Houthulst, Warden Oom Stappers en de Bakelandttocht.Wat een mooie wandeltocht moest zijn werd al gauw na een 6 tal kilometers een rechte lijncross. De eerste lus verliep volledig door het bos, langs het militaire domein van de afdeling DOVO, wel met een hele resem modder, maar mooi om in te stappen, daarna verliep de rest van de 26 kilometer langs grote wegen waar aardig wat verkeer op zat, zowel auto's als vrachtwagens, morgen afspraak om 10:00H in Dadizele, hopelijk een mooiere wandeling. De inspiratie van de fotograaf was navenant de wandeling van vandaag. Op stap geweest vandaag met Martine, Ingrid, Georges, Joseeke, Dirk en de hondjes Sky en Atila.
Lodewijk Bakelandt
Lodewijk Bakelandt werd geboren op 17 januari 1774 op de wijk DE STINKPUTTEN te Lendelede. Hij werd geboren uit een verhouding, die zijn vader had, met een dochter uit zijn eerste huwelijk.
In zijn jeugd werd de jonge Bakelandt als koewachter uitbesteed op verscheidene hoeven. In deze omstandigheden leerde Bakelandt het doen en laten op de boerderij kennen. Bakelandt was in iedere groep met het gele hemd herkenbaar. In die tijd was het de bloedwet die voorschreef, dat iedere jongeling verplicht was naar de loting te gaan. Daar werd door middel van trekking over het lot beslist wie het Franse leger ging vervoegen. In 1799 ging Bakelandt als "remplaçant" naar het leger. Geregeld had hij last met orde en tucht. Vandaar dat hij een tijd later "deserteerde". Geregeld kwamen enkele leden van de bende van Bakelandt in 't Meiboomke binnen, om informatie in te winnen. Onder invloed van drank, praatten sommige herbergbezoekers hun mond immers voorbij. Met deze inlichtingen kon de bende ten gepaste tijd zijn overvallen plannen en zijn slag slaan. Diep in het Vrijbos te Houthulst, hadden Bakelandt en zijn trawanten een rovershol. Daar bereidde de bende zijn schanddaden voor en werd ook de buit verborgen en verdeeld. Soms ging het er tussen de bendeleden zelfs heel ruw en kwaad aan toe. Niet alleen hoeven waren het doelwit van de bende, maar ook rijkere lieden die hun koopwaar gingen aanprijzen, waren niet veilig. Over Bakelandt viel heel wat te vertellen. Veel van die verhalen werden door de marktzanger voor de mensen voorgedragen en -gezongen. Ook te Staden had Bakelandt een pleisterplaats, nl. bij manusje- van- alles Jan Augustijn Busschaert, bijgenaamd Knorre. Hij was in feite één van de kopstukken van de bende, ook al hield hij zich op de achtergrond. Hij was het die tips gaf over mogelijke overvallen en hen telkens aanmoedigde om met hun plundertochten door te gaan. Eindelijk waren de gendarmen erin geslaagd Bakelandt en zijn gezellen in de woning van vader Busschaert te Ichtegem gevangen te nemen. Ze werden aanvankelijk weggevoerd en moesten in de cel op hun veroordeling wachten. De magistraten hadden een vonnis geveld. Bakelandt en zijn vriendin, Ciska Ameye, werden veroordeeld tot de dood met de guillotine. De terechtstelling gebeurde op Allerzielen om 13.30 uur. In totaal werden er op 2 november 1803, 24 mensen onthoofd. In een kooi werd de rover naar het schavot op de Grote markt te Brugge gebracht. De ter dood veroordeelde was in het rood getooid, zoals de wet het toen voorschreef. Hij werd begeleid door enkele gendarmen, een priester en magistraten, die door de terechtstelling een voorbeeld wilden stellen voor de andere misdadigers. Een grote, joelende menigte duwde en trok om de bandiet te kunnen volgen. Hun geroep en geschreeuw gaf uiting aan hun verlangen de kop van Bakelandt te zien rollen. Na de uitvoering van het vonnis, herademde de streek. Onder het gezag van Napoleon, hield de kerkvervolging en de wanorde van de Franse bezetter, toch op. Bakelandt had in het totaal 22 misdaden gepleegd: o.a. 4 struikroverijen, 13 diefstallen, enkele diefstallen met inbraak en gewonden en 1 roofmoord.
Silly, amaai, wat een wandeling. Beter, wablief, extreem beter dan onze ontdekking van deze wandelclub in januari. Was het nu voor de 30e verjaardag van de wandelclub, nee, ik denk het niet. Eén, wat schrijf ik, de mooiste wandeling van de 58 stuks die we dit jaar gelopen hebben, op alle vlakken, het parcours startte na 800 meter stappen in een boskwartier en eindigde op zo'n 500 meter van de eindstreep uit het bos. Mooi, mooi, mooi. Onderweg kwamen we ons Hilde tegen, een aangename maar vooral sociale dame met twee windhonden, 1, een Italiaanse Whippet, waarvan we het bestaan niet eens kenden, en een gewone Whippet met een pracht van kleurencombinatie, wit met lichtgrijs gestroomlijnde vacht, hondjes zowel als baasje zijn héél aangename wandelgenoten, wie weet zoals beloofd zien we elkaar terug op de Hoge Blekkertocht in Koksijde. Het team vandaag, Martine, Georges, Dirk en de hondjes Sky, Atila en gastdame Hilde met hondjes waar we nog de naam niet van weten.
Het team, bestaande uit Martine, Georges, Dirk en de hondjes Sky en Atila op stap voor WSV De Kadees Aalst. Prachtig wandelweer, af en toe wat zon, meestal bewolkt maar toch zwoel genoeg om een mooie lentedag te zijn. Een mooi parcours werd onder de voeten geschoven, driekwart van de wandeling verliep in een bosrijke streek rond Erembodegem en Aalst, daar was de industrie een beetje de roet in het eten smijter van gans de wandeling. Roodkapje en de wolf waren ook van de partij in het stadspark van Aalst.......
Vandaag waren we op stap in Arc-Wattripont, een bekende omgeving voor de drie leden van het team, Martine, Georges, ikzelf en de hondjes Sky en Atila. Een mooi maar soms lastig parcours, maar vooral rustig langs landelijke wegen en deels door het Kluisbos. Ook de weergoden waren met ons, zonnig, af en toe bewolkt en een fris briesje die voor de nodige afkoeling zorgde. De wandeling werdt afgesloten met het gebruikelijke Cuvée de Troll, een streekbiertje die allen smaakte bij de afsluitende babbel.
Marche des Sapins. Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila waren deze morgen vroeg uit de veren om te stappen in Péruwelz. Een mooie natuurwandeling op de grens van Henegouwen en Frankrijk. Pittoreske dorpjes zoals Bernissart en Blaton werden doorkruist. Kanaaltjes met sluizen, oude spoorwegbeddingen en verlaten wegeltjes, alles werd onder de voeten geschoven Een wandeling om zeker te onthouden en om er terug naar toe te gaan...........
De basiliek van Bon-Secours ligt aan de Frans-Belgische grens en werd gebouwd als antwoord op de 16de-eeuwse voorliefde voor pelgrimstochten. Alles binnenin de basiliek doet denken aan deze oorsprong en zelfs de gotische gewelven imiteren de hoge toppen en recreëren het schaduwlicht afkomstig van het bos dat het standbeeld van de Maagd beschutte. Zij was de initiële reden voor de pelgrimstochten naar Bon-Secours tijdens de middeleeuwen. Het achthoekige monument, omringd door een kroon van kapellen, verving een kleine kapel in 1885 en werd in 1910 bevorderd tot "basiliek".
Lichtervelde was the place to be vandaag. Het team bestaande uit Martine, Georges, Roy, Dirk en de hondjes Sky en Atila waren deze morgen paraat, de weergoden lieten het afweten, zo komt het dat er weinig of geen inspiratie was om een fotooke te nemen, en het toestel bleef dan maar gewoon in de rugzak. Het parcours kwam wel moeilijk op gang, maar na de eerste controle werd een serieus stukje natuur uitgespit. De wandeling werd afgesloten met een streekbiertje 'Piro' genoemd.
De naam Lichtervelde duikt voor het eerst op in 1127 in de beschrijving van de moord op Karel de Goede door de kroniekschrijver Galbertus van Brugge. Over de betekenis van de gemeentenaam bestaan verschillende hypothesen. Sommigen menen dat de naam komt van "Lifterfelde" van het Oud-Nederlands "lift" (=links) ; anderen menen dan weer dat het gaat om "Lichte Velden" ( licht van kleur). Verscheurens Woordenboek houdt het op "Lichte Grond". Zeker is, dat de naam niets te maken heeft met lichtjes die te velde zouden te zien zijn. In de 13de eeuw zouden Lichterveldse emigranten "Lichterfelde" nabij Berlijn gesticht hebben maar concrete bewijzen hiervoor zijn niet bekend.
Op stap in Brugge Sint-Andries. Martine, Georges, Roy, ikzelf en de hondjes Sky en Atila. Gelukkig werd er veel gestapt in de bossen in de streek, de schaduw van de bomen zorgde voor enige afkoeling. Mooi wandelen was het daar wel, kastelen en abdijen wisselden mekaar af in een prachtige groene en bloemrijke omgeving. Op het laatst werd halte gehouden in het cafetaria van de abdij Zevenkerken waar een lekker blond abijbiertje Sint-Andreas werd genuttigd. Een wandeling die voor herhaling vatbaar is.
"We kennen allemaal de Guldensporenslag. Maar het belang van de beruchte Brugse Metten even voordien mogen we ook niet onderschatten." Dat stelt Wouter Vande Winkel (25), als historicus verbonden aan de KU Brussel. "Na dit point of no return konden de Vlamingen enkel nog vechten tot de dood." In 1300 lijfde de Franse koning met geweld heel Vlaanderen weer in bij zijn kroondomein. De graaf van Vlaanderen, Gwijde van Dampierre, zijn oudste zoon Robrecht van Bethune en verscheidene andere Vlaamse ridders verdwenen in Franse gevangenschap. Filips IV benoemde de hoge edelman Jacques de Châtillon tot landvoogd van Vlaanderen. Wouter Vande Winkel: «Dat bleek een zware vergissing. Zelfs de kroniekschrijvers uit die tijd noemden deze vechtjas een slechte keuze voor Vlaanderen, waar een subtiele aanpak vereist was. In het graafschap bestond er niet alleen de tegenstelling tussen de aanhangers van de graaf (Liebaarts) en die van de koning (Leliaarts), maar binnen de steden ook tussen de patriciërs die het bestuur in handen hadden en het gewone volk. Dit gemeen wilde de machtswissel wel aanvaarden, als het maar politieke inspraak kreeg. De Châtillon steunde echter tot hun grote woede consequent de patriciërs. De ambachtslui kozen daarop massaal partij voor de Liebaarts.» «De situatie verzuurde nog meer toen Filips IV in mei 1301 een blijde intrede hield in Vlaanderen. In Gent, de grootste stad ten noorden van Parijs, heerste er een enorme onvrede over een belasting op verbruiksgoederen zoals bier en mede, die de zware stadsschulden moest aanzuiveren. Bij de intrede van de koning vroeg het volk de afschaffing van dit 'ongeld', wat Filips toestond.» «In Brugge verboden de patriciërs het gemeen op straffe des doods eender welk verzoek te doen aan de koning. Het gevolg was dat het volk de verbaasde Filips met een ijselijke stilte ontving: een blamage voor de patriciërs - meestal Leliaarts - die kosten noch moeite hadden gespaard voor de ontvangst.»
De Curieusneuzen zouden geen Curieusneuzen zijn, moesten ze niet nieuwsgierig naar dit blog hebben gekeken, doch ze leren snel. Alle redenen waren vandaag goed genoeg om bijna alle leden van het team afwezig te zien op een prachtige wandeling, moederdag, doopfeest, noem maar op. Top, een mooie natuurwandeling langs landelijke wegen, lichtglooiend tot lichthellend parcours werd onder de voetjes geschoven. Ik heb dan ook de 24 kilometertjes gestapt, en, toegegeven, elke kilometer kon tellen wat betreft aangenaam stappen, veel zon en een licht briesje, wat moet een mens meer hebben......
Vandaag stapten Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila in Bachte-maria Leerne, de 13e Basiel De Craenetocht. Mooie wandeling langsheen de Leie, maar vooral het prachtige kasteel van Ooidonk. Een felle zon maakte het soms wat lastig om verder te stappen, maar ja, we klagen over het slechte weer, waarom zouden we datzelfde doen over het mooie lenteweer die ons heden ten dage word voorgeschoteld.........
Martine, Georges, Roy, Dirk en de hondjes Sky en Atila op stap in Rumbeke, een wandeling ingericht door de Sterrebosstappers Roeselare. Het team had vandaag iets meer verwacht dan we hebben gekregen, wat het parcours aangaat. Het weer was goed, de sfeer ging lichtjes aan naar de kleutertuin toe, zoals men kan zien op de meegeleverde fotookes vandaag, Kinderen Baas zeggen we. Het was alweer een plezante wandeldag.
Vandaag op stap met een miniteamke, Roy en ikzelf, de enige die in Wichelen stapten, een wandeling ingericht door wandelclub De Schooiers. Het plezante van vandaag was, dat we de Schelde werden overgezet met een veerbootje. Roy merkte ook op dat dit in vroeger jaren met een roeiboot gebeurde, waarvan onderaan ook een fotootje van werd weergegeven. Allemaal specialiteiten vandaag, na 21 kilometer te hebben gestapt en veel te vroeg zijn binnengekomen, stapten we nog eens een 7 kilometertjes om uit te bollen, daarna werden de perikelen van vandaag uitgepraat bij een lekker glas Schooiersbier.......
Hetzelfde team vandaag op pad, zoals gisteren in Dendermonde. Martine, Georges, Roy, ikzelf en de hondjes Sky en Atila, voor een goed doel weliswaar. De mooie natuurwandeling langs het Leopoldskanaal, een deel van de Damse vaart, de West-Vlaamse polders, Lapscheure, kortom, alles werd vandaag onder de voetjes geschoven door het Damse Wandel Team in het teken van Levenslijn. Eéntje om te onthouden. De trip werd afgesloten met een bruintje van het Klooster Viven, maar vooral het palingmenu in d'Oude Speye in Damme was niet te versmaden.
Het team, Martine, Georges, Roy, ikzelf en de hondjes Sky en Atila stapten vandaag in Dendermonde, eerlijk gezegd was er niemand van het team die zo een pracht van een natuurwandeling had verwacht, na een paar honderd meter zat alles al strak in het natuurkeurslijf, en zo ging het de ganse wandeling door, op het einde kwamen we terecht in een grootse stad, maar toch werden alle wandelpaadjes geleid langs mooie parken en natuurbos die dicht tegen de stadskern Dendermonde aanleunt. Chapeau voor Wandelclub De Zilverdistel die zulks een mooie wandeling inrichtte.
Vandaag op stap in Arc-Wattripont met een deel van het team, Martine, Dirk, Georges en de hondjes Sky en Atila. Mooie streek om te wandelen, spijtig was het weer navenant, regen, bijna stormwind en af en toe een waterzonnetje die links en rechts een regenboog hoog de lucht deed inschieten. Toch werd alles na een plezante wandeling afgerond met een lekker cuveé des Trolles biertje.
Sint-Eloois-Winkel, een wandeling ingericht door de Winkselse Stappers, die.....even of efkes heel moeilijk op gang kwam, maar na de eerste lus meer en meer een natuurlijke wending aannnam. Gelukkig maar, want we hadden aan Freddy en Agnes beloofd dat we vandaag gingen stappen voor hun club. Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila waren van de partij, spijtig moesten we de rest van het taem in de steek laten, maar.... belofte maakt schuld, het goede weer maakte wel veel goed.
Maarkedal, Louise-Marietocht, traditioneel getrouw stappen we voor de 6e keer deze wandeltocht, ingericht door de KBG, normaliter gezien wil dat zeggen of overeenkomstig zijn met de Katholieke Boerinnen Gilde, wandelclub Dwars door Nukerke, en........ wat voor een wandeling. Martine, ikzelf en de hondjes stapten vandaag een kleine 24 kilometer, dwars door een wild stukje natuur, de Muziekbos en vele, vele andere veld en boswegeltjes uit de streek. Ons mening gezegd zijnde, mensen die het inrichten, we KOMEN volgend jaar zeker terug.
Zonnebeke........ , spijtig......... , maar het team was weeral eens beperkt, ons peetvaderke Antoineke kan nog steeds niet stappen, wegens een seriueze operatie, de rest van het team was met de bus naar Kuringen. De hamvraag is..... wanneer gaat er weer eens een volledig wandelteam zijn zoals vorig jaar..... Niet getreurd, Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila stapten vandaag de 29 kilometerkes die de Drevetrotters Zonnebeke ons voor de voeten schoven, een pracht van een natuurwandeling die de Duintrappers geen windeieren hebben gelegd, met 32 wandelaars vielen we in de prijzen voor de wisselbeker van vandaag.
Martine, Dirk en de hondjes Sky en Atila vandaag op stap in Ladeuze, een pracht van een natuurwandeling ingericht door de wandelclub Le Roitelet. Spijtig was het weer, niet zo mooi als het parcours, veel regen, geen wind en zacht van temperatuur. De vriendelijkheid van de medewerkers van Le Roitelet maakte ook veel goed. De wandeling zoals u ziet op onderstaande foto's liep langs vele kanaaltjes met sluizen, maar ook het kasteel van Beloeil en menig stuk bos werden onder de wandelvoeten geschoven.
Een wisselbekertocht in Haaltert, een streek die in Het Pajottenland of beter gezegd de streek waarvan Urbanus afkomstig is, ligt. Het weer was niet met ons, zeker niet in de eerste lus van de wandeling, regen, regen en nog eens regen. Spijtig, want de streek en de ontvangst van de wandelclub WSV De Sportvrienden waren geweldig goed. Een heuvelachtig parcours die het team, Martine, Roy, Dirk en de hondjes Sky en Atila langs prachtige wegeltjes en pittoreske dorpjes leidde, gewoon een wandeling om te onthouden en opnieuw te wandelen.
Vandaag waren we op stap in Baudour, Martine, ikzelf en de hondjes Sky en Atila, een prachtig wandelparcours en redelijk mooi weer, zon, af en toe bewolkt maar toch stond er een felle wind. De wandeling was lichtglooiend, bosrijk en vooral Franstalig België, iedereen spreekt iedereen aan, en de Waalse rust die er heerst straalde het uit. Op het einde van de rit werd er een babbel gemaakt met de voorzitter van Le Marcheurs de la Sans Soucis en die vond het heel spijtig dat de Vlaamse wandelclubs van Aktivia zich de moeite niet doen om bij hun Waalse concurenten in de Marching een aankondiging neer te poten, vele Waalse stappers komen wel heel graag naar Vlaanderen wandelen, als ze zichzelf dan wel een Marching aanschaffen van Aktivia. Nu, voor het deel van het team dat vandaag op stap was, is het even leuk wandelen langs de Waalse kant van België als langs de Vlaamse kant.
Als ik eventjes ben weggeweest en ik kom dan weer naar huis, dan lijkt het wel één groot feest, en denk ik, ik ben weer thuis! Er wordt geknuffeld en gelikt, de één geeft mij een poot, de ander, of het mij nu schikt, die kruipt op mijn schoot. Ze voelen altijd met mij mee, in vreugde en verdriet. Ze geven liefde, zijn tevree, al wat ik hen ook bied. Wat geeft mij zoveel vreugde en hoop? Het zijn twee vagebonden, ze zijn voor geen miljoen te koop, m'n lieve trouwe honden
