‘Dine’ Grassroots verdedigen water op de conferentie in Tucson

 Artikel en foto’s door Robyn Jackson

Voor Censored News: www.bsnorrell.blogspot.com

Vertaald in het Nederlands door A.Holemans voor de NAIS Gazette: www.bloggen.be/natam

“Hoe zou u ‘levenskwaliteit’ definiëren?”

Voor een groep Navajo waterrechten -activisten betekent kwaliteit van het leven : respect, gelijkheid, gezondheid , overweging.

Echter, voor de vertegenwoordigers van de steden in centraal en zuidelijk Arizona, had deze uitspraak een heel andere betekenis, dat bleek op de jaarlijkse conferentie van het ‘Water Resources Research Center’ (WRRC) dat op 7 april ll. gehouden werd in Tucson.

Hun steden zijn het reeds lang gewoon dat zij overvloedig water krijgen door het Central Arizona Project (CAP), een 336 mijl lang kanaal dat water trekt uit de Colorado rivier, en dat door centraal en zuid Arizona geleid wordt. Het blijft het duurste waterproject dat in de Verenigde Staten aangelegd is.

Samen met een groep Navajo grassroots mensen was ik aanwezig op de conferentie. Wij begrijpen dat respect voor water respect voor het leven is, water wordt echter schaamteloos misbruikt in steden zoals Phoenix, Tucson, Scottsdale, en Fountain Hills, voor verspillende en buitensporige luxe.

Veel gebouwen worden besproeid met water dat verdampt in de woestijnhitte. De stad Fountain Hill is bekend voor zijn fontein die meer dan 170 meter hoog spuit en dit om het uur voor 15 minuten lang.

Een luchtfoto toonde het grote aantal zwembaden in de achtertuinen en irrigatievelden. Dit en nog veel meer speelt zich af in de Sonora woestijn.

Hoe kan deze infrastructuur en levenswijze duurzaam zijn? Hoe lang kan dit nog verder gaan, vooral nu de voorspellingen spreken van een nog droger klimaat door de klimaatwarming?

Een interessante opmerking werd gehoord tijdens de conferentie.

Iemand gaf toelichting over hoe westelijke staten minder regenval krijgen en Oostelijke staten zien een toename van sneeuw en neerslag, dus zou zuidelijk Arizona misschien meer water kunnen verkrijgen van die staten.

Deze commentaar illustreert hoe gemakkelijk de centrale en zuidelijk Arizona bevolking denkt over het water af te leiden van ergens anders.

CAP heeft deze bevolking onverantwoordelijk gemaakt voor zijn omgeving.

Hier bleek een algemeen tekort aan bewustzijn over de impact die het niet duurzaam invoeren van water op anderen hebben. Consideratie voor andere mensen en gemeenschappen was hier totaal niet aanwezig.

Er waren een paar uitzonderingen, sommige deelnemers aan de conferentie drukten hun bezorgdheid uit en pleitten voor water- conservatie en duurzaamheid?

Maar er moet nog veel gebeuren voor echte gelijkheid en voor sociale en milieu gerechtigheid.

Bijvoorbeeld: al van bij het begin van de conferentie werd het door vele sprekers duidelijk gemaakt dat de winst op water de eerste prioriteit moest zijn.

Al de rest was minder belangrijk.

Water voor mensen, water voor onze gezondheid en het milieu komt allemaal na het winsten maken uit water.

Bedrijven zoals energiecentrales hebben alvast gegarandeerd waterverbruik. Er kwam geen discussie over hoe deze entiteiten en andere industries hun waterconsumptie konden verminderen.

Er was slechts een korte discussie over conservatie en recyclage methoden.

Een groep vertegenwoordigers van Navajo grassroots reisden naar Tucson om de 1 dag - durende conferentie die $125 per persoon gekost heeft, bij te wonen. Zij wilden over de grote ongelijkheid van het toewijzen en gebruik van het water spreken.

Deze Navajo groep heeft al hun overtuigingskracht uit de kast moeten halen om tenminste één Dine’ waterrechten -activiste in het panel te krijgen. Uiteindelijk kreeg zij op het einde het woord .

Zij sprak over de water realiteit in haar gemeenschap aan de westkant van het Navajo reservaat, alhoewel hetzelfde zich afspeelt in het hele reservaat.

De gemeenschappen van het Black Mesa gebied zijn reeds lang getuigen van het opdrogen van de natuurlijke bronnen die het resultaat zijn van het massieve leeghalen van de Navajo aquifer door ‘Peabody Coal Mining’ operaties.

Deze mijn voorziet het ‘Navajo Generation Station’ van kolen, die doorgesluisd worden naar het ‘Central Arizona Project.’

Dat betekent dat Navajo’s tweemaal de prijs betalen voor goedkoop water. De rechten op de Colorado rivier van de Navajo worden genegeerd, dan worden het Navajo land en het grondwater verlaagd om goedkope energie te voorzien dat nodig is om dat water over de bergen heen te pompen. De Navajo hebben geen enkel voordeel van CAP.

Tijdens de lunch kregen vier andere Diné’ activisten de kans om hun commentaren te geven.

De eerste spreker beschreef het extreme verschil tussen de levensomstandigheden in Centraal en Zuid Arizona, en in de Navajo natie. Hij vroeg aan de deelnemers van de conferentie of het een levensnoodzaak was dat er in bijna iedere achtertuin een zwembad was.

Een andere grassroots activist sprak over de uitsluiting van vertegenwoordigers van Native Amerikanen bij het ‘Colorado River Compact’ in 1922. De export van het water van onze regio was reeds vastgelegd voor men ons rond de tafel toeliet.

Dan was het de beurt aan de vertegenwoordiger van de Navajo overheid. Dit was Jason John, van de ‘Navajo Department of Water Resources’. Hij werd voorgesteld door George Arthur, voormalig afgevaardigde van de Navajo raad, nu lid van de ‘Colorado Water Users Association’.

Terwijl deze individuen handelen als contactpersonen voor de Navajo en de tribale interesses, sloeg hun presentatie nergens op.

Geen oplossingen of bevestiging van onze water claims werden aangeroerd. Met zulke presentaties was het moeilijk om vertrouwen te hebben in hun bekwaamheid als woordvoerders van ons volk.

Het vertrouwen was reeds geschokt nadat een andere vertegenwoordiger van de Navajo overheid, Justice attorney Stanley Pollack, een lezing gaf getiteld: “Little Colorado River: Failure of the Settlement and the Triumph of Social Media”.

Pollack beweerde dat de recente poging om Navajo waterrechten (SB2109) te minimaliseren gefaald heeft omdat grassroots groepen misvattingen verspreid hebben langs de sociale media.

Dine’ vertegenwoordigers voor waterrechten drukten er sterk op dat de deelnemers aan de conferentie, waaronder vele vertegenwoordigers van nutsbedrijven, federale, staat en stads overheden, en iedereen die de $125 prijs kon betalen, dat zij de bevoorrechten zijn van de wereld.

Terwijl zij de Colorado river verdelen en beslissen wie wat toebedeeld krijgt en met welke doelen en winsten, moet de rest van ons het doen met het beetje dat we krijgen of niet krijgen.

Onze grassroots vertegenwoordigers herinnerden de andere helft, de bevoorrechten eraan dat wij hier zijn en voor onszelf spreken.

Wij zullen vechten voor onze rechten, onze toekomst, en wij zullen ons blijven verzetten tegen de voortdurende exploitatie en onrechtvaardigheden tegen ons land, water en het volk.

Zij kunnen van ons niet verwachten dat wij blijven inleveren en toegeven terwijl zij verder gaan met hun extravagant leven, blijven doorgaan met meer te nemen dan ze nodig hebben en daarbij de kwaliteit van het leven van de Navajo’s en anderen opofferen voor hun genoegens.