Wat te doen als we verstrooid zijn bij het bidden? Maak je dan geen zorgen. God kent ons verlangen. Hij bemerkt beter dan wij zelf wat we eigenlijk bedoelen en wat er diep in ons hart leeft. Frère Roger.
Beoordeel dit blog
Geboorte en woonhuis van Pater karel, Andries Houben.
Moeder Theresa
Johannes Chrysotomos
Emmausgangers
Als u op de link klikt, zult u ontdekken wat een prachtig zendelingenwerk Heyboer verricht op Borneo. Zeker een keer kijken.
Pelgrimstocht op aarde
30-06-2007
gedachte voor vandaag ter overweging
"Heb je vijanden lief, wees goed voor wie jullie haten, bid voor wie jullie slecht behandelen." Zulke woorden van Christus begrijpen, betekent dat je door innerlijke woestijnen bent gegaan. Frère Roger.
Zijn we er ons voldoende van bewust? Je bent gelukkig als je jezelf in alle eenvoud kunt geven. Dan welt het onverwachte in je op. Dan wordt er jou iets onverwachts in de schoot geworpen. Jouw levenspad en de lange nachten die in het schier duister lagen: dat alles ligt nu achter je. Situaties van uitzichtloosheid en innerlijke strijd hoeven ons niet te verzwakken; we kunnen er, integendeel, sterker uitkomen. Frère Roger.
Wie is Jezus voor ons? We zouden onszelf deze vraag kunnen stellen. Hoe ervaren we hem, hoe zien we hem? We kunnen hem leren kennen door het lezen van het evangelie, hoe hij zich liet zien aan de apostelen, aan alle mensen. De man Gods, die liet zien dat Gods liefde voor de mens oneindig is. God is liefde en als zodanig heeft hij de mens lief en wil dat we gelukkig zijn en worden. Daarom kwam hij op aarde om Gods liefde te tonen, zozeer zelfs, dat hij zijn leven voor ons gegeven heeft. Vandaag op het feest van Petrus en Paulus laat de kerk ons het evangelie lezen met de vraag van Christus: "Wie zeggen de mensen dat de mensenzoon is?" We lezen bij Matheüs hoofdstuk 16 vers 13 aldus: Toen Jezus in het gebied van Caesarea Filippi kwam, vroeg hij aan zijn leerlingen: "wie zeggen de mensen, dat de mensenzoon is?" Ze antwoordden: "sommigen zeggen Johannes de Doper, anderen Elia, weer anderen Jeremia of een van de andere Profeten." Toen vroeg hij hun : "en wie ben ik volgens jullie?" "U bent de messias, de zoon van de levende God," antwoordde SimonPetrus. Hier zien we duidelijk de geloofsbelijdenis, die Petrus uitsprak niet alleen van hemzelf, maar ook namens alle apostelen. Want allen geloofden in hem als door God gezondene. De zoon van God. En het was niet voor niets, dat juist Petrus deze woorden sprak, want hij werd geroepen om na Jezus dood zijn kerk te leiden en de broeders te bevestigen in het geloof. Daarop zei Jezus tegen hem: "Gelukkig ben je , Simon Barjona, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel. En ik zeg je: jij bent Petrus, de rots waarop ik mijn kerk zal bouwen, en de poorten van het dodenrijk zullen haar niet kunnen overweldigen. Ik zal je de sleutels van het koninkrijk van de hemel geven, en al wat je op aarde bindend verklaart zal ook in de hemel bindend zijn." In de handelingen van de apostelen kunnen we verder lezen Hoe Petrus en de andere apostelen Christus boodschap verkondigden aan alle mensen en hen opriepen het geloof in hem te aanvaarden, die zijn leven gaf om de mensen te verlossen en te redden uit de hand van het kwaad. Zelfs kostte hen dat hun leven, maar de poorten der hel hebben Christus kerk niet kunnen overweldigen of vernietigen. Daaraan kunnen we herkennen dat wat Christus aan Petrus zei; dat ook dit geschied. "Vrees niet, wat ik blijf met u tot het einde der tijden." Hoe zien wij Jezus. Durven ook wij uit geheel ons hart te zeggen: U bent de messias, de zoon van de levende God." Durven ook wij uit te komen voor ons geloof in hem. Ook naar de ander? Laten we ons niet beïnvloeden door alles wat in strijd is met het volgen van Jezus levensweg. Het is goed ons geweten eens te onderzoeken, of we niet te veel afgeleid worden door het materïele, dat ons hier op aarde ons gelukkig zou maken. Daar worden we niet echt gelukkig door. Want vanuit het hart zal wel eens de vraag kunnen komen, geloof je daarin? Dit alles vergaat. Er is slechts één persoon, die je werkelijk gelukkig kan maken hier op aarde en over de grenzen van de dood heen: Dat is de Heer zelf en al het overige is maar bijzaak en niet blijvend. Wie in Mij gelooft zal blijven leven, ook al is hij gestorven. Gelooft ge dit? Wie in de Heer gelooft en in zijn liefde blijft, zal niet verloren gaan, want de dood is door Christus overwonnen en ook wij zullen leven. Laat je niet misleiden. Wie Jezus naam belijdt en zijn liefde laat uitstralen naar allen, zal gered worden.
Ireneüs, een christen van de derde generatie, had in de tweede eeuw een klare zekerheid over de gemeenschap in Christus. Hij schreef het volgende: "De luister van God is de levende mens. Het mensenleven bestaat uit een contemplatief zoeken naar God." Frère Roger.
Wie was Ireneüs? Geboren rond 130 jaar na Christus in klein-Azië. Hij volgde de theologische opleiding in Smyrna en was leerling van de heilige bisschop Plycarpus, die een leerling was van de apostel Johannes. In 170 werd hij priester gewid en in 177 werd hij bisschop van Leon. Hij was een man vol van geloof en een echte herder voor zijn volk. Hij trad verzoenend op als bemiddelaar tussen een conflict tussen de paus toen en de oosterse kerk bij vaststelling van de paasdata. Hij streed voor vrede en verdediging van de rechte leer. In die tijd werden veel dwaalleringen verkondigd welke hij via geschriften beschreef en bestreed. Want deze kon de kerk zoveel schade toebrengen. Als u op de foto klikt kunt u lezen welke bedreiging onder andere het gehele christendom opkwam en de weerlegging hiervan. Hij stierf omstreeks in 202. Sommigen zeggen als martelaar, maar men weet het niet zeker.
God vergezelt ons tot in ons diepste eenzaamheid. Hij zegt tot ieder mens: "Jij bent kostbaar in mijn ogen en waardevol; Ik houd van je." Ja God kan niet anders dan zijn liefde geven, dat is de samenvatting van heel het evangelie. Uit de onvoltooide brief van 2005 van Frère Roger.
In die tijd brak voor Elisabeth het ogenblik aan dat zij moeder werd; zij schonk het leven aan een zoon. Toen de buren dit hoorden hoe groot de barmhartigheid was die de Heer aan haar had betoond, deelden ze in haar vreugde. Op de achtste dag kwam men het kind besnijden en ze wilden het naar zijn vader Zacharias noemen. Maar zijn moeder zei daarop: "Neen het moet Johannes heten." Zij antwoordden haar: "maar er is niemand in de familie die zo heet." Met gebaren vroegen zij toen aan zijn vader hoe hij het wilde noemen." Deze vroeg een schrijftafeltje en schreef er op: "Johannes zal hij heten." Lucas 1; 57 Dit was de naam die God zelf voor hem gekozen had. Johannes, wat betekent: "God is genadig." Hij was het die de taak kreeg van God; de wereld voor te bereiden op de komst van de Verlosser. Reeds Jesaja sprak over de komst van de voorloper Johannes. Zie Jesaja 49;1-6 Johannes bereidde zich voor in de woestijn voor zijn taak. En toen de tijd aangebroken was voor de prediking ging hij naar de Jordaan, waar hij de mensen opriep tot bekering en hen in de rivier doopte. En zo ging in vervulling, wat Jesaja over hem zei: Hoor, een stem roept: "Baan voor de Heer een weg door de woestijn, effen in de wildernis een pad voor onze God. Laat elke vallei verhoogd worden en elke berg en heuvel verlaagd, laat ruig land vlak worden en rotsige hellingen rustige dalen. De luister van de Heer zal zich openbaren voor het oog van al wat leeft. De Heer heeft gesproken. Hoor een stem zegt: "roep!" Jesaja 40; 1-11 Johannes was als een roepende in de woestijn, die het volk opriep de weg te banen voor de komst van de Heer. De stem blijft doorklinken door alle eeuwen heen, ook in onze tijd. Bereidt de weg voor de Heer. Doe boete en bekeert u, want het rijk Gods is nabij. Het koninkrijk Gods is er reeds, gebracht door Jezus Christus. We kunnen pas toe treden, als we alle hindernissen van egoïsme,zelfgenoegzaamheid en liefdeloosheid weten op te ruimen en de boodschap, die Christus ons bracht ten volle aanvaarden, wat ook de consequenties daarvan mogen zijn.
God onze Vader, wij zouden u met inzet van al onze krachten,met hart en ziel, willen liefhebben. Maar u weet dat er in ons innerlijke weerstanden kunnen zijn. Geef ons de moed om over deze muren heen te springen, om steeds opnieuw ons jawoord te vernieuwen, ons jawoord om ons leven te geven. Frère Roger.
Als je niet verder meer komt in jouw zoektocht naar God of als je hem zelfs aan het vergeten bent, dan zal hij op zoek gaan naar jou. Je zult dan deze verrassende woorden horen: "Jij bent mijn vreugde!" Frère Roger.
Als we het evangelie van dit weekend van Lucas; hoofdstuk7 vanaf vers 36 voor ons nemen en doorlezen zien we weer het grote verschil tussen de Farizeeën en Jezus. De vrouw, die als zondares bekend staat, is voor de Farizeeën afgeschreven, en al heeft ze spijt voor al wat ze heeft misdaan; voor hen heeft ze afgedaan. Maar niet voor de Heer, die niet is gekomen om te veroordelen, maar om te redden. Een van de Farizeeën nodigde hem uit voor de maaltijd, en toen hij het huis was binnengegaan, ging hij aan tafel aanliggen. Een vrouw die in de stad bekend stond als zondares had gehoord dat hij bij de Farizeeër thuis zou eten, en ze ging naar het huis met een albasten flesje met geurige olie. Ze ging achter Jezus staan, aan hetvoeteneind van het ligbed, ze huilde en zijn voeten werden nat door haar tranen. Ze droogde ze met haar haar, kuste ze en wreef ze in met de olie. Toen de Farizeeër die hem had uitgenodigd dit zag, zei hij bij zichzelf: "Als hij een profeet was, zou hij weten wie de vrouw is die hem aanraakt, dat ze een zondares is." Maar Jezus zei tegen hem: "Simon, ik heb je iets te zeggen." Meester, spreek! "zei hij. Waarschijnlijk zal hij wel verrast zijn geweest, dat Jezus precies wist wat hij dacht en krijgt gelijk een reactie, waar hij niet op bedacht is. "Er was eens een geldschieter die twee schuldenaars had: de een was hem vijfhonderd denarie schuldig, de ander vijftig. Omdat ze het geld niet konden terugbetalen, schold hij beiden de schuld kwijt. Wie van de twee zal hem de meeste liefde betonen?" Simon antwoordde: "Ik veronderstel degene aan wie hij het grootste bedrag heeft kwijt gescholden." Hij zei tegen hem: "Dat is juist geantwoord." Dus Simon had wel begrepen de vraag, die Jezus hem stelde. Maar heeft hij ook begrepen, waar Christus op doelde? Degene, wie de grootste schuld werd kwijt gescholden, zal hem het meeste liefhebben? De meeste Farizeeën keken neer op het volk, dat volgens hen de wet niet kent en meenden dat ze maar weinig zonden hebben om vergeven te worden, omdat ze elke letter van de wet stipt, maar ook helaas met uiterlijk vertoon onderhielden. De uitnodiging aan tafel was heus niet omdat hij van Jezus hield, maar meer uit beleefheidsvorm. Hij had zich niet aan de beleefdheidsnormen gehouden, zoals die toen gebruikelijk was, bij het ontvangen van een belangrijke gast, wat hem dan ook fijntjes onder zijn neus gewreven werd. "Toen draaide hij zich om naar de vrouw en vroeg aan Simon: "Zie je deze vrouw? Ik ben in jouw huis te gast, en je hebt me geen water voor mijn voeten gegeven; maar zij heeft met haar tranen mijn voeten nat gemaakt en ze met haar haar afgedroogd. Je hebt me niet begroet met een kus, maar zij heeft, sinds ik hier binnenkwam, onophoudelijk mijn voeten gekust. Je hebt mijn hoofd niet met olie ingewreven; maar zij heeft met geurige olie mijn voeten ingewreven. Daarom zeg ik je : haar zonden zijn haar vergeven, al ware het er vele, want ze heeft veel liefde betoond; maar wie weinig wordt vergeven, betoont ook weinig liefde." Toen zei hij tegen haar: "Uw zonden zijn u vergeven." Zijn tafelgenoten dachten bij zichzelf: Wie is hij, dat hij zelfs zonden vergeeft? Hij zei tegen de vrouw: "Uw geloof heeft u gered; ga in vrede." Deze vrouw is door zijn prediking diep geraakt en werd zich bewust van de vele zonden, die ze begaan had en had enorme spijt hierover. Ze geloofde in hem in zijn liefde, in zijn barmhartigheid en vergevingsgezindheid en toonde het ook aan hem vanuit diep uit haar hart. Het interesseerde haar niet, wie er allemaal in dat huis zaten, het ging haar alleen om hem. De lering hieruit voor ons? Dat we elkaar steeds weer opnieuw een nieuwe kans moeten kunnen geven. Iedereen steeds weer opnieuw kunnen vergeven. Niet omzien, wat er gebeurd is, maar verder gaan. Als we weten, dat iemand veel kwaad aangericht heeft en tot inkeer komt, duidelijk laten merken, dat we vol vertrouwen deze geheel een nieuwe kans geven, ongeacht het verleden. Zoals de Heer vol van liefde voor ons, in zijn barmhartigheid ons steeds weer op nieuw vergeeft, als we vanuit diep uit ons hart berouw tonen, zo dienen we ook voor elkaar te zijn.
Een kind kan verwond worden door spanningen in het gezin of omdat volwassenen onderling bekvechten in zijn aanwezigheid. Het kan er een gevoel van overhouden dat men hem laat vallen. Een innerlijke stem zal hem dan influisteren dat hij niet alleen gelaten wil worden. Dikwijls komt bij ons de vraag op: Wat heeft er zich in dat kind afgespeeld? Zou het op school gepest zijn, op straat of ergens anders? Zo'n kind leeft in een vacuüm en zal er iemand zijn die het daar uit haalt? Luisteren naar een kind, naar opgroeiende jongens of meisjes vraagt om bescheidenheid en fijngevoeligheid, om de wonde niet groter te maken. Frère Roger. Als ik zo de woorden van Frère Roger dikwijls opnieuw leest en probeer er over na te denken, hoe deze te zien in de maatschappij van alleen maar geld verdienen zoveel mogelijk, waarbij het belangrijkste van de mens en zeker van de opgroeiende jongeren het sociale contact, het gevoel van saamhorigheid dreigt verloren te gaan. Het begin is natuurlijk de thuisbasis, waarin men opgroeit. Hoe is daar de saamhorigheid, de verbondenheid met elkaar. Het kunnen luisteren naar elkaar. De kinderen naar de ouders, maar ook de ouders naar de kinderen. Elkaar kunnen helpen, daar, waar problemen zijn. Maar dan ook de omgeving. Hoe is die ingesteld? Ieder voor zich en zich gedragen als vreemdelingen voor elkaar? Of ook een saamhorigheid,waarin ieder kan luisteren naar elkaar. Niet alleen maar zoveel praten, dat de ander niet meer gehoord wordt. Dat geeft nu juist frustraties, waardoor problemen kunnen ontstaan. Ik heb lang zitten na te denken over wat voor titel ik dit thema zal geven. Nu ik zo verder doorga met schrijven, lijkt mij het negatieve woord, waar men het zo dikwijls over heeft "hangjongeren" ??? als titel voor dit thema te gebruiken. Wat is hier de oorzaak van? Is dit wel het goede woord, of is het eerder in de steek gelatenen? Hebben we ons wel eens afgevraagd, waar de oorzaak ligt? Aan hen zelf? Dan spreken we een oordeel uit, wat nou juist wel eens verkeerd zou kunnen zijn. Ze doen als groep samen wel heel stoer, maar; maar wat leeft in hun binnenste, wat maakt hun zo? Zijn zij al opgroeiende ook verwond geraakt, waar Frère Roger het over heeft? Zij zijn het vertrouwen in de omgeving en in de maatschappij kwijt geraakt door vele oorzaken. De weg van vertrouwen moet weer opnieuw gevonden en bewandeld worden. Maar als de maatschappij doof is, naar hun hartekreet, die zich soms uit door dingen, die ons niet aanstaan, dan komen we er niet. Er moet weer dialoog zijn en naar elkaar geluisterd worden. Dan zullen zeker op een gegeven moment de problemen op tafel komen. Datgene, wat de oorzaak is, dat ze zo geworden zijn. Wij, de omgeving, de maatschappij moet heel hard en snel veranderen; want juist zij voelen zich door de maatschappij in de steek gelaten. Want zij voelen zich in de maatschappij als vreemdelingen. Zie ook de gedachte van vandaag van 5 juni jongstleden. De weg van liefde en vertrouwen in elkaar moet heel snel herontdekt worden, om een maatschappij van saamhorigheid, eensgezindheid en belangeloze hulpvaardigheid te worden.
Wanneer wij bidden en er ogenschijnlijk niets gebeurt, zouden wij dan onverhoord blijven? Nee. In vredig vertrouwen in God vindt ieder gebed vervulling. Misschien anders dan wij dachten... Maar heeft het antwoord van God niet een nog grotere liefde op het oog? Frère Roger.
Het jawoord tot God, voor heel het leven, is als een vuur. Zes eeuwen vóór de komst van Christus had de profeet Jeremia dit reeds begrepen. Ontmoedigd zei hij bij zichzelf: "ik wil niet meer aan God denken, niet meer spreken in zijn naam."Maar toen kwam het moment waarop hij schreef: "Er laaide een vuur in mij op diep in mijn hart. Ik wilde het in bedwang houden, maar ik kon het niet." Frère Roger.
Er is op aarde fysiek geweld, oorlog, marteling, moord... Er is ook subtiel geweld dat nauwelijks opvalt omdat het handig gespeeld wordt, geweld dat voortkomt uit argwaan, wantrouwen en vernedering... "In God is geen geweld. God heeft Christus gezonden, niet om ons te beschuldigen maar om ons bij zich te roepen; niet om ons te oordelen, maar omdat hij ons liefheeft." Frère Roger.
Want wat ik heb ontvangen en aan u hebt doorgegeven, gaat terug op de Heer zelf. In de nacht waarin de Heer Jezus werd uitgeleverd nam hij een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood en zei:" Dit is mijn lichaam voor jullie. Doe dit, telkens opnieuw om mij te gedenken." Zo nam hij na de maaltijd ook de beker, en hij zei:"Deze beker is het nieuwe verbond, dat door mijn bloed gesloten wordt. Doe dit telkens als jullie hieruit drinken, om mij te gedenken." Dus altijd wanneer u dit brood eet en uit de kelk drinkt, verkondigt u de dood van de Heer, totdat hij komt. Paulus 1 Kor. 11: 23-26 Waarom dit feest nog eens apart ingesteld? We kennen het feest van witte donderdag, Dat de Heer op de avond voor zijn lijden tijdens het avondmaal de woorden uitsprak, die ook hierboven door Paulus verkondigd werd aan de Korinthiërs. En alle eeuwen door wordt dit steeds opnieuw herhaald om te blijven gedenken. En wij geloven in zijn aanwezigheid onder de gedaante van brood en wijn, waarin hij zichzelf aan ons geeft om voedsel te zijn voor ons geestelijk leven. Zijn aanwezigheid is voor velen een struikelblok geweest, daar het menselijk verstand dit niet kan bevatten. Een geheim, dat alleen door geloof aanvaard kan worden. Reeds bij Johannes 6 kunnen we al lezen, dat velen het niet konden geloven, maar Jezus trok er geen woord of letter van terug. Zelfs aan de twaalf vroeg hij: "Willen jullie soms ook weggaan?" We weten echter dat zij hem trouw bleven. Ondanks dat alle zondagen en dikwijls meerdere dagen per week de Eucharistieviering gehouden wordt tot gedachtenis aan Hem, heeft men toch een speciale dag ingesteld, om Christus continu aanwezigheid onder de mensen speciaal te vieren en ons er meer en dieper van bewust te maken. In 1264 werd door paus Urbanus officiëele dag ingesteld, terwijl reeds lang daarvoor al het feestelijk herdacht werd. Zo ging langzamerhand ook de sacramentsprocessies onstaan, om eer en dank te geven aan de Heer, voor zijn grote liefde voor ons allen. Om meer en uitgebreider kennis op te doen kunt u bij goochle klikken op sacramentsdag, daar het ondoenlijk is alles uitgebreid te verhalen over het hoe en waarom. Voor lezingen; zie Johannes 6; Math. 26;17 -Marcus- 14;22
Christus Jezus, terwijl een ontelbaar groot aantal kinderen en jongeren verminkt zijn door verwaarlozing en daardoor als vreemdelingen hier op aarde ronddolen, vragen sommigen zich af: "Heeft mijn leven nog zin?" U verzekert ons: Elke keer als jullie de nood lenigen van een onschuldige, hebben jullie het voor mij, Christus, gedaan." Frère Roger.
Dit feest in dit weekend is een geloofsgeheim, dat je alleen in geloof kan aanvaarden, daar het elk menselijk verstand te boven gaat. Feest van de H. Drieëenheid of te wel Drievuldigheid. Wat belijden wij hiermee? ÉÉN God in drie personen. Drie personen en toch één God, of te wel; Goddelijke Drieëenheid. Vader,Zoon en H. Geest. Dit is niet met het menselijk verstand te doorvorsen, hoewel sommigen het toch geprobeerd hebben, maar kwamen er niet uit. Het is en blijft een geheim, dat je alleen met het geloof kan belijden en aanvaarden. En wij belijden dat ook door o.a. het maken van het kruisteken bij het begin/of einde van het gebed met de woorden: in de naam van de Vader en de Zoon en de H. Geest. Of bij afsluiting van psalm of gebed: Eer zij de Vader en de Zoon en de H. Geest, zoals het was in het begin en nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen. En bevestigen het met; Amen. Jezus zelf maakt het ons duidelijk op verschillende plaatsen in het evangelie. Bij de doop in de Jordaan: Zodra Jezus gedoopt was en uit het water omhoog kwam, opende de hemel zich voor Hem en zag hij(Johannes) hoe de Geest van God als een duif over Hem neerdaalde. En uit de hemel klonk een stem: "Dit is mijn geliefde Zoon, in Hem vind Ik mijn vreugde." Mathëus 3:16. Op vele plaatsen komen we Jezus uitspraken hierover tegen. Zoals bij de Evangelist Johannes in de toespraak bij het laatste avondmaal: "Dit alles zeg ik tegen julie nu ik nog bij jullie ben. Later zal de pleitbezorger, de H. Geest, die de Vader jullie namens mij zal zenden, jullie alles in herinnering brengen wat ik tegen jullie gezegd heb." Hoe duidelijk geeft de Heer het aan over de éénheid van Vader, Zoon en Geest, als Fillipus hem vraagt: "Laat ons de Vader zien, Heer meer verlangen we niet." Dan geeft Christus hem als antwoord: "Ik ben nu al zolang bij jullie, en nog kent ge me niet, Filippus? Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien. Waarom vraag je dan om de Vader te zien? Geloof je dan niet dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is?" Hier zien we een duidelijke uitspraak van Jezus over de eenheid van hem en de Vader. Als hij dan spreekt over het zenden van de Geest, dan wordt het nog duidelijker van de éénheid van God in Vader, Zoon en Geest. Zoals wij in menselijke term dan uitdrukken; de Goddelijke Drieëenheid.
Hoe vaak horen we niet de uitdrukkingen, zoals; hij heeft een liefdevol hart ; hij heeft een hart van goud. Hij heeft een goed hart.Ik heb je lief uit geheel mijn hart. Het hart, het symbool van de liefde, wordt ook vaak als tekening gebruikt met of zonder pijl er doorheen bij geliefden. En zo kunnen we doorgaan. Als iemand zegt, meen je dat echt, dan wordt daarmee feitelijk gezegd, zeg je het zomaar, of komt het uit je hart. Zo komen we ook bij de bijbel terecht. Denken we aan de klacht: "Dit volk eert mij met de lippen, maar hun hart is verre van Mij." Woorden prevelen met je lippen, dat zegt nog niets, Het moet uit je hart komen. Het diepste innerlijke van de mens. Niet het uiterlijke, maar het diepste innerlijke van de mens, het hart. dat geeft de uitstraling naar buiten toe. Vaak kan je aan het gezicht van de mens zien, hoe hij is. Als iemand hardvochtig en gewetenloos is, dat straalt er van af . Maar iemand met een eenvoudig en liefdevol hart, wordt ook uiterlijk duidelijk zichtbaar. En als er Iemand is, die vol liefde voor de mensen was en is, dan is het Christus zelf wel. Hij als enige Zoon van God kwam op aarde om de mens te verlossen van het kwade en zijn liefde aan hem te tonen en te geven. Zozeer had Hij ons lief, dat hij zelfs zijn leven voor ons gaf. Voor ons geleden heeft en gestorven is, om ons het leven te geven. Er is slechts één gebod dat Hij ons gaf: "Heb elkander lief, zoals Ik u heb liefgehad." Juist in het gebod van de liefde zitten alle andere geboden er bij ingesloten. Juist hij die echt liefheeft naar het voorbeeld van de Heer, zal geen ruzie zoeken, niet vechten, geen kwaadspreken over de ander. Maar zoals Paulus zegt; "Alles bedekken met de mantel der liefde." Dat wil zeggen; als iemand anders je kwaad berokkent, geen kwaad terugdoen. Maar met het goede beantwoorden. Wie Gods liefde in zich draagt, kent geen egoïsme, jaloezie, haat en bedrog. Maar is vergevend en verzoenend gezind. Staat voortdurend klaar om de ander in nood te helpen, met andere woorden is sociaal voelend zonder eigen belang. Verschillende maanden hebben in de loop der eeuwen een speciale toewijding gekregen, om er speciaal aandacht aan te geven. Bij de meesten zal het wel in de vergetelheid geraakt zijn, maar het bestaat nog steeds. Vooral bij de katholieken moet het bekend zijn, zoals de meimaand toegewijd is aan Maria; meimaand, bloemenmaand met hulde aan Haar dat zij de moeder van Jezus, onze Heer en Redder heeft willen zijn. "Zie de dienstmaagd des Heren, mij geschiedde naar uw woord." Zo is de maand juni toegewijd aan het H. Hart van Christus, waarvan de grote feestdag gevierd wordt op de derde vrijdag na de derde zondag na Pinksteren. Om ons bewust te maken van Christus onuitsprekelijke Liefde, die zover ging, dat Hij zijn leven voor ons gaf, om ons te redden van de slavernij van de zonden. "En zij zullen opzien naar Hem, die ze doorstoken hebben." En zoals in de woestijn de Israëlieten gered werden, als ze opkeken naar de slang, die Mozes in de naam van God had opgericht voor hen; zo dienen wij steeds, al zijn we nog zo in vertwijfeling, vol geloof en vertrouwen op te zien naar de Gekruisigde, die ons van de dood naar het leven brengt.
Verenigd rondom het kruis willen we nadenken en mediteren over het Paasmysterie, over het lijden, sterven en de opstanding van Christus onze Verlosser en Heiland.
Frère Roge, stichter van Taize.
Samen verenigd in gebed en bezinning
Heer wees Gij mijn licht op de weg naar U, opdat ik anderen op de schitterend lichte weg naar U kan begeleiden. Zonder U kan ik niets, met U alles. Karl Leisner.
