Haastig ging ze naar de kamer van Louis. Hij zat met zijn ogen open. Ze was dolblij en wist dat hij sterk genoeg was, ze omhelsde hem en liet hem niet meer los. Hij probeerde iets te zeggen. Hij zei 'wie ben jij'. Thelma stortte bijna in elkaar. Hierover wou de dokter Thelma spreken, sommige ledematen werkten niet meer en er was geheugen verlies. Deze passage vond ik heel pakkend zeker voor Thelma.Ze was helemaal over haar toeren en kon niet geloven dat Louis niet wist wie ze was. Maar ze was wel blij dat hij het ongeluk overleeft had. Ik vond het een zeer mooi boek. Het is niet alleen een diepboek vol drama, ellende en zware beslissingen. Er komen ook leuke passages in voor waar ze de tijd van hun leven hebben. Ik vond het vrij gehaast geschreven en met sommige tijden dus ongeloofwaardig. Je leest echter dat de intentie erachter goed was. Al lees ik niet graag boeken, dit boek heb ik helemaal kunnen uitlezen.
Ze schreef onderweg naar huis een brief met haar gedachten in, ze was klaar voor de waarheid. Zou Louis ontwaakt zijn of zouden ze de machines stilzetten. Thelma was klaar om naar het ziekenhuis te gaan. De passage van in Londen vond ik een beetje onnuttig omdat er daar niet veel speciaals gebeurde. Het was een spannende passage. De maanden waar Thelma had naar uitgekeken. Je voelde de spanning van Thelma, ze was angstig maar benieuwd tegelijk.
Ze twijfelde om naar binnen te gaan, ze negeerde haar telefoon die al 4 keer was afgegaan. Ze ging naar binnen en onmiddellijk naar buiten zonder op zijn vragen te antwoorden. Toen ze op haar telefoon keek moest ze meteen naar het ziekenhuis. Ze hoopte goed nieuws te krijgen dat Louis was ontwaakt. Het was opnieuw een beetje ongeloofwaardig dat ze van Londen na een paar uur opnieuw in het ziekenhuis was. Ik was benieuwd of het telefoontje van het ziekenhuis positieve of negatieve informatie was.
Ze was aan de laatste wens in het wonderboekje gekomen. Het was kwetsend om te lezen maar Louis wou graag weten wie zijn echte papa was. Thelma vond dit onmogelijk na wat er gebeurt was tussen hun. De echte papa van Louis woonde in een kunstgalerij in Londen. De volgende dag nam ze de trein naar Londen. Ik vond het een spannende passage omdat ik wou weten of ze hem zou vinden of niet. Of ze Louis zijn laatste wens kon vervullen. Het was voor Louis dat ze dit deed, niet voor haarzelf.
Thelma nam Isadora de eerste keer mee naar de kamer van Louis. Het was wel een verdrietige passage want Isa begon te wenen toen ze Louis zag. Ze is gekwetst om Louis zo te zien liggen. Erna wordt er uit het standpunt van Louis geschreven. Hij verteld hoe hij zich voelt en alles wat hij hij herinnert. Dit wordt een beetje langdradig geschreven. Louis hoort alleen alles maar heeft nog steeds een pokerface.
De volgende opdracht in het wonderboekje was meelopen met The Color Run in Boedapest en na The Color Run gaan drinken in een stuk of 10 ruine bars. Ze neemt Edgar mee als haar steun. Ze beleven samen een toffe tijd. Ik vind deze passage in het boek weer ongeloofwaardig omdat de reis weer in een versneld tempo voorbij gaat. Van de ene dag op de andere dag gebeuren er verschillende dingen. Ze filmen alles en willen er Louis aan herinneren hoe moe het leven is. Omdat hij weer wakker moet worden.
Edgar vertelt Thelma een grijpend verhaal hoe hij zijn vrouw heeft verloren. Op het einde kreeg het verhaal een betere draad. Het was een van de triestigste passages uit het boek, die me het meest heeft aangegrepen. Je kon je goed inleven in het verdrietige verhaal van Edgar. Het verhaal van Edgar speelde een belangrijke rol tussen hij en Thelma.
Vandaag 6 maart ben ik begonnen met lezen vanaf pagina 143-149. Louis had het in zijn wonderboekje steeds over een meisje Isadora. Eindelijk kan Thelma een beeld vormen over wie Louis het had. Na de voetbal ging Thelma mee naar het appartement van Edgar. Ik vond deze passage spannend omdat ze met Edgar mee ging die ze had ontmoet op het feestje. Je leest dat Thelma weer gelukkiger is na haar ontdekking.
De volgende droom op de bucketlist was het volgen van een voetbalclinic. Hier leerde ze dezelfde man kennen dan op het feestje, ze ontdekte dat dit de broer van Charlotte was en de trainer van Louis. Dit waren 2 vliegen in 1 klas. De man heette Edgar, ze had hier niet veel zin meer in dus ging mee met een meisje mee die haar enkel had pijn gedaan. Het meisje heette Isadora. Na de ontdekking vind ik de droom van de voetbalclinic niet zo interessant. Je krijgt ook weer veel met de gevoelens van Thelma te maken. Ze is extra kwetsbaar als ze kindjes ziet bij hun mama of papa.
Dit was het eerste feestje waar ze naar toe ging, na het ongeluk van Louis. Daar leerde ze een man kennen, die dezelfde leeftijd had als haar. Na een ongelukje op haar blouse, ging ze met vol schaamte naar huis. Thelma voelde zich verdrietig. Ze vroeg zich af waarom ze de uitnodiging had aangenomen. Ik zit wel in met Thelma omdat ze eens een toffe avond wou beleven. De man waarmee ze praatte werd ook duidelijk beschreven in het boek. Het verhaal speelde zich af op het appartement van Charlotte.
Charlotte, het meisje dat werkt in het ziekenhuis en het meeste met Louis bezig zit geeft Thelma een lift naar huis. Zo kwamen ze tot een afspraakje, Thelma werd uitgenodigd voor het verjaardagsfeestje van Charlotte. Er gebeurt in deze passage niks belangrijk, alleen haar afspraak met Charlotte. Van mij mogen ze dit weglaten. Buiten het afspraakje wordt er gesproken over het leven in het ziekenhuis.
Ze zijn terug van Tokio en tonen natuurlijk alles aan Louis. Iedereen van het ziekenhuis vindt het ongelofelijk wat ze gedaan hebben. Louis vindt dat zijn mama is open gebloeid na de reis. Hij hoort alles maar langs de buitenkant heeft hij een pokerface. Ik vind dat Thelma zichzelf is tegengekomen, ze probeert te genieten van het leven. Het zijn situaties waarin je jezelf kan terugvinden. De opbouw van het verhaal is weer beter, met een gemakkelijk taalgebruik.
Op 5 maart begon ik met lezen van pagina 93-105. Ik heb vooral de avonturen van Thelma en haar mama gelezen, terwijl ze alles filmde voor Louis. Ze staken bijvoorbeeld een druk kruispunt over in Tokio en ze liet een tattoo zetten de L van Louis. Ze maakten de leukste tijd mee en beleefde de spannendste avonturen. Het enigste wat ik spijtig vond is wanneer Thelma aan de bucket list van Louis begint. Alle wonderen gaan op een versneld tempo voorbij. Het gevoel dat je hebt bij het boek is een feelgood- gevoel. Naast het verdrietige ongeluk van Louis komen er toch nog grappige passages voor.
De eerste nacht in Tokio geraakte Thelma niet in slaap naast haar moeder. Ze dacht na over haar leven. Louis en haar moeder waren de enigste die ze nog had. Thelma haar tante en papa waren gestorven en met de biologische papa van Louis had ze geen contact meer, die wist niet dat hij een zoon had. Ik vond dit een mooie en bijzondere passage omdat ze herinneringen had over haar vroegere leven. Je kwam te weten wat er met haar tante en papa was gebeurt en dit was zeer mooi verwoord. Alles wat de personages hebben meegemaakt word zeer uitgebreid verteld. Je komt ook te weten wat Thelma in haar latere leven nog wilt doen.
Toen ze aankwam in Tokio was ze verbaasd hoe mooi het daar was, ze ging naar het restaurant en kon niet geloven wie ze in de verte zag zitten. Het was haar moeder. Vol ongeloof stapte ze naar haar moeder en vroeg wat ze hier deed. Deze passage in het boek vind ik totaal ongeloofwaardig, omdat haar moeder plots ook in Tokio is. Wat ik mij ook afvroeg was wie er op dat moment op Louis paste, maar die vraag wordt later in het verhaal beantwoord. Ik vind dat er ook niet veel speciaal gebeurt, de spanning is even weg. De locatie die hier gebruikt wordt vind ik te ver nagedacht.
Thelma vond onder het bed van Louis een boekje. Er stond 'Mijn wonderboekje'. Louis schreef al zijn gedachten erin die hij nog wou doen in het leven voor hij dood ging. Thelma verliet hiervoor haar comfortzone en kocht een ticket naar Tokio. Ze nam nog afscheid van Louis en ging zijn dromen gaan vervullen. Wat er hier gebeurt is vrij ongeloofwaardig en dat is jammer. Thelma reageert anders dan dat je zou denken, voor iemand die haar zoon gaat sterven binnen een maand. Hier is het wel even moeilijk om bij het verhaal te blijven. Ik denk dat de schrijver probeert over te brengen dat je het leven moet vieren en de dingen die je wilt doen niet uitstellen tot het te laat is. Dat is een mooie boodschap.
De passage is geschreven vanuit het standpunt van Louis, die zich in coma bevindt. Hij hoort wel alles maar kan niet reageren. Vanbinnen weent hij maar vanbuiten heeft hij een pokerface. Je krijgt medelijden met Louis die zich in zo'n slechte situatie bevind. Ik vind dat de personages uit het leven zijn gegrepen want ze komen geloofwaardig over, het verhaal van Louis kan zeker ook in het echt gebeuren.
De mama van Thelma wordt ook in het verhaal betrokken, er wordt een duidelijk beeld gevormd over dit personage. Thelma moet op dit moment niks van haar mama weten maar toch geeft ze haar de kans om haar te helpen. Haar mama zorgt voor het eten en dat haar appartement op orde blijft. Het was de eerste dag dat ze niet op bezoek was gegaan bij Louis. De schrijver heeft goede locaties gebruikt, want het speelt meestal af op Thelma haar appartement of in het ziekenhuis bij Louis. Ik vind het een mooi gebaar van de mama van Thelma die er haar weer boven op helpt. Je krijgt hier een moeder- dochter relatie. Alleen is het vrij gehaast geschreven waardoor sommige tijden ongeloofwaardig lijken.
Vandaag 4 maart begon ik opnieuw met lezen, als eerste van pagina 43-52. Na haar ontslag vond ze dat er een hele last van haar schouders viel. Nu had ze ook meer tijd om bij Louis te zijn. Louis zal nog een lange tijd onder toezicht moeten blijven en anders word de behandeling stop gezet. Thelma haar leven is interessant om te lezen omdat ze verteld over haar leven van vroeger. Ik kan me inleven in Thelma omdat ze al heel veel heeft meegemaakt, het is een sterke vrouw. Wat haar een uniek personage maakt. De passage over Thelma haar vroegere leven en haar leven van nu maakt het meeste indruk op mij. Het is een emotioneel verhaal.
Thelma moest een grote presentatie doen voor haar grote baas. Denkend aan haar presentatie en tegelijk aan Louis voelt ze haar verschrikkelijk. Niemand heeft aandacht voor Thelma. Ze krijgt enorm veel commentaar en kan zich niet bedwingen. Ze geeft haar baas een klap rond zijn oren en krijgt haar ontslag. Ik vind dit stukje over Thelma haar werk niet zo interessant omdat het langdradig is. Het lijkt dat Thelma kiest voor haar zoon en niet voor haar werk. Ik herken hier de liefde tussen een moeder en haar zoon. Ze heeft alles over voor haar zoon en zou door vuur springen. Ik vind de opbouw van het verhaal nog makkelijk te volgen, het is een goed gestructureerd verhaal.
