UPDATE LEONARD PELTIER TRIBUNAAL, WISCONSIN

 Verslag en foto’s Brenda Norrell / Censored News

 GREEN BAY, Wisconsin

 Het Leonard Peltier Tribunaal over de schending van inheemse rechten is gisteren ,2 oktober begonnen in Green Bay ,Wisconsin

 In een telefoongesprek vanuit de gevangenis richtte Leonard Peltier zich tot diegenen die een gemakzuchtig leven leiden :

 “Sta op en vecht voor uw volk, Ik ben net 69 jaar geworden en ik kan hier niet langer blijven. AIM heeft sinds jaren nooit een broeder of een zuster achtergelaten.”

Tom Poor Bear, Oglala Vice President beschreef hoe hij door de ‘Goon Squad’ neergeschoten werd tijdens het schrikbewind.

Poor Bear zei dat “de federale de Goon’s bewapende met automatische wapens om hun eigen volk te doden. Dan begonnen ze mensen zoals onze broeder Peltier naar de gevangenis te sturen. Het tribale bestuur was hieraan medeplichting .”

Poor Bear maakt nu zelf deel uit van het tribale bestuur, hij zei dat er nu veel veranderd is. Poor Bear bedankte de American Indian Movement voor de moed die zij gaven aan de mensen om te durven opstaan tegen de Goon Squads. In Wanblee in Pine Ridge werden iedere maand Lakota neergeschoten en vermoord.

“De lijst is zeer lang.”

“Ik weet niet meer hoe dikwijls wij ons al schietend een weg uit Pine Ridge moesten banen. Maar die tijd heeft ons sterk gemaakt.”

 “We namen terug de controle over onze cultuur, in onze scholen “.

 Hij beschrijft de oprichting van de scholen, klinieken en radio. De toestand duurde tot in de late jaren ’70.

 “ Al wat we verlangde was dat wij trots op onszelf konden zijn, trots op onze tribale overheid.”

Poor Bear zei dat er nog steeds mensen worden gedood : “de federale doet er niets tegen”.

Hij zei verder dat Amerikaanse Indianen worden uitgepikt om de gevangenissen te vullen.

“ De dag dat wij geboren werden , werden we gearresteerd”.

 “Wounded Knee heeft de mensen hoop gegeven, geen ijdele hoop”.

‘Cunny Dog’ beschrijft hoe een lederen riem om scheermessen te scherpen op hem gebruikt werd en hoe zijn mond met zeep werd uitgewassen omdat hij zijn eigen taal sprak. Hij was zes jaar oud en het gebeurde in de school in Pine Ridge, Zuid Dakota. Hij zei dat het hem niet gebroken had. Vandaag is de strategie van de federale om zoveel mogelijk indianen op te sluiten voor de rest van hun leven. Cunny Dog zegt verder dat, toen hij begreep wat de American Indian Movement betekende, zijn leven opnieuw begon.

Cunny Dog zei : “het is tijd om onze broeder Leonard Peltier naar huis te brengen”.

Bill Means zei dat toen het AIM naar het Jumping Bull kamp geroepen werd was dat omdat het volk de beveiliging van het AIM nodig had omdat ze hun dagelijkse werk konden doen. Naar de winkel gaan was toen al riskant.

Means zegt verder dat dit de reden was dat Leonard Peltier in het Jumping Bull kamp aanwezig was. “Hij was daar door ons volk  uitgenodigd.” Peltier,Dino Butler en anderen waren daar om mensen te helpen . Zij waren uitgenodigd.

Clyde Bellecourt, mede-oprichter van AIM, beschrijft waarom de American Indian Movement werd opgericht. “Wij voelden dat er hoegenaamd niets gedaan werd om de toestand van de Amerikaanse Indianen in hun eigen land te verbeteren.”

Bellecourt beschrijft ook hoe de beweging ontstaan is in Stillwater State Prison en hoe het de levens van de Amerikaanse Indianen veranderd heeft,met onderwijs, werk en meer. Van de gevangenis gingen ze de bars binnen en de straat op. Dan kwamen er werkopleidingen op het gebeid van gezondheidszorg.

“ Dat is het American Indian Movement, dat is wat wij doen!”

Bellecourt zegt nog verder dat hij levenslang verbannen werd uit Pine Ridge omdat hij eens een priester , die de communie wou uitreiken in de Zonnedans, buitengezet heeft.

Madonna Thunderhawk, Cheyenne River Lakota beschrijft het begin van de American Indian Movement en hoe de strijd van families resulteerde in het zoeken van toevlucht in Wounded Knee in 1973.

Thunderhawk beschreef dat ze voor de eerste keer in haar leven een gepantserd voertuig gezien had, wanneer het vuurgevecht in Wounded Knee in 1973 begon.

“ Dit was een beweging van lokale mensen. Wij hadden alles bij ons in de wagen, van kleine kinderen tot oude grootouders”

"Wij zochten onze toevlucht in Wounded Knee. Ik had mijn 10 jaar oude zoon bij me. Had ik geweten wat daar stond te gebeuren dan had ik hem niet meegebracht. Wij bleven daar 72 dagen lang.”

 Thunderhawk sprak over de leiding en kracht die zij van de ouderen ontvingen en hoe die de wijsheid van hun voorvaderen verder droegen.

“ Daarbinnen hadden wij geen idee van wat er zich buiten aan het afspelen was. Wij hadden er geen idee van dat het de wereld was rondgegaan; de opstand van Wounded Knee.”

Thunderhawk zei nog dat er geen onderscheid was tussen leeftijen.

Alles was daar vertegenwoordigd, oud, zeer jong en alles daartussenin was aanwezig.

Thunderhawk verteld verder dat zij onlangs naar Leith, Noord Dakota getrokken is om de Native jongeren te steunen in hun actie om blanke racisten te beletten de stad over te nemen.

Thunderhawk beschrijft ook het misbruik van indiaanse kinderen in de kostscholen. Zij beschrijft hoe ceremonieën in het geheim werden gehouden .

Bill Means zei dat de chiefs en leiders Wounded Knee gekozen hadden als de plaats waar zij stelling namen omdat de geesten van de voorvaders daar waren.

“ Jonge mensen stroomden toe, zij kwamen massaal naar AIM, vooral in Porcupine. Het was niet moeilijk om het verzet en om naar Wounded Knee te gaan, te organiseren."

“ Wij waren klaar om te gaan .”

Means zegt dat de vrouwen hen uitgedaagd hadden met de woorden :” Waar is de geest van Crazy Horse? Waar is de geest van Sitting Bull”.

Bill Means beschrijft verder het schrikbewind dat uitgevoerd werd tegen Lakota mensen in Pine Ridge.

Jean Roach, Lakota uit Rapid City, Zuid Dakota beschrijft de gebeurtenissen in het Jumping Bull kamp op 26 juni 1975.

Zij hoorde de schoten, zij was Joe Stuntz aan het helpen met een verband om zijn arm. Hij liep naar buiten om te gaan kijken wat er aan de hand was en “dat was de laatste keer dat ik hem nog gezien heb.”

Toen zij de schoten hoorden wisten ze niet wat er gaande was. Zij was toen 14 jaar oud en haar broertje 11.

Leonard had hen gezegd dat ze de kans hadden om zichzelf over te geven: “ik dacht, in geen geval.”

Haar broertje ging buiten om zich over te geven, hij was slechts 11 jaar. Pas later wist ze dat hij het overleefd had en dat hij gevlucht was naar een bijgebouw terwijl ze hem onder vuur namen.

"Wij hebben het overleefd, ondanks dat we omsingeld waren."

“De kogels vlogen overal rond mij, maar ik heb het overleefd”.

“Daarna moesten we onderduiken, het FBI plunderde onze huizen”

Twee maanden later zat ze thuis aan het ontbijt. De FBI kwam binnengedrongen zonder huiszoekingsbevel. “Ik sprong recht en wou het op een lopen zetten”. Het FBI terroriseerde de familie, kinderen gilden en  schreeuwden. Jean en haar broer werden voor de onderzoeksrechter gebracht.

“ Iedere keer wanneer ze me een vraag stelden antwoordde ik :” ik wil met mijn advocaat spreken”.

Zij werden voortdurend met geweld aangepakt.

“ Het was beslist traumatisch”.

Van al diegenen die buitengekomen zijn uit Jumping Bull’s kamp, zijn er helaas niet veel meer in leven, zei Jean.

“En Leonard Peltier lijdt omdat hij gekozen had om op te staan voor zijn volk, net zoals wij”

Zij voegde er nog aan toe dat zij en haar broer nog steeds op de ‘zwarte lijst’ staan,ondanks dat ze toen nog maar kinderen waren.

Dino Butler , verdachte die samen aangeklaagd werd met Leonard Peltier en onschuldig bevonden werd, beschrijft wat er gebeurd is in het Jumping Bull kamp.

Butler begon met te vertellen dat Norman Brown vastgepind zat terwijl een FBI agent hem beschoot. Butler begon te schieten en Brown kon daardoor ontsnappen uit de vuurlijn.

Butler zei dat hij over de hoofden van de agenten schoot om de vrouwen en kinderen te beschermen. Zij konden de radiogesprekken van de agenten horen.

“Ik zag Joe Stuntz op de grond liggen en ik zag de kogel precies in het midden van zijn ogen.”

Leonard wou een  wagen zoeken om te ontsnappen, maar Butler zei dat het niet zou lukken. Toen zegden ze een gebed.

“ Wij liepen in een rechte lijn door een kreek en kwamen aan een doorlaatpijp onder de weg”.

Hij en Leonard kropen door de doorlaat en dan in een boom. Sommigen verschuilden zich in de doorlaatpijp. Een vliegtuig vloog over het gebied, en zij wachten tot die zonder benzine zou vallen.

Leonard zei : “ Het blijft maar vliegen, laat ons bidden.” Een  minuut later vloog het vliegtuig richting Pine Ridge. Bob Robideau begon de heuvel op te lopen. Anderen volgden. Leonard en Butler maakten zich klaar om ook de heuvel op te rennen. Toen begonnen de agenten te vuren op de vrouwen die de heuvel opliepen. Butler liep tot hij neerviel en niet meer kon lopen, terwijl de kogels om zijn hoofd vlogen “zoals bijen”.

Butler zei dat hij op een auto geschoten had terwijl hij de heuvel opliep. “Nilak liep op blote voeten, zij was haar mocassins kwijtgespeeld.” Butler sneed zijn vesten aan stukken  om haar voeten te beschermen. Twee Oglala broeders kwamen te paard aan . Een was Jimmy Eagle’s broer en de andere was Loud Hawk. Zij namen hen mee naar een huis dichtbij. Daar kregen ze van verwanten voedsel. Zij besloten om naar  Manderson te trekken waar het AIM kamp was . Er werd hen gezegd dat ze de sterren moesten volgen. Maar al vlug kwamen er wolken en voor hen  hoorden ze de coyote’s huilen .

“De wolken werden dichter, wij konden de sterren niet meer zien. Wij stapten de hele nacht . Wij rusten en verstopten ons in de struiken. Toen konden we de  lichten zien”.

Zij zagen de lichten van een stad, maar het leek niet op Manderson. Het leek op Pine Ridge. Zij waren moe en hadden geen voedsel en water . Zij werden gevraagd om naar een huis te gaan waar de Goon’s Lakota’s bedreigden. Daar kregen zij eten. Achter het huis was een hut waar zij konden uitrusten en de dag doorbrengen. Toen ze zaten te eten reed er een auto vol FBI agenten voor. Butler en Leonard waren niet gewapend, maar de eigenaars van het huis praten met de agenten tot ze uiteindelijk weg gingen.

Die avond kwam er een auto om de vrouwen op te pikken, dan een andere voor de jonge kinderen, dan nog een andere voor Leonard, Dino en anderen. Telkens ze een politiewagen zagen naderen, zegden ze een gebed. Uiteindelijk konden ze hun weg vervolgen.

Daarvoor, voor zij zich naar de Jumping Bulls begaven gingen Leonard , Dino en anderen naar Shiprock, NM Navajo Nation, daar hoorde zij hoe de Goon’s mensen bedreigden. Dan gingen ze eerst naar Rosebud, naar Crow Dog en dan naar Jumping Bull.

“ Het leek op een oorlogszone”

“Hoe bang ik ook was, zij waren banger”.

Zij waren afhankelijk van het AIM om zich veilig te en beschermd te voelen. De Goon’s beschoten de Lakota huizen in Pine Ridge .”Dat gebeurde bijna iedere dag”.

“Wij waren altijd gespannen”

Terwijl het vuurgevecht plaatshad was Dick Wilson, die toen de voorzitter was van het Oglala tribaal bestuur, naar DC gegaan om die 1/5 van het land van de Oglalas in Pine Ridge over te maken  aan de regering van de Verenigde Staten. Dit land is rijk aan uranium.

“Dick Wilson was in Washington om de akte te ondertekenen.”

Tegelijkertijd waren de Lakotas zich aan het organiseren om zich los te scheuren van het Oglala bestuur. Drie districten wilden een soeverein bestuur vormen en hulp van buitenaf te zoeken. Het vuurgevecht bij Jumping Bull maakte hier een einde aan.

En ook op dat moment werd het FBI verondersteld een onderzoek te doen naar het schenden van rechten van anderen, waaronder de Black Panthers en anderen. Het Jumping Bull vuurgevecht maakte hier ook een einde aan in het voordeel van het FBI. Aldus Butler.

Bill Means zei dat Leonard Peltier een icoon geworden is en wanneer Leenard Peltier recht wordt aangedaan kan dit het begin zijn van de genezing voor indianenland.

Herb Powles, Oneida, prak over het American Indian Movement en wat het betekende voor de vooruitgang en vrijheid in indianenland