|
Eerst ontbijten samen met 2 Nederlandse dames die hier vandaag aan hun tocht beginnen.
Het pad gaat onmiddellijk bergop. Over een weide en dan een echt bergpad. Stevig klimmen over een rotspad. Ik haal een pelgrim in. Jurgen, een Duitser. We gaan samen verder. Steeds maar klimmen. Het uitzicht is fantastisch. Er lijkt maar geen einde aan de berg te komen. Het waait flink. Het voelt aan als 0 °C. Even dalen en dan terug omhoog. In de verte zijn de restanten van de sneeuw nog te zien. Eindelijk de top (1.210m). Ook hier is een stenen bergje waar men een steen kan achterlaten. Het is hier ijskoud en een verschrikkelijke wind. Dan geleidelijk afdalen door drassig veengebied, soms over een klein riviertje en zelfs over een restant sneeuw en een brede rivier. Verder dalen tussen het lage struikgewas. Een donkere wolk komt af maar geen regen. Eindelijk de weg, de E6, en aan de overzijde Fokstugu Fjellstue, een schapenboerderij.
De boerin zegt dat hier normaal nog sneeuw ligt. Het ligt hier op 938m. De schoenen aan de voordeur en ik krijg slippers. De kachels branden. Hier woont nu de 11de generatie boeren. De normale gemiddelde temperatuur is hier nu 8 °C. Het is nu iets meer maar niet veel. Rondom bergtoppen met resten sneeuw. Mooi maar hard om hier te leven. Het is goed aan het vuur in een oude schommelstoel. Intussen zijn we hier al met 5 pelgrims.
Bijlagen: bruine kaas bij het ontbijt (typisch product Gudbrandsdalen), onderweg, Dovrefjell 1.210m, schapenboerderij Fokstugu
|
