Wat te doen als we verstrooid zijn bij het bidden? Maak je dan geen zorgen. God kent ons verlangen. Hij bemerkt beter dan wij zelf wat we eigenlijk bedoelen en wat er diep in ons hart leeft. Frère Roger.
Beoordeel dit blog
Geboorte en woonhuis van Pater karel, Andries Houben.
Moeder Theresa
Johannes Chrysotomos
Emmausgangers
Als u op de link klikt, zult u ontdekken wat een prachtig zendelingenwerk Heyboer verricht op Borneo. Zeker een keer kijken.
Pelgrimstocht op aarde
12-07-2007
Geloofsbelijdenis
Geloven is een doewoord, een opdracht die concreet gebeurt in het dagelijks leven.
Het is bouwen aan een groep waar mensen met elkaar verbonden zijn als ranken aan de wijnstok, waar de kleinen groot gemaakt en de armen zalig geprezen waar zachte moed wordt geleerd om door te gaan waar de honger naar gerechtigheid levenskracht is.
Geloven is oog krijgen voor mensen langs de weg en gaandeweg ontdekken dar wat voor de minsten is gedaan, aan Hem is gedaan.
Geloven is een doewoord, een opdracht die nooit af is. Het is doorgaan en volhouden, soms met velen, vaak ook alleen enkel met die éne zekerheid: dat Iemand ons is voorgegaan naar een toekomst die recht zal doen aan alle mensen....
Jezus, liefde aller liefde, u was altijd aanwezig in mij en ik vergat het. U was aanwezig in mijn diepste zelf en ik zocht u ergens anders. Toen ik ver van u afstond, bleef u op mij wachten. En nu durf ik u te zeggen: Christus u bent mijn leven. Frère Roger.
Cross of nails of te wel nagelenkruis. Hoe is dit ontstaan? Tijdens de bombardement in Coventry in Engeland werd de beroemde cathedraal verwoest. Toen men in de puinhopen ging kijken vond men twee grote spijkers liggen in de vorm van een kruis. Dit werd als een teken gezien Van deze twee nagelen in de vorm van het kruis werden replica's van gemaakt en verspreidt naar die steden, die ontzettend veel vande bombardementen geleden hadden tijdens de tweede wereldoorlog. Zo staat deze niet alleen in Coventry, maar ook in Londen, Rotterdam, Den Haag, bezuidenhout, Arnhem, Dresden, Berlijn enz. Bij dit cross of nails worden elke vrijdag s'middags om tussen 12 uur en half een de litannie van verzoening gebeden als eerherstel en worden als voorbeden thema's genomen, om te bidden voor alle plaatsen waar nog oorlog, terrorisme, aanslagen, rassendiscriminatie en onderdrukking heerst. Opdat er overal vrede mag komen. Een einde aan alle geweld en vrede en verzoening voor iedereen. Wij bidden tot u vader, want allen hebben wij gezondigd en zijn tekort geschoten in uw ogen. De haat, die alle volken, rassen en standen verdeelt. Vader vergeef het ons. De ongebreidelde hebzucht, die mensen en volken er toe drijft, te nemen wat niet van hen is, Vader vergeef het ons. Het egoïsme, dat de arbeid van de mensen uitbuit en de aarde verwoest. Vader vergeef het ons. Het afgunstig begeren naar de welvaart en naar het geluk van anderen. Vader vergeef het ons. Onze onverschilligheid tegenover gevangenen, daklozen en vluchtelingen. Vader vergeef het ons. De wellust die mannen, vrouwen en kinderen lichamelijk en geestelijk kapot maakt. Vader vergeef het ons. De hoogmoed, die ons slechts op onszelf doet vertrouwen en niet meer op God.Vader vergeef het ons. Voor elkaar: wees vriendelijk, zachtmoedig en schenkt elkaar vergeving zoals God ons in Christus vergeving schenkt. Vergeef ons. En als afsluiting met het Cross of Nails in de hand bidden we dan: Moge het Cross of Nails - als teken van verzoening - ons bezielen om de vrede en verzoening uit te dragen en het als een opdracht te zien. Velen hebben nog steeds te lijden onder verdrukking, uitbuiting, onder geweld in wat voor aard dan ook. Laten we voor hen bidden, dat het ook hen gegund mag worden te leven in vrede, liefde en verzoening.
Zou er een licht bestaan waarin zo transparant te zien is waar het Christus om gaat, dan een leven vol vergeving en oneindige goedheid, een leven waarin verzoening dag na dag concreet gemaakt wordt? Frère Roger.
Thomas zei tot de opgestane Jezus: Mijn Heer en mijn God!" Jezus zei tegen hem. "Omdat je me hebt gezien, geloof je. Gelukkig zei die niet zien en toch geloven." Joh.20:24-29 Wat te doen als we gaan twijfelen? Laten we niet bij de pakken gaan neerzitten! Ook toen Jezus op aarde was, waren er leerlingen om hem heen die twijfelden. Tegen een van hen zei hij: "Gelukkig zijn zei die geloven zonder gezien te hebben." Frère Roger. Hebben we dat gevoel van twijfel niet allemaal wel eens. Het gevoel van ons verlaten voelen. Twijfel aan Christus aanwezigheid bij ons. Gezien alle problemen, die ons overvallen, problemen die om ons heen zijn. de toenemende ongelovigheid in het leven, dat ons beloofd is over de grens van de dood heen. Men verzameld zoveel materiële goederen om zich heen en daarin het geluk proberen in te vinden. En toch de stem van God blijft klinken. IK ben met u en laat u niet in de steek. Gelooft in mij en ge zult leven en het geluk vinden. De beproevingen, die ons overvallen zijn er om er door gelouterd te worden. "Wie mij volge wil neme dagelijks zijn kruis op en volge mij." Gelukkig zijn zij, die geloven zonder gezien te hebben. En toch als we weten te zien met onze ogen van geloof kunnen we hem ontdekken, in de kleine dingen, kleine gebeurtenissen, die soms onverwacht gebeuren en ons raken. Als we maar kunnen zeggen: Ja Heer ik geloof, kom mijn ongeloof te hulp. Dan worden we zeker verhoord. In de stilte ons terug trekken tot in ons diepste innerlijk en luisteren, dan zullen we zijn stem horen: kleingelovige, waarom twijfel je aan me. Wat er ook gebeurt ik ben altijd bij je. Vertrouw op mij, dan help ik je. Vrees niet, wees niet bang. In de storm van je leven, zal ik je tot rust brengen, zoals ik ook de storm op het meer tot bedaren heb gebracht. Geloof en vertrouwen in de Heer, als we dat ons eigen maken, zal ons leven op de goede weg zijn. De weg, de pelgrimagetocht van vertrouwen, vrede, liefde en gerechtigheid.
In een visioen hoorde Jesaja de stem van de Heer zeggen: "Wie zal ik sturen?'Hij antwoordde: "Hier ben ik stuur mij." Deze bijbeltekst van het oude testament, gesproken door Jesaja wordt vandaag aangegeven ter overweging in de dagelijkse bijbelteksten van Taize, die daar elke middag gelezen wordt tijdens het gebed. "Hier ben ik stuur mij." Is dat ook geen zinspeling op de woorden van de Heer, die mensen nodig heeft om arbeid te verrichten in zijn wijngaard. De oogst is groot maar werklieden zijn er te weinig. Hoevelen lopen er niet doelloos rond op weg zoekend naar geluk rust en vrede in hun ziel. Wie zal het hun brengen en geven. Is het niet dezelfde stem met deze vraag, die Frère Roger ook gehoord moet hebben en gezegd heeft: Hier ben ik stuur mij. We zien het gebeuren. Velen trekken naar Taize en luisteren geboeid naar hem, hoe hij tracht de boodschap van Christus aan allen duidelijk te maken. Zij die hem aanhoren, als het ware aan zijn lippen hangen, worden er diep door geraakt. En hij werd zeer geliefd bij allen door zijn uitstraling van liefde, de Godsliefde die hij tracht over te brengen, niet alleen aan de jongeren, maar aan allen. Zijn woorden waren eenvoudig, maar sprak allen aan. Dank zij het internet kunnen we dagelijks zijn woorden volgen, die opgetekend staan. Het stemt je tot diep nadenken. Durven wij ook de oproep van Christus te beantwoorden met: Hier ben ik, stuur mij. Een gedachte die Frère ons vandaag meegeeft, om te overwegen, luidt: Om verder te kunnen gaan in het vertrouwen op God, is het goed om zich enkele elementen van het evangelie eigen te maken, en daar steeds weer op terug te vallen. "In alles innerlijke vrede, vreugde, eenvoud, barmhartigheid." het is goed te weten dat in het diepste van ons menszijn de hoop ligt op een aanwezigheid, het stille verlangen naar gemeenschap. Laten we niet vergeten dat alleen al dit verlangen naar God het begin is van geloof.
Wat is dat toch, dat Taize zoveel duizenden jongeren trekt? Niet alleen jongeren, maar ook veel ouderen trekken er naar toe. Terwijl zoveel kerken leeglopen en velen het niet zo zien zitten om de traditionele liturgie mee te maken, is het juist Taize dat hen trekt. Velen keren dan ook geïnspireerd terug, na de rijke ervaring, die ze daar opgedaan hebben. Frère Roger had dat zeker ook niet verwacht, toen hij de broedergemeenschap stichte. Zijn eerste ideaal, wat hem bezielde, was, om iets aan te gaan doen aan de zo grote verdeeldheid der Christenen, terwijl we toch allen één en dezelfde Christus hebben. Daarom dat hij een oecumenische daad stelde, door een broedergemeenschap te stichten, waar zowel protestantse als katholieke leden welkom waren. Momenteel zijn er zo'n honderdtal broeders , die de geloften afleggen van gehoorzaamheid,celibatair leven, dat wil zeggen niet te trouwen, om zodoende onverdeeld aan Gods koninkrijk te kunnen werken en afzien van persoonlijk bezit. Dus alles delen met elkaar. Vele broeders zijn naar arme landen gegaan om als kleine groepen te leven met de plaatselijke bevolking en hen tot steun te zijn. Maar al spoedig trok Taize de aandacht en kwamen er verschillende pelgrims daarheen om de levenswijze van de broeders mee te maken. En ze werden allen gastvrij ontvangen. Frère Roger begon zich steeds meer het lot van de jongeren aan te trekken en nodigde hen ook uit daartoe. Verder wordt elk jaar grote ontmoetingen gehouden vooral voor de jongeren elk jaar in een andere wereldstad. En vele duizenden trekken er daar ook naar toe. Het progamma is heel eenvoudig. Als we naar de gebedsdiensten kijken. De bedoeling daarvan is weer contact te zoeken als gemeenschap met God door het zingen van heel eenvoudige liederen, die steeds weer herhaald worden en als meditatief gezien worden; de tekst in je opnemen en te overwegen, verder een korte lezing uit de bijbel en ingebouwd een stilte voor persoonlijke bezinning. In Taize komen ze driemaal per dag bijeen voor een gebedsdienst. Het is prachtig om te zien, dat het bijeenkomen van de jongeren grensoverschrijdend is. Men maakt contact met elkaar en wisselen hun gedachten uit. Een ware verbroedering der volken zou je zeggen. Maar hier is het niet bij gebleven. want de gebedsdiensten, zoals die taize gehouden worden worden nu overal gehouden. In Nederland belgië en heel veel andere landen. Zeker de moeite waard om deze eens te bezoeken en mee te doen. En zeker in onze gejaagde en haastige maatschappij kom je hier tot rust en bezinning. Dit kan allemaal bijdragen tot; waar Frère Roger allen steeds oproept. De weg van Pelgrimage van vertrouwen over de gehele aarde. Klik eens op Taize in mijn linken en u kan uitgebreid lezen over Taize. En zelfs ook de liederen beluisteren en leren.
"Heb je vijanden lief, wees goed voor wie jullie haten, bid voor wie jullie slecht behandelen." Zulke woorden van Christus begrijpen, betekent dat je door innerlijke woestijnen bent gegaan. Frère Roger.
Zijn we er ons voldoende van bewust? Je bent gelukkig als je jezelf in alle eenvoud kunt geven. Dan welt het onverwachte in je op. Dan wordt er jou iets onverwachts in de schoot geworpen. Jouw levenspad en de lange nachten die in het schier duister lagen: dat alles ligt nu achter je. Situaties van uitzichtloosheid en innerlijke strijd hoeven ons niet te verzwakken; we kunnen er, integendeel, sterker uitkomen. Frère Roger.
Wie is Jezus voor ons? We zouden onszelf deze vraag kunnen stellen. Hoe ervaren we hem, hoe zien we hem? We kunnen hem leren kennen door het lezen van het evangelie, hoe hij zich liet zien aan de apostelen, aan alle mensen. De man Gods, die liet zien dat Gods liefde voor de mens oneindig is. God is liefde en als zodanig heeft hij de mens lief en wil dat we gelukkig zijn en worden. Daarom kwam hij op aarde om Gods liefde te tonen, zozeer zelfs, dat hij zijn leven voor ons gegeven heeft. Vandaag op het feest van Petrus en Paulus laat de kerk ons het evangelie lezen met de vraag van Christus: "Wie zeggen de mensen dat de mensenzoon is?" We lezen bij Matheüs hoofdstuk 16 vers 13 aldus: Toen Jezus in het gebied van Caesarea Filippi kwam, vroeg hij aan zijn leerlingen: "wie zeggen de mensen, dat de mensenzoon is?" Ze antwoordden: "sommigen zeggen Johannes de Doper, anderen Elia, weer anderen Jeremia of een van de andere Profeten." Toen vroeg hij hun : "en wie ben ik volgens jullie?" "U bent de messias, de zoon van de levende God," antwoordde SimonPetrus. Hier zien we duidelijk de geloofsbelijdenis, die Petrus uitsprak niet alleen van hemzelf, maar ook namens alle apostelen. Want allen geloofden in hem als door God gezondene. De zoon van God. En het was niet voor niets, dat juist Petrus deze woorden sprak, want hij werd geroepen om na Jezus dood zijn kerk te leiden en de broeders te bevestigen in het geloof. Daarop zei Jezus tegen hem: "Gelukkig ben je , Simon Barjona, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel. En ik zeg je: jij bent Petrus, de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet kunnen overweldigen. Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven, en al wat je op aarde bindend verklaart zal ook in de hemel bindend zijn." In de handelingen van de apostelen kunnen we verder lezen Hoe Petrus en de andere apostelen Christus boodschap verkondigden aan alle mensen en hen opriepen het geloof in hem te aanvaarden, die zijn leven gaf om de mensen te verlossen en te redden uit de hand van het kwaad. Zelfs kostte hen dat hun leven, maar de poorten der hel hebben Christus kerk niet kunnen overweldigen of vernietigen. Daaraan kunnen we herkennen dat wat Christus aan Petrus zei; dat ook dit geschied. "Vrees niet, wat ik blijf met u tot het einde der tijden." Hoe zien wij Jezus. Durven ook wij uit geheel ons hart te zeggen: U bent de messias, de zoon van de levende God." Durven ook wij uit te komen voor ons geloof in hem. Ook naar de ander? Laten we ons niet beïnvloeden door alles wat in strijd is met het volgen van Jezus levensweg. Het is goed ons geweten eens te onderzoeken, of we niet te veel afgeleid worden door het materïele, dat ons hier op aarde ons gelukkig zou maken. Daar worden we niet echt gelukkig door. Want vanuit het hart zal wel eens de vraag kunnen komen, geloof je daarin? Dit alles vergaat. Er is slechts één persoon, die je werkelijk gelukkig kan maken hier op aarde en over de grenzen van de dood heen: Dat is de Heer zelf en al het overige is maar bijzaak en niet blijvend. Wie in Mij gelooft zal blijven leven, ook al is hij gestorven. Gelooft ge dit? Wie in de Heer gelooft en in zijn liefde blijft, zal niet verloren gaan, want de dood is door Christus overwonnen en ook wij zullen leven. Laat je niet misleiden. Wie Jezus naam belijdt en zijn liefde laat uitstralen naar allen, zal gered worden.
Ireneüs, een christen van de derde generatie, had in de tweede eeuw een klare zekerheid over de gemeenschap in Christus. Hij schreef het volgende: "De luister van God is de levende mens. Het mensenleven bestaat uit een contemplatief zoeken naar God." Frère Roger.
Wie was Ireneüs? Geboren rond 130 jaar na Christus in klein-Azië. Hij volgde de theologische opleiding in Smyrna en was leerling van de heilige bisschop Plycarpus, die een leerling was van de apostel Johannes. In 170 werd hij priester gewid en in 177 werd hij bisschop van Leon. Hij was een man vol van geloof en een echte herder voor zijn volk. Hij trad verzoenend op als bemiddelaar tussen een conflict tussen de paus toen en de oosterse kerk bij vaststelling van de paasdata. Hij streed voor vrede en verdediging van de rechte leer. In die tijd werden veel dwaalleringen verkondigd welke hij via geschriften beschreef en bestreed. Want deze kon de kerk zoveel schade toebrengen. Als u op de foto klikt kunt u lezen welke bedreiging onder andere het gehele christendom opkwam en de weerlegging hiervan. Hij stierf omstreeks in 202. Sommigen zeggen als martelaar, maar men weet het niet zeker.
God vergezelt ons tot in ons diepste eenzaamheid. Hij zegt tot ieder mens: "Jij bent kostbaar in mijn ogen en waardevol; Ik houd van je." Ja God kan niet anders dan zijn liefde geven, dat is de samenvatting van heel het evangelie. Uit de onvoltooide brief van 2005 van Frère Roger.
In die tijd brak voor Elisabeth het ogenblik aan dat zij moeder werd; zij schonk het leven aan een zoon. Toen de buren dit hoorden hoe groot de barmhartigheid was die de Heer aan haar had betoond, deelden ze in haar vreugde. Op de achtste dag kwam men het kind besnijden en ze wilden het naar zijn vader Zacharias noemen. Maar zijn moeder zei daarop: "Neen het moet Johannes heten." Zij antwoordden haar: "maar er is niemand in de familie die zo heet." Met gebaren vroegen zij toen aan zijn vader hoe hij het wilde noemen." Deze vroeg een schrijftafeltje en schreef er op: "Johannes zal hij heten." Lucas 1; 57 Dit was de naam die God zelf voor hem gekozen had. Johannes, wat betekent: "God is genadig." Hij was het die de taak kreeg van God; de wereld voor te bereiden op de komst van de Verlosser. Reeds Jesaja sprak over de komst van de voorloper Johannes. Zie Jesaja 49;1-6 Johannes bereidde zich voor in de woestijn voor zijn taak. En toen de tijd aangebroken was voor de prediking ging hij naar de Jordaan, waar hij de mensen opriep tot bekering en hen in de rivier doopte. En zo ging in vervulling, wat Jesaja over hem zei: Hoor, een stem roept: "Baan voor de Heer een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de Heer zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De Heer heeft gesproken. Hoor een stem zegt: "roep!" Jesaja 40; 1-11 Johannes was als een roepende in de woestijn, die het volk opriep de weg te banen voor de komst van de Heer. De stem blijft doorklinken door alle eeuwen heen, ook in onze tijd. Bereidt de weg voor de Heer. Doe boete en bekeert u, want het rijk Gods is nabij. Het koninkrijk Gods is er reeds, gebracht door Jezus Christus. We kunnen pas toe treden, als we alle hindernissen van egoïsme,zelfgenoegzaamheid en liefdeloosheid weten op te ruimen en de boodschap, die Christus ons bracht ten volle aanvaarden, wat ook de consequenties daarvan mogen zijn.
God onze Vader, wij zouden u met inzet van al onze krachten,met hart en ziel, willen liefhebben. Maar u weet dat er in ons innerlijke weerstanden kunnen zijn. Geef ons de moed om over deze muren heen te springen, om steeds opnieuw ons jawoord te vernieuwen, ons jawoord om ons leven te geven. Frère Roger.
Als je niet verder meer komt in jouw zoektocht naar God of als je hem zelfs aan het vergeten bent, dan zal hij op zoek gaan naar jou. Je zult dan deze verrassende woorden horen: "Jij bent mijn vreugde!" Frère Roger.
Als we het evangelie van dit weekend van Lucas; hoofdstuk7 vanaf vers 36 voor ons nemen en doorlezen zien we weer het grote verschil tussen de Farizeeën en Jezus. De vrouw, die als zondares bekend staat, is voor de Farizeeën afgeschreven, en al heeft ze spijt voor al wat ze heeft misdaan; voor hen heeft ze afgedaan. Maar niet voor de Heer, die niet is gekomen om te veroordelen, maar om te redden. Een van de Farizeeën nodigde hem uit voor de maaltijd, en toen hij het huis was binnengegaan, ging hij aan tafel aanliggen. Een vrouw die in de stad bekend stond als zondares had gehoord dat hij bij de Farizeeër thuis zou eten, en ze ging naar het huis met een albasten flesje met geurige olie. Ze ging achter Jezus staan, aan hetvoeteneind van het ligbed, ze huilde en zijn voeten werden nat door haar tranen. Ze droogde ze met haar haar, kuste ze en wreef ze in met de olie. Toen de Farizeeër die hem had uitgenodigd dit zag, zei hij bij zichzelf: "Als hij een profeet was, zou hij weten wie de vrouw is die hem aanraakt, dat ze een zondares is." Maar Jezus zei tegen hem: "Simon, ik heb je iets te zeggen." Meester, spreek! "zei hij. Waarschijnlijk zal hij wel verrast zijn geweest, dat Jezus precies wist wat hij dacht en krijgt gelijk een reactie, waar hij niet op bedacht is. "Er was eens een geldschieter die twee schuldenaars had: de een was hem vijfhonderd denarie schuldig, de ander vijftig. Omdat ze het geld niet konden terugbetalen, schold hij beiden de schuld kwijt. Wie van de twee zal hem de meeste liefde betonen?" Simon antwoordde: "Ik veronderstel degene aan wie hij het grootste bedrag heeft kwijt gescholden." Hij zei tegen hem: "Dat is juist geantwoord." Dus Simon had wel begrepen de vraag, die Jezus hem stelde. Maar heeft hij ook begrepen, waar Christus op doelde? Degene, wie de grootste schuld werd kwijt gescholden, zal hem het meeste liefhebben? De meeste Farizeeën keken neer op het volk, dat volgens hen de wet niet kent en meenden dat ze maar weinig zonden hebben om vergeven te worden, omdat ze elke letter van de wet stipt, maar ook helaas met uiterlijk vertoon onderhielden. De uitnodiging aan tafel was heus niet omdat hij van Jezus hield, maar meer uit beleefheidsvorm. Hij had zich niet aan de beleefdheidsnormen gehouden, zoals die toen gebruikelijk was, bij het ontvangen van een belangrijke gast, wat hem dan ook fijntjes onder zijn neus gewreven werd. "Toen draaide hij zich om naar de vrouw en vroeg aan Simon: "Zie je deze vrouw? Ik ben in jouw huis te gast, en je hebt me geen water voor mijn voeten gegeven; maar zij heeft met haar tranen mijn voeten nat gemaakt en ze met haar haar afgedroogd. Je hebt me niet begroet met een kus, maar zij heeft, sinds ik hier binnenkwam, onophoudelijk mijn voeten gekust. Je hebt mijn hoofd niet met olie ingewreven; maar zij heeft met geurige olie mijn voeten ingewreven. Daarom zeg ik je : haar zonden zijn haar vergeven, al ware het er vele, want ze heeft veel liefde betoond; maar wie weinig wordt vergeven, betoont ook weinig liefde." Toen zei hij tegen haar: "Uw zonden zijn u vergeven." Zijn tafelgenoten dachten bij zichzelf: Wie is hij, dat hij zelfs zonden vergeeft? Hij zei tegen de vrouw: "Uw geloof heeft u gered; ga in vrede." Deze vrouw is door zijn prediking diep geraakt en werd zich bewust van de vele zonden, die ze begaan had en had enorme spijt hierover. Ze geloofde in hem in zijn liefde, in zijn barmhartigheid en vergevingsgezindheid en toonde het ook aan hem vanuit diep uit haar hart. Het interesseerde haar niet, wie er allemaal in dat huis zaten, het ging haar alleen om hem. De lering hieruit voor ons? Dat we elkaar steeds weer opnieuw een nieuwe kans moeten kunnen geven. Iedereen steeds weer opnieuw kunnen vergeven. Niet omzien, wat er gebeurd is, maar verder gaan. Als we weten, dat iemand veel kwaad aangericht heeft en tot inkeer komt, duidelijk laten merken, dat we vol vertrouwen deze geheel een nieuwe kans geven, ongeacht het verleden. Zoals de Heer vol van liefde voor ons, in zijn barmhartigheid ons steeds weer op nieuw vergeeft, als we vanuit diep uit ons hart berouw tonen, zo dienen we ook voor elkaar te zijn.
Een kind kan verwond worden door spanningen in het gezin of omdat volwassenen onderling bekvechten in zijn aanwezigheid. Het kan er een gevoel van overhouden dat men hem laat vallen. Een innerlijke stem zal hem dan influisteren dat hij niet alleen gelaten wil worden. Dikwijls komt bij ons de vraag op: Wat heeft er zich in dat kind afgespeeld? Zou het op school gepest zijn, op straat of ergens anders? Zo'n kind leeft in een vacuüm en zal er iemand zijn die het daar uit haalt? Luisteren naar een kind, naar opgroeiende jongens of meisjes vraagt om bescheidenheid en fijngevoeligheid, om de wonde niet groter te maken. Frère Roger. Als ik zo de woorden van Frère Roger dikwijls opnieuw leest en probeer er over na te denken, hoe deze te zien in de maatschappij van alleen maar geld verdienen zoveel mogelijk, waarbij het belangrijkste van de mens en zeker van de opgroeiende jongeren het sociale contact, het gevoel van saamhorigheid dreigt verloren te gaan. Het begin is natuurlijk de thuisbasis, waarin men opgroeit. Hoe is daar de saamhorigheid, de verbondenheid met elkaar. Het kunnen luisteren naar elkaar. De kinderen naar de ouders, maar ook de ouders naar de kinderen. Elkaar kunnen helpen, daar, waar problemen zijn. Maar dan ook de omgeving. Hoe is die ingesteld? Ieder voor zich en zich gedragen als vreemdelingen voor elkaar? Of ook een saamhorigheid,waarin ieder kan luisteren naar elkaar. Niet alleen maar zoveel praten, dat de ander niet meer gehoord wordt. Dat geeft nu juist frustraties, waardoor problemen kunnen ontstaan. Ik heb lang zitten na te denken over wat voor titel ik dit thema zal geven. Nu ik zo verder doorga met schrijven, lijkt mij het negatieve woord, waar men het zo dikwijls over heeft "hangjongeren" ??? als titel voor dit thema te gebruiken. Wat is hier de oorzaak van? Is dit wel het goede woord, of is het eerder in de steek gelatenen? Hebben we ons wel eens afgevraagd, waar de oorzaak ligt? Aan hen zelf? Dan spreken we een oordeel uit, wat nou juist wel eens verkeerd zou kunnen zijn. Ze doen als groep samen wel heel stoer, maar; maar wat leeft in hun binnenste, wat maakt hun zo? Zijn zij al opgroeiende ook verwond geraakt, waar Frère Roger het over heeft? Zij zijn het vertrouwen in de omgeving en in de maatschappij kwijt geraakt door vele oorzaken. De weg van vertrouwen moet weer opnieuw gevonden en bewandeld worden. Maar als de maatschappij doof is, naar hun hartekreet, die zich soms uit door dingen, die ons niet aanstaan, dan komen we er niet. Er moet weer dialoog zijn en naar elkaar geluisterd worden. Dan zullen zeker op een gegeven moment de problemen op tafel komen. Datgene, wat de oorzaak is, dat ze zo geworden zijn. Wij, de omgeving, de maatschappij moet heel hard en snel veranderen; want juist zij voelen zich door de maatschappij in de steek gelaten. Want zij voelen zich in de maatschappij als vreemdelingen. Zie ook de gedachte van vandaag van 5 juni jongstleden. De weg van liefde en vertrouwen in elkaar moet heel snel herontdekt worden, om een maatschappij van saamhorigheid, eensgezindheid en belangeloze hulpvaardigheid te worden.
Wanneer wij bidden en er ogenschijnlijk niets gebeurt, zouden wij dan onverhoord blijven? Nee. In vredig vertrouwen in God vindt ieder gebed vervulling. Misschien anders dan wij dachten... Maar heeft het antwoord van God niet een nog grotere liefde op het oog? Frère Roger.
Het jawoord tot God, voor heel het leven, is als een vuur. Zes eeuwen vóór de komst van Christus had de profeet Jeremia dit reeds begrepen. Ontmoedigd zei hij bij zichzelf: "ik wil niet meer aan God denken, niet meer spreken in zijn naam."Maar toen kwam het moment waarop hij schreef: "Er laaide een vuur in mij op diep in mijn hart. Ik wilde het in bedwang houden, maar ik kon het niet." Frère Roger.
Er is op aarde fysiek geweld, oorlog, marteling, moord... Er is ook subtiel geweld dat nauwelijks opvalt omdat het handig gespeeld wordt, geweld dat voortkomt uit argwaan, wantrouwen en vernedering... "In God is geen geweld. God heeft Christus gezonden, niet om ons te beschuldigen maar om ons bij zich te roepen; niet om ons te oordelen, maar omdat hij ons liefheeft." Frère Roger.
Verenigd rondom het kruis willen we nadenken en mediteren over het Paasmysterie, over het lijden, sterven en de opstanding van Christus onze Verlosser en Heiland.
Frère Roge, stichter van Taize.
Samen verenigd in gebed en bezinning
Heer wees Gij mijn licht op de weg naar U, opdat ik anderen op de schitterend lichte weg naar U kan begeleiden. Zonder U kan ik niets, met U alles. Karl Leisner.
