|
Eerst een zeer uitgebreid ontbijtbuffet voor 95 Nok. Aan de tafel komen ook de 2 Nederlandse dames (waren ook in Fokstugu). Eén van hen is gisteren door een windstoot omver geblazen en op een rots gevallen met een bloeduitstorting in haar gezicht tot gevolg. Ze gaan vandaag overslaan.
Jurgen en ik vertrekken. De poncho aan want het is aan het motregenen. Onmiddellijk klimmen tussen bomen en struiken langs de flank van de berg. Gevaarlijk. Het is nodig om takken en struiken vast te grijpen om niet uit te glijden over het natte gras of de rotsblokken. Na 3,5 km staan we terug op het niveau van de weg waar we begonnen. Intussen is Sebastian bij ons. Nu opnieuw klimmen langs een historische weg. Steeds maar hoger. Het blijft regenen en het is koud. Nog wat hoger en het wordt hagel en sneeuw. Er komt een felle koude wind op. We zijn op het plateau. Boven 1.200 m. Geen bomen, geen beschutting. We stappen verder. Soms zien we elkaar niet ook al lopen we nog geen 10m van elkaar. De handen zijn verkleumd en de voeten nat (de schoenen zijn al een tijd niet meer waterbestendig). Na enkele uren stoppen we toch even achter de zijgevel van een hut. Dan opnieuw verder. Klimmen en proberen recht blijven bij de hevige windstoten. Recht vooruit kijken gaat niet want dan vliegen de fijne ijsdeeltjes in de ogen en dat doet verschrikkelijk veel pijn. We komen aan het hoogste punt van de Olavsweg - 1.321 m. Vanaf dan alleen maar dalen. Maar het begint nog meer te hagelen en sneeuwen en nog harder te waaien. Na 6u in dit weer komen we aan de hut in Ryphusan.
Er is al een Noor hier. Hij ligt op zijn bed. De gaskachel aansteken en dan water halen uit de rivier en het koken voor koffie. De natte kleren uit en droge aan. Douchen zal voor morgen zijn. Iets eten en in bed. Doorweekt, verkleumd en doodmoe.
Bijlagen: slecht weer 2x, verblijf Ryphusan, Jurgen en Sebastian in de hut
|
