De meloenen zijn overheerlijk dit jaar. We eten ze als tussendoortje, in desserts en bij het hoofdgerecht.

Dit heb je nodig (voor 4 pers.):

-12 dubbele kwartelfilets

-een scheutje witte wijn

-2 dl  lichte room

-1/2 rundsbouillonblokje

-2 wortelen

-2 preien

-250 g fijne spaghetti

-200 g sojascheuten

-1 meloen (cavaillon)

-bakboter

-peper en zout

-nootmuskaat

Zo maak je het:

-Snijd de wortel en de prei in julienne.

-Snijd de meloen in twee. Verwijder de pitjes. Haal er met een Parijs uitsteeklepeltje zoveel  mogelijk balletjes uit.

-Snijd de rest van het vruchtvlees in blokjes. Pureer ze met de mixer en zet even apart.

-Breek de spaghetti in drie.

-Breng hem in 2 l water aan de kook. Voeg de wortel en de prei toe. Kruid met nootmuskaat.  Laat in 6 minuten gaar koken.

-Voeg als de pasta bijna gaar is de sojascheuten toe.

-Giet af en hou warm.

-Kruid ondertussen de kwartelfilets met peper en zout en bak ze bijna gaar in een nootje bakboter.

-Deglaceer de pan met de witte wijn. Voeg de room toe en verkruimel er het bouillonblokje  over. Laat even doorkoken.

-Haal de kwartelfilets uit de pan en hou ze warm in aluminiumfolie.

-Voeg de meloenpuree toe aan de saus. Laat inkoken. Kruid met peper en zout.

-Meng de saus onder de pasta met de groenten.

-Verdeel over de borden. Leg de kwartelfilets erop.

                                                                                    Smakelijk!

08-09-2009 om 08:05 geschreven door veerle  

06-09-2009 om 21:45 geschreven door veerle  

Letters

mijn letters buigen zich

naar je toe

krullen tussen je woorden

je woorden vouwen zich

rond mij

omhelzen mijn letters

samen wiebelen we

in de wind

die door onze zinnen waait

wentelen we ons

in de warmte

van ons verhaal

03-09-2009 om 13:47 geschreven door veerle  

Nee, ik heb ze niet alle 15 in 15 minuten gelezen. Maar wel in (net iets meer dan) 15 minuten opgeschreven, deze (ook net iets meer dan) 15 boeken, die iets betekend hebben of betekenen in mijn leven.

Ik kwam dit boekenstokje tegen bij Licht in de duisternis en kon niet anders dan het oprapen. Vandaar deze lijst:

1)      Als peuter en kleuter had ik vast  prentenboeken, maar het eerste boek dat ik me herinner is Tiny gaat op ballet van Gijs Haag. Ik heb het dan ook minstens honderd keer opnieuw gelezen.

2)      Toen ik in de lagere school zat, was het al Enid Blyton wat de klok sloeg. Ik las de volledige reeksen van De dolle tweeling, De vijf en Pitty. Op kostschool zitten leek me  het einde. En door de reeks van De olijke tweeling van Anneke Peters was ik maar wat graag de helft van een tweeling geweest. Ik moest echter verder in een gewone school en met mijn jongere broer.

3)      Een boek van een ander kaliber is Pippi Langkous van Astrid Lindgren. Wat keek ik op naar de durfal met de rode staartjes. Onlangs las ik dit boek opnieuw, en ja, hoor, het behoort nog steeds tot mijn favorieten. Stiekem wil ik best nog wat  Pippi in me hebben. Hoewel die rode staartjes niet meteen meer hoeven.

4)      Met Frik van Karel Verleyen las ik mijn eerste jeugdboek. Dat maakte dat ik me ‘groot’ voelde. Ook Frik had staartjes en beleefde bijzondere avonturen. Spannend!

5)      In mijn tienertijd verslond ik de ene Agatha Christie na de andere.

6)      Toen ik naar de normaalschool ging, woonde ik een lezing bij van Ingrid en Dieter Schubert en werd prompt verliefd op hun Platvoetje, een heks met grote voeten.

7)      Uit dezelfde periode dateert Ma er zit een dichter in mijn boom, een bundel kindergedichten samengesteld door Jan Van Coillie. Ik lees er nog regelmatig gedichten uit voor aan Zoonlief.

8)      De prehistorie was echt ver van mijn bed tot de series De aardkinderen van Jean Auel en De stam van de holebeer van William Sarabande mijn hart veroverden.

9)      Maar ook hoogstaandere lectuur wist me te boeien, Het huis met de geesten van Isabel Allende bijvoorbeeld. Allende is voor mij een van de grootste schrijfsters.  Welk thema ze ook aanpakt, het is altijd raak.

10)  Oorlogsgedenkenis 1914-1918 van Henri Schaltin, het oorlogsdagboek van mijn grootvader mag hier in geen geval ontbreken. Ja, schrijven zit in de familie…

11)  Toen we begonnen te reizen wilde ik over elk land waar we naartoe gingen een boek lezen. Daar zaten vele parels tussen, maar de mooiste blijft De tuin van Badalpur van Kenizé Mourad. Het speelt zich af in Parijs en India.

12)  Een boek om bij weg te dromen  is Onder de ombu-boom van Santa Montefiore. Knap verteld. Heel visueel.

13)  Hoewel ik al ontzettend veel prachtige boeken voor volwassenen gelezen heb, wint mijn eerste liefde het tegenwoordig: kinderboeken. Een schrijfster die me telkens weer blij verrast, is Hilde Vandermeeren. Ik was weg van haar Een huis om in te verdwalen, Krullen en De twaalfde man.

14)  André Sollie heeft veel moois op zijn palmares staan. Maar de absolute top vind ik Een raadsel voor Roosje. Heel bijzonder!

15)  En nog zo’n prachtexemplaar is Allemaal willen we de hemel van Els Beerten. Dit boek viel niet voor niets in de prijzen.

Zin om ook (net iets meer dan) 15 minuten stil te staan bij de boeken van je leven? Doen! Ik ben benieuwd.

01-09-2009 om 00:00 geschreven door veerle  

Samen met Dagoog en haar kroost pikten Zoonlief en ik deze zomervakantie op de valreep nog een dagje Gent mee.

We hadden een kindvriendelijk programma uitgedokterd. Eerst zouden we de wereld van kina, een natuurmuseum voor kinderen, ontdekken. Daarna wilden we  een hapje eten en dan het Gravensteen bezoeken. We zouden de dag afronden met een boottocht of een rit met een koets.

Waar we niet op gerekend hadden, was dat de wandelweg naar die ‘wereld van kina’  door het Citadelpark liep, en Zoonlief daar een waterval(letje) ontdekte. De meisjes begonnen er prompt een dam te bouwen, de jongens deden enthousiast mee. En leuk dat dat was! De kinderen waren er de hele voormiddag mee zoet, terwijl Dagoog en ik gezellig taterden op een trap in de buurt. Een bezoek aan het natuurmuseum stelden we uit tot een volgende keer. Na een heerlijke lunch op een eetboot trokken we wél naar het Gravensteen. Het jonge volkje croste er van de ene zaal naar de andere, sprintte de vele wenteltrappen op en af, en probeerde (bijna!) een middeleeuwse WC uit. Wij hotsten achter hen aan. Daarna waren we aan een drankje toe. Op het Sint-Veerleplein voetbalden de kinderen met een leeg colaflesje dat iemand er achtergelaten had en speelden tikkertje en verstoppertje, terwijl Dagoog en ik er op een terras weeral … taterden.

Plots was het hoog tijd om ons richting treinstation te begeven. Veel hebben we dus niet gezien, maar toch was het zowel voor ons als voor de kids een gezellige dag. 

Voor herhaling vatbaar. Nietwaar, Dagoog?

30-08-2009 om 23:26 geschreven door veerle  

27-08-2009 om 10:26 geschreven door veerle  

25-08-2009 om 08:13 geschreven door veerle  

23-08-2009 om 00:00 geschreven door veerle  

20-08-2009 om 14:53 geschreven door veerle  

Een van onze favoriete bezigheden tijdens de zomermaanden is picknicken. Naast de klassieke broodjes nemen we steeds iets ‘speciaals’ mee. Deze picknick-prikkers bijvoorbeeld:

Dit heb je nodig:

-125 g vlinderpasta

-1 ei

-400 g kippengehakt

-paneermeel

-bakboter

-1 grote dikke wortel

-1 dikke plak Hollandse kaas

Zo maak je het:

-Kook de pasta beetgaar. Giet hem af in een zeef en spoel met koud water.

-Meng het ei onder het gehakt.

-Voeg paneermeel toe, zodat het gehakt niet meer aan je handen kleeft.

-Rol van het gehakt balletjes (iets kleiner dan een pingpongbal)

-Smelt de boter in een pan. Bak de gehaktballen goudbruin. Laat ze afkoelen.

-Schil de wortel en snijd hem in schijfjes van ongeveer 0,5 cm.

-Snijd de kaas in blokjes van ongeveer 2 op 2 cm.

-Prik de pasta, wortel, gehaktballen en kaas afwisselend op een satéstokje.

-Neem de prikkers mee in een doos  die goed afsluit.

                                                                        Veel plezier en smakelijk!

18-08-2009 om 08:15 geschreven door veerle  

Een heel pak vroeger dan normaal vertrek ik naar kantoor. Door de werken op de E19 is de oprit afgesloten. Dus zit er niets anders op dan langs de ‘oude baan’ naar Antwerpen te rijden. Aan het eerste kruispunt zwaait een figuur in fluovest en short druk met zijn armen. Ik ben er al haast voorbij als ik zie dat het een flik is. Een flik in short. Ik glimlach. Het volgende kruispunt wordt door nog meer fluovesten ingenomen. Maar geen shorts meer. Zij denken dat ze intelligenter dan de verkeerslichten zijn. Maar toch ontstaat  er een file. Vanaf daar schuif ik naar Antwerpen. Mijn glimlach berg ik op. Een heel pak later dan normaal arriveer ik.                                                                                                                     
Na een kop koffie moet ik naar een cliënt in ‘’t stad’. Dat gaat natuurlijk weer in een slakkengangetje.                                                           
Een volgende huisbezoek brengt me naar het Leuvense. Het is middag. Dus hoop ik dat de drukte op de E19 meevalt. Dat doet ze ook. Voor het eerst vandaag gaat het vlugger dan op de fiets. Dat je op deze snelweg maar 70 km per uur mag, lap ik aan mijn laars. Net als iedereen hier trouwens. Voor het eerst vandaag heb ik het gevoel echt te rijden. En dan: FLITS! Ook dat nog!                                                              

Als ik naar de voordeur van mijn cliënten stap, trap ik op mijn lip. Voor ik bel, plooi ik ze gauw op.                                                              
Mijn gps-mijnheer voert me langs binnenweggetjes naar huis. Maar hij kan niet vermijden dat ik weer op wegenwerken bots. Intuïtief rijd ik naar links. Mijn mijnheer is het met me eens. Wat later dwingt hij me een zandweg op. Ik frons mijn wenkbrauwen, maar bol toch gewoon verder. Het pad kronkelt tussen golvende velden en weilanden. De zon kleurt de hooirollen goud. ‘Stop that train…’ galmt uit mijn radioboxen. Ik zing uit volle borst mee. Een wandelaar steekt lachend zijn hand op. Het zand gaat over in kasseien. De weilanden in bos. Dit is een van de mooiste holle wegen die ik ooit zag. Hier zou ik eens moeten komen fietsen, denk ik. Tot ik een wielrenner moeizaam de heuvel zie optrappen. Zijn lippen bewegen in hetzelfde ritme als de mijne. Speelt zijn i-pod ook ‘Stop that train’?                                                                                     
Ik geniet van het groen rond mij. Een hele poos later herken ik de weg weer. Niet eens zoveel later dan anders kom ik thuis. Lekker ontspannen.

13-08-2009 om 13:30 geschreven door veerle  

11-08-2009 om 18:37 geschreven door veerle  

Kleuren

Vale kleuren

bollen op

in de wind

gunnen me

geen glimp van

haar vrouw zijn

Heldere kleuren

bollen op

in de wind

verhullen haar lichaam

dat langzaam

waadt in zee

Felle kleuren

bollen op

in de wind

verbergen niet

haar schaterlach

10-08-2009 om 18:04 geschreven door veerle  

Omdat we een lange rit voor de boeg hebben, staan we keivroeg op.

Zo zien we de zonsopgang en een berg lakens op een ligstoel naast het zwembad.  Het is de tuinman die er de nacht doorbracht.

06-08-2009 om 00:00 geschreven door veerle  

Na een trip door de Dadèskloof dineren we in een restaurant aan een prachtig uitkijkpunt. We maken er kennis met een Nederlandse Marokkaan en blijven er veel te lang plakken.

Het is al donker wanneer we de helling naar ons hotel moeten afrijden.

Zoonlief maakt zich wat ongerust. Ik verzeker hem dat Manlief  al vaker over zulke kronkelige bergweggetjes gereden heeft, zelfs in het donker.

‘De weg is moeilijk, maar de gids ervaren,’ grapt Manlief, een zekere politicus indachtig.

‘De chauffeur is ervaren,’ voeg ik eraan toe.

‘Ha ja,’ roept Zoonlief uit, ‘Want ik ben de gids!(Hij profileert zich al zowat heel deze reis als onze gids) En ik ben ook goed, hoor! Luister maar: hier is een bocht, chauffeur. Nu een beetje naar hier. En nu naar daar. En nu zo. Ja zo. En weer naar hier. Terug naar daar. Goed. Ja zo. En nu zo…’

04-08-2009 om 08:18 geschreven door veerle  

Terwijl we op onze dromedaris door de woestijn sjokken, weerklinkt plots de melodie van ‘Jingle Bells’.

Onze berbergids haalt zijn gsm te voorschijn. Zijn chef belt met een volgende opdracht.

03-08-2009 om 09:28 geschreven door veerle  

In Boumalne lunchen we in een authentiek restaurantje. Buiten ons is hier geen toerist te bespeuren.

Aan een van de tafels soppen drie mannen hun brood in een tajine. Zodra de schaal leeg is leggen ze zich neer op de zitbank en vallen ogenblikkelijk in slaap.

Wij smullen van ons stoofpotje met hun gesnurk op de achtergrond.

Ach,... zo smaakt het nog heerlijker.

30-07-2009 om 12:57 geschreven door veerle  

Niet alleen Zoonlief is verkikkerd op die Marokkaanse ontbijten.

28-07-2009 om 17:45 geschreven door veerle  

Zoonlief is dol op de Marokkaanse ontbijten. Naast het typische platte brood bevatten ze ook veel zoetigheid: allerlei gebak, cake, snoep en pannenkoeken,…

Die pannenkoeken eten ze ginds met honing, maar Zoonlief houdt meer van suiker. Geen probleem. Hij raspt twee klontjes voor in de thee tegen elkaar boven zijn pannenkoek.

Creatief en lekker!

27-07-2009 om 21:41 geschreven door veerle