Wanneer ik over het opleidingsonderdeel ZEP terugdenk, dan kan ik oprecht zeggen dat ik het een uniek en nuttig vak vind. Zelf verwachtte ik heel veel van dit opleidingsonderdeel, aangezien ik aan een leerpunt kon werken dat ik verscheidene jaren niet onder ogen durfde te zien. Door een gebrek aan maturiteit in mijn middelbare schoolperiode, heb ik mijn talenkennis verscheidene jaren ernstig verwaarloosd. Zowel bij het Frans als het Engels ervaar ik te veel hiaten. Het opleidingsonderdeel ZEP bood mij de mogelijkheid om bij één van deze talen de hiaten weg te werken. Het schrijven van reflecties paste goed bij dit opleidingsonderdeel, aangezien je op deze manier je leerpunt en je leerproces grondig kunt analyseren. Hoewel deze reflecties niet altijd even snel op papier verschijnen, slagen ze er toch goed in om bij de essentie van je leerervaringen stil te staan. Meer specifiek naar mijn leerpunt toe, miste ik toch een beetje sturing vanuit de opleiding. Zo was bij mijn leerpunt een taalbegeleider een essentieel gegeven om op een gerichte wijze aan dit leerpunt te kunnen werken. Tevens doordat ik zelf materialen diende te zoeken, werkt ik vaak boven of onder mijn toenmalige taalniveau. Vooral het wegvallen van de eerste en de tweede taalbegeleider vond ik behoorlijk frustrerend. Des te meer doordat ik tijdens mijn contacten met hen ervoer dat zij dit leerproces heel wat minder ernstig opnamen dan ikzelf. Dit geldt uiteraard niet voor mijn laatste taalbegeleider.
Toch blijf ik een voorstander van dit opleidingsonderdeel en ik ben ervan overtuigd dat voor veel ZEPers dit een verrijkende ervaring was. Ondanks het wegvallen van mijn taalbegeleiders, heb ook ik heel wat bijgeleerd. Hoewel ik het zeker en vast toejuich dat je binnen dit opleidingsonderdeel vrij mag kiezen aan welke leerpunt je werkt, denk ik dat veel studenten misschien meer bereiken door deze vrije keuze toch in enige mate te beperken. Zo zouden een tiental themas vooropgesteld kunnen worden waaraan studenten kunnen werken en waarbij enige sturing vanuit de opleiding geboden wordt. Eventueel kan ondersteuning geboden worden door een partnerorganisatie. Wat betreft mijn leerpunt denk ik dan bijvoorbeeld meteen aan Linguapolis. Een niveautest vooraf en een examen achteraf zouden dan kunnen vastleggen hoe sterk je jouw leerpunt bereikt hebt. Het grootste pluspunt van dit vak was toch wel de stressloze manier van werken. De reflectiemomenten in groep deden me vaak tot rust komen. Het deed deugd om mijn gedachten even van het interdisciplinair project en de thesis weg te nemen, terwijl ik toch op een nuttige manier met deze opleiding bezig was en verder evolueerde in mijn rol als opleidings- en onderwijswetenschapper.
Vorige zomer heb ik samen met mijn broer de mythische Mont Ventoux beklommen, ook wel bekend als de kale reus van de Provence. Deze majestueuze berg kan je per fiets via drie trajecten beklimmen: vanuit het vredige stadje Sault (25,7 km), vanuit het toeristische dorpje Bédoin (22,7 km) en vanuit het dorpje Malaucène (21,2 km). De klim vanuit Sault volgt het meest eenvoudige traject, terwijl de klim vanuit Malaucène door velen als monsterlijk wordt ervaren. De beklimming vanuit Bédoin staat dan weer bekend als het traject dat al verscheidene decennia deel uitmaakt van de Tour de France. Dit is ook het traject dat mijn broer en ik hebben afgelegd. Met een maandenlange voorbereiding in onze benen, minutieus afgestelde fietsen, een rugzak vol met reservebanden, compact fietsgereedschap en voldoende energierepen en drankjes op zak, begonnen we aan de heroïsche beklimming van de Mont Ventoux. Na een dik anderhalf uur klimmen bereikten we de boomgrens en werd ons meteen duidelijk hoe kaal de kale reus werkelijk is. Net boven deze boomgrens ligt chalet Reynard, een eet- en drankgelegenheid waar veel wielerliefhebbers een punt zetten achter hun heroïsche klim. Door chalet Reynard te bereiken is voor velen de beklimming al meer dan geslaagd. De laatste zes kilometers zijn immers niet van de poes. Op de kale bergkam dien je een gemiddeld stijgingspercentage van 8,5% te overbruggen, terwijl windstoten fors op je inbeuken. Aan kilometerpaal 20 klapte in 1967 wielrenner Tom Simpson in elkaar. 500 meter verder overleed in 1983 Pierre Kraemer. Toch zou onze tocht niet eindigen bij chalet Reynard, we waren immers vastberaden om door te vechten tot aan de top van de Ventoux. Na 135 minuten afzien en ook wel genieten realiseerden we dit dan ook.
Het leerproces dat ik in dit zelfevaluatieproject heb afgelegd, kan ik op veel punten vergelijken met mijn beklimming van de Mont Ventoux. Zo kozen mijn broer en ik niet voor het moeilijkste traject, terwijl dat bij dit leerproces wel het geval was. Ik koos er immers voor om via zelfstudie mijn schrijfvaardigheid Engels te verbeteren. Niet de meest simpele weg. Het materiaal dat ik bij de beklimming van de Ventoux voorhanden had, was tot in de puntjes in orde en op mijn niveau en lichaam afgesteld. Tijdens dit zelfevaluatieproject moest ik echter vaak naar relevante materialen en oefeningen zoeken. Ook las ik ter ondersteuning een paar boeken, waarvan de moeilijkheidsgraad onder dat van mijn toenmalige lees- en schrijfniveau lag. Terwijl ik bij de beklimming van de Ventoux voldoende extra fietsbanden in mijn rugzak had gestopt, bleek ik tijdens mijn leerproces met als eindbestemming een verbeterde schrijfvaardigheid Engels onvoldoende extra taalbegeleiders in mijn rugzak terug te vinden.
Hoewel ik daar op de Mont Ventoux mijn doel wel gerealiseerd heb, heb ik in dit zelfevaluatieproject mijn leerdoel echter niet bereikt. Daar mag ik nu wel eerlijk over zijn. Persoonlijk denk ik dat ik bij de start van dit project een beetje te overmoedig was en te veel wilde realiseren op te korte tijd. Ik zou inderdaad wel versteld van mezelf staan, wanneer ik op zon korte tijd correcte Engelse (academische) teksten kan schrijven. Wat ik wel gerealiseerd heb, is dat ik eindelijk de tijd genomen heb om aan dit leerpunt te werken. Vooraf aan dit zelfevaluatieproject besefte ik immers goed genoeg dat mijn schrijfvaardigheid Engels een ernstig hiaat vertoonde. Door middel van dit project heb ik dit hiaat al een beetje kunnen verkleinen. Ik ben echter wel van mening dat ik dit hiaat nog meer kon verkleinen, wanneer ik het ganse jaar een beroep had kunnen doen op een taalbegeleider. Dit laatste vormde immers een groot probleem en het gebrek aan een trouwe taalbegeleider heeft mijn leerproces dan ook voor een groot deel afgeremd. Dit vind ik behoorlijk jammer, aangezien deze taalbegeleiding heel wat taalkundige twijfels en fouten had kunnen wegnemen. Nu heb ik voornamelijk steeds zelf naar de correcte schriftelijke weergave moeten zoeken. Ik ervoer wel dat door actief met het Engels bezig te zijn, mijn schrijfvaardigheid systematisch evolueerde. Zo paste ik spontaan de twee tekstjes frequent aan, wanneer ik tevergeefs op de feedback van mijn taalbegeleider wachtte. Zo was de versie die ik vorige week naar Rita doormailde een compleet andere versie dan diegene die ik naar mijn eerste taalbegeleider had doorgemaild. In de laatste dagen van dit ZEP-project wist Rita heel wat euforie bij mij te bewerkstelligen, door mijn twee eerste tekstjes te corrigeren. Haar feedback wist toch een aantal twijfels bij mij weg te nemen en bood mij alsnog inzicht in mijn huidige schrijfvaardigheid Engels. Hierbij wil ik Rita nogmaals bedanken.
De bevestiging dat mijn Engelse taalvaardigheid in het algemeen toch enigszins verbeterd is, kreeg ik na het afnemen van de taaltest van VDAB die ik bij aanvang van dit project ook reeds had afgenomen. Toen behaalde ik een score van 13/20. Nu bleek mijn score drie punten hoger te liggen. Dit gaf me toch wel enige voldoening. Het resultaat is misschien nog niet perfect, maar de eerste start is toch genomen. Net zoals ik op de Mont Ventoux doorgebeten heb om mijn doel te bereiken, zal ik dat ook tijdens dit leerproces doen. Met nog enige oefening en ondersteuning arriveer ik binnenkort wel bij het chalet Reynard van mijn leerpunt (= vlot Engelse teksten schrijven) en wie weet tracht ik daarna ook wel de top van mijn leerpunt te bereiken (=academisch Engels).
Ik ben dus vastbesloten om na dit zelfevaluatieproject verder te werken aan mijn schrijfvaardigheid Engels. Wanneer ik mijn diploma op zak heb, zal er immers weer een heleboel tijd vrij komen. Bovendien wordt een degelijke taalcursus tegenwoordig bijna op elke straathoek aangeboden. Zon taalcursus heeft tevens als voordeel dat ik binnen een niveaugroep en met geschikt materiaal op gerichte wijze aan mijn schrijfvaardigheid kan werken, op voorwaarde dat ik er voldoende tijd voor kan vrij maken. Dat was immers dit academiejaar niet het geval, anders had ik zon cursus wel bij mijn ZEP betrokken. Het grootste pluspunt van zon taalcursus is dan weer de minder intensieve zoektocht naar een trouwe taalbegeleider
In bijlage een inventaris van alle ondernomen activiteiten.
Eindelijk heb ik dan toch feedback ontvangen over mijn twee Engelse teksten. Deze twee schrijfproducten heb ik immers reeds in februari gerealiseerd. Ik ben dan Rita ook heel erg dankbaar dat zij in extremis deze twee teksten nog wou bekijken en corrigeren. Het was dan ook een erg spannend moment wanneer ik deze ochtend de gecorrigeerde versie in mijn mailbox aantrof. Bij het bekijken van deze correctie, kwam ik tot de conclusie dat deze twee tekstjes eigenlijk nog zo slecht niet zijn. Het aantal fouten is naar mijn mening beperkt. Wel maak ik steeds dezelfde fouten. Hierbij een korte opsomming: - Het steeds afkorten van de ontkenning en werkwoorden. Uit de feedback van Rita kan ik afleiden dat ik deze woorden beter voluit kan schrijven. Bv. i.p.v. isnt --> is not, didnt --> did not i.p.v. heres --> here is - De hoofdletter bij Olympic; Dit is in het Nederlands inderdaad ook met een hoofdletter. - Een paar typefouten: favorite à favourite, pusuit à pursuit
Ik herinner me dat ik over het eerste voorbeeld (ontkenning) me frequent afvroeg wat nu de correcte vorm was om in een zin te gebruiken. Alle digitale oefeningen die ik gemaakt heb, gaven me immers de keuze tussen de lange en de korte werkwoordsvorm. Beiden werden bij de correctie steeds goedgekeurd. Dankzij Rita weet ik nu eindelijk welke vorm correct is om in een schriftelijke zin toe te passen. Uiteindelijk houd ik aan de feedback van Rita een goed gevoel over en neemt het toch een aantal twijfels weg. Hierbij besef ik nogmaals dat een taalbegeleider echter geen luxe is, maar een vereiste. Ik ben dan ook enorm opgetogen dat ik in deze laatste fase van het zelfevaluatieproject feedback heb mogen ontvangen.
Niet alleen Rita hielp me tijdens dit leerproces, maar ook Nele bood assistentie aan. Zo ontving ik kort na de ZEP-bijeenkomst in maart een Engelse sollicitatiebrief van haar. Hoewel ik zeker niet over de juiste capaciteiten beschik om haar brief te corrigeren, wou ik deze wel eens bekijken. Eerst heb ik de brief grondig doorgelezen. Daarna heb ik dan de zinnen en woorden aangeduid, waarop ik zelf niet opgekomen zou zijn. Hoewel ik alle woorden en zinnen zonder problemen begreep, beleefde ik toch wel een enorme aha-ervaring: AHA, ja dat woord kan ik gebruiken & AHA, zo zou ik het ook wel een keer kunnen beschrijven. Ook van Nele heb ik dus iets bijgeleerd. Door haar brief grondig door te nemen, heb ik immers terug woorden en constructies opgefrist die in de verste hoeken van mijn geheugen ronddwaalden. De gecorrigeerde teksten en de brief van Nele vind je in bijlage.
Van bij de aanvang van dit opleidingsonderdeel had ik me voorgenomen om een Engelstalige cv op te stellen. De moed ontbrak me steeds om hieraan te beginnen. Hoewel ik al ervaring heb met het opstellen van een cv, leek het me geen goed idee om een reeds gebruikte cv gewoon te vertalen. Zo vroeg ik me af wat er allemaal in zon Engelstalige/internationale cv moest komen en wat er allemaal wel en niet vermeld moest worden. Op internet vond ik verschillende voorbeelden van internationale cvs, maar allen hanteerden ze een andere (saaie & onduidelijke) opbouw. Hierdoor was het voor mij nog steeds niet duidelijk hoe zon internationaal cv er moet uitzien. Uiteindelijk ontdekte ik toevallig volgende website: http://www.europass-vlaanderen.be/. Hierop staat een Europees standaardmodel van een cv. Goed, het is misschien wel geen internationaal model, maar Europa leek me toch al een goed begin! Carrièretijger vermeldt het volgende over deze cv:
Het Europass-cv is een standaard-cv dat in alle EU-landen wordt erkend. Op initiatief van de Taskforce Jeugdwerkloosheid heeft het Europass-cv, ofwel arbeidsmarktpaspoort, ook in Nederland vorm gekregen. Wat is het en wat heb je eraan?De bedoeling van het Europass-cv is dat op een standaardmanier gegevens over scholing, werkervaring, talenkennis en competenties in een document zijn op te nemen en publiekelijk kunnen worden gemaakt. Een Europass-cv is bedoeld om je kwalificaties en vaardigheden eenduidig te formuleren voor als je in een ander Europees land solliciteert of als je moeite hebt anderszins je cv vorm te geven. (www.carrieretijger.nl)
Dit leek dus het ideale instrument om mee aan de slag te gaan. Alleen ontbrak er nog een klein detail. Voor welke functie ging ik eigenlijk een cv opstellen? Hoewel ik niet van plan was om echt te solliciteren, wou ik deze cv toch opstellen in functie van een boeiende & bestaande betrekking. Dit zou het schrijven van deze cv realistischer maken en voor meer motivatie zorgen. Een interessante vacature vond ik in Vacature Magazine. Het betreft een vacature bij het Instituut voor Tropische Geneeskunde. Deze instelling zocht (de vacature is immers al verlopen) naar een academische netwerk coördinator voor hun onderwijsnetwerk. De vacature vind je onderaan deze reflectie in bijlage.Ik moet meteen toegeven dat ik voor deze vacature een aantal competenties mis en de nodige ervaring nog ontbreekt. Mijn kennis van het Frans en Engels (schriftelijk) kan immers veel beter. Ik vind deze Europass-cv een erg interessant instrument om mee te werken. Toch ervoer ik dat mijn schrijfvaardigheid Engels nog lang niet is wat het zou moeten zijn. Het schrijven ging nog steeds gepaard met de nodige twijfels en de zinnen verschenen met een tergend traag tempo op mijn blad.
Al bij al ben ik toch tevreden over dit product. Het was een leuke oefening om aan mijn schrijfvaardigheid Engels te werken en ik ben ervan overtuigd dat ik een product gecreëerd heb, dat ik mits een aantal aanpassingen en correcties voor latere sollicitaties effectief zal kunnen inschakelen.
Begin april had ik eindelijk contact met een 'nieuwe' taalbegeleider. Zij was bereid om mijn teksten na te lezen, als ik haar kon verzekeren dat deze niet te uitgebreid zijn. Aangezien al mijn tekstjes de grens van 1 A4'tje niet overschrijden, kon ik haar dan ook vlug geruststellen. Vlug stuurde ik de geschreven tekstjes naar haar door, maar een respons bleef uit... Dit zorgde opnieuw voor heel wat onzekerheid: "Misschien zijn mijn teksten wel zo slecht, dat zij het verbeteren hiervan als een ware foltering ervaart." Begin deze week kreeg ik uiteindelijk een verlossend mailtje. Wat me meteen opviel, was dat de e-mail geen bijlage bevatte! Geen verbetering van mijn tekstjes dus! Hierbij het bericht van mijn tweede taalbegeleider:
Dag Roel
Ik vrees dat ik je ga moeten teleurstellen wat de vertalingen betreft. We zijn maandagmorgen pas teruggeraakt van onze reis naar Egypte en ik ben bijna meteen doorgereden naar school. Gevolg : een hoop werk is hier blijven liggen. Dat moet er nu eerst door maar dat betekent ook dat ik er voorlopig niets meer kan bijnemen. Hopelijk kan iemand anders je verder helpen ?
Sorry hoor.
De IJslandse aswolk legt niet alleen het luchtverkeer lam, maar ook mijn ZEP. Voor dit zelfevaluatieproject heb ik nu twee taalbegeleiders ingeschakeld om op een gerichte manier aan mijn leerpunt te werken. Tot op heden is nog geen enkel tekstje nagelezen/verbeterd. Dit vind ik bijzonder jammer en met de deadline van 5 mei, ga ik hier volgens ook niet veel meer aan kunnen veranderen.
Mijn 'leed' bleek niet onopgemerkt voorbij te gaan bij mijn medestudenten, want plots kwam er hulp vanuit een onverwachte hoek. Rita is blijkbaar gekwalificeerd om Engels in het secundair onderwijs te geven en zij bood zich spontaan aan mijn tekstjes na te lezen. Ik wil Rita hier echter niet mee belasten, aangezien ook zij haar verplichtingen heeft. Bovendien combineert zij deze opleiding met een voltijdse job. Een zware combinatie, die ik niet zwaarder wil maken. Daarom heb ik besloten om Rita haar mailbox niet te bombarderen en haar slechts een aantal tekstjes te bezorgen. De andere tekstjes plaats ik dan maar zonder correctie op deze blog. Deze bezorg ik dan wel na deze ZEP aan taalbegeleider 'nummer vier'!
Reflectie over schrijfopdracht i.v.m. Olympische Winterspelen
Op de website van ego4u.com vond ik een leuke schrijfopdracht. Deze handelde over de Olympische Winterspelen in Vancouver. Meestal kijk ik niet veel televisie, maar wanneer de Olympische Spelen zowel zomer als winter uitgezonden worden, dan maak ik meestal een uitzondering. Dit zorgde toch wel voor voldoende motivatie om deze schrijfopdracht uit te voeren.
Ondanks mijn negatieve perceptie van het eerste schrijfproduct en het verloop ervan, kon ik me toch vrij vlug aan deze nieuwe opdracht zetten. Ook moet ik toegeven dat het schrijven ook al wat vlotter verliep. Hoewel ik nog geen idee over de juistheid van de geschreven teksten heb, ervoer ik toch een verbetering. Ok, de drang om alle zinnen en woorden te checken was nog steeds aanwezig, maar dat komt doordat ik nog vaak twijfelde over de juistheid van de gerealiseerde zinnen. Deze twijfels waren echter wel een pak minder negatief geladen dan bij het schrijven van mijn eerste schrijfopdracht. Het onderwerp waarover ik schreef vond ik ook boeiender. Ik moest ook niet lang nadenken waarover ik iets zou schrijven. De gebeurtenissen rond de Nederlandse ijsschaatser Sven Kramer leenden zich naar mijn mening perfect om een tekstje over te schrijven. Hoewel ik die zaterdagnamiddag oorspronkelijk aan mijn thesis wou werken, kon ik deze ZEP-activiteit moeilijk laten liggen. Ik bruiste van de motivatie om deze tekst te realiseren.
Het contrast in mijn welbevinden tussen deze activiteit en de vorige is enorm groot. De oorzaak hiervan is misschien dat het onderwerp van deze schrijfopdracht me echt wel boeide. Bovendien heb ik de negatieve ervaring die ik aan de eerste schrijfopdracht overhield, vrij vlug een plaats kunnen geven. Zelf ervaar ik het als positief dat deze oefening zo vlot verlopen is.
Ondanks het goede gevoel dat ik aan deze opdracht overhoud, wil ik het belang van mijn taalbegeleider in mijn leerproces zeker niet minimaliseren. Het is essentieel dat ik zo snel mogelijk feedback ontvang over de twee schrijfproducten. Ik kan hier echt niet lang meer op wachten. Misschien is het geen slecht idee om met een tweede taalbegeleider contact op te nemen, aangezien mijn huidige begeleider het leveren van de feedback als een vriendendienst beschouwd. Pas wanneer de teksten gecorrigeerd zijn, krijg ik een duidelijk zicht op mijn fouten en vorderingen. Ik ben me ervan bewust dat de vorderingen na ruim 1 A4tje nog niet al te opmerkelijk zullen zijn, maar het is wel belangrijk dat ik hier in het verdere verloop van mijn ZEP zicht op krijg.
Na het beëindigen van het boek van Edgar Allan Poe The black cat heb ik een verwerkingsopdracht uitgevoerd die ik achteraan in het boek vond. Deze oefening vond ik vrij geschikt om mijn schrijfproces mee op gang te trekken. De opdracht luidde als volgt: Do you know any other horror stories by other writers or have you seen any horror films? Write about a horror story or horror film that you know.
Persoonlijk vind ik dat het eigenlijk lang geduurd heeft voordat ik met dit schrijfproces van start ging en voordat ik effectief een zin op papier zette. Zoals je in reflectie 2 kan lezen, ben ik met deze verwerkingsopdracht ook niet meteen na het lezen van het boek van start gegaan. Waarom niet? Ik geef toe dat ik een zekere angst moest overbruggen. De eerste zinnen verschenen traag en met veel moeite op het blad. Constant surfte ik van de ene site naar de andere om elke zin die ik schreef, te controleren. Ik trachtte zo weinig mogelijk de zinnen uit het boek en op de bezochte websites te kopiëren, maar dit leverde me wel een heleboel twijfels op over mijn schrijfproduct. Het schrijven gaf me absoluut geen goed gevoel. Ik werd immers geconfronteerd met een gebrek aan vaardigheden en kennis. Een gebrek dat gecreëerd is door mijn schrijfvaardigheid Engels jaren op non-actief te zetten. Wanneer ik na lang zwoegen de essentie op papier had staan, hield ik het dan ook voor bekeken. Hoewel het onderwerp me aansprak, was ik helemaal niet tevreden over de realisatie van dit eerste schrijfproduct.
Deze oefening was een behoorlijk ontnuchterende ervaring voor mij. Dit leerpunt heb ik jaren niet onder ogen willen zien en nu ik ermee geconfronteerd word, besef ik dat ik veel verleerd ben. Vroeger ging dit veel vlotter. Te lang heb ik gedacht dat het wel zou lukken wanneer ik iets in het Engels zou moeten schrijven: Spreken en lezen gaan vlot schrijven zal dan ook wel lukken. Ik geef toe dat ik niet graag met tekorten geconfronteerd word. Ik ervoer bij deze activiteit hetzelfde gevoel dat ik na een slecht examen heb. Gelukkig ben ik niet het type dat meteen zijn hoofd laat hangen. Wanneer ik met een negatieve ervaring geconfronteerd word, slaag ik er toch vaak in om met een grotere vechtlust de volgende uitdaging aan te vangen. Dit merkte ik ook na deze activiteit. Wel, als het deze keer niet lukt, dan misschien volgende keer wel. of Als 1 uur zwoegen niet genoeg is, dan zwoeg ik 2 uur! En als dat niets uithaalt , dan zwoeg ik 3 uur! En als dat niets uithaalt, dan En zo kan ik blijven doorgaan.
Een vervolgactiviteit zal ik dus niet ver moeten zoeken! De eerste stap is gezet, vanaf nu gaat het alleen maar vlotter. Het volgende schrijfproduct zal niet lang op zich laten wachten. Ik ga verder doen zoals ik nu bezig ben: boeken lezen om het schrijfproces te ondersteunen en met een nieuwe schrijfopdracht starten. Ik ben nu The godfather aan het lezen, een niveauboekje dat een moeilijkheidsgraad hoger ligt dan het vorige boek dat ik gelezen heb. Dit boek bevat uitdagende verwerkingsopdrachten. Ik ben ervan overtuigd dat deze opdrachten vlotter zullen verlopen dan de vorige.
Zoals ik reeds in de vorige reflectie beschreven had, heb ik de afgelopen weken/maand de oefeningen op de website www.ego4u.com verder gezet. Daarnaast heb ik in de bibliotheek van Herentals tussen de Engelse literatuur een boek gezocht, dat mijn leerproces kan ondersteunen. Door te lezen ben ik immers ook op een actieve manier met de Engelse taal bezig, worden hiaten in grammatica en woordenschat (on)bewust opgevuld en kom ik misschien vlugger tot het vormen van correcte zinnen tijdens het schrijven. Tijdens mijn zoektocht in de bib merkte ik dat ik me behoorlijk onzeker voelde om me meteen aan een Engelse literaire kanjer te wagen. Gelukkig ontdekte ik al vlug het hoekje met Penguin readers. Dit zijn Engelse boekjes met klassieke en eigentijdse verhalen ingedeeld volgens niveau. Ondanks mijn onzekerheid besloot ik toch om op Pre-intermediate niveau te beginnen en me aan een boek te wagen met 1200 woorden. Het beginnerniveau leek me immers een beetje te eenvoudig. Bovendien ben ik ervan overtuigd dat mijn huidige kennis en vaardigheden Engels het maan-roos-vis niveau reeds overstijgen. Pre-intermediate moet toch wel lukken! Nu moest ik alleen nog maar een titel kiezen, maar net zoals Geertrui werd ook ik hier geconfronteerd met de wreedheid van het kiezen. Zo had ik verscheidene boeken vast met titels waar ik me weinig kon bij voorstellen, ook het lezen van de korte inhoud kon de vereiste motivatie niet loswakkeren. Uiteindelijk ging mijn keuze ging naar een boekje met 4 kortverhalen van Edgar Allan Poe. Ik werd immers meteen met de gedachte geconfronteerd dat ik nog weinig tot geen literaire kennis over het werk van de bekende Poe had. Mijn enige aanraking met diens oeuvre beperkt zich tot een aflevering van The Simpsons waarin een parodie op The Raven was verwerkt. Bovendien hebben griezel- en horrorverhalen tijdens mijn jeugd steeds voor vele vreugdemomenten gezorgd. Afslachtingen, brutale moorden, ronddwalende lijken, het was destijds dagelijkse kost. Dergelijke smakelijke lectuur kan mijn leerproces alleen maar bevorderen.
Al tijdens het lezen van het eerste kortverhaal merkte ik vlug dat ik het ganse verhaal en alle woorden en zinnen duidelijk begreep. Dit gaf een leuk gevoel en deed een deel van mijn onzekerheid verdwijnen. Met veel plezier heb ik de vier kortverhalen snel verslonden. Hoewel mijn leerpunt schrijfvaardigheid Engels is, ging ik met deze tweede ZEP-activiteit nog een stapje verder. Zo gebeurde het meermaals dat mijn vriendin mijn Brits accent mocht evalueren tijdens verschillende voorleessessies. Fascinerende passages die uitbundig geciteerd werden zijn: Who? he shouted, Who has done this horrible thing! Catch that man! Take off that mask! We will cut off his head in the morning! of How can I explain this fear?It was not really a fear of something evil but then how else can I possibly describe it? Slowly, this strange fear grew into horror. Yes, horror. If I tell you why, you will not believe me, You will think I am mad. Naast de verhalen bevat het boek ook een aantal activiteiten die je voor- en na het lezen van het verhaal kunt uitvoeren, waaronder een aantal creatieve schrijfopdrachten. Ook hier kwam ik tot de conclusie dat ik buiten de schrijfopdrachten, de meeste van deze oefeningen vrij vlug en foutloos kon oplossen. Wederom deed dit heel wat twijfels betreffende mijn huidige niveau Engels verdwijnen.
Zowel tijdens het lezen als bij het uitvoeren van de activiteiten besefte ik dat het leesniveau van het boek misschien wel een beetje te gemakkelijk was voor mij. Toch moet ik me er duidelijk van bewust blijven dat het opkrikken van mijn leesniveau Engels niet mijn leerpunt is. Het lezen dient immers enkel als ondersteuning van mijn schrijfproces. Op zich vind ik het daardoor niet meteen nadelig dat ik een te eenvoudig boek heb gelezen. Bovendien heeft dit lezen mijn onzekerheid wat betreft mijn kennis en vaardigheden Engels verminderd. Persoonlijk vind ik dit toch wel belangrijk omdat dit een aanzet geeft om meer uitdagende lectuur te lezen. Een te moeilijk boek had mijn onzekerheid waarschijnlijk alleen maar versterkt en misschien mijn motivatie aangetast.
Als vervolgactiviteit ga ik eerst de creatieve schrijfopdrachten in het boek verder uitwerken. Ik ben hier reeds van start mee gegaan en merk dat dit niet even probleemloos verloopt dan de overige verwerkingsopdrachten. Daarnaast ga ik een nieuw boek ontlenen dat één of twee niveaus moeilijker is.
Als eerste activiteit heb ik een taaltest afgenomen op de website van VDAB. Aanvullend hierop ben ik dan gestart met een aantal Engelse oefeningen om mijn taalvaardigheid terug op te frissen. In bijlage vind je de reflectie.
