Wat hebben ze een prachtig weekend gehad. Het is een eindje rijden maar het was de moeite dubbel en dwars waard. Via internet hadden de baasjes een huisje in Drenthe gevonden met een volledig omheinde tuin van 2000 m2.

Het huisje zag er ook mooi uit en dat is het ook. Gezellig ingericht en alles netjes schoon. Het ligt heerlijk vrij, aan het eind van een weggetje waar verder niemand langskomt. Bovendien was het schitterend weer. Ze waren heel wat van plan, maar uiteindelijk zijn ze, op een prachtige bosrit te paard na van het baasje, voornamelijk "thuis" gebleven.

Het baasje had voor de gelegenheid de eerste fles van zijn eigen gemaakte druiven-wijn meegenomen en die was bijzonder goed geslaagd. Het baasje zegt al dat hij de rest van de flessen alleen bij speciale gelegenheden open gaat maken.
 
Arcil kon zich ondertussen volledig uitleven in de tuin. Hij heeft het zo druk gehad met vogeltjes verjagen en achter tennisballen aanrennen dat hij, vanaf dat ze thuisgekomen zijn, alleen de bench is uitgekomen om te plassen en te eten. De vogeltjes daar hebben het niet gemakkelijk, want het huisje is enorm in trek bij hondenbezitters. In de tuin staat zelfs een complete kennel met binnen- en buitenverblijf waar eventueel gebruik van kan worden gemaakt.

De eerste nacht was wel problematisch. Arcil wilde de bench niet in. Thuis hoeft dat niet meer, maar in een vreemd huis toch maar liever wel vinden de baasjes. Hij heeft zijn misnoegen daarover de hele nacht luidkeels geuit. Maar de tweede nacht was hij kennelijk zo moe dat hij vanzelf al ging en heeft zich tot 6.00 uur niet laten horen. 's Morgens heel vroeg (6.30 uur) ging het baasje lopen met Arcil langs een bosrand en toen hebben ze in een akker daar tegenover ook nog 5 reeën gezien. Het baasje moest alle zeilen bijzetten om Arcil in de hand te houden, want die wilde ze wel eens van wat dichterbij bekijken.

Het bos was zo dicht begroeid dat je er geen halve meter doorheen kon kijken en toen er ook nog een haas voorbij schoot heeft het baasje besloten Arcil daar maar niet los te laten.

Het baasje plant overal waar hij nog een plekje ziet druivenplantem. Als hij een plantje ziet staan dat het niet zo goed doet (of nog geen knopjes heeft gevormd) zegt hij tegen het vrouwtje terwijl hij de daad bij het woord voegt: "Deze kan er wel uit, hè?" Dus afgelopen weekend heeft hij op de kale plekken nieuwe druivenstokken gezet en ik heb daarbij goed geholpen. Alleen ben ik met een (volgens mij) oude plant gaan sjouwen maar volgens het baasje was het nog een goede met wortels eraan. Daar was hij niet zo blij mee.

En ik mag er ook niet tegenaan moet plassen, dat moet ik maar tegen de pisboom doen. Eigenlijk is dat de kerstboom die de baasjes na Kerstmis en de vorstperiode in de tuin hebben gezet. Ze dachten dat die de vorst niet zou overleven, maar wonder boven wonder doet hij het nog. Ik vind het een hele mooie boom om tegen te plassen en eigenlijk vinden de baasjes het ook wel best als ik maar nergens anders tegenaan plas. Ik moet dan wel precies weten hoe ik moet gaan staan anders prikt-ie. En die druivenplanten prikken tenminste niet, dus als ik hoge nood heb doe ik het stiekem lekker toch tegen de druiven.

Sinds ongeveer een week slaapt Arcil niet meer in de bench. Dat hadden ze al een keer eerder uitgeprobeerd, maar daar was hij te onrustig voor. Liep de hele nacht van voor naar achter door de kamer en blafte om ?? (de baasjes hadden geen idee waarom). Dus dat experiment heeft een dag of twee geduurd en is toen weer stopgezet in het belang van de nachtrust van hond en, vooral, baasjes. Maar omdat ze een mooi kussen voor Arcil willen kopen dat op de plaats van de bench moet komen hebben ze het opnieuw geprobeerd en nu gaat heel goed. Waar hij nu 's nachts slaapt wisten de baasjes niet en dat wilden ze ook maar niet weten (maar de bank vertoonde wel verdacht veel haren).
 Arcil kan kiezen uit een
    
bench met geopende deur,     een mand met een kussen,
    
een kussen op de vloer in de keuken     en een vloerkleed in de kamer.

Dus keuze genoeg zou je zeggen.  Hééél lang geleden heeft het vrouwtje een blauwe maandag een cursus binnenhuis-achitectuur gedaan. De "MBZ" is het enige dat daar nog van is blijven hangen en stond voor "Meest Behaaglijke Zitplek". Dat is de plek waar vandaan je de kamerdeur ziet (veilig gevoel, je ziet wie er binnenkomt) en een goed overzicht over de kamer hebt.
Nou zijn er op de bank ook nog verschillende plekken waaruit je kunt kiezen en aan de hoeveelheid haren te zien heeft Arcil duidelijk zijn "MBZ" gevonden of in dit geval, beter gezegd, de "MBL". Hij is er echter nog niet op heterdaad betrapt.
Diezelfde plek is ook al door het baasje gekozen is als "MBL".

Oftewel de Meest Behaaglijke Ligplek

.

Hier lagen er zes,

toen de telefoon ging. Het vrouwtje brood wilde net brood gaan klaarmaken voor haarzelf en vast voor de volgende dag voor het baasje.
Een verdacht geluid deed haar snel teruglopen naar de keuken en ze zag nog één boterham op de plank liggen terwijl Arcil bezig was boterham nummer vijf in een sneltrein-tempo weg te werken.

Eindelijk heeft Arcil het voor elkaar. Het vrouwtje lag op straat. Arcil wil naar iedere hond toe die we tegenkomen. Dit keer was het een, eveneens behoorlijk trekkende, golden retriever. Om Arcil dichter bij zich te houden verpakte het vrouwtje de riem terwijl Arcil op dat moment besloot een sprong te doen naar de andere hond en hop, daar lag ze. Met een soort van automatisme hield ze de riem stevig vast zodat Arcil zijn voornemen niet verder kon uitvoeren. Op de grond liggend zei ze: "ZIT" en hij zat. Zo kon ze toch nog met enige waardigheid overeind krabbelen en na verzekerd te hebben dat het wel ging vervolgden ze hun wandeling, die verder opvallend netjes verliep. In de loop van de dag bleek dat de rechterarm er niet helemaal ongehavend van af was gekomen. Een igetapete pols is het resultaat.

Terwijl ik me lekker in de tuin aan het vermaken was hebben de baasjes de laatste handelingen aan de druivenoogst van afgelopen jaar verricht. Het vrouwtje kwam wel steeds kijken als ik weer eens gek aan het springen was, dan dacht ze dat ik weer een pad gevonden had.
De wijn zit eindelijk in flessen, de witte althans. Het baasje heeft er al van geproefd en zegt dat hij erg lekker is.
 
Het resultaat is 12 flessen. De rode wijn moet nog gebotteld worden en dat zal naar verwachting 24 flessen opleveren. Het vrouwtje heeft etiketten gemaakt. En ik heb er helemaal niets aan gedaan. Nou ja, niks. Ze hebben mijn naam eraan gegeven.
 

Wat een boel vogeltjes.
Weer te laat!!!


Favoriete plekje in de zon.

......het is een drentje. Want een ezel stoot zich in het gemeen niet 2 maal aan de zelfde steen. Arcil was in de tuin en rende achter iets aan, pakte het op met zijn bek en gooide het weer weg. Toen zag het baasje ineens dat datgene wat weggegooid werd, wegsprong en Arcil er achteraan. Alle bellen gingen rinkelen bij het baasje toen hij dat zag. De paddentrek was begonnen en die trekken ook door onze tuin.
 Toen Arcil net een paar maanden oud was had hij ook al eens met een pad gespeeld met als gevolg opgezette en rode oogleden wat ook nog ging jeuken. Toen zij we ook nog laat op de avond naar de praktijk geweest.
 Met moeite konden we Arcil binnen krijgen en toen hij binnenkwam was het schrikken. Het leek wel of hij een stuk zeep had opgegeten, zoveel schuim stond er op zijn bek. Gelijk de dierenarts maar gebeld. Wat we konden doen was zijn bek uitspoelen en als dat niet lukte zoveel mogelijk water laten drinken. Bek uitspoelen lukte uiteraard niet, dus maar een brokje in een bak water gestopt zodat hij water binnenkreeg in een poging het brokje te pakken. En nu maar hopen dat hij beter tegen padden bestand is dan toen het nog een puppie was. Dat wordt vannacht vast wel een keer het bed uit om te kijken of het allemaal nog goed gaat.

ER IS ER ÉÉN JARIG, HOERA












BAASJE, VAN HARTE GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG



Dit staat op je te wachten als je vanavond thuiskomt. Dan kun je vast een beetje raden wat er in de pakjes zit.

Alweer sneeuw, vrouwtje???

 

Zo af en toe "proberen" de baasjes eens een ander bos. Dit keer zijn ze naar Rhenen geweest. Arcil heeft een  tijdje lekker lopen struinen. Er was zegge en schrijve één andere hond in het bos en Arcil vond het nodig om deze hond te belagen. De hond was aangelijnd en Arcil terugroepen hielp niet. Dus moest hij er afgetrokken worden. Omdat hij steeds terug wilde naar die hond hebben de baasjes hem maar aangelijnd en was de lol er èn voor de baasjes èn voor Arcil af. Ook al omdat het baasje op een steen stapte en zijn enkel verzwikte bij het terughalen van Arcil.
 
 

 

Een aantal weken geleden heeft het vrouwtje besloten te stoppen met de hondenschool. Ze was constant bezig Arcil tot de orde te roepen en kreeg op die manier niets meer mee van wat er verteld werd. Overal was aandacht voor, behalve voor de les. Als er een deur openging moest Arcil even kijken wie er binnenkwam. Als er geblaft werd moest Arcil weten welke hond en ook het zand in de manege (waar de lessen gegeven werden) moest op iedere centimeter onderzocht worden. Dat schoot niet op en omdat alle andere leerlingen wel (bijna) keurig netjes deden wat er van ze werd gevraagd, werd het vrouwtje er een beetje triest van. Maar om verder thuis te kunnen oefenen wilde ze graag de examen-eisen hebben, zodat ze zich voor kunnen bereiden voor als ze toch nog een keer een poging gaan wagen.

Vanmorgen kwam Jan (de instructeur) ze even afgeven omdat hij toch hier in de buurt moest zijn. Hij had zijn hond, Ciska meegenomen. Dat vond Arcil natuurlijk reuze interessant, vooral de achterkant. Ciska vond dat wat minder leuk. Maar om de boel niet uit de hand te laten lopen kregen ze ieder een kluifje. En dat is toch ook wel erg lekker. Om te kijken welke het lekkerste was werd er zo af en toe onderling van kluif verwisseld. Maar uiteindelijk lagen ze ieder tevreden op een kluif te sabbelen.

Na de auto van ijs ontdaan te hebben ging het op weg. Ze gingen meedoen aan de wandeling van de Belgische vereniging voor Drentsche Patrijshonden. Na tot Berkel Enschot in dichte mist te hebben gereden kwamen ze om precies 10.00 uur aan in Vosselaar, waar de wandeling plaats zou vinden. Ze waren heel benieuwd, want in Vosselaar wonen Belle, Heros en Hera met hun baasjes, waar ze dagelijks de belevenissen van volgen op hun eigen blog.(Klik in de rechterkolom onder "mijn favorieten" op Bas en Belle.)  Die vinden heel vaak plaats in het bos waar ze nu zouden gaan wandelen.
 
Na de begroeting met inmiddels heel wat bekenden en een kopje koffie met cake (en en passant ook nog lid geworden te zijn van de Belgische drentenvereniging) ging het in een lange colonne richting bos. Het weer was uitstekend geschikt voor een lekker lange wandeling en gelukkig was er niets te bespeuren van aangekondigde regen en/of sneeuwbuien. Rustig wandelend en hier en daar een praatje makend kwamen ze aan op een  open plek waar de welbekende citroenjenever werd uitgedeeld om zo de toch wel wat verkleumde botten enigszins te verwarmen.
 
Zo af en toe moest er een weg overgestoken worden, waar de automobilisten gestopt werden door een man met een hond en wel een beetje vreemd keken toen een  rij, allemaal van diezelfde, honden de weg overstak. Wat jammer was, is dat de baasjes Arcil een aantal keren hebben moeten aanlijnen omdat hij vervelend deed tegen sommige andere honden.Teruggekomen na een kleine 2 en een half uur wandelen zou er in het buurthuis "hutsepot"worden geserveerd.  De honden mochten daar niet bij aanwezig zijn (wat wel zo rustig eet) en werden her en der ondergebracht.
 
De meesten in de eigen auto,  maar omdat de baasjes geen bench hebben die in hun auto past en het gevaar groot was dat er niet veel van de binnenbekleding overbleef, mocht Arcil, in een bench, in de auto van het baasje van Belle, Heros en Hera. Daar heeft hij heerlijk liggen slapen terwijl de baasjes zich tegoed deden aan een overheerlijke "hutsepot". Dat is een typisch Vlaams gerecht, waar van alles en nog wat ingaat en waar de baasjes van Belle en co een aantal dagen druk mee in de weer zijn geweest. Maar het resultaat mocht er zijn.

Jan en Simonne, bedankt voor de geweldige organisatie en uiteraard allen die er verder nog bij betrokken zijn geweest.
 

Het baasje is voor een paar dagen naar Oslo voor zijn werk (alsof hij het hier niet koud genoeg heeft gehad). Het vrouwtje en Arcil hebben gezelschap gekregen van Thea,het zusje van het vrouwtje. Dat was best een tijdje geleden dat die Arcil gezien heeft. Arcil herkende haar nog wel en hoe!!! Ze kreeg een begroeting waar bijna geen einde aan kwam. Thea had het idee dat Arcil nog groter was geworden en vond dat hij stukken gehoorzamer was dan toen ze hier eerder was. Alleen het wandelen met Arcil was nog steeds niets aan veranderd, nog steeds een drama. 's Middags hebben ze een heel eind gelopen over, voor het eerst sinds lange tijd, sneeuwvrije wegen. Daarvoor was een flinke laag klei en leem in de plaats gekomen, want de boeren zijn zich op het voorjaar aan het voorbereiden. Daarbij wordt ook met de grote banden van de tractoren door de natte bermen gereden en dat geeft een enorme troep.
Het gevolg is dan ook dat er weer heel wat vieze pootjes schoongemaakt moeten worden. En niet alleen pootjes, de bagger zit van het puntje van de staart onder de buik door tot in de oren. Maar een lol dat hij heeft.

.