondré’. Wat we daar meemaakten was uniek. Elk dorp heeft een kapitein die voor alle verantwoordelijkheden instaat. In Bendecondré was de vrouw van de kapitein overleden.

Wat een mooie traditie: wanneer een vrouw van adel sterft wordt ze opgeborgen in een houten kist. De kist wordt versierd met verschillende kleurrijke pangi’s (doeken) en vlaggetjes. Wekenlang worden er verschillende offers, vanuit alle omringende dorpen, naar het lichaam gebracht. Pas na een goede maand wordt het lichaam begraven. Elke avond wordt er traditioneel muziek gemaakt (voornamelijk trommels) waarop de mensen volop dansen, drinken en plezier maken.

Dit doen ze met de bedoeling om de naasten te helpen om de vreugde in het leven te houden; want als er iemand sterft, eindigt het leven nog niet. Bij een overlijden wordt er ook steeds een vlag opgehangen. Naargelang je stand is de vlag langer of korter. Bij dit overlijden was de vlag dus zeer lang.

Onze volgende opdracht in het binnenland was ons oriënteren en observeren in de vier verschillende scholen waar we stage zullen lopen.

Elke dag gingen we naar een ander dorp, steeds met de boot. Onze trip begon in Semoisie, verder naar Godo, Djoemoe en Bofokule.

De ene school was al wat beter georganiseerd als de andere. Hier en daar schrokken we ook wel van de harde en totaal andere aanpak. Het was meteen duidelijk welke leerkrachten gekwalificeerd en niet-gekwalificeerd waren.

In sommige scholen ging de lagere school maar tot het vierde leerjaar door een tekort aan leerkrachten. Hoewel de leerkrachten zonder diploma in onze ogen niet goed les gaven,

en zelf maar heel beperkt Nederlands spraken, vonden we het toch heel knap dat ze voor een klas van 40 kleuters willen staan, chapeau!

Nu pas ontdekten we en zagen we zelf wat de ‘Stichting Projekten’ allemaal doet voor de scholen in het binnenland. Het stimuleren van ouders om stap voor stap Nederlandse woorden te leren (daar is de taal Saramaccaans), dit op een boeiende manier, ze nemen de zorg in de scholen voor hun rekening, enz.

Prachtig werk!

Tijdens de uitstap naar Semoisie maakten we kennis met de vrouw van de kapitein. Ze hield zich bezig met het verwerken van Calabassen. Ze was bereid om ons het hele proces te laten zien. Van een grote, groene vrucht, die ze bewerkt met stukjes glas, maakte ze prachtige schalen, juwelendoosjes, lepels, kommetjes,… Uiteraard bestelden we alle vier een aardig aantal souvenirs!

Toen we terugkwamen van het bezoek aan Godo nam Mike, van de stichting, ons mee naar een plekje. We troffen daar een grote, giftige slang aan. Mike had ze net onthoofd. De dag ervoor zagen we al hoe Lawenne, ook iemand van de stichting, een klein ander slangetje vermoorde. Pijn in het hart.. voor onze eigen veiligheid.

Aangezien er geen elektriciteit en stromend water is, wasten we ons met alle vrouwen, op de traditionele manier in de rivier.

In deze rivier (met stromend water) worden alle huishoudelijke activiteiten gedaan. Potten wassen, tanden poetsen, kleren wassen,.. wat zalig om dit ook te doen!

Tenslotte willen we ook nog even vertellen over onze trip naar de watervallen van Djoemoe, begeleid door de kapitein van ons dorp. Dit was prachtig, onbeschrijfelijk mooi. Het leek net of we waren in een film.

De watervallen bestonden uit verschillende badplaatsen waar je je kon laten masseren door de sterk stromende watervalletjes. Hier hebben we heerlijk, met z’n alle enkele uren in vertoefd, kijkend naar de prachtige ondergaande zon. Mmm…

Anika zwom trouwens met de kapitein de Surinamerivier over. Wat een ervaring!

Foto’s volgen zeker en vast op facebook. Via deze weg lukt het ons echt niet.

Morgen vertrekken we opnieuw voor vijf dagen naar het binnenland. We starten vol nieuwsgierigheid onze eerste stageweek.

Volgende week verslag!

Let’s hope for the best!

Ciao Bakra’s! (blanken)

Dikke kus, de witte mensjes

Anika en Camille

17-01-2010 om 22:55 geschreven door Anika en Camille  

Dag lieve mensen!

Met een Parbo Chiller in ons hand beginnen we ons verslag plezant.

Onze eerste week zit er bijna op dus echt wel tijd om onze eerste ervaringen en indrukken aan jullie te vertellen!

Onze vlucht is goed verlopen, we vertrokken in Schiphol goed ingepakt tegen de sneeuw en de gevoelens-temperatuur van -15 graden die we na een vlucht van negen uur, ons al niet meer konden inbeelden. We kwamen in een hitte van 30 graden en het voelde alsof er een klam deken over ons heen viel. Vochtigheidsgraad: 80 procent!

Taxi Jeffrey stond ons op te wachten en bracht ons veilig naar het appartement. Toch was het al even wennen aan de slechte banen en vreemde rijstijl! De tocht gaf ons meteen een mooi en duidelijk beeld weer van de buitenwijken van Paramaribo: kleine houten barakjes met veel hangmatten, spelende kindjes, loslopende honden, geitjes aan de kant van de weg, mango’s en papaja’s aan de bomen,.. Dit was een goede blik om onze drie maanden te starten!

Een leuk weetje: In Suriname wordt Kerstmis en Nieuwjaar heel uitgebreid gevierd. Dit alleen in een klimaat van 30 graden. De huizen worden versierd door allerlei verlichte sneeuwpoppen, kerstballen in palmbomen en andere versiering. Wat een grappig contrast als je net van België naar hier komt!

Aangekomen aan ons appartementje werden we enthousiast (op de echte Surinaamse manier), met een grote glimlach, door onze huisbaas, Renault, onthaald!

Het appartement is naar onze normen zeer aangenaam en uitstekend in orde! Op de tafel stond al typisch fruit van in Suriname op ons te wachten.

We ondervonden enkele problemen met het internet en de douche. Maar al snel werd het duidelijk dat heel geleidelijk alles wel in orde zou komen, relax take it easy!

De eerste drie dagen douchten we met ijskoud water, wat een domper! Bij navraag bleek dat de koude waterkraan de warme was en omgekeerd. Waarom hadden we daar nu niet eerder aan kunnen denken?

Bon, na enkele strubbelingen waagden we ons met de fiets in het verkeer. Een avontuur en pure concentratie op zich! Ze rijden hier links, een overblijfsel van de Britten. Op zich is dit te doen maar in combinatie met de rijstijl is te zot voor woorden! Je wordt trouwens de hele tijd afgeleid uit je noodzakelijke concentratie door raar gefluit, getoet, rare tongbewegingen en grappige uitspraken zoals wij gedoopt zijn tot ‘de witte buikjes/witte mensjes’. Vermits de vele stagiaires die hier verblijven, hebben we de indruk dat de inwoners nog niet vaak blanke personen hebben gezien!

Maandagochtend begaven we ons de eerste keer naar ‘Stichting Projekten’ waarvoor we de komende drie maanden voor zullen werken. Na een zeer vreugdevol onthaal, het loven van de Heer en het verwelkomen van ‘de meisjes uit Antwerpen’.Vervolgens werden we door een medewerkster zeer uitgebreid aan al het personeel voorgesteld. En dat waren er veel! Hierna zeiden ze dat we even moesten wachten tot iemand ons verdere uitleg zou geven. Na twee uur en half, werden we verder geholpen. Ons geduld werd al snel op de proef gesteld. Dit wachten bleef echter niet bij één keer. Wat een verschil met onze maatschappij! Na een week weten we ongeveer wat er van ons verwacht wordt, met als conclusie dat er heel veel in onze eigen handen ligt: planning van de stages, regeling van de binnenlandse vluchten, uitzoeken van activiteiten voor het kinderboekenfestival, wanneer we aankomen op de stichting,…

De vooruitzichten zien er veelbelovend uit. Wij kijken er alleszins met zeer veel enthousiasme en goesting naar uit om maandag aan onze eerste avontuurlijke en binnenlandse trip te beginnen! Van maandag tot vrijdag maken we kennis met de verschillende schooltjes waar we stage gaan lopen. Het gaat om vroege taalstimulering bij kleuters. Door goed te observeren hopen we geschikte activiteiten te kunnen uitwerken. Dit is niet eenvoudig want de kinderen daar spreken geen Nederlands (maar bv. Saramaccaans), hebben een grote achterstand en beschikken niet over verschillende materialen. De bedoeling is door het speels aan te pakken, dat de leerkrachten leuke activiteiten en ideetjes van ons kunnen overnemen en de kinderen stap voor stap woordjes kunnen oppikken en ook wij van hen. We hopen in deze opzet te slagen!

Een ander initiatief waar we aan deelnemen is het ‘Kinderboekenfestival’. Een groots gebeuren (met wel 1000 tot 5000 kinderen per dag!) waarbij we elk een standje krijgen om een bepaalde activiteit met de kinderen uit te voeren. Veel organisatie maar hopelijk een groot feest! De kinderen kijken van lang te voren erg uit naar dit gebeuren. Er rust dus een grote taak op onze schouders

Het festival zal op drie locaties plaatsvinden: Brokopondo, Saramacca en Paramaribo zelf.

We kijken hier enorm naar uit!

Nog een weetje: Er lopen hier heel veel stoere mannen rond met een vogelkotje met een mini vogeltje erin. Grappig zicht waar we ons toch enkele vragen over stelden. Wat doen deze mannen met een vogeltje? We gingen op onderzoek!

Wat bleek: geregeld worden er zangwedstrijden gehouden onder de vogeltjes. Bij elk paar vogels zit er één scheidsrechter. Hoe kan je winnen? Als je vogel het meest zingt!

Gisteren hebben we voor de eerste keer het nachtleven van Paramaribo verkent. Samen met onze twee huisgenoten (Dana en Laetitia) en drie medestudenten van lager onderwijs startten we onze avond met een gezellig etentje in ’t vat. Een café/restaurant waar een mengeling van stagiairs en lokale mensen samenkomen. Zalig weer, lekker eten, fijne muziek, interessante mensen en een cocktail in de hand, wat wil een mens nog meer… ? Fun fun fun

Een gebrek aan muggen is hier trouwens zeker niet! Altijd fijn als er een salamander in je kamer zit, die je helpt bij het vangen! Muggenmelk en een muggennet zijn een absolute must!

Verder hopen we op leuke reacties uit ons België-landje. Weet dat we ontzettend veel aan jullie denken. Daar bovenop willen we Herman Coene nog eens bedanken voor alle goede zorgen en informatie!

Fijn dat jullie onze blog een bezoekje brachten en we houden jullie wekelijks op de hoogte van onze avonturen!

Foto’s volgen weldra.

Veel liefs van de witte mensjes,

Anika en Camille

ABOEM

10-01-2010 om 23:22 geschreven door Anika en Camille  

WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.

WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.

WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.


Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!

Met vriendelijke groeten,
Bloggen.be-team

06-01-2010 om 22:11 geschreven door