Haastig ging ze naar de kamer van Louis. Hij zat met zijn ogen open. Ze was dolblij en wist dat hij sterk genoeg was, ze omhelsde hem en liet hem niet meer los. Hij probeerde iets te zeggen. Hij zei 'wie ben jij'. Thelma stortte bijna in elkaar. Hierover wou de dokter Thelma spreken, sommige ledematen werkten niet meer en er was geheugen verlies. Deze passage vond ik heel pakkend zeker voor Thelma.Ze was helemaal over haar toeren en kon niet geloven dat Louis niet wist wie ze was. Maar ze was wel blij dat hij het ongeluk overleeft had. Ik vond het een zeer mooi boek. Het is niet alleen een diepboek vol drama, ellende en zware beslissingen. Er komen ook leuke passages in voor waar ze de tijd van hun leven hebben. Ik vond het vrij gehaast geschreven en met sommige tijden dus ongeloofwaardig. Je leest echter dat de intentie erachter goed was. Al lees ik niet graag boeken, dit boek heb ik helemaal kunnen uitlezen.