Hier zijn we weer om jullie verder op de hoogte te houden van onze derde week in Suriname!
Zoals we al eerder vertelden, vertrokken we maandag opnieuw naar Djoemoe. We stonden gepakt en gezakt weer tijdig op het vliegveld. Goed voorbereid en met de nodige zenuwen voor onze eerste realisatiestages.
Na een vermoeiende vlucht met de nodige tussenlandingen kwamen we aan op onze, toch al wel vertrouwde plekje.
Na een kleine rustpauze, startten we met nog enkele afwerkingen voor de stage.
We kregen te horen dat de waterleidingen waren doorgeklopt met nagels, toilet doorspoelen met gevulde emmers uit de rivier was de oplossing. Ook de elektriciteitsgenerator had het deze week laten afweten. Dit zorgde ervoor dat we ons werk voor het donker klaar moesten hebben (en het wordt al erg vroeg donker in de jungle!) maar we konden wel elke avond genieten van een prachtige sterrenhemel en gezellig kaarslicht!
De overleden vrouw van de kapitein uit Bendecondré, waar we al eerder over verteld hadden, was eindelijk begraven! Groot feest!
Na het avondmaal kwamen we samen voor een vergadering om het verloop van de week te schetsen. Hierbij werd onze (strakke) planning voor de komende twee maanden goedgekeurd. Wat een geluk!
We kropen na een vermoeiend weekend, de aanhoudende hitte en de vlucht heel moe in ons bed.
Met veel goesting zouden we de eerste twee dagen lesgeven op de lokale school van Djoemoe. We zagen al snel een immens verschil met onze observatie van vorige week. Toen hadden we over deze juf nog een vrij positief sympathiek beeld. Dit veranderde al snel toen we aanvoelden wat voor een kille sfeer er in de klas hing en hoe kortaf de juf tegen de kinderen deed.
Wie geïnteresseerd is in het verslag over de school, zie bijlage.
We wandelden om 12.30h doodmoe en een beetje verveeld terug naar ons huis. Dit hadden we echt niet verwacht.
Thuis aangekomen was het zeer fijn om te merken om een namiddag met ons tweetjes te zijn. We hadden echt tijd nodig om even alle indrukken, woorden en immense verschillen te verwerken. We kochten ons een biertje en besloten te baden en na te praten in de rivier. Zalig, even rust!
s Avonds werd Camille zot. We ontdekten dat heel haar onderbenen vol vol vol met beten stonden. Deze kwamen van de zogenaamde mammpira-vliegjes, wat een hel! De jeuk was niet te harden en door het krabben werden de beten al snel erg groot. Een tip van daar: smeer VICKS! Door de koude verdwijnt de jeuk. Jammer genoeg moest Camille dus de hele week met lange broeken door de hete jungle, goede bescherming maar verschrikkelijk afzien. Ondertussen zijn we een week later en trekken de beten stilletjes weg Toch voor enkele veiligheidsmaatregelen gezorgd: vicks, en enkele lange lichte broeken.
Deze week voelden we ons al veel beter opgenomen in de groep en dit zorgde voor een hele fijne sfeer. We hadden s avonds vaak gezellige gesprekken, samen gelachen, gedronken,.. wat leuk!
Als besluit van deze dag veranderden we onze planning. We zouden onze geplande opdrachten nog steeds uitvoeren maar enkele andere activiteiten kwamen voor ons toch meer op de voorgrond. Vermits de kleuters niet mochten spelen met het speelgoed omdat het vuil zou zijn, besloten we om met heel de groep de klas en het speelgoed een grondige poetsbeurt te geven!
Na een hectische ochtend en veel geduld (gebed, liederen, wachten,..) kwamen te laat aan op school. Maar wanneer we aankwamen troffen we de hele klas voor een gesloten deur aan, de juf met een grote spuitbus in de hand. Ze waren een mierenkolonie aan het uitroeien.
Eens we terug in de klas mochten, vlogen met de hulp van de juf meteen in het kuisen van het materiaal. Wat een fantastisch leuke dag! Wat is er fijner dan in de zon met water te spelen en te experimenteren! De kinderen hadden plezier en waarschijnlijk was dit één van de eerste keren dat ze zich mochten uitleven.
De sensatie van de dag was een reuzespin. Bij het verzetten van een meubel kroop de bosspin ons tegemoet. De kapitein die net langsliep, riepen we ten hulp. Volgens hem was het slechts een baby-spinnetje!
In de namiddag kregen we geen tijd om uit te rusten. In rep en roer werden we gebracht naar het toeristeneiland Kumalu. We weten nog altijd niet vanwaar de haast kwam aangezien we weer uren met ons vingers stonden te draaien. Op zon momenten voel je je soms echt nutteloos.
Iedereen was gestresseerd voor de komst van de directie en de start van de 3-daagse training voor de lokale trainers, siko tongö basjas. De spanning was duidelijk te voelen.
Op donderdag wisselden we van partners. Anika werkte samen met Dana in Bofokule. Camille met Laetitia in Godo. Nieuwe kennismaking met de kinderen en de school. Voor ons beide een groot verschil met Djoemoe! Het was fijn om te zien hoe de kinderen hier wel mochten bewegen.
In de namiddag werden we opnieuw meegenomen naar Kumalu, mits een kleine vertraging omdat de bootsmannen ons vergeten waren.
We maakten spannende en hilarische anekdotes mee die we zeker niet publiekelijk op internet mogen zetten!
Het was een zware dag en weer zijn we niet tot een ontspanningsmoment kunnen komen. Het is trouwens niet te onderschatten dat je na zoveel nieuwe indrukken, leuke en minder leuke momenten niet echt de tijd krijgt om dit even op je eigen te verwerken.
Voor het helemaal donker werd konden we nog snel baden in de rivier. Ook de vaste crew was ontzettend uitgeput.
Op naar de laatste dag binnenland! De vermoeidheid begon zijn tol al te eisen. Anika en Dana kregen het nieuws dat ze de volgende dag geen stage konden doen. In plaats daarvan moesten ze vroeg naar Kumalu om maaltijden te verzorgen en workshops bij te wonen.
Het werd een moeilijke, zware stagedag voor Laetitia en Camille. Blij dat Alfa, de bootsman ons kwam zoeken in de school. Het vliegtuig zou niet meer lang wegblijven.
Na veel haast en stresserende situaties geraakte iedereen in de boot. Bij het instappen merkten we al snel dat de boot enkele mankementen vertoonde en duidelijk niet waterdicht was. Naarmate de mensen instapten, zagen we het fonteintje in de boot, onder onze voeten, steeds groter worden. Toch met wat schrik, begonnen we alvast water te scheppen. Opnieuw was het proppen, drummen en klimmen over directieleden. Met volle vaart vertrokken we. We zagen het eerste watervalletje naderen. Aangezien de boot niet in evenwicht was zagen we dit niet goed aflopen. En inderdaad, op 2 cm na waren we bijna tot zinken gebracht. LEVE DE ZWEMVESTEN! Lekker verfrist zetten we de boottocht verder naar het vliegveld.
Toen we aankwamen kregen we het mindere nieuws dat de quad het niet meer deed. Gevolg: de vier stagiaires volop aan het sjouwen. Het zweet droop van ons lichaam en we ploften neer op een bank. Alsof dit niet genoeg was, kwam er een windvlaag en werden we bekogeld door een heleboel rijpe mangos. Was dat even schrikken!
Na een héél spannende vlucht met véél turbulentie waren we erg blij om weer op ons vertrouwde appartementje aan te komen. Wat een week!
Zaterdag lasten we een nodige ontspanningsdag in. Iedereen ging een beetje zn eigen weg en deed waar hij zin in had. s Avonds zijn we gezellig met wat vrienden iets gaan drinken en hebben we eens zot gedaan in een lokale karaokebar.
Zondag zou een werkdag worden, helaas. De vermoeidheid en andere kleine kwalen namen vandaag de overhand. 3 van de 4 waren ziek.
Wat een baaldag!
Vanaf maandag vliegen we er weer in om dinsdag naar Brownsweg bij Brokopondo ons eerste kinderboekenfestival tegemoet te gaan, wens ons allemaal succes en lets hope for the best!
Nog een leuke ankedote:
Na een gezellige avond vroeg een lokale man waarom we steeds wablief zeiden. We legden hem uit dat je dit vraagt wanneer je iemand niet goed verstaat.
De volgende dag kwamen we hem tijdens de workshop tegen. Hij kwam ons met deze overtuigende woorden tegemoet: WAT BLAFT U?
Waf waf, probeer dan maar eens je lach in te houden!
Een dikke zoen met toch wel het nodige gemis We hopen dat met jullie alles ok is en weet dat we veel aan jullie denken.
Keep it cool, de witte mensjes
Anika en Camille
Eerste lesdag in Djoemoe, 19 januari 2010.
Na een goed voorbereid weekend met de nodige zenuwen aan onze eerste stagedag in Djoemoe.
Tijdens deze observatie, vorige week, hadden we een zeer positief beeld over de juf en haar aanpak. Toen we deze ochtend in de klas aankwamen was het een zeer fijn weerzien met de kindjes. Verschillende gezichtjes kwamen ons al bekend en de kinderen waren enthuosiast om ons terug te zien.
Na de verschillende gebeden en liederen mochten we starten met onze eerste les.
Deze les taalstimulering ging als volgt: Zie lesvoorbereiding.
Al snel merkte we dat de taal een grote struikelblok was. Toch was het fijn om te zien hoe we de kleuters konden boeien door ons eigen enthuosiasme, expressie en mimiek ookal verstonden ze er erg weinig van.
Naarmate de activiteit voorderde viel het ons op dat de kleutergroep luidrugtiger werd. Dit ervaarden we al positief en negatief.
Positief:Het gedicht en de activiteit sloeg echt aan. Ze kwamen enthuosiast hun werkjes laten zien en waren te vreden met hun resultaat. Het lokte bij verschillende kleuters een sociaal spel uit, wat mooi om te zien.
Negatief: Wat we ook probeerde de kinderen waren moeilijk stil te krijgen. Toch is dit vrij normaal als je ziet hoe weinig bewegingen en achtivitein er gedaan worden met de kinderen. Ze worden op een brute en luidrugtige manier tot stilte verplicht. Het is duidelijk dat de kinderen een aandere aanpak gewoon zijn maar aan drijgen, roepen en slaan doen wij niet mee!
Het was fijn om te zien hoe spontaan sommige kleuters ons te hulp schoten bij het opruimen en verzamelen van de materialen. Van de juf moesten ze echter blijven zitten.
We gaven duidelijk aan dat onze activiteit gedaan was maar jammer genoeg kwam er weinig reactie van de kleuterjuf zelf. Wanneer we er zelf naartoe stapten en vroegen of we nog iets meer konden doen, was voor haar alles vrijblijvend. Ze antwoordde dat ze zelf niets kon doen omdat haar schrift bij de directie lag. Geen les vandaag, dit getuigt van een zeer beperkte creativiteit en enthousiasme.
Na onze activiteit namen we dan maar enkele zeer taalzwakke kinderen mee naar buiten, waar we een klein halfuurtje een memoriespel mee speelden om enkele begrippen onder de knie te laten krijgen.
Toen we terug in de klas kwamen waren de kleuters aan het tekenen. Dit was fijn om te zien. Jammer genoeg duurde dit niet lang. De pauze liep van half 11 tot 11 h, daarna mochten de kinderen alleen maar met hun hoofd op de bank liggen en muisstil zijn. Bij gepraat werden ze al snel toegesnauwd door de kleuterjuf. De sfeer in de klas was onaangenaam en op sommige momenten zelfs kil. We wisten zelf niet goed wanneer we initiatief mochten nemen en wanneer niet. Ook wij moesten muisstil zijn. De tijd kroop voorbij.
Na onze 3-jarige opleiding hebben we meegekregen en ondervonden hoe belangrijk het is om kinderen, mensen, te stimuleren en belonen met een klein gebaar. De tactiek van positief stimuleren en belonen wordt nooit toegepast. Dit deed soms echt pijn om te zien. Kinderen die hun tekening enthousiast aan de juf lieten zien, kwamen er met een snauw vanaf.
Elk moment, elke situatie die we zien, maken we van de gelegenheid gebruik om de kinderen te knuffelen, een dikke duim te geven,een knipoog, een glimlach, ..Je ziet de kinderen onmiddellijk opfleuren van geluk en vreugde!
Het laatste kwartier van de dag werd er aan de kinderen op zeer onprofessionele en saaie manier een lied aangeleerd. Ze moesten dit wel 10 keer zingen. Het enthousiasme en plezier was ver te zoeken. De juf vroeg dan zeer verwonderd aan ons of het bij ons in België ook zon koppige en vervelende kinderen waren. We konden onze oren niet geloven.
We kunnen heel goed begrijpen dat we stage lopen in een andere cultuur waar er andere regels gelden en er een andere aanpak is. Maar toch hebben we bij enkele zaken een groot vraagteken.
De school beschikt over voldoende speelgoed, kleurpotloden,.. die bijna niet benut worden. Bij navraag kwamen we te weten dat ze niet gebruikt worden, dat de kinderen niet mogen spelen omdat de materialen vuil zijn en het speelgoed door elkaar ligt.
Hier gingen we op in met het voorstel om morgen met de hele klas alles te poetsen en te sorteren. Netjes potloden slijpen, speelgoed proper maken,.. en de kinderen dit goed aanleren.
De laatste tien minuten van de dag werd het ons te veel om stil te zitten. We ondernamen opnieuw initiatief om enkele kringspelen uit te voeren. De kinderen genoten hier enorm van, er werd gelachen en goed meegedaan. De leerkracht bleef met haar dochter op haar stoel zitten.
Voor morgen gaan we enkele veranderingen toepassen:
Eerst en vooral houden we ons aan de voorbereide taalactiviteit aan de hand van de bewegingsdobbelstenen. Vervolgens gaan we de klas kuisen zodat de kleuters hopelijk de mogelijkheid krijgen om te spelen en eens te bewegen.
Tweede lesdag Djoemoe 20 januari 2010-01-21
Het enthousiasme waarmee we gisteren naar onze eerste lesdag vertrokken was vandaag al iets verder te zoeken. s Avonds na onze reflectie, veranderden we enkele zaken. De voorbereide activiteiten zouden we nog steeds uitvoeren maar we besloten om meer in eigen handen te nemen. Dit deden we uiteraard na een overleg met de klasleerkracht. Wanneer we vernomen hadden dat het speelgoed niet gebruikt werd omdat het vuil is, kwamen we de klas binnen met gevulde emmers rivierwater, vodden, zeep, schrobborstels, slijpers, dozen, Vandaag wilden we de kinderen speels en actief betrekken in de gebeurtenissen in de klas, ook in het kuisen; met resultaat!
Na het ochtendritueel vroegen we de KO naar haar planning. Haar dag leek goed gevuld met versjes, vrij spel, liederen aanleren,.. Wanneer we vertelden dat we vandaag de klas wilden proper maken met de kinderen, ging ze hier meteen meer akkoord, schoof mee de tafels en stoelen aan de kant zodat we goed te werk konden gaan. De klas werd gesplitst in twee groepen. De ene groep startte met juf Anika, met het sorteren van de potloden, waskrijtjes, stiften en ander knutselmateriaal. Juf Camille startte de andere groep op met het schrobben en poetsen van het speelgoed. Het was fijn om te zien hoe de KO initiatief nam om enkele zinnen en woorden te vertalen in het Saramaccaans zodat de kleuters goed wisten wat hen te doen stond. Wat een verschil tegenover gisteren! Een glimlach en positieve benadering was er nog steeds niet maar vandaag zat ze niet de hele dag op haar stoel. Ze vertelde ons zelf dat het inderdaad veel leuker is om in een propere en geordende klas te werken.
De kinderen genoten enorm van het poetsen en opruimen. Ze waren actief bezig, er werd gelachen en gezongen. Wat deed dit ons deugd! Voor we het beseften was het al pauze. Het is goed dat de kinderen hierbij kunnen helpen. Het is eraan te zien dat ze al van kleins af aan, een grote verantwoordelijkheid krijgen bij de huishoudelijke taken.
De KO profiteerde van de situatie om samen met ons, de hele klas opnieuw in te richten, de kleuters nieuwe plaatsen te geven en al het materiaal ordelijk op te bergen. De klas zag er veel aangenamer uit. Dit was zo leuk!
Na de pauze planden we onze taalactiviteit: we herhaalden het versje van gisteren. Sommige kleuters konden enkele stukjes al goed meezeggen. De andere kleuters deden enthousiast mee met de gebaren. Gedurende de dag waren er nog vaak momenten dat de kleuters met hun hoofd op de banken moesten liggen om even te kalmeren. Vandaag hadden we ook echt wel het gevoel dat dit nodig was, al zouden we het op een andere manier proberen.
Onze activiteit met de bewegingsdobbelstenen moesten we van de KO buiten uitvoeren. Dit leek ons zeer leuk maar al snel ontdekten we dat de kleuters zonder de KO zeer wild waren en ons niet verstonden. Jammer dat de KO ons niet wou vergezellen. Buiten was er erg veel afleiding door een grasmaaier en andere factoren. Hierdoor kregen we de kleuters echt niet stoel. Dit verplichtte ons om ze terug mee te nemen naar het klaslokaal. Dit hebben we opgelost door enkele aangeleerde liedjes, versjes en spelletjes van gisteren te herhalen.
Van deze dag hebben we samen echt kunnen genieten. Ook voor de KO vloog de tijd voorbij. Dit had ze blijkbaar nog niet vaak meegemaakt. We hopen op deze manier vooruitgang te blijven boeken.
We wandelden samen naar huis met een grote glimlach op ons gezicht. We zullen blijven werken aan de activiteiten en ze op een zo goed mogelijke manier proberen aan te passen aan de verschillende klassen en omstandigheden.
Tenslotte willen we nog even vertellen hoe goed het ons deed om de kleuters te zien opfleuren bij onze komst en wat voor een hechte band je kan hebben na amper twee dagen!
Met volle moed trekken we nu naar onze volgende klasjes, nieuwe partner en nieuwe karaktertjes! We zijn benieuwd!
