Kateri Tekakwitha (1656-1680) was een Mohawk vrouw geboren in de huidige staat New York. Het verhaal over haar ‘lijdensweg’ is bekend . Zij stierf op 24 jarige leeftijd in 1680 . Volgens de eerwaarde Howard J.Hubbard, bisschop van Albany, NY. Waren haar laatste woorden “Jesus I love you”.

Het prachtige verhaal over dit “ter ere van God lijdende meisje” klinkt echter voor velen als alweer een Indiaans gruwelverhaal.

De Europeanen brachten de pokken naar Kateri en haar volk. Verminkt ,half blind en totaal verzwakt bleef zij alleen achter. De Franse generaal Alexander de Prouville heeft met de zegen van de Bisschop van New France haar dorp platgebrand in 1666.

Door de Jesuit Jacques de Lamberville werd ze aangezet tot extreme daden van boetedoening die haar dood bespoedigde.

Tekakwithta’s boetedoeningen waren wreed en veelvuldig. Zij liep blootsvoets over ijs en sneeuw, zij verbrande haar voeten, stak hete kolen en assen tussen haar tenen, geselde haar vrienden en werd op haar beurt gegeseld tijdens geheime meetings in het bos, zij hongerde zich uit, mengde haar eten met assen en nadat zij het verhaal over het leven van Sint Louis de Gonzaque gehoord had sliep zij drie nachten op een doornbed.

Zij werd aangezet om maagd te blijven. Ondanks dat haar volk in verval geraakt was door de verwoestingen en de ziekten van de Europeanen bleef zij weigeren om bij te dragen aan de toekomst van haar volk. Dat kan ook beschouwd worden als een onrechtstreekse daad van volkerenmoord.

Haar voortijdige dood werd veroorzaakt door haar lijden.

De Iroquois verloren een mens, maar de katholieke kerk kreeg er een heilige bij.!