Column : Respect in het gezin

Moeder zijn is soms een ondankbare werk.

Altijd maar andermans rommel en vuiligheid opruimen, terwijl de rest van de familie alles weer vol smijt en nooit luistert naar wat je te zeggen hebt.

Na een tijdje dezelfde routine te doen, begint het te borrelen en op een dag moet het allemaal eruit.

Dan schrikken ze even op en schieten ze eindelijk eens in actie, totdat het geleidelijk in dezelfde routine weer valt.

Als je dan eens goed nadenkt, vraag je je toch wel af, waar is het respect gebleven?

De realiteit komt soms hard aan. Ze zien je niet meer dan als een meid voor het vuile werk.

Je kan dan twee dingen doen. Ofwel blijf je dezelfde cirkel draaien totdat je oud en versleten bent en beseft dat je niets van het leven gehad heeft.

Ofwel verander je drastisch je leven en dwing je gewoon respect af.

Je hoeft niet bang te zijn om veranderingen, erger kan het toch niet zijn zoals nu.

Je voelt je toch al eenzaam en onbegrepen.

Wat je partner betreft. Als hij je niet respecteert, dan ben je voor hem niet meer dan zijn huismeid.

Dat is toch geen huwelijk?

Respect moet van beide kanten komen, zowel van zijn als van jouw kant.

Wat de kinderen betreft, die doen gewoon na wat de volwassenen doen.

Hebben de ouders respect voor elkaar, gedragen de kinderen zich automatisch ook zo.

Het omgekeerde ook.

Herken je jezelf in deze situatie?

Ik zou zeggen, doe er iets aan!

Heb je een goed gezin die elkaar respecteert, proficiat! Houden zo!

Iedereen heeft recht op respect, liefde, aandacht, geborgenheid en genegenheid.

Nietwaar?

                                                                       angel

08-12-2006 om 16:57 geschreven door angel