Wat te doen als we verstrooid zijn bij het bidden? Maak je dan geen zorgen. God kent ons verlangen. Hij bemerkt beter dan wij zelf wat we eigenlijk bedoelen en wat er diep in ons hart leeft. Frère Roger.
Beoordeel dit blog
Geboorte en woonhuis van Pater karel, Andries Houben.
Moeder Theresa
Johannes Chrysotomos
Emmausgangers
Als u op de link klikt, zult u ontdekken wat een prachtig zendelingenwerk Heyboer verricht op Borneo. Zeker een keer kijken.
Pelgrimstocht op aarde
25-08-2008
De HEER gaat zelf voor je uit.
De HEER gaat zelf voor je uit, hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken. Wees niet bang en laat je door niets ontmoedigen. Deutronomium 31: 8 Deze woorden die Mozes tot Jozua sprak, toen hij zei, dat hij het volk Israël het land zal binnenleiden, dat de HEER onder ede had beloofd; deze woorden zijn ook voor ons bestemd. Als wij de Heer trouw blijven en hem blijven volgen, zal Hij ons leiden naar het beloofde land, naar het koninkrijk Gods, ons nieuwe vaderland, waar geen oorlog bestaat, maar alleen vrede, rust en liefde. Waar iedereen gelukkig zal zijn in de heerlijkheid Gods. Wat er ook gebeurt om je heen, laat je niets wijs maken, laat je je niet van het geloof afbrengen of je doen twijfelen, laat je door niets ontmoedigen, want de Heer gaat voor je uit, Hij zal je bijstaan en geen moment van je zijde wijken. Ook Jezus zelf heeft het ons beloofd. We hoeven ons geen zorgen te maken, ook als ons hart door schrik wordt bevangen, als we zien, wat er allemaal in de wereld gebeurt. Velen worden vervolgd, gemarteld en vermoord, maar daardoor is de kerk van Christus groot geworden, is gaan bloeien en wie zijn leven heeft gegeven en om wille van zijn naam geleden heeft, delen nu in de verheerlijking van Christus. Zoals ook Hij gezegd heeft: Ik zal met jullie zijn tot aan het einde der tijden en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. En we zien ook, dat in de loop der eeuwen de Kerk van Christus vele stormen heeft doorstaan, maar het was Jezus, die steeds de stormen wist te bedaren, zoals het scheepje van de Apostelen, die over het meer ging en de Apostelen in wanhoop riepen, Heer redt ons, want wij vergaan, en de Heer stond op sprak tegen het woeste water en de storm. Zo ook mogen ook wij vertrouwen, dat hij ons door de stormen en het wilde water ons veilig naar de haven zal brengen.
Op de laatste dag, het hoogtepunt van het feest, stond Jezus in de tempel, en hij riep: "Laat wie dorst heeft bij mij mij komen en drinken! Rivieren van levend water zullen stromen uit het hart van wie in mij gelooft,zo zegt de schrift." Joh. 7 :37 Alleen, als we naar Christus gaan zullen we leven. Hij is de bron van het eeuwig leven. Komt allen tot mij die belast en beladen zijt en ik zal u verkwikken. zegt Jezus. Hij voedt ons door zijn woorden, hij voedt ons door de Eucharistie, waarin wij gedenken zijn onuitsprekelijke liefde voor ons, dat hij voor ons geleden heeft en gestorven is. Maar ook, dat hij verrezen is en ons in zijn heerlijkheid wil laten delen. Door Hem en met Hem en in Hem zal uw naam geprezen zijn, Heer onze God, almachtige Vader, in de eenheid van de heilige Geest hier en nu en tot in eeuwigheid. Zo bidden wij aan het slot van het Eucharistisch gebed, waarin de woorden herhaald worden die Christus sprak toen hij het brood brak en doorgaf aan zijn leerlingen en de beker met wijn en daarbij tenslotte zei, doet dit tot mijn gedachtenis. Bron van levend water. Zo ook vinden we bij Johannes 4 het gesprek van Jezus met de Samaritaanse vrouw bij de put. Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u hém erom vragen en dan zou hij u levend water geven. ------Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen, zei Jezus, maar wie het water drinkt dat ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft. Jezus is de bron van eeuwig leven. Wie in Hem gelooft, zijn liefde aanvaard en zich door Hem laat voeden, zal verzadigd worden. En dat niet alleen. Hij zal dan kunnen delen met anderen. Want als gemeenschap van Christus dienen we elkaar te voeden, zijn naam te verkondigen en laten zien, dat hij alleen het is die ons kan redden van de dood, ons deelgenoot kan maken van het eeuwige geluk, bestemd voor hen die hem aanvaarden. Moge het ook zo bij ons zijn, zoals de Schrift zegt: Rivieren van levend water stromen uit het hart van wie in mij gelooft. Mogen wij voor elkaar een steun zijn in ons geloof in de Heer en elkaar bemoedigen en troosten.
Jezus zei tegen de Kanaänitische vrouw: "Vrouw, ge hebt een groot geloof." Tijdens een tocht in Libanon wordt Jezus aangesproken door een heidense vrouw in nood. Hij voelde in haar herhaald verzoek een groot vertrouwen in zijn persoon en Hij zag in haar houding een teken van echt geloof. Daarom heeft Hij haar geholpen. In eerste instantie wilde Hij haar niet helpen, omdat ze geen Joodse is maar een heidense. En de Joden keken op hen met minachting neer, en Jezus was alleen gekomen voor de verloren schapen van Israël, wat hij haar ook duidelijk maakte. Ik ben alleen gezonden naar de verloren schapen van het volk van Israël. Maar zij liet zich niet uit het veld slaan. Zelfs niet toen de leerlingen tegen Jezus zeiden: "Stuur haar toch weg, anders blijft ze maar achter ons aan schreeuwen. Waarom was zij eigenlijk naar Jezus gekomen? Omdat haar dochter bezeten was door de duivel. En wat heeft de moeder er al niet voor over, om genezing van haar dochter te krijgen. Plotseling klonk de roep van een Kanaänitische vrouw die uit die streek afkomstig was: "Heb medelijden met mij, Heer, Zoon van David! Mijn dochter wordt vreselijk gekweld door een demon"Maar hij keurde haar geen woord waardig. Joden hebben immers geen omgang met heidenen. Joden zagen hen zelfs als honden, om dat zij geen geloof hadden, zoals zij. Maar hier kwam snel verandering in. Maar zij kwam dichterbij, wierp zich voor hem neer en zei"Heer, help mij!"Hij antwoordde: "Het is niet goed om de kinderen hun brood af te nemen en het aan de honden te voeren."Ze zei: "Zeker, Heer, maar de honden eten toch de kruimels op die van de tafel van hun baas vallen. Hier zal Jezus zeker van geschrokken zijn. Zij ving hem met zijn eigen woorden. Hij werd diep geraakt door zo'n geloof van die vrouw. Zij wist dat de Joden hen als honden zagen en ving hem daarmee. Want de honden eten toch de kruimels die van de tafel van de baas vallen. En haar volharding en geloof werd dan ook beloond. Toen antwoordde Jezus haar: "U hebt een groot geloof! Wat u verlangt, zal ook gebeuren."En vanaf dat moment was haar dochter genezen. De vrouw toonde haar groot geloof in hem en liet zich niet vangen, door, wat er allemaal tegen haar gezegd werd. Hoe zit dat met ons? Hoe groot is ons geloof in de Heer? Laten ook wij ons niet afschrikken, door alles wat er tegen ons gezegd wordt, die ons in twijfels willen brengen, omtrent ons geloof? Paulus zou zeggen: Laat je niet ontmoedigen. Houd vast aan het geloof en blijf Hem trouw door dik en dun. Laat je niet van de wijs brengen. Wat er ook gebeurt, houd vol in uw geloof en trouw aan de Heer.
Meteen daarna ( Na de broodvermenigvuldiging)gelastte hij de leerlingen in de boot te stappen en alvast vooruit te gaan naar de overkant, hij zou ook komen nadat hij de mensen had weggestuurd. Toen hij hen weggestuurd had ging hij de berg op om er in afzondering te bidden. De nacht viel, en hij was daar helemaal alleen. Een duidelijke aanwijzing, wat de Heer ons leert om af en toe ons drukke leven even in de steek te laten en ons in rust en stilte terug te trekken, om ons even met de Heer bezig te houden in gebed en het luisteren naar zijn stem. Te luisteren wat eigenlijk het belangrijkste in ons leven is. Niet het aardse, maar het hemelse is belangrijk, zijn weg te volgen in volgzaamheid en trouw. Zijn woord ons eigen maken en er naar te leven. Maar de Heer was zijn leerlingen niet vergeten. De boot was intussen al vele stadiën van de vaste oever verwijderd en werd, als gevolg van de tegenwind door de golven geteisterd. tegen het einde van de nacht kwam hij naar hen toe, lopen over het meer. Toen de leerlingen hem op het meer zagen lopen, raakten ze in paniek. Ze riepen: "Een spook!: en schreeuwden het uit van angst. Begrijpelijk van de leerlingen als je in het duister van de nacht ineens iets over het water ziet komen en in hun gedachten kon dat geen mens zijn, die zo maar over het water loopt. Ik denk als wij zoiets zagen, ook gelijk in paniek zouden uitschreeuwen. Ze haden nog niet in de gaten dat het de Heer zelf was, die over het water naar hen toekwam, daarom stelde hij hen gelijk gerust. Meteen sprak Jezus hen aan : "Blijf kalm! Ik ben het, wees niet bang. Petrus antwoordde: "Heer als u het bent, zeg me dan dat ik over het water naar u toe moet komen."Hij zei: "Kom!"Petrus stapte uit de boot en liep over het water naar Jezus toe. Maar toen hij voelde hoe sterk de wind was, werd hij bang. Hij begon te zinken en schreeuwde het uit: : Heer, red me!"Meteen strekte Jezus zijn hand uit, hij greep hem vast en zei: "Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?" Toen ze in de boot stapten, ging de wind liggen. In de boot bogen de anderen zich voor hem neer en zeiden: "U bent werkelijk Gos Zoon!" Petrus, die in zijn overmoedigheid dacht, als de Heer beveelt, dan kan ik ook over het water lopen, naar hem toe. Maar al heel gauw was deze overmoed weg en maakte paats voor angst, De angst voor de stormwind deed hem het vertrouwen verliezen niet alleen in zichzelf, maar ook in Jezus en begon hij te zinken. Toen Jezus zijn hand vastpakte, kwam het vertrouwen weer terug en belijd hij met zijn medeleerlingen zijn geloof in Jezus Christus, de Zoon van God. Zo zien we weer, het vertrouwen in Jezus kan redding brengen. Zie we dit ook niet in ons eigen leven, dat het tegen kan zitten, zo erg, dat ook wij moeten uitroepen, Heer, red me, ik ga ten onder. Dan zal hij ook zijn hand naar ons toereiken en misschien ook zeggen; kleingelovige, was je je vertrouwen in mij kwijt? Je weet toch dat ik altijd bij je ben, ook al zie je me niet en voel je mijn aanwezigheid niet, maar ik ben er wel. Natuurlijk zal het vertrouwen wel eens flink door elkaar geschut worden. Echter, niet verliezen, zorg dat het zich volledig hersteld. Wie zijn ogen voortdurend op de Heer gericht houdt en zijn volle vertouwen blijft stellen in hem, hoeft niet bang te zijn, want hij is bij je.
Voorafgaand aan zijn lijden en kruisdood, mochten drie van zijn leerlingen getuigen zijn van zijn verheerlijking op de berg Tabor, waar hij gezelschap kreeg van Mozes en Elia. Veertig dagen voor het feest van de kruisverheffing(14 september) herinnert de feestelijke viering van de gedaantverandering van de Heer eraan hoe Christus zijn leerlingen wilde voorbereiden op zijn dood aan het kruis. Zijn verheerlijking op de berg is niet alleen een voorspel op de verrijzenis, maar ook een aankondiging van onze aanname tot kinderen van God, en van de heerlijkheid die eens het hele lichaam van Christus ten deel zal vallen. Zes dagen later nam Jezus Petrus, Jacobus en diens broer Johannes met zich mee een hoge berg op, waar ze alleen waren. Voor hun ogen verandere hij van gedaante, zijn gezicht straalde als de zon en zijn kleren werden wit als het licht. Plotseling verschenen aan hen Mozes en Elia, die met Jezus in gesprek waren. Petrus nam het woord en zei tegen Jezus: "Heer, het is goed dat wij hier zijn. Als u wilt zal ik hier drie tenten opslaan, een voor u, een voor Mozes en een voor Elia." Petrus wist niet wat hij zei. Hij dacht, dit te kunnen vasthouden en voor altijd op deze berg te kunnen blijven in de heerlijkheid van de Heer. Maar dat was niet de bedoeling. Het was bedoelt om als een moment te laten zijn, om hen te versterken in het geloof. Hebben wij dat soms ook niet? Een moment, dat ons het gevoel van een geluk bekruipt, en dit vast willen houden? Maar we moeten terug naar de harde werkelijkheid. De wereld waarin we leven is hard en het moment dat we even Godsliefde voor ons hebben mogen voelen, moet in de harde werkelijkheid een steun, een rots voor ons zijn, waar ons geloof op gegrondvest is. Zijn wil is, dat wij naar Gods stem blijven luisteren en zijn naam aan de wereld bekend maken. Hij( Petrus) was nog niet uitgesproken, of de schaduw van een stralende wolk gleed over hen heen, en uit de wolk klonk een stem: "Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik mijn vreugde. Luister naar hem. Luister naar hem. Hij is het, die ons leert, hoe wij zijn leerlingen kunnen zijn. De weg van hem volgen. Hoe die weg ook zal zijn. De weg met vele hindernissen, teleurstellingen die ook Jezus heeft ondervonden. Als wij de evangeliën lezen, kunnen we zien welke teleurstellingen hij heeft moeten verwerken. Maar hij gaf het niet op, ondanks de tegenwerkingen van hen, die juist een voorbeeld hadden moeten zijn en het gewone volk, dat een heel andere verwachting hadden van de Messias. De verwachting kwam duidelijk tot uitspraak, toen hij voor Pilatus stond en zei : Mijn rijk is niet van deze wereld. Het volk dacht, dat hij hun van de bezetting van de Romeinen zou bevrijden en Israël weer tot een groot koninkrijk zou maken. Maar dat was het niet. Jezus bracht een nieuw koninkrijk; het koninkrijk des hemels, waar ieder toe uitgenodigd wordt. Dat was de opdracht van zijn hemelse Vader. Een koninkrijk, dat als een mosterdzaadje gezaaid is en uit moet groeien over de hele aarde. Aleen door lijden om Jezus naam en vervolgingen is het uitgegroeid. Voor ons betekent dat, dat we veel moeten doorstaan, om te laten zien wat Gods liefde voor alle mensen betekent. En helaas zijn er nog steeds velen, die niet willen horen en liever de geneugten van het aardse leven willen hebben, dat echter vergankelijk is. Alleen de geneugten van het hemels koninkrijk zijn onvergankelijk en blijft eeuwig bestaan. Zoals Petrus in zijn 2de brief zegt: Want hij heeft van God de Vader eer en verheerlijking ontvangen toe door de verheven Majesteit dit woord tot Hem gericht werd: "Deze is mijn welbeminde zoon in wie ik mijn welbehagen heb." En deze stem hebben wij zelf uit de hemel horen klinken toen wij met Hem waren op de heilige berg. Hierdoor kreeg voor ons het woord van de profeten nog meer gezag. ook gij doet er wel aan daarop acht te geven: het is de lamp die licht verspreidt in een donkere ruimte tot het ogenblik dat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw hart. De donkere ruimte van ons leven, waarin Christus verheerlijking als een lamp in ons leven moet schijnen, om ons geheel open te stellen voor Hem.
Verenigd rondom het kruis willen we nadenken en mediteren over het Paasmysterie, over het lijden, sterven en de opstanding van Christus onze Verlosser en Heiland.
Frère Roge, stichter van Taize.
Samen verenigd in gebed en bezinning
Heer wees Gij mijn licht op de weg naar U, opdat ik anderen op de schitterend lichte weg naar U kan begeleiden. Zonder U kan ik niets, met U alles. Karl Leisner.
