MURDER STATE: CALFORNIA’S NATIVE AMERICAN GENOCIDE, 1846-1873

Bron: Indian Country Today- Door Steven Newcomb.

 

 Het boek van Brendan Lindsay, onlangs uitgegeven door University of Nebraska Press, is een hartverscheurend en zeer informatief boek.

Het boek geeft een nauwkeurig gedetailleerd en begrijpelijk verslag van de moordende behandeling van het oorspronkelijke volk van California door de Euro-Amerikanen die ten tijde van de goudkoorts het land overrompelden. Blanke burgers gebruikten democratische normen als een middel voor volkerenmoord tegen de oorspronkelijke naties en mensen van California.

Het werd methodisch, wel- overwogen en perfect uitgevoerd met dodelijke en afschuwelijke resultaten.

Voor het (soms) doden van vee door uitgehongerde Indianen, en heel dikwijls voor dood vee helemaal niet gedood door Indianen werden duizenden Indianen lichtzinnig vermoord.

Vigilant- groepen werden ‘democratisch’ gevormd, gesteund door de plaatselijke burgers ,om op Indianen te jagen en hen te doden als waren zij dieren die voorbestemd waren om geslacht te worden.

Het leven van het vee was waardevoller dan het leven van de Indianen die hen in de weg liepen en moesten verwijderd worden door “dood of uitbanning” zodat de blanken zich ongestoord de waardevolle Indiaanse gronden en bronnen konden toe-eigenen.

Dit alles gebeurde in de geest van Manifest Destiny!

In die tijd was kidnapping en verkrachting van Indiaanse vrouwen sport en ontspanning voor de blanke mannen die onder de blanke wetten niet konden vervolgd worden voor hun wandaden. .

De Kidnapping van overlevende Indiaanse kinderen door blanken vierde hoogtij. Dwangarbeid door Indianen werd een bron om de blanke economie hoog te houden.

In het hoofdstuk “Advertising Genocide”, verhaalt Lindsay de beschrijving van de ‘Indian Island Massacre ‘zoals het gepubliceerd werd in de Northern Californian Union in 1860 door een 24 jarige gast- redacteur genaamd Francis Bret Harte.

Lindsay stelt dat “aangezien vrouwen en kinderen toch ongewapend waren de vrijwilligers hun munitie spaarden door hen dood te hakken met messen en bijlen.”

Harte, de gast- redacteur  gaf uitleg over dat wat er gebeurd was met het Wiyot volk onder de uitroeiing – doctrine:

“ Kleine kinderen en oude vrouwen werden genadeloos gestoken en hun schedels verpulverd met bijlen....oude vrouwen wentelden zich gerimpeld en afgeleefd in hun bloed, hun hersenen kleurden hun lange grijze haren.

Kinderen met hun door bijlen gekloven gezichten en afschuwelijke wonden op hun lichaam.... Er werd geen verzet geboden maar de slachters deden hun vuile werk wanneer hun slachtoffers bijeenkropen om bij elkaar bescherming te zoeken zoals schapen.

Er werd weinig geschoten, de meeste lichamen waren gewoond aan het hoofd.”

Lindsay schrijft dat Harte door de locale bevolking als verader van zijn eigen ras beschouwd omdat hij het monsterachtige gedrag van de Euro- Amerikanen aan het licht wou brengen.

Een ‘grand jury’ (jury die beslist of er voldoende gronden voor rechtsvervolging aanwezig zijn) besliste dat “er geen bewijzen waren”

Een uitgever van de Humboldt Times schreef dat: “ mensen die het bloedbad betreurden en krokodillentranen weenden voor de arme Indianen, idioten waren”.

In zijn voorwoord zegt Lindsay over de zeven jaar als professor aan de universiteit: “ Ik heb vele studenten , collega’s en faculteiten gehoord die onwillig waren om te accepteren dat in California en de US tijdens de 19° eeuw volkerenmoord gepleegd werd op Amerikaanse Indianen.

Zij waren ervan overtuigd dat het enorme verlies van mensenlevens een ongewild gevolg en soms een noodzakelijk kwaad was voor de vooruitgang van de western beschaving."

De conclusie na het lezen van Murder State is dat de behandeling van de Indiaanse naties een geschiedenis is van dominantie, onmenselijkheid en volkerenmoord.

Het boek is te verkrijgen bij Amazon

(nog) niet in het Nederlands verschenen.