Teamke, bestaande uit Martine, Roy, Dirk, Sky en Atila, vandaag op stap in het Heuvelland. Mooie, wat schrijf ik ????? Prachtige wandeling, één ding was minder, de onverwachte helse en warme hitte, niet voor de wandelaars maar wel voor de twee hondjes. Nu, we hebben het einde van de 24 kilometertjes gehaald, ook al hebben we deze morgen bijna twee kilometertjes misgelopen, gelukkig konden we op het einde het verhaal van naaldje tot draadje navertellen met een frisse blonde Keizer Karel.
Het begon weer goed deze morgen, na twee dagen zomeren, werd er al eens weer een regendruppeltje uitgedeeld op weg naar Gits. Veel bewolking en op het einde van de wandeling begon het zonnetje toch te schijnen, wat dan alweer een temperatuur van 27° C opleverde. Het parcours van de 30 kilometer werd afgestapt met een team van vier musketiers en twee paardjes ( kleintjes dan ), Martine, Roy, Georges, Dirk en de hondjes Sky en Atila. Een parcours die veel natuur bood, maar op een rare manier was ingedeeld, de eerste twee lussen waren dik 9 kilometer, dan eentje van drie, zes en weer drie kilometer stappen. Op het einde van de wandeling werd er nog even nagepraat en dan vlug naar huis, om morgen weer paraat te zijn in Nieuwkerke..........
Oei, een klein teamke vandaag, Martine, Dirk en de hondjes Sky en Atila. Wat begon met een prachtige blauwe en zonnige hemel, werd al gauw het herfstweer die we al ganse zomer meemaken. Doch dit weerhield ons niet om de 26 kilometertjes te stappen in een omgeving van kastelen, typische Waalse vierkantsboerderijen, veldwegeltjes en bossen af en toe onderbroken van de bedding van de TGV, en...... een glooiend parcours. Een heel mooi stukje natuur, alhoewel Henegouwen, de grijze provincie word genoemd, is het een aanrader voor de echte wandelaar.
Het team, Ingrid, Martine, Roy, Dirk en de hondjes Sky en Atila waren deze morgen om 10:00H paraat in Zonnebeke, misschien is het door de naam van het dorp, maar er werd wel meer zon vastgesteld dan op alle andere zomerwandelingen tesamen die we de afgelopen maand hebben gestapt. De wandeling verliep over en lichtglooiend parcours met de gebruikelijke Vierdaagse van de Ijzer veldwegeltjes, en een stukje geschiedenis, van de eerste wereldoorlog, zoals men kan zien op enkele bijgeleverde fotookes. Na de wandeling werd er nog een hartig woordje afgebabbeld met een Kriekbiertje, een Hommelbiertje en een blonde van Watou.
Ja Mannekes, wat een pracht van een wandeling weer, de KBG Dwars door Nukerke heeft er weer eens voor een wandelfestijn gezorgd, het team, Martine, Roy, Dirk en de hondjes Sky en Atila beleefden weer eens de hoogdagen van lastig maar hemels wandelen, na zeven keren mee te hebben gewandeld, was dit vandaag een totaal ander parcours, zoals je op onderstaande foto's kan zien waren Roy en Dirk al aan de aperitiefhapjes bezig, enkele rijpe braambessenstruiken zorgden daarvoor, gasten, volgend jaar komen we terug, en...... met misschien een aantal Duintrappers meer.
Oudenaarde, vandaag spelen we op het thuisfront, Martine, Dirk en Dirk, en de hondjes Sky en Atila waren van de partij, Georges, had naweeën van Wervik, en kwam zijn bedje met tutterke niet uit. Mooie wandeling, waarvan enkele gedeelten idem dito van vorige jaren was, maar.... toch enkele verschillende wandelwegen, waarvan een paar kuitenbijters onder de voetjes werden geschoven, waren totaal anders. Oudenaarde 1708 zoals je ziet op bijkomende fotookes, werd vandaag de apotheose, lekker meegenomen. Alles werd afgesloten met een Duvelke, en bijkomende wandelaars, Josée en Andre. Chapeau aan wandelclub Hanske de Krijger en voorzitter Josée en vrouwke die een Adriaan Brouwerke schenkte op enkele luttele kilometers van het einde aan de antieke camion van de brouwerij Roman.
Wauw,Wauw,Wauw, wat een mooie wandeling, veldwegels, afwisselend met bos en lichtglooiend parcours, alles wat een wandelaar zich kan wensen. Het team, als je al van een team spreken kan, Georges en Dirk, deze morgen vertrokken we opde 30 kilometer. Zo wat alles wat een wandelaar zich kan bedenken werd onder de voetjes geschoven, HOED af voor de inrichters, niks, maar dan ook niks van af te breken......... We komen zeker terug......... en met meer dan twee stappers.
het team
ps: Vandaag hadden Georges en ikzelf het even over Hildeke of Hildegardeke, de dame met de Whippet en de Italiaanse windhond, altijd welkom in ons wandelclubje, misschien tot zondag op de Stripfigurentocht????????
Alweer een prachtige natuurwandeling die startte vanaf La Domaine de Jaurieu, over berg en dal, door bos en over landwegeltjes. Spijtig waren de regenbuien die ons de ganse wandeling vergezelden iets minder aangenaam. Vandaag op stap waren Martine, Georges, Dirk, en de hondjes Sky en Atila, deze laatste werd serieus gebeten door een loslopende hond, eigenlijk een hond waar het baasje zijn verantwoordelijk niet opneemt, wat een ernstige zaak is, zo'n mensen zouden beter geen huisdier houden. Al bij al was het weer een prettige dag die als afsluiter de bekende Cuveé des Trolles door ons werd genuttigd.
Ellezelles, de stad van de heksen, weer eens een mooie natuurwandeling ingericht van onze collegawandelaars F.F.B.M.P. We hebben alvast besloten om met ons teamke, Martine, Georges, Roy, Dirk en de hondjes Sky op 24 augustus a.s. terug te gaan naar dit prachtig stukje natuur. Spijtig waren de weergoden ons niet zo gunstig gezind. Het parcours daarentegen was paradijselijk. Mooi, Waalse vrienden, wij komen zeker terug.
De Lovie in Poperinge beloofde een echt zomers feest, spijtig ontbrak de echt aangename warme temperatuur, een heel lange wandeling die langs het lichtglooiend parcours om en langs Poperinge werd afghaspeld door de drie Musketiers van de bende Georges, Roy, Dirk en hondjes. Even dachten we, die gaan ons hier toch niet over de Kemmelberg sturen zeker? Maar die werd mooi vermeden, maar gaf wel het mooi decor op de achtergrond van waar we langs stapten. Het weer viel echt mee, ook al stond er af en toe een felle bries.
Martine, Georges, Roy, Dirk en hondjes alweer op stap, dan maar voor de Waterhoekstappers Heestert, landelijk parcours die even bij het begin werd opgeschrikt door een regenbuitje, gelukkig was dit maar van heel korte duur, de wandeling ging over landelijke wegen, kerkpaadjes en langs Schelde en natuurpunten, alweer een plezante dag die werd afgewerkt met een Blonde Ename.
Terug van weggeweest, men denkt waar blijven ze, wel we stapten, Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila in de Mesa 2008 in onze Ardennen, verbleven in Durbuy, Stapten in Vielsalm, Houffalize, Martelange en Bastogne, ons Martine wilde deze wandelvierdaagse zeker eens stappen, we hadden dan ook goed getraind de laatste maanden in de provincie Henegouwen, niet zo ver van waar we wonen, doch de hoogteverschillen waren nog iets meer dan daar waar we ons trainingsprogramma hadden afgewerkt. Volgend jaar gaan we zeker terug, mooie streek, mooie parcours en vooral een echt weekje wandelplezier, de fotookes hieronder zijn er het bewijs van......
Alhoewel ik al 4 maal de Hotondwandeling gestapt heb was het vandaag de 2e Hotondwandeling, maar dat zal ons worst wezen hoeveelste maal het was, één ding is zeker, de Hotondwandeling is één van de mooiste zoniet DE mooiste uit onze streek van de Vlaamse Ardennen, wel lastig maar vooral een rustige wandeling die heel wat natuurlijke elementen bevat, bos, wegeltjes, kerkwegeltjes en op het einde een lekkere blonde van Affligem, het team vandaag, Georges, ikzelf en de hondjes Sky en Atila.
Het team van vandaag, Martine, Georges, Roy, Joseeke, ons peeke Toine en ikzelf danken elke wandelaar die ons had beloofd op de Hoge Blekkertocht aanwezig te zijn, en zijn belofte is nagekomen, het deed enorm deugd deze mensen te zien en te mogen verwelkomen.
Sloebertocht in Zingem, van een team was er weinig sprake, vandaag stapte ikzelf, met mijn schoonbroer Dirk (dus, de twee Dirken op stap) de 36 kilometer. Er waren toch enkele minpuntjes aan een mooie natuurtocht over berg en dal, langs landelijke wegeltjes, bospaadjes en andere groene taferelen die ons wandelpad kruisten, met name, de regen die een aantal uurtjes op ons neerkladderde, maar nog meest en ergst van al waren de modderbaden die op ons te wachten lagen in het bos t'Ename. Niets houd ons tegen om volgend jaar............ terug te gaan.
Sedert enkele jaren staat Ename in de belangstelling. Zijn verleden spreekt tot de verbeelding, de opgravingen worden met aandacht gevolgd en de ontdekkingen krijgen in de media uitgebreid commentaar. Al die aandacht is begrijpelijk, want in Ename ligt een unieke archeologische site, waar een stuk middeleeuwse wereld uitstekend bewaard bleef. Ename heeft dan ook een belangrijk verleden bewaard en toegankelijk gemaakt in een vernieuwend archeologisch park, een uniek monument, een museum dat bijblijft en een prachtig natuurreservaat.
Vandaag op stap in Dadizele met Martine, Joseeke, Georges, Roy, Dirk en de hondjes Sky en Atila. De Pompeschitterstocht ingericht door de Velodroomvrienden van Moorslede. Een mooie natuurwandeling, langs veldwegels, privédomeinen, maar vooral met een historische achtergrond, waarvan onze Georges min of meer op de hoogte was. Georges en Joseeke waren de basiliek in Dadizele binnengestapt, en kwamen na de wandeing met een rode tros garen binnen. De rest van het team dacht dat het een kluwen was die Georges had geplukt van Joseekes STRING, maar niets was minder waar, die draadjes kwamen uit de basiliek, onderaan vind men de uitleg van de originele site van de basiliek van Dadizele. Het team moest weeral eens afscheid nemen na een weekend van stap- en ander plezier.
2. De legende van de rode, zijden draad:
Toen de kapel helemaal opgetrokken was ging een afvaardiging van de notabelen naar het bisschoppelijk paleis in Doornik om aan de bisschop te vragen om de kapel in te wijden. Op weg naar de bisschop, ontmoetten ze een vrome vrouw die zei: "Het is niet nodig om de bisschop te vragen uw kapel te wijden. Zij is immers al gewijd door Onze Lieve Vrouw zelf." Toen de vrouw enige twijfelende gezichten zag, ging ze verder: "Omdat u zou geloven wat ik u vertel, zal ik een teken geven. Keer terug, u zal er een rode, zijden draad vinden gespannen rondom de kapel. De plaats binnen de draad is gewijd..." Ogenblikkelijk keerde men terug. Rondom de kerk vonden ze een rode, zijden draad. En die draad kende begin noch einde. En, vertelt de legende verder, die rode, zijden draad had een bijzondere genezingskracht. Zieken kregen er een stukje van mee, maar de draad verminderde nooit. Helaas raakte die rode draad verloren in de loop der tijden. Vandaag de dag wijdt de pastoor de rode draad, die nog altijd door de pelgrims meegenomen wordt naar huis.
Als ik eventjes ben weggeweest en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel één groot feest, en denk ik, ik ben weer thuis! Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot, de ander, of het mij nu schikt, die kruipt op mijn schoot. Ze voelen altijd met mij mee, in vreugde en verdriet. Ze geven liefde, zijn tevree, al wat ik hen ook bied. Wat geeft mij zoveel vreugde en hoop? Het zijn twee vagebonden, ze zijn voor geen miljoen te koop, m'n lieve trouwe honden
