Een nieuwe dag als toerist. Eerst nog eens naar de kathedraal. Als pelgrim mag je toch gratis binnen. We stappen mee met een gids. En bij een geleid bezoek worden meer details getoond. Zo zijn sommige inkervingen in de stenen in de kathedraal geen vandalisme maar het merkteken van de werkman die betaald werd per steen en moest kunnen aantonen wat hij gedaan had. Zo werd ook verteld dat na de reformatie het zilveren schrijn waarin het lichaam van de heilige Olav stak meegenomen werd door de Denen en verwerkt tot zilveren munten. Waar het lichaam gebleven is weet men niet. Men denkt dat het onder het altaar herbegraven werd. Aan de buitenzijde van de kathedraal is het opvallend hoe kwaad de figuren aan de zuidkant van de kerk kijken. De verklaring hiervoor is dat men in Noorwegen dacht dat de hel in het noorden lag (Koud, daar wil men niet naartoe, wel naar het warme zuiden.). De boze blikken moesten dan ook de duivel en het kwaad in het noorden houden. Ons bezoek ronden we af met een beklimming van de 39m hoge toren. Het is een klim van 172 treden door smalle openingen en een gladde trap. Boven is het uitzicht over Trondheim en de fjord mooi.
's Middags gaan we eten in de wijk Baklandet. Een oude gezellige wijk met kleine restaurantjes. In Baklandet skydsstation kiezen we het pelgrimsmenu: vissoep, kabeljauw met aardappelen en groenten, kaastaart en koffie. Het is er druk maar gezellig. Nog even wandelen in de straat en een kijkje nemen bij de summiere lift die de fietsers helpt om de steile weg op te kunnen. En dan terug via het oude brugje naar de winkelstraat om nog wat inkopen te doen.
Deze avond zijn we naar een optreden van verscheidene muzikanten geweest in de Vår Frue kirke. Het concert was georganiseerd door een medepelgrim ten voordele van artsen zonder grenzen. Tijdens het concert werd ook door haar gezongen en vertelde ze van haar pelgrimstocht van Oslo naar Trondheim.
Dit was de laatste avond in Trondheim. Nu nog alles inpakken.
Bijlagen: in de Vår Frue kirke, restaurant, samen met Ann
|
