‘Het doet zo’n deugd,’ vertelde ze me, ‘Ik ben meteen klaarwakker en heb hopen energie. Een zalige tinteling gaat doorheen mijn hele lijf. Ik kan me geen dag meer voorstellen zonder deze superstart.’

Daar dacht ik aan toen ik die ochtend het pad afliep om het keukenafval in het compostvat achteraan in de tuin te  kieperen. Zo’n extra dosis energie kon ik ook wel gebruiken. Dus schopte ik, zodra mijn bakje leeg was, mijn pantoffels uit en trippelde blootsvoets het grasperk op. Maar wat was dat nat en koud, zeg! IJskoud zelfs! Mijn voeten leken te bevriezen. Een  kouderilling ging doorheen mijn hele lijf. Met mijn bakje in mijn ene hand, mijn sloffen in mijn andere holde ik Kim Gevaerts-gewijs het gazon over met als enig doel deze barre ervaring zo snel mogelijk achter me te laten. Hoopte ik even nog dat het zalige en energieke gevoel me wel zou overvallen zodra ik weer lekker binnen was, dan maakte deze illusie op het moment dat ik mijn voeten in mijn pantoffels schoof plaats voor de kleffe en smeuïge realiteit onder mijn rechtervoet. Daar bevond zich een suspensie die op het eerste gezicht in de moleculaire keuken zou kunnen thuishoren, en daar dan een fraaie naam als zalf van aubergine zou dragen, maar uiteindelijk toch meer in de buurt van het kleinste kamertje thuishoorde. Ik had doodleuk in een drol van Poeslief getrapt.

Met mijn energie is het niet meer goed gekomen die dag. En één ding weet ik nu wel zeker: voor mij geen superstart meer!

28-02-2010 om 23:07 geschreven door veerle  

-Wie knipt de tenen van de reus? Versjesgroeiboek voor kleuters/  samengesteld door Jan Smeekens, met  illustraties  van Ingrid Godon, Kristien Aertssen en Sylvia Weve: 120 lieve, grappige en stoute gedichten voor peuters en kleuters van dichters als Paul Biegel, Eric Carle, Hans en Monique Hagen, Nannie Kuiper, Joke van Leeuwen, Riet Wille en vele anderen. Van eenvoudige rijmpjes tot echte ‘poëzie’.  Verrassende en leuke illustraties.

Voor de allerkleinsten.

-Het verhaal van de olifant en de goochelaar of Hoe Peter zijn zusje terugvond/ Kate DiCamillo, vertaling Martha Heesen, illustraties Tanaka Yoko: Peter vraagt aan een waarzegster of zijn zusje nog leeft en krijgt een geheimzinnig antwoord: ‘De olifant, je moet de olifant volgen’. Dit is het begin van een wonderbaarlijk verhaal over geloven in het onmogelijke.

Voor kinderen vanaf 8 jaar.

(Later meer hierover)

-Jij lievert/ Geert De Kockere, illustraties Sabien Clement: een bundel originele, heldere, ernstige, grappige, korte en liefdevolle gedichten, vergezeld van bijzondere, licht erotische tekeningen. Zowel de gedichten als de illustraties zijn stuk voor stuk parels!

Voor jongeren vanaf 14 jaar.

25-02-2010 om 18:34 geschreven door veerle  

Licht in de duisternis deed me met haar koekjesoproep beseffen dat het wel heel erg lang geleden is dat wij nog koekjes bakten.

Daar brengen we deze krokusvakantie verandering in:

Dit heb je nodig:

-300 g bloem

-150 g suiker

-180 g boter

-1 pakje vanillesuiker

-1 ei

Zo maak je ze:

-Snijd de boter in kleine stukjes.

-Meng de bloem en de suiker met deze stukjes boter.

-Kneed goed.

-Voeg het ei erbij.

-Maak met dit deeg worstjes van ongeveer 5 cm doorsnede.

-Rol deze worstjes door kristalsuiker.

-Leg de worstjes in de koelkast tot ze stijf zijn.

-Verwarm de oven voor op 160°C.

-Snij de worstjes in schijfjes van ongeveer een halve centimeter breed.

-Leg deze schijfjes op een met bakpapier beklede bakplaat.

-Bak in de warme oven tot de randen van de koekjes lichtbruin worden (ongeveer 15 min.).

-Laat afkoelen.

                                                                                                                                             Smakelijk!

17-02-2010 om 23:17 geschreven door veerle  

Manlief en ik vieren Valentijn in restaurant Cuistot. Samen met de rekening krijgen we nog een presentje: een fles wijn met de welluidende naam: Sexy.

Thuis laten we ze achteloos op de keukentafel staan en gaan naar bed.

 Ook bij het ontbijt staat de fles er nog. Zoonlief  leest het etiket.

‘Hé, waarom staat daar ‘sexy’ op?’ Zijn stem klinkt verbaasd.

‘Dat is de naam van die wijn,’ reageer ik nonchalant.

‘Sexy?’ Hij schiet in de lach. ‘Een sexy mevrouw!’

‘Nee, nee,’ zeg ik, ‘Een sexy wijn.’

‘Ha, ha!’ Hij giert het uit nu. ‘Een wijn met borsten!’

14-02-2010 om 12:40 geschreven door veerle  

Natuurlijk is dit al het zoveelste winterintermezzo en natuurlijk zijn we het allemaal meer dan beu. En ja, ook ik vloekte vanmorgen keihard omdat ik met dit weer de baan op moest.

Maar toen ik na ongeveer drie kwartier amper vier kilometer ver was geraakt met de wagen, besloot ik dat dit geen zin had. Ik maakte rechtsomkeer en begon van dit intermezzo te genieten.

Eerst met een warme kop koffie van achter het raam. Onze tuin lag er immers weer ontzettend mooi bij. Ik moest lachen met mezelf, want toen ik vanmorgen nog moest vertrekken, had ik helemaal geen schoonheid gezien, alleen ellende.

Daarna ook warm ingeduffeld in de tuin. Eerst vond ik het sneu dat mijn voetstappen het maagdelijke wit schonden. Maar toen ik wat beter rondkeek, zag ik dat ik niet de enige was die afdrukken naliet. Puntjes van weet ik veel welk dier vormden fijne stippellijnen. Sporen van piepkleine trippelvogels en grotere en stoerdere exemplaren liepen er kriskras door. Enkele bollen en strepen van poezen- en konijnenpoten maakten het geheel af.

Het sneeuwtapijt was een waar kunstwerk geworden.

En ik keek bewonderend toe.

10-02-2010 om 18:32 geschreven door veerle  

Zoals zij

zoals zij

daar zat

zit ik

hier

zoals zij

daar droomde

droom ik

hier

zoals zij

daar zag

zie ik

niet

alleen

het dorre blad

onder een dun

laagje rijp

maar

de nerven die dansen

in de schittering

van de zon

ik sta op

en maak

mijn dromen

waar

07-02-2010 om 10:28 geschreven door veerle  

Ik ben al laat en de enige vrije parkeerplaats bevindt zich op zeker een kwartier stappen van het kantoorgebouw waar ik moet zijn. De regen valt met bakken uit de lucht en ik ben mijn paraplu thuis vergeten. Ik ren net niet, mijn dossiers dicht tegen me aangedrukt.

Aan het zebrapad wacht ik op de rand van de stoep tot het licht op groen springt. Een vrachtwagen zoeft voorbij. Door een plas. Het lijkt alsof ik, voor de tweede keer vandaag, onder de douche sta. Ik voel me een figuur in een cartoon.

03-02-2010 om 15:29 geschreven door veerle