Hier zijn we terug van weggeweest, vol nieuwe verhalen en avonturen!
We bleven van woensdag 3/2 tot woensdag 10/2 op Djoemoe. Dit wegens bezoek van de ouders van Dana en het onverwachte nieuws dat ook Camille haar vriendinnen komen!
Hierdoor kregen we de kans om een weekend in het binnenland mee te maken. Eigenlijk zouden we het niet mogen zeggen maar er waren enkele overlijdens.. dit heeft ons weekend wel gemaakt!
Maar laten we beginnen bij het begin..
Na een goede vlucht werden we bij het uitstappen overvallen door een warm en zalig thuis-komend gevoel. We werden opgewacht door Oom Stan die ons gemist had en lekker voor ons zou koken.
Zoals gewoonlijk werden we door Alfa en Avignon, onze sympathieke bootsmannen, naar ons huisje gebracht. Wat fijn om iedereen terug te zien!
We bereidden ons voor op de eerste twee stagedagen. Anika ging met Laetitia deze twee dagen naar Bofokule en Camille en Dana naar Godo. Deze stagedagen zijn voor ons vieren zeer goed verlopen! We beginnen de kinderen te kennen en omgekeerd. De activiteiten beginnen steeds vlotter en vlotter te verlopen waaruit we steeds een grotere voldoening halen.
Vrijdagnamiddag uitgeput na de stage, verwelkomde het weekend ons, op een zeer aangename manier! Albert, de kapitein, nam ons met zijn boot mee naar de Tapawattra. Dit zijn de prachtige watervallen waarover we vorige keer al hadden gesproken. Hij wilde dat we even zouden relaxen en genieten. Voor we vertrokken liet hij zijn zoon nog even iets voor ons ophalen. Wat bleek? Een heerlijke fles champagne en 6 cups! Zo vertrokken we naar ons heerlijk ontspanningsmoment om het weekend goed te starten! Heerlijk decadent met een dubbel gevoel.. maar toch genoten we er enorm van!
Na de ontspannende namiddag en het lekkere avondmaal moesten we ons snel klaarmaken omdat we werden opgehaald door een muzikale band (van onze twee bootsmannen). Van heel ver hoorden we de boot al aankomen. Met luide trommels en veel gezang kwamen ze onze richting uit. Het was ondertussen al donker wat het allemaal nog veel intenser en spectaculairder maakte. Onder een prachtige sterrenhemel zetten we de boottocht traag verder naar Akisiamauw waar we onze eerste Brokodé gingen beleven. Dit is de avond voordat iemand begraven wordt. Hoe belangrijker de persoon, hoe groter het feest; hier werd de kapitein begraven.
De brokodees startten s avonds rond 18.00 h en eindigen om 7 à 8 h in de ochtend.
Met de nodige zenuwen gingen we aan wal naar het onbekende. We werden meteen onthaald door enkele gillende vrouwen die ons verder meenamen in het dorp.
Verloop van de brokodé:
- Rond 18 h is er een toestroom van alle omringende dorpen die komen; in het dorp galmt er al feestelijke, luide muziek
- Als er genoeg volk is begint het ene ritueel na het andere;
- De naaste familieleden zitten op een stoel naast de kist onder een hutje. Alle vrouwen van het dorp maken een grote halve kring voor deze kist. Ze buigen diep door de benen en klappen met holle handen een stevig, aanhoudend ritme. Om de beurt begint een vrouw te zingen waarop de andere vrouwen gezamenlijk, al zingend antwoorden.
- In het midden van de kring wordt er steeds door één of twee vrouwen gedanst. Wanneer er dan een man bij komt, barst de boel helemaal los en klappen en gillen ze nog luider!
- Hierna worden de trommels boven gehaald en beginnen de mannen met de verschillende trommelrituelen. Hierop wordt ook gedanst door kinderen, vrouwen en wij.
- Als dit afgelopen is er een soort van DJ waarop de mensen vrij kunnen dansen. Ondertussen hebben de mannen van de band tijd om zich te installeren.
- Midden in de nacht begint het grote feest waarop het hele dorp zingend, dansend en drinkend de nacht ingaat. Wanneer de band afgelopen is, gaat de DJ terug van start.
- Het laatste ritueel dat zich voordoet: wanneer de mannen hun grote, platte, ronde trommels tevoorschijn halen en zich naast het lichaam plaatsen, maak je de keuze: je danst de hele nacht of je stopt nu. Wij kozen voor de hele nacht!
Het was een nacht waarvan je dacht dat je hem nooit beleven zou en vannacht beleefden we hem in Akisiamauw
Zaterdagochtend kwamen terug aan met de boot op Djoemoe. We baadden ons snel in de rivier omdat we tijdig klaar moesten zijn voor een dagtrip met de kapitein. Hier keken we zo hard naar uit! Lekker zwemmen in de watervallen, een zalige boottocht en wat uitrusten na de doop in het nachtleven.
Helaas was dit niet het geval.. Een prachtige boottocht was het wel maar de kapitein had blijkbaar de hele dag een vergadering. Wij moesten wachten in het dorp en dit duurde wel enkele uren. Zonder muggenspray en voldoende drinken ging de tijd traag voorbij.
Tijdens de terugreis namen we zelf het initiatief om even te stoppen bij andere watervallen waar we toch nog hebben kunnen zwemmen en genieten van de zon.
Uitgeput kwamen we aan op Djoemoe. Na een lekkere maaltijd vielen we als een blok in slaap.
Zondag zag er veelbelovend uit want we gingen een begeleide dagtrip doen naar de Ananasberg. Wegens het onophoudelijke regenweer was dit te gevaarlijk en kon het dus jammer genoeg niet doorgaan. We hielden ons goed bezig: stageverslagen, tijd om in ons boek te lezen, en wat te chillen!
Goed uitgerust waren we wel! Klaar voor onze volgende nacht brokodé! Dit keer op Godo, daar stierf een basja.
De kapitein begeleidde ons naar de overzetplaats. We kunnen eerlijk zeggen: dit was onze spannendste nachtwandeling ooit! Na al het ongedierte dat we al gezien hadden (slangen, reuze-tarantulas, mampiras,..) stelde de donkere nacht ons niet echt op ons gemak. Wanneer we bij de waterkant aankwamen moesten we nog een lange tijd over een smal, glibberig weggetje lopen. Aan onze ene kant ging het stijl naar beneden en aan de andere kant liepen we langs de rand van de donkere jungle. Wat waren we blij toen we veilig in de boot zaten!
We beleefden opnieuw een zalige en spectaculaire nacht (terug tot in de vroege uurtjes).
Rond 5 h waren we allemaal heel moe en probeerden we een boottocht terug te regelen. Groot probleem: de bootsmannen hadden allemaal teveel gedronken. Dit is eigenlijk de rede waarom de brokdees tot zonsopgang doorgaan.
Na een beetje zeuren vond de kapitein toch iemand die ons in min of meer nuchtere toestand naar de overkant kon brengen. Glad to be home!
Onze volgende twee stagedagen gingen we naar Semoisie. Aangezien dit dorp ver weg is, waren we genoodzaakt om daar twee volle dagen te blijven.
Deze stages waren emotioneel zeer zwaar. Wie geïnteresseerd is kan in de bijlage onze verslagen lezen.
Na de tweede stagedag waren we even aan het bekomen onder een hutje. Plots werden we opgeschrikt door het luide geroep van een collega die het gebaar deed om te komen kijken. We sprongen op en renden naar de bomen. We troffen en reusachtige, mega tarantula aan! Bij het zien van dit beest voel je je hartje toch wel kloppen!
Na nog geen 5 minuten bekomen stond ons een tweede sensatiemoment te wachten. Geroep en gegil vanuit het hele dorp kwam op ons af! Dit bleek een massajacht te zijn op een mini hertje met witte stipjes. Het arme beestje werd opgeschrikt door het hele dorp en sprong uit angst in de Surinamerivier. We liepen ook snel die kant uit om alles goed te kunnen volgen. We hoopten voor het leven van het hertje!
Op allerlei manier probeerden ze het te stoppen: stenigen, met speren, erachter zwemmen, Tot ze zo slim waren om een boot te starten en de achtervolging naar het hert in te zetten. Het had geen schijn van kans. Na een luid schot wisten we dat het gedaan was.
De overwinning in het dorp was groot. Heel fier liepen 4 kinderen met de poten van het dier in hun hand naar de waterkant. Iedereen liep erachter, klaar om te villen!
Spectaculair was het zeker al zouden ze allemaal maar een mini-stukje hert kunnen eten.
Vol van emoties en vermoeidheid kropen we voor onze laatste nacht vroeg in bed.
De volgende dag was een verloren dag. s Ochtends hebben we het hele huis gepoetst, snel iets klein gezocht om te eten en vertrokken naar het vliegveld. Daar hebben we uren zitten wachten. Met de vermoeidheid van de laatste vier dagen was dit echt verschrikkelijk.
Zo blij om s avonds weer in Paramaribo aan te komen. De volgende twee dagen rekenden we uit om even weer op onze positieven te komen. Echt noodzakelijk!
Wat een prachtige week!
Weet dat we veel aan jullie denken, we missen jullie allemaal! Tot volgende week voor week 7 en 8!
