Ze zijn terug van Tokio en tonen natuurlijk alles aan Louis. Iedereen van het ziekenhuis vindt het ongelofelijk wat ze gedaan hebben. Louis vindt dat zijn mama is open gebloeid na de reis. Hij hoort alles maar langs de buitenkant heeft hij een pokerface. Ik vind dat Thelma zichzelf is tegengekomen, ze probeert te genieten van het leven. Het zijn situaties waarin je jezelf kan terugvinden. De opbouw van het verhaal is weer beter, met een gemakkelijk taalgebruik.