Bad Zwischenahn - Oldeberkoop

168 km

Best een vreemd gevoel vanmorgen. Eigenlijk wil ik blijven liggen in mijn bed, gelukkig en bevredigend gevoel. Het project is eigenlijk afgelopen in mijn hoofd, ik wil nagenieten. We zitten echter nog in Duitsland en we worden vanavond verwacht bij Eppie en Lolsje dus we moeten wel verder, willens nillens.

Eerst telefoontje doen dan maar voor we uitrijden. Het is Simon zijn verjaardag vandaag en dat mogen we niet vergeten.

Sabine komt nog even afscheid nemen vooraleer ze haar ochtendjogging aanvangt. Nog even nakaarten over de gezellige avond annex " lecker" etentje bij haar thuis en de quest in richting Nederland. Op een rustig tempo  rij ik mijn partnerstad uit ,nagenietend van het meer, het terrasbezoek , de kapper en ja zelfs de bloemenzaak waar ik een prachtige ruiker haalde in aanloop naar het etentje.

Via Rostrup , Howiek , Godensholt gaat het richting Barbel. Het gaat moeilijk, beentjes willen niet echt mee, kopje lijkt leeg en de wind blaast hard tegen.

Een koffie dan maar op een terrasje , je weet nooit dat ik erdoor kom ?

Ietsje verderop kom ik totaal onverwacht de mensen tegen van pension Budden die ik in de heenreis bezocht heb met de daltons. We hebben u gevonden via de tracer en we wilden je graag nog eens goeiedag zeggen !

Ontroerende momenten, een blijk van waardering en een bewijs dat vele mensen mij intensief aan het volgen zijn.

Als een wagen mij langzaam voorbij rijd en vervolgens blijft " hangen " weet ik niet echt zijn bedoeling. Tot ik in de gaten krijg dat hij mij uit de wind zet op een kilometerslange weg richting Nederlandse grens. Waw, een welgekomen en achteraf bijblijvend geschenk moet ik bekennen.

De emoties blijven me verder achtervolgen vandaag. Ik krijg het soms heel lastig, tranen rollen over de wangen, het is zwaar geweest en blijkbaar genoeg geweest. Afscheid nemen van iets dat je koestert lijkt en is niet makkelijk. Ook niet als je nog een soort van triomfweek te gaan hebt.

In het buitenrijden van Rhede gaan we onze voorlaatste grens over en komen we in het fietsland bij uitstek Nederland terecht.

Het is en blijft echter worstelen met de fietspijltjes naast de weg , met als gevolg dat ik eventjes letterlijk de weg kwijt ben. Heroriënterend geraken we in stadskanaal en doorkruisen we friesland richting oldeberkoop.

Na een monsterritje van maar liefst 168 km komen we leeg aan bij Eppie en Lolsje. Na een verkwikkende douche en een heerlijk avondmaal maken we nog tijd voor een interview en fotosessie met een plaatselijke krant.

We praten nog uren na en beseffend dat het bijna over is ga ik met gemengde gevoelens plat. Morgen terug een reuzeritje richting Hoofddorp waar het terugzien met Hans en Marty op het menu staat.

Slaapwel

X

Rustdag in Bad Zwischenahn 

Eigenlijk begint de rustdag beetje in mineur. Rudy moet straks terug naar huis.

We laten het ons niet aan het hart komen en genieten van elk moment. In zoverre dat we eigenlijk rond de middag nog niets gedaan hebben buiten kletsen en koffie drinken.

De ene maakt zich dan klaar om naar Meulebeke te rijden , de andere maakt zich klaar om naar de kapper te gaan. 

Met een nieuw kapsel trek ik richting meer waar ik  een poosje mijn voetjes verfrissend in het water laat hangen om erna gezellig keuvelende koppeltjes te vergezellen op de terras. Ik bestel me een dame blanche en een kop geurende koffie.

Een hevig onweer maakt echter abrupt een einde aan de buitenpret en doet ons vluchten naar binnen. Na donder en bliksem volgt zonneschijn en trekken we verder door de stad op zoek naar een mooie ruiker bloemen voor vanavond.

Met een vers geschikte ruiker trekken we s avonds richting Sabine waar ik getrakteerd wordt op een heerlijke maaltijd. Het is de aanzet tot een gezellige avond met lachen en grollen.

Moe en voldaan kruip ik in mijn bedje. Morgen vertrek ik dan ook met gemengde gevoelens richting Nederland...... nagenieten van een mooi relaxte passage in Bad Zwischenahn.

Slaapwel

X

Aue - Bad Zwischenahn

6 km

Landhaus Thölken

Vandaag krijg ik dus de kortste rit in mijn schema. Zo kort dat je je eigen gaat afvragen of je deze wel gaat doen in fietskledij of in vrijetijdskleding .

Een berichtje van de charmante " zij regelt alles" Sabine geeft mij de oplossing.

Ik word verwacht om 17.00 uur voor een intervieuw met de krant, dus het wordt fietskledij . Mijn kledij sponsor BMC zal mij dankbaar zijn voor de publiciteit en de krant omdat er duizenden kranten meer zullen verkocht worden de volgende morgen !

Dit laatste is een grapje natuurlijk en ik maak het omdat ik nergens meer kan komen blijkbaar zonder in de krant te komen ?? Ik begrijp het niet meer.....

Ok , voor het project vind ik het super maar van mij mogen ze geen held of nog erger ..... een noordkaapkoning maken . Dat lijkt mij net een brug te ver, maar soit....

Vanmorgen konden we dus lekker uitslapen in ons bedje. Eigenlijk werden " Sus en Klus " of ik en Rudy een hele tijd wakker gehouden door een vrijend koppeltje in een aanpalende kamer. Ik moet zeggen ........ hadden we een balpen gehad konden we toch enkele " schreefkes " opgetekend hebben telkens er een ontlading kwam. Bij het ontbijt gingen we dan ook " kopjes kijken " op zoek naar wie de daders wel waren......we hebben ze niet ontmaskerd.

Voor de rest, alles relaxt en ik had eigenlijk onmiddellijk het gevoel dat dit wel eens de aanzet kon zijn tot een superweekend. Tot ik besloot om enkele spullen uit mijn fiets te halen en in de reiskoffer te plaatsen , bestemming Izegem wegens niet meer van doen.

Ai, plots realiseerde ik mij dat dit het begin van het einde was, dat het doek stilaan dichtgaat, dat een levensdroom en missie bijna vervolmaakt zijn. Ik had tijdens mijn trip al tranen gelaten maar nu waren ze daar in het kwadraat....

Rudy staat me in de verte wezenloos beetje aan te staren niet wetend of hij mij nu beter even alleen laat of mij tegemoet komt. 

Hij kiest voor het eerste en na mijn huilbui zie ik hem aandraven met een emmer water en kuisgerief in de aanslag. Oog voor detail zegt hij mij met bibberende stem, even je " meid " opfrissen voor de foto straks. Staan jullie beiden mooi verenigt in 1 beeld.

Om kwart na 4 vertrek ik richting landhuis waar ik de volgende twee dagen verblijf en waar de afspraak doorgaat met de schrijvende pers. Nog geen 500 meter verder begint het warempel te regenen en moet ik noodgedwongen de kortste verplaatsing doen  in de regen. Na de persbabbel gaan we samen lekker eten en blikken we nog even terug op wat voorbij is en wat nog komen moet. De vaststelling is dat ik " mooie maten " heb. Ik krijg nergens maar iets van info of detail betreffende het ontvangst in Izegem, alleen zoals van de Rudy, een geheimzinnige lach van het ene oor tot het andere oor.

Morgen rustdag en genieten van onze zusterstad .....

Slaapwel

X

Wingst - Aue

128 km.      6.18 u gefietst

Onder begeleiding

Gisteren onze grillavond moeten annuleren . Oh hoor ik jullie denken ....... maar dat had zijn reden. De " kolos " Arno had ons namelijk uitgenodigd om gezellig een babbeltje te doen en een hapje te eten. Kon hij ook nog een stukje gaan schrijven voor zijn plaatselijke krant. 2 vliegen in 1 klap zag je hem denken.

Na de verhalen kwam de werkelijkheid, het werd laat en de nachtrust kort. Gelukkig werd het ontbijt voorzien in de jeugdherberg, moest ik niet onmiddelijk op zoek naar een " Frühstück ". Enkele momenten voor het vertrek kwam onze Arno er terug aan. Ditmaal met de vraag of hij mij mocht voorrijden tot Bederkesa. Met de auto ! Nee, ik heb hem nog niet op de fiets gekregen. De jongen weegt nog steeds teveel maar is een super vriendelijke mens. 

Daar ga je dan , Arno vooraf, de " banaan " in de midden en de " Rudy achterop, het lijkt net een begeleidingskonvooi, alsof ik in een kooi  bezig ben aan de oversteek Calais - Dover....

In Bederkesa nemen we afscheid van elkaar en rij ik via " witjes" Elmlohe, Bramel, Sellstedt richting Loxstedt,  op zoek naar het plaatsje Brake waar ik de Weser wil oversteken.

Een wegomlegging ,alleen voor auto's blijkbaar , is de reden dat ik collega en vriend " korte bein " Rudy een tijdje moet missen want hij neemt de tunnel onder de Weser en ik het veerbootje. 

Enkele tijd later komt hij mij vanuit de andere richting tegemoet, cola, snicker en warempel een , weliswaar half gesmolten magnumijs , in de aanslag. We zijn terug verenigd en dat voelt goed aan...... Hij is er terug maar weer, voor de tweede maal. Na zijn weekje noordkapen volgt hij mij nu terug tot zaterdag in Bad Zwischenahn . Je moet het toch maar doen om effen in je auto te springen en onmiddelijk na zijn dagtaak richting Wingst te rijden om een " zotte Belg " even terug te zien en hem te bevoorraden waar het kan . 1 woord makker : Chapeau !

Na de pitstop en overleg rijd hij de laatste 40 km vooruit om een slaapplaats te regelen want intussen heb ik besloten om tot in de buurt van Bad Zwischenahn te rijden. Hebben veel tijd om samen door te brengen, moet ik morgen niet ver rijden enz enz, kortom alleen maar voordelen.

Uiteindelijk wordt het " klosterhof " vanavond in Aue, een voorgehucht van onze partnerstad. 

Het is vreemd plots s avonds een " menukaart " onder je neus te krijgen in plaats van hopeloos op zoek te moeten gaan naar avondeten.

De dag sluiten we af met een pepersteak met frietjes, een pintje en bijpraten. 

Ja, aan zo n dingen zie ik ook dat ik bijna terug ben....

Morgen wellicht de kortste etappe in het project. Ik schat 6 km ! 

Voor nu slaapwel

X

Kollmar - Wingst

45 km.       2.13 uur gefietst

Gisteren zoals gezegd enkele nieuwe mensen leren kennen. Een dame met de fiets uit Hamburg, een vader met dochter per tandem samen op pad vanuit Wismar bij Lubeck, de Nederlandse " zwever" , dan heb ik het over zijn vliegtuig.

We doen , dankzij zijn kookstelletje , samen een bakkie koffie en hij doet ook nog een dotatie voor onze actie . Van de vrouw krijg ik een soort knäckebröd , ik zorg voor het beleg en we zijn weer allemaal 1 familie. Dat zijn de dingen die me bijblijven. We slapen allen in een tentje, ieder in het zijne weliswaar, we horen hier of daar eentje snurken maar s ochtends zitten we gezellig samen pratend over onze herinneringen en vooruitzichten, zalig gevoel.......

De " Rudy " komt vandaag en in een kort telefoongesprek gisteren heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik niet te ver zal fietsen vandaag. De jeugdherberg in Wingst wordt mijn eindbestemming. Ik was hier al de nacht van 16 op 17 mei denk ik en maakte er kennis met Arno, de kolos van 140, en met een vriendelijke waardin. Ik had beloofd om terug te keren en belofte maakt schuld, ik hou mijn woord dus daar komt de banaan straks voor de tweede maal jou erf opgereden.

Ik neem ruimschoots de tijd. Loop nog even tot op de dijk, klets wat bij met Johann, ver in de 70 denk ik maar een kranige joviale man.

Mijn motto is : los dingen op met de glimlach en je klanten blijven je herinneren . Dat zijn zijn woorden bij ons afscheid als we elkaar de hand schudden. Niet te snel rijden, er staan camera's !!! Roept hij mij nog na, wat is het fijn om deze mensen te mogen ontmoeten op mijn trip !

Via de 431 kom ik in Gluckstadt waar ik even de tijd neem om een koffietje te nemen. Tja, welkom back, ik hoef niet perse bij de eerste winkel te stoppen, kan al ne keer een imbisske overslaan want gegarandeerd komt er straks nog eentje, dat is dan weer het voordeel aan " onze wereld ".

Bij de overzet naar Wischhafen is het een drukte van jewelste. Een redelijke file en daar zie je terug mensen die zich opwinden. Zoiets van, tja ik ben wel in conge he, moet ik hier nu wel staan aanschuiven om een overzet te hebben . Kunnen ze dan niet meer boten inleggen ?

Filip rijd met de glimlach de file voorbij want fietsers krijgen hier voorrang, meenemertje.

Aan de overkant doe ik zoals gisteren en rij ik " witjes" zoals Hamelwordenermoor , woon daar ne keer ! , kajedeich en Oberndorf Wingst te bereiken.

Ik doe nog een imbiss waar ik mij een curryworst met pommes tot mij neem vooraleer ik incheck.

Wat een verrassing je hier terug te zien !! Dat vind ik super dat je woord gehouden hebt. Ik krijg een kamer, spreek over de Rudy die komt en alles wordt geregeld. Ik kan beginnen met mijn was te doen, dagverslagen opmaken en versturen en verder gaan we nog even Arno anrufen, kunnen we nog samen een koffietje doen en genieten van het zonnetje.

Vanavond is er een BBQ voorzien waar ik ons voor inschrijf. Dag 74 ! Ik mijmer tijdens het schrijven even weg, ik was hier op dag 6 denk ik ? God, ben hier al terug, bijna afgelopen..... En nog steeds besef ik eigenlijk niet goed wat ik gerealiseerd heb maar dat komt nog .....

Als je als titel mag schrijven , voor het eerst een tweede maal dan weet je dat je dicht bij huis komt.........

Slaapwel

Xje

Neustadt in Holstein - Kollmarr

125  km       6.13 uur gefietst

Verder doorstomen.......

Gisteren niet echt een goed gevoel gehad bij de Camping " am strand " in Neustadt in Holstein. Geen aanrader als je ooit in de buurt moest zijn. Een massacamping en geen contact, met niemand. Ze keken me aan of ik van een andere planeet kwam. Daar zit je dan, lig je dan,wandel je dan enz.....

Vanmorgen  had ik er toch zin in, ondanks dat ik mij had liggen suf piekeren waarom mensen nu eigenlijk je eigen leven proberen te bepalen en zich altijd maar ergeren aan kleine dingen ?

Via de binnenstad kom ik algauw op de 432 richting Bad Sedeberg. Ik word er geconfronteerd met enorm slechte fietspaden. Putten , borduren , ja soms houden die gewoon weg op zonder een aanwijzing. Ik hou het vol tot een kilometer of 4 voor Bad Sedeberg en beslis om het over een andere boeg te gooien. We gaan " bolleke pijl " doen. Het is te zeggen, we maken er de uitdaging van om gewoon met een landkaart mijn eindbestemming te bereiken via uitsluitend kleine wegen, een soort van orienteringsproef . Zo kom ik in plaatsjes als Kukels,Bark, Kaltenkirchen, Kiebitzreine om uiteindelijk het plaatsje Kollmar te bereiken na een toffe dag met rustig fietsen op goede wegen.

Komt daarbij dat ik terecht kom aan de boorden van de Elbe op een echt gezellige familiecamping. Je voelt er zich direct 1 met de , iet wat oudere, campinguitbaters en met de gasten. Na het opzetten van mijn tent maak ik kennis met een Nederlander die bezig is met zijn hobby, zijnde zweefvliegen in modelbouw met afstandsbediening , uit te oefenen op de dijk. 

Het is echt leuk en ik ondervind dat ik op schema zit, geen druk, goed gevoel en proberen te genieten van alles wat ik beleef.

Zo zit ik anderhalf uur te kijken op de dijk , een grasdijk met honderden schapen rondom mij , naar de containerschepen en cruiseschepen die voorbij stomen. Gigantische monsters op het water op weg van en naar Hamburg op zoek naar hun weg in het ruime sop .

Ook zij stomen door aan een gezapig tempo, net als ik , op schema vermoed ik en iedere dag weer met een ander verhaal of avontuur.........

Slaapwel

X

Aanrader voor een slaapplaats.

Bij Johann von Drachten, 

Burg /Fehmarm - Neustadt in Holstein

65 km         3.07 uur gefietst 

Mens erger je niet .....

Uiteindelijk zijn we gisteren met 5 op een kamer geëindigd . Zo gaat dat in een jeugdherberg . De enige zekerheid dat je hebt is dat meisjes en jongens netjes gescheiden worden. Er waren 2 Duitse jongeren op weg met de fiets naar Kopenhagen en 2 Deense gasten die duidelijk een fotografie hobby hadden . Deze trokken zelfs nog om 23 uur nog de deur uit om nog enkele " shots " te doen.

Echt goed slapen zit er dan ook niet in als je een slaapruimte deelt maar dat weet je vooraf. Vanmorgen na het ontbijt nog eventjes relaxt in de tuin , telefoontje gedaan naar de Rudy en mij op het gemakkelijk klaargemaakt voor een actief rustdagje. 

Ik hoef er nu niet meer de pees op te leggen want mijn eerste vaste afspraak is pas zaterdag in  Bad Zwischenahn . Tijd zat, alhoewel we toch het oplossen van een eventueel probleem in het achterhoofd houden. Zo doen we vandaag op een rustig tempootje toch een 65 km

Pas vertrokken worden we een eerste keer , zij het niet rechtstreeks , geconfronteerd  met mens erger je niet . In het centrum is het er redelijk druk want er is markt, en dan weet je het. Ze willen hun automobiel het liefst tussen de kramen geparkeerd zien . Ondanks het zomerweer vertikken ze het om 10 meter te voet te doen. Als ze dan met 2 voor 1 parkeerplaats gaan is het vaneigens ambras in de keet ! Zielige aanstelling maar ze gaan bijna op de vuist. Mensen zijn toch zo vlug opgejut, bezig met hun eigen " ik " . Als je dan net uit het hoge noorden komt en daar ziet hoe het wel kan en in harmonie samengeleefd wordt weet je het zeker, wij kennen er niets van en hebben nog veel te leren !

Op de 207 is het dan aan mijn beurt. Er wordt door een vakantieganger met sleurhutje zo hard geclaxonneerd dat ik meteen vermoed dat het om geen aanmoediging meer gaat. Ondanks dat ik op deze weg mag rijden is het blijkbaar niet naar zijn zin en doet mij teken dat ik maar " in de keien " moet gaan rijden.

Ik wind me een beetje op maar negeer zijn handgebaren en vervolg mijn weg.

In Neustadt vind ik al vlug een camping, je hebt ze hier voor het uitkiezen met de Oostzee als panorama, maar moet ik even terug naar de bank wegens niet betalen met de kaart.

Ben nog geen 2 minuten binnen of t is weer prijs. Peter en meter, waarschijnlijk tijd zat, zitten hun werkelijk bijna dood te ergeren omdat ze net niet tussen een haag en mijn fiets kunnen parkeren. " Hij " komt dan ook meteen mij tot de orde roepen en zegt dat ik " dat ding " maar vlug even ergens anders moet parkeren want dat ze ook in de bank moeten zijn. Welkom terug in " onze wereld " , wen er maar weer aan Filip !

Ai, ai, ik krijg een probleem als ik terug ben. Ik kon er al niet goed meer tegen maar als dat het leven is ga ik nog veel op mijn tanden moeten bijten want heb veel geleerd en veel leren relatieveren maar zoiets , grrrrr.....

Als ik mijn tentje iets teveel naar rechts plaats krijg ik ook daar een opmerking over van " mijne gebuur" , jongens toch, ofwel is het te warm , 28 ° hier, ofwel ben ik echt terug in de mens erger je niet wereld......

Nu, ik trek er mij niets van aan, ga douchen, probeer het verslagje up te loaden en ga dan nog even tot aan de kust en zijn strand..... Ja, ik ga mij toch ne keer wagen .....

Groetjes

X

Køge - Burg /Fehmarm ( Duitsland )

132 km        7. O3 uur gefietst

Nationale feestdag

Op alle vlakken vandaag historische dag . Zo wordt prins Filip koning Filip, wint Froome, ale denk ik toch of ze moeten hem omver gereden hebben vandaag , de 100e ronde van Frankrijk en rij ik Denemarken buiten en zit ik in Duitsland .

We gaan t nu ne keer ontleden. Prins of koning , het zal weinig verschil uitmaken. Volgens mij heeft hij het niet en zal hij het ook nooit krijgen. Van de  tweede weet ik dat hij een rijzende ster is en ons verleden jaar al zodanig verbaasd had dat het eerder een verrassing zou geweest zijn mocht Froome de ronde niet gewonnen hebben maar........ we weten dat pas binnen enkele jaren als de " pipi staaltjes " om 1 of andere reden uit de diepvries worden gehaald.

Van de derden , den dezen dus , mag ik zeggen dat hij zuiver rijd, op snickers, liters cola, bananen en wat hij te pakken krijgt. Laat ze maar komen met hun gele camionette, ik wil ne hele ketel volpissen, ze zullen niets vinden !

Nu moet ik zeggen dat ik zeker geen kans maak om de ronde van Frankrijk te winnen, laat staan om koning te worden maar heb vandaag , voor het eerst eigenlijk , het gevoel gehad van : yes, ik heb het gehaald. Beentjes draaiden soepel ,alleen blijven mijn voeten tegenpruttelen , ga ik ook een  check up moeten laten doen door mijn chiropractor Hans want het zit al vast wat los zat en al los wat vast zat ! 

De enigen die normaal moet content zijn gaat mijn sportdokter Bram zijn. Mijn gewicht veel na beneden en k peis dat mijn cholesterol nu eindelijk ne keer aanvaardbare normen moet gaan aannemen, alhoewel, snickers gaan mij dooddoen zeker ? We zien het bij thuiskomst.

Mijn masseurke mag haar ook stilaan gaan klaarhouden want er gaat enorm veel werk aan zijn aan die poten van mij.

Beentjes die vanmorgen dus vertrokken uit Køge Denemarken en met een overtochtje van 45 minuten niet meegerekend na 132 km de jugendherberge in Burg / Fehmarm bereikten om 20.15 uur.

Het was zalig fietsweer, kon genieten van weilanden en waande mij in de moeren aan onze kust, waar de wind ook vrij spel heeft en je niet weet van waar hij eigenlijk komt. Maar zoals bovenvermeld kon het mij allemaal niet deren, zat met de glimlach in mijn fiets en er kon mij niets overkomen. Het golvend parcours dat ik verwacht had , 2 " bergen " van 127 m hoogte leek ik al voorbij voor ik het opgemerkt had. 

O dierbaar België , sommige Die Hards zullen het uit volle borst vandaag gezongen hebben voor onze nationale feestdag .......

Geef mij maar de Vlaamse leeuw op 3 augustus want dan komt hij thuis ! Voilà, ik heb voor 1 maal mijn bescheidenheid over mijn prestatie overboord gegooid. Ik hoef geen aandacht maar als ze me in de laatste 13 dagen niet meer ondersteboven rijden mag ik toch een beetje trots zijn op mijn prestatie vind ik?

Slaapwel

X

Slaapplaats voor vannacht : ( bij 2 andere mannen )

Rustdag in Køge

O km

T wordt tijd.  .........

Dat ik terug thuis ben. Dat voel ik nu zelfs op een rustdag als vandaag in het Deense Køge.

Vanmorgen geen wekker gezet en was vrij verrast dat ik pas om 9.15 uur wakker werd. Bestelde broodjes gaan afhalen , kopje oploskoffie, fruitsapje mee en aan een tafeltje onder de bomen gaan ontbijten.

Na de innerlijke mens versterkt te hebben ons een beetje proper gezet , t is te zeggen, geschoren en een doucheke, om mijn speciale gast te ontvangen.

Afspraak was gemaakt rond 11.30 uur, had dus nog even tijd om mijn tent op te zetten voor deze avond. Ik kon niet in mijn hytter blijven en slaap dus vanavond in mijn tentje die ik vakkundig opzet achter mijn slaapplaatsje van gisteren. Alles afrekenen en krijg een smsje van Peter. Le Duvel nouveau est arrivé . Die supergast heeft maar eventjes 245 km met zijn gold wing afgelegd om een uurke of 2 te aperitieven met mij !

Achteraf blijkt het het mooiste moment van mijn rustdag te zijn geweest. Het wordt echt tijd dat ik terug thuis ben. Het begint op alle vlakken steeds moeilijker te worden. Ik ben zelfs niet tot aan het strand geweest, blijkbaar had ik angst om teveel te zien wat ik momenteel niet meer aan kan ?

Tja, jullie weten intussen al dat alles wat ik schrijf uit het hart en buikgevoel komt en op risico van afstraffing en/ of domme commentaren af zeg ik je dat het niet prettig is nu dames te zien floreren in bikini op de camping, laat staan op het strand waar het zuchtje wind misschien nog hun topje deed wegblazen ?

Nee, ik heb me dan maar leggen slapen onder een boom op mijn matje, beetje gekeken op mijn kaarten , even gecheckt of alles in orde was met questie en verder....... mij verveelt eigenlijk.

 Iedereen is bezig, geniet van het prachtige zomerweer en ik zat hier eigenlijk de ganse dag op 3 m² .

Dus, na 70 dagen kan ik in alle eerlijkheid zeggen dat alles zijn tol begint te eisen en ik blij ga zijn dat ik morgen terug iets te doen heb, een beetje verder fietsen. We passen dan ons tempo beetje aan en kijken landinwaarts en niet naar het strand, komen er geen ongelukken van, ik bedoel rij ik nergens tegenaan voor de gasten met schunnige gedachten !

Intussen 19.20 uur en nog te vroeg om te gaan slapen.....  we zien wel,nog een wandeling of beetje rondslingeren.....tot morgen volgers

Slaapwel

X

Donderdag 18 juli : dag 68

Smålandsstenar - Nivå ( Denemarken )

195 km.      10.21 uur gefietst 

Vreugde en verdriet.......

Mijn dag begon eigenlijk al op woensdag. Rond 23.30 uur krijg ik een smsje van " mijne maat " ! Dat de mossels en de frezen bijzonder lekker waren ! Ik weet nu niet of dat een vriendengebaar mag genoemd worden , een feit is dat ik terug wakker ben en lig te tollen. Vaststelling is dat ik anderhalf uur later nog op de wegenkaarten zit te kijken en druk aan het noteren ben . Oei, kan de " Fille " nu plots geen kaart meer lezen ? Nee, Jonas, een Zweedse volger en tevens eigenaar van een quest had mij een mailtje gestuurd met de melding van vele 2 + 1 wegen richting Halmstad en dus redelijk gevaarlijk voor questie en ik . 

Dus ga ik op zoek naar " geelkes " en zelfs witte wegen worden aan mijn route toegevoegd.

Met de minuut, al besef ik dat ik dringend moet slapen , stijgt het geloof dat ik vandaag Zweden verlaat. Ik zal altijd wel een specialeke blijven , zeker als er iets in mijn kop steekt , steekt het nergens anders en ga ik er dan ook volledig voor.

Wij dus vroeg de baan op , op zoek naar Helsingborg. In Hyltebruk verlaat ik de grote weg , de 26 voor de liefhebbers , en begint mijn uitvoering van mijn plan. Ik zal normaal gezien geen grote weg meer zien tot de ferry. De tred zit er goed in ondanks de vaststelling dat de wegen er niet altijd even denderend goed bijliggen, met enkele doorbonkertjes tot gevolg , maar zonder gevolgen. Nee, ik ga het woord niet uitspreken tot bij thuiskomst !

In Simlångsdalen doe ik enkele witjes en geraak ik tot mijn verbazing zonder veel moeite in Veinge. Daar begin ik voor het eerst te rekenen. Als ik nu niet teveel stop en de wegen vallen mee geraak ik misschien rond 18 uur in Helsingborg. Daarna kijk ik rustig uit naar een camping aan de overkant en ben ik een tevreden mens.

De waarheid zou echter anders uitdraaien. In Båstad krijg ik een verrassing van formaat. Als je in België naar de kust toe rijd zie je deze liggen van kilometers ver. Hier krijg ik bij het buiten rijden een enorme helling van wel 7 kilometer waarvan de maximum stijgingspercentage 14 ! % is . Ja, goe noene, en dat na ruim een goeie 120 km gefietst te hebben. Dat had ik nu efkes niet verwacht ! Maar we panikeren niet, hebben geleerd rustig te blijven en oplossingen te zoeken tijdens deze trip. Dan maar de boot van 20 uur he.

In de voorsteden van Helsingborg krijg ik de doodsteek. Waar ik ook heen wil fietsen , ik kom telkens aan een oprit van de autostrade terecht. Claxonneren is mijn deel , maar ne keer stoppen en nen tjoolder helpen , nee, geen tijd of goesting . Ik rij links , rechts, keer om enzovoort en na een zoveelste industriezone te hebben doorkruist kom ik uiteindelijk in het centrum waar er menig hoongelach opstijgt als ze " den banaan " zien langskomen. Vaneigens dat ik het gehad heb nu. Ik vind de gate voor de overzet naar Denemarken met 181 km op de teller en kan om 21 uur de boot op voor een oversteek van 20 minuten. Zelfs op de foto met een Macedonische schone kan mij niet meer doen lachen, ik heb het gehad voor vandaag en wil op die camping geraken gewoon.

In Helsingør loopt het om 1 of andere reden terug mis en ben ik blijkbaar de verkeerde kant , maar de juiste voor mijn terugrit naar België , uitgereden. Het begint stilaan donkerder te worden en ........ Ik kom niets meer tegen. Waar ik ook stop, vraag of kijk, volzet of een andere reden. Omdat je hier geen tent mag opzetten waar je maar wil beslis ik om 22.30 dan maar in mijn quest te slapen.......

Na anderhalf uur moet ik toegeven dat dit geen werk is en rij ik nog enkele kilometer verder , tot op een parkingplaats in Nivå. Nu gaan de slimmerds zeggen , jamaar er is daar een camping ! , ja, heb ik ook gezien maar het was wel al bijna 1 uur in de nacht he gasten !

Ik heb dan maar een plaatsje uitgezocht " uit de wind " en onder de blote hemel geslapen , naast mijn quest , in mijn slaapzak op mijn matje. 

Ik eet nog mijn laatste noodrantsoen op, drink mijn laatste water op en kijk nog even naar de overkant waar ik de oranje verlichting zie van Helsingborg by night. Morgen wordt ik wakker met een prachtig zicht op de zee, troost ik mij en met het gevoel dat ik maar liefst 195 km afgelegd heb vandaag. Morgen gaan we naar Køge toe, we komen steeds dichter. Zo zie je maar.........

Vreugde en verdriet liggen soms wel heel dicht bij elkaar......

Slaapwel 

X

Woensdag 17 juli : dag 67

Habo - Smålandsstenar

108 km.   5.32 uur gefietst

Bakken en braden........

Zo voelde het aan vandaag, bakken en braden. Ik had het vanmorgen al in het snotje als ik in de vroege morgen tot aan het Våtternmeer wandelde , het ging een fysieke veldslag worden. De zon  gaf al meer warmte dan de andere dagen en de wind was vrij zwak.

Het zag er niet echt veelbelovend uit. Voeten die pijnlijk zijn en een parcours die zich geaccidenteerd voordeed op de wegenkaart.

Het duurt dan ook vrij lang voor ik mij in questie hijs om de 195 op te gaan richting Jönköping. Deze 2-1 rijbaan breng me weer bij het " Russisch " geval. Het geeft mij een  allesbehalve veilig gevoel maar hoe ik het draai of keer ik heb niet echt een alternatief. Op de 40 richting Bottnaryd is het al niet veel beter en besluit ik dan ook enkele kris kras wegen te doen om verder te komen. Ik heb dan wel geen of weinig gevoel in 2 tenen van mijn linkervoet maar liever dat nog dan nogmaals bijna van de weg gemaaid te worden. Op een " geelke " weet je het wel, nog meer op en neer dan anders, het is dus kiezen tussen de pest en de cholera. Bijgevolg zie ik dus ook geen winkels en moet ik het terug doen met de drank die ik heb . Ja, drank was vandaag het belangrijkste, meer dan eten. De zo'n deed werkelijk serieus zijn best en doet blijkbaar, als je de zweed in de straat mag geloven, dit jaar serieus overwerk ten opzichte van andere jaren ? Moet ik nu gelukkig zijn of niet ? Ik weet het niet meer want het wordt werkelijk een uitputtingsslag vandaag. Ik moet wel tienmaal stoppen om mijn pijnlijke voeten een beetje rust en ontspanning te gunnen. Ik begin mij af te vragen hoeveel omwentelingen ik al zou gedaan hebben tijdens deze tocht ?

Iedere maal een duwde op die pedaal, telkens in dezelfde houding. Reken je even mee, ga alvast zitten want zelfs ik ben sprakeloos van wat volgt....

We gaan een gemiddelde nemen qua verzet, laat ons zeggen dat ik de ganse tocht gereden heb met een 42 x 19. Wat neerkomt op 4,63 meter iedere omwenteling dat je maakt.

Reken dan dat ik vandaag exact 6500 kilometer bereikt heb.... Dan gaan we simpelweg rekenen om te weten hoeveel keer ik kracht op de pedaaltjes gezet heb :

6500 km = 6500000 meter delen door 4,63 meter per omwenteling =

1.403.887,69 omwentelingen !!! Meer dan 1,4 miljoen keer die spd pedalen rondgedraaid , dan ist volgens mij duidelijk, normaal dat je voeten beginnen pijn te doen want ik heb geen ijsbaden, masseurs en andere zalfjes om s avonds  mijn poten te laten recupereren.

Nu, we komen na een tijdje via via op de 26 richting eindstation voor vandaag

De moed zakt mij in de schoenen, cynischer kan bijna niet , als ik voor de laatste 15 kilometer terug in een zelfde situatie terecht kom. Auto s en vrachtwagens scheuren rakelings langs mij. Zwetend als een rund en in mijn ogen lopend vertrouw ik het zaakje niet en ga ik in Gislaved de binnenweg op. Weliswaar enkele kilometer meer maar soit, ik wil niet ondersteboven gereden worden. 

Uiteindelijk bereik ik mijn kampplaats voor vanavond en na betaling installeer ik mij in mijn hytter , nou ja installeren , ik val als een blok in de zetel , het was dus bakken en braden, de route bracht wat ik er van verwachtte maar ik heb 1 troost........ Als ik morgen superbenen heb wordt het misschien mijn laatste dag op Zweedse bodem ? Maar ik voorspel niets want de trip blijft verrassingen baren , meer nieuws verneem je morgen. Nu wordt het douchen en beetje aan mijn eigen voetjes wrijven.........

Slaapwel

X

Karlsborg - Habo

95 km.       4.32 uur gefietst

Vätternmeer

Vanmorgen dus niet wakker geworden in een " bed of roses " . Het was , ondanks geslapen als een steen, letterlijk uit mijn tent rollen. Dan maar even een wandeling gemaakt en alles terug op zijn plooi proberen te krijgen . Een rit van 167 km en een nachtje tent veroorzaken toch enige schade aan een lijf die al op knipperlicht staat blijkbaar.

Na het opbreken van mijn tentje nog een uurtje aan het meer gezeten, kijkend naar de boten die het ruime sop kiezen voor een zeil of gemotoriseerde vaartocht. Ik mijmer rustig weg , niet veel zin hebbend om ertegen aan te gaan. Enkele sms'jes geven mij dan toch de aanzet om mijn koffie uit te drinken en de 49 op te gaan. Bij het bekijken van de geel - blauwe vlag merk ik meteen dat het er voor een 7 tal kilometer goed uitziet maar dan een dagje " wind tegen" wordt. Het positieve is dat ik " denk " de ganse dag langs het enorme Vättern  meer te mogen fietsen. De realiteit is echter dat ik eens op de 195 fiets steeds het meer op enkele honderden meter van mij zie, gescheiden door...... bomen, grrr, dat is nu wel spijtig en een anticlimax.

In Hjo doen we een " Statoilke " en nemen we ruim de tijd om een Zweedse opa met kleinkinderen op stap mijn en zijn levens verhaal te doen en laten doen. Het blijft een unieke ervaring om tijd te kunnen maken om met nieuwe mensen in contact te komen.

Ik heb ook even de kaart opengeslagen en opgemerkt dat het morgen en overmorgen nog 2 lastige dagen gaan worden. Dan volgt immers de oversteek van Jönköping naar Halmstad, het einde van mijn Zweedse periode lijkt stilaan in zicht te komen. Dat zijn zorgen  voor morgen want vandaag trek ik mijn remmen dicht in Habo na 95 km. Een plaats die bekend is om zijn houten kerk uit 1723 en volledig versierd met prachtige schilderijen en uit hout gesneden meubelen.

Ik ben verrast als ik aan de receptie gewoon in het Nederlands begroet wordt. Hoi,Nellie is mijn naam en samen met mijn man Rob runnen wij deze habocamping. Ik krijg onmiddellijk een hytter gratis ter beschikking en voel me heel erg welkom , er wordt zelfs gevraagd hoeveel broodjes ik wil morgenvroeg ?

Tijdens en na de installatie in mijn hytter krijg ik het gezelschap van 2 Nederlandse families waar ik een leuke babbel mee heb. Ik wordt op beide plaatsen verwacht om een stukje mee te eten straks. Lijkt moeilijk combineerbaar maar ik ben er toch in geslaagd .

Heb er een gezellige avond opzitten en de wandeling tot aan het meer met zijn prachtig uitzicht zal wellicht voor morgenvroeg zijn ?

Slaapwel

X

Slaapplaats :

www.habocamping.se

Facebook :

http://www.facebook.com/pages/Habo-Camping-Stugby/130539936959069

Filipstad - Karlsborg

167 km.      7.28 uur gefietst 

Ik voel me goed.....

Ik voel me goed, ik voel me goed, vraag me niet hoe ik het doe.......zong Johan Verminnen ooit op een blauwe maandag. Ik had ook een goed gevoel vanmorgen. Om 7 uur opgestaan, douche, kopje oploskoffie, nog eentje, pistoletje met kaas en confituur eten , litertje chocomelk tot mij nemen en afsluiten met een " Caprio sonneke " , nog even een goeiedag zeggen aan " de Zweed" dak nie versta en wegwezen.

Ik had de " goednieuwsshow" van gisteren dus goed tot mij genomen. Ik was klaar voor een kilometerdagje. Ondanks de vrij sterke zijwind zat het tempo er onmiddelijk in. Gesterkt door mijn partymuziek uit mijn mp3 , ja, we moeten beetje beginnen oefenen he voor ons " terug thuis feestje " .

Ik heb superbenen vandaag ! De eerste 100 km maal ik af of dat het mijn laatste rit is, dat de eindbestemming achter de hoek lonkt.

In geen tijd, ale iets meer dan 4 uur , sta ik aan de burger king in lexa. Het is dan iets na 14.30 uur en besluit een menuutje tot mij te nemen en een pauze in te lassen.

Wellicht lagen de spieren daar te lang stil of duurde het iets te lang want ik kom nooit meer in mijn ritme !

Hoe vlot de eerste 100 gingen hoe heb ik afgezien voor de laatste 67 ! Ben nog zelden zo " doodgegaan " als vandaag in of op een fiets . Zo zie je maar dat je zelfs met superbenen een klop van de hamer kan hebben . Een klop waar je bijna je eigen naam meer kan uitspreken als je op je campingplaats aankomt. Op karakter bereik ik dan ook de 49 en mijn einddoel voor vandaag : Karlsborg.

Ik heb echter weinig geluk vandaag want geen hytter vrij. Ik ben dus genoodzaakt om mijn tent op te zetten, met gemengde gevoelens. Enerzijds mag ik niet klagen, er zijn ergere dingen in het leven. Anderzijds weet ik dat op de grond slapen, zelfs in een tent, niet ideaal is in deze fietstocht. Morgen zal het wellicht niets worden. De ervaring leert mij dat mijn lichaam niet hersteld als ik mijn nachtrust niet in een bed kan doorbrengen.

Maar we gaan niet zeuren, na het plaatsen van het dagverslag gaan we proberen een beetje te gewennen aan het slaapmatje en er het beste van maken.

Misschien een beetje verdrietig maar we gaan toch nog wa repeteren. Zoiets van : er staat een quest in ge gang...... Hopelijk hebben we een super playlist op 3 augustus, ik zou ne keer graag hebben dat we alles kunnen uitdrinken en opeten wat er beschikbaar is.

Buren , wees gewaarschuwd, ook al slaap ik soms niet comfortabel , ik voel me goed........

En dat zullen jullie merken , t kan laat worden de dag dat ik terug kom.....

Slaapwel ( ale, hopelijk )

X

Slaapplaats : 

Vansbro - Filipstad  

102 km          5.03 uur gefietst

Filipstad......

Ze zat vanmorgen netjes achter haar bureau toen ik mijn sleutel terug binnenbracht. Blond, jaar of 28, blauwe ogen en een bevallige lach, kortom een echte Zweedse. Annika heeft ze meegekregen als naam.

Hey, je hebt een leuk ding lacht ze me toe . Wablief ? Ik bedoel je autootje. Zou het dan toch gekleurd zijn ? Nee, ze is 1 van de zovele die denken dat er wel ergens een hulpmotortje insteekt. Beetje jammer want dan beginnen ze allemaal te denken dat het " voor niets " gaat.

Of ze een foto mag van die vreemde fiets want intussen heb ik het in geuren en kleuren uitgelegd. Ik had  haar, en dan heb ik het over de quest,desnoods  helemaal uit elkaar gevezen.

Even ligt het op mijn tong om ook een foto te vragen van haar maar dat doe je niet met vrouwen en ik wil ook niet de annalen ingaan als verzamelaar van foto's van goed uitziende vrouwen, dus nee vrienden, opgeslagen in mijn geheugen in plaats , haha.

Vandaag gaan we dus op weg op de 26. Zondag , dus veel verkeer op deze weg ook. Wellicht is de verlofperiode hier ook aangebroken want ik zie wel honderden caravans mijn pad kruisen.

En het pad was niet van de poes de eerste 50 km. Leek net of ik de verkeerde " file " geopend had vanmorgen. Of ze mijn kaart terug gedraaid hadden en ik terug richting noord fietste ? Ongeveer in de helft van mijn zondagsritje ging het dan bergaf en kon ik rustiger ademhalen op zoek naar de stad die mijn naam draagt : Filipstad.

Had ik niet geweten dat deze stad al bestond van in 1611 en ontdekt werd door koning  Karl IX en zijn naam dankt aan zijn zoon Karl Filip dan had ik gezegd dat ze nu toch wel ver gingen in hun eerbetoon voor mijn passage hier in Zweden.

Het is de tweede grootste stad van Värmlands en er wonen tegenwoordig 10500 zielen. Buiten de vanzelfsprekende prachtige natuur vind je hier vooral staalwerk en mineraalbronnen. Het bekendste is echter hun Wasabrood en Nils Ferlin, een poëet .

2 bekende en tevens broeders van elkaar zijn hier geboren, bouwers van sluizen en kanalen in Zweden en aanpalende buurlanden , John en Nils Ericsson. Voilà, jullie " wistjedatje " voor vandaag.

Ik neem er mijn intrekken in een wel heel klein hytterke en ben blij dat ik een privé terrasje heb. Mijn buurman voor 1 nacht is een Zweed uit Stockholm op doorreis, spreekt geen Engels en wil honderduit praten met mij. Zijn vrouw komt wellicht zot van al het vertalen maar het is stil genieten van deze conversatie. Of ik even mee wil rijden met de auto om boodschappen te doen ? Yep, dank u , al vergeet hij direct dat ik geen Zweeds spreek en hij 10 minuten lang een vertellinge doet waar ik niets van versta. Maar we hebben alles, kunnen eten en drinken en beetje proberen te genieten van ons meer hier aan de rand van mijn slaaphutje want.........

Wijs is hij die geniet van de show die de wereld biedt !!

Slaapwel

X

Mora - Vansbro

80 km.    4 .00 uur gefietst

Cijfers en letters

Vanmorgen iets langer geslapen. Had het voorspeld, geen 100 + vandaag.

Lichaam en geest zijn moe is de ene reden, de andere is dat ik toch niet op mijn bestemming in gedachten kon geraken op 1 dag, waar die is weten jullie morgen. Het wordt passeren of overnachten. De " rappe" gaan het misschien al gevonden hebben op de kaart, voor de anderen is het nog even wachten....

Ik rij pas tegen de middag weg, koffietje of 3 gedaan in de receptie, even internetten en vooral beetje genieten van het zomerweer hier in Zweden . Het zou vandaag 27° C worden. Praatje slaan met de geburen, Zweeds koppel die naar Mora afgezakt was om vanavond een concert mee te pikken in een oude mijnsite.

De 45 op en de eerste 15 km is mijn hoop niet echt groot dat het vandaag beter wordt. Van de kleinste hellingen maken mijn hersenen de grootste uitdagingen, pruttelen mijn benen en vooral voeten enorm tegen. Ik lijk wel een machine die zonder olie draait......en dan , eindelijk vlakkere wegen !

God wat voelt dit goed aan en tegelijkertijd vreemd. Angstig kijk ik nog na elke bocht, of er toch weer geen kuitenbijtertje ligt. Als er een helling ligt zijn het gelukkig maar kleintjes. Ik heb zoiets van , fasten seat belts, we gaan de landing inzetten, we beginnen een economische groene daling om uiteindelijk op 3 augustus voet aan de grond te zetten......

Alhoewel, deze trip heeft me al geleerd nog niet te vlug victorie te kraaien. Je weet immers nooit wat er morgen wacht, de verrassingen zijn de wereld niet uit maar ben toch gematigd positief, het mocht toch stilaan beginnen minderen.

Eindelijk , als de benen wat gerecupereerd geraken van de zware inspanningen bergop, zal ik kunnen profiteren van deze noeste arbeid. Eindelijk zal ik op souplesse mijn kilometers kunnen afwerken, terug een fotootje kunnen nemen of gewoonweg genieten van een landschap of 1 of andere " prente".

Ik vind zelfs de tijd om een ijsje te eten op een rustplaats, waw wat een luxe, vader lijkt op vakantie.....al doet alles zeer !

Uiteindelijk draai ik een gemiddelde , al is dat voor mij niet belangrijk, van 20 km / u en kom ik redelijk vroeg , 17.30 uur , toe op de camping. Kan ik op mijn gemak douchen, naar de supermarkt gaan en vanavond nog even genieten van t zonnetje en eens bekijken hoe we het voor elkaar krijgen om nog alle Nederlandse vrienden een " goeiedag " te zeggen in mijn passage.

Ik ga proberen vroeg te slapen want zoals in de aanvang meegegeven t lichaam is moe na 63 dagen.

Enkele cijfertjes dan maar om het aan te tonen dat dit niet meer dan normaal is.

In 63 dagen nam ik 5 rustdagen, Namsos , Honningsvåg , Karasjok , Inari en Rovaniemi . Ik had 2 ziektedagen in Boden. Dus heb ik 56 dagen effectief gefietst .

Daarin heb ik tot op vandaag 6028 km afgelegd wat neer komt op 107,64 km / dag. Mensen die ooit in Noorwegen, Zweden en / of Finland geweest zijn zullen kunnen beamen dat dit niet slecht gefietst is voor een ouwe knar van bijna 50 jaar oud.

Hoeveel er mij nu nog wachten weet ik ook niet zo goed maar we blijven doorgaan, Amber, Bram, Questie en uw noordkaapfietser.

Nog welgeteld 3 weken vandaag en het zit erop, een droom van ruim 20 jaar zal in vervulling gegaan zijn. 

Kunnen we een superproject afsluiten met een superfeestje en na alles afgerekend te hebben met een mooie cheque richting Gent trekken. Onze cheque ! Van iedere volger en sympathisant !

God wat ben ik blij , dankbaar en fier..... nog even op de tanden bijten en afsluiten met een triomfweekje te beginnen in Bad Zwischenahn .

Ik kijk ernaar uit, den dezen heeft were courage ! Zal aan de vlakkere wegen liggen zeker ?

Morgen gaan we dus naar ..............., ale niemand ?

Slaapwel

X

Sveg - Mora

150 km.   9.13 uur gefietst

Feestje ....

Er zijn er die stilaan gaan denken dat het normaal is en een peulschil is om dagelijks een + 130 neer te zetten.

Ik kan jullie verzekeren dat ik iedere dag tot het uiterste moet gaan , dat ik iedere dag redelijk dood toe kom op mijn slaapplaats, als ik er al 1 tje vind.

Iedere dag heb ik enkele uren het gevoel dat ze een geladen long -rifle tegen mijn slaap zetten, een koord die " de haan " op spanning zet en een kaars eronder om koordje door te branden en te zeggen.... Paf, filip is niet meer...

Tot nu toe kan ik iedere dag tijdig mijn vingertjes nat maken en het kaarsje uitdoven voor ik helemaal sterf.

Maar we gaan nu even terug naar gisteravond. Ik open onze FB groep en val bijna van mijn bankje. De kogel is door de kerk lees ik , er komt een heus straatfeest bij mijn aankomst ! Met dank aan mijn collegaatjes en mijn vrouwke die de gespeelde onschuld had bij het skypen maar tevens in het crime comité zit blijkbaar, zonder deze dat ik nog nie weet !

Ik vind het super, niet dat ik nu perse in de belangstelling wil staan maar vind het een mooi eerbetoon aan een prachtig project ! Ik kijk er alvast naar uit.

Vanmorgen, gaf dat mij vleugels bij het opstaan, fluitend onder de douche en om 8 uur naar de supermarkt naast de camping. 

Het was net de deur van alibabba die openging ! Man , van buitenaf had je nooit gezegd dat er zoveel keuze zou zijn. Ik kocht dan ook een goed ontbijt, een pastasalade , en de gebruikelijke overlevingsvoorraad .

Was blijkbaar onder de indruk want na 3 kilometer fietsen begrijp ik dat ik totaal verkeerd gereden ben. Ik moest de weg hebben " met de brug ". Er zal er bij eentje nu ook wel een belletje gaan rinkelen denk ik ? Tja "Andy " , 3 , geen 15 km he ( lol ) !

Ik dus weg op de 45 en onmiddellijk een klimmetje om t stad buiten te komen , maar daar zijn we al aan gewoon geraakt. Een 10 tal kilometer later denk ik aan de kerel aan de kassa een uurtje ervoor...... Mora ? With bycicle ? Good luck my friend...... Tja, t is dus were van dadde. Ik kan het vergelijken dat ze mij afzetten in loker en zeggen filip, rij nu ne keer of 25 de " Monteberg " op en we gaan dan zien of we een douche voor je vinden.

Vele malen moet ik gewoon stoppen na de top omdat de pijn aan de onderkant van mijn voeten niet meer te verdragen is van het duwen en trekken in die spd pedalen, het lijkt of ze verbrand zijn ? Kan ook best want hier ook stralend weertje, 25 ° C , ideaal om nog enkele kilootjes eruit te zweten. Ook dit mag je als cynische grap beschouwen want ik sta al redelijk afgeslankt als ik mij zo naakt voor de spiegel zie, het feestje zal dus net op tijd komen, we maken er een superpartytje van !

Ik had er 140 uitgerekend maar wat mis rijden en een camping die langs de andere kant van het meer ligt doen er nog 10 bij, dus terug een serieus ritje.

Ik kom bij de receptie, ik had al opgebeld een tweetal uur ervoor, en wordt er hartelijk ontvangen door een bevallige Zweedse . Onmiddellijk moet ik alle info geven van het project, krijg ik een hytter en handdoeken ter beschikking, mag eventueel nog gaan eten en krijg ontbijt morgen.......alles gratis !! Aja, ik word zelfs in een golfkar naar mijn hytter gevoerd , ik wil koning worden, wuivend naar de andere gasten.....

Zo zie je maar, je komt afgepeigerd na terug meer dan 9 uur fietsen toe en een halfuur later ben je het al terug vergeten, ale mijn pijnlijke voeten buiten beschouwing gelaten.

Morgen is de eindbestemming onbekend want ik ga niet terug voor een 180 gaan, dat is nu al zeker, we zien wel......

Slaapplaats voor vanavond , die mensen mogen ook wat reklame :

www.moralife.com

Slaapwel

X

Ånge - Sveg

122 km.      6.32 uur gefietst 

Gisteravond na mijn monsterritje nog op de koffie geweest bij Huib en Gabriele. 2 Nederlandse nieuwe vrienden die mij een keer of 3 zien passeren hadden " en vitesse " en per toeval op dezelfde camping stonden met hun busje. Vanmorgen netjes overgedaan en kreeg nog een lunchpakket mee voor mijn " feestelijk" ritje van vandaag richting Sveg.

Feest in Vlaanderen maar niet voor deze jongen. De 83 ging nog als opwarmertje, het stukje 315 was al pittiger maar de 314 richting Ytterhogdal , toch een goeie 60 kilometer, was terug moordend. Stukken waar ik amper de pedalen rond kreeg deden mijn humeur geen goed.

Motorrijders gaven mij dan wel hun duimpje maar ik had zoiets van : verdorie niet weer he . Mijn benen kreunden onder de hoogtemeters en werden als het ware afgeknipt. Ik had vanmorgen de kaart " noord" kunnen wegstoppen en dacht " midden" zal wel meevallen, niet dus. 

Best dat we niet weten waar of hoe ik terecht kom, nu is het telkens focussen en proberen boven te geraken.

Nu is het ook zo dat we aan dag 61 zijn, mag ik niet meer verwachten dat alles soepel en vlotjes zal gaan. Melkzuur blijft aanwezig en kan er niet deftig uit gemasseerd  worden. Het is dus regelmatig stretchen en spieren zo warm mogelijk houden. Het worden nog lange zware kilometers naar Helsingborg, dat staat als een paal boven water, of is het als een boom in Zweden ?

Mijn laatste 45 km zit ik trouwens terug op een E weg, de E 45 welbepaald. Achteraf blijkt deze toch mee te vallen, blijkbaar vinden de " Russen" hier de weg nog niet ?

Ik heb veel tijd nodig vandaag om mijn 122 km af te haspelen. Zal trouwens niet echt mooi op de vele foto's staan die vanuit rijdende en halthoudende auto's genomen werden , er kon echt geen glimlachje vanaf vandaag.

Ik heb dan ook meer dan 6.30 uur nodig. Wordt ik nu kritisch voor mezelf want ik heb tijd zat, of wil ik gewoon dringend een ander landschap te zien krijgen ?

Ik vind de camping blindelings , ga meteen over tot mijn dagelijkse verzorging van het lichaam en spiertjes .

Ga nog een hamburgermenuutje eten en straks gaan we plat, morgen wacht normaal Mora. Nenee, niet die van de mmmm van Mora op TV , maar de stad. Die ligt nog een 140 km van hier verwijderd dus t wordt hup met die , vermoeide, beentjes maar met happiness, trouwens.....

Happiness 

is an attempt

to make

someone else

happy

Slaapwel

X

Woensdag 10 juli : dag 60

Långsele - Ånge

180 km.         9.03 uur gefietst

Fata morgana's

Er stak een briefje onder de deur van mijn hytter vanmorgen : Ånge , 18 Miles , good luck ! 1 bedenking , een mile is hier 10 kilometer en geen 1615 meter ofzo...

Ik denk dat de uitbaters dachten dat ik een stuk in de nacht ging vertrekken als ik gisteravond vroeg en vertelde dat ik eventueel richting Ånge wou fietsen.

Ik vertrek na mijn kop koffie op de 87 richting Hammerstrand. Iedereen had er zijn mening over. De ene wou mij op de 331 richting Sundsvall zien, de andere vond dan weer dat ik zeker de 86 moest nemen in Fors. 

Ik ging voor de lastigste opgave maar , voor mij, de meest voor de hand liggende, de 323 richting Bråcke. Zolang je bordjes ziet staan met skiliften op dan weet je dat je je strandsloefen nog kan laten staan waar ze staan.

Eenmaal op deze weg , ik had er dan al 56 gefietst begon ik echt fata morgana's te zien. In de beklimmingen waande ik mij " Prince " Marty, met zijn flinterdunne benen in " danseuse " de hellingen op. In de afdalingen was ik dan weer " torso en kok in 1000 seconden " Hans die zijn granieten gestel als een blok liet naar beneden vallen. Op het vals plat , want vlak was er niet, was ik gewoon mezelf, de eenzame fietser, zich afvragend hoe sterk hij nu eigenlijk wel is ......

Als de wind  links voor mij blies zag ik  Jan " heiniken " naast mij rijden, als een volslagen sportdirecteur , open raampje, vlakke hand op zijn deur kloppend : komaan , manneke pis, je bent goed bezig , je kan het, breng die gele banaan binnen vandaag.

Ik zag Rudy " korte been " staan langs de kant, banaan en drank in aanslag, niet vergeten te eten en te drinken he, ik knik.....

Hiersi, aan de linkse kant van de weg, de rest van de " daltons" , fietsvrienden van het eerste uur, zin om een stukje mee te klimmen ?

Op een zoveelste beklimming zie ik " bocht 7 " staan, de bekendste bocht uit de beklimming van de Alpe d' Huez en beter bekend als de nederlandersbocht. Ze staan er allemaal. Rob en Ans, Edward en Diane, Huub en Angeline, Jan en Ineke, Epiek en Lolsje en Michiel en Marga. Allemaal Nederlanders die ik heb mogen leren kennen op mijn tocht. 

Tijdens deze lange lastige doortocht zie ik ook vaak mensen langs de weg staan, volgers op mijn FB groep, ze passeren allemaal de revue, mij aanmoedigend. Ik ben alleen op kop in deze etappe, ze kennen mijn naam en laten het ook vocaal horen.

Ik zie collega's , vrienden met zelfgemaakte spandoeken : wij groeten u, keep going !

In Bråcke zie ik nog de laatste maal Jan. Nu gaat het dalende lijn voor een 30 tal kilometer, dan nog een 13 km golvend naar je eindpunt, een eitje, je komt er, ze staan er jou op te wachten......

Uiteindelijk kom ik er , na net iets meer dan 9 uur fietsen. Ik zie " bukkie " staan met zijn busje, alles in gereedheid gebracht om te douchen en verse kledij aan te trekken. Ik zie mijn masseuse staan , olie in de aanslag om straks mijn pijnlijke spieren onder handen te nemen.

Ik zie mijn familie staan, kleine Ella incluis, blij en trots dat ik vandaag 180 kilometer gefietst heb ....

Tot ik besef dat ik .......aan de receptie sta van een zoveelste camping, alleen en ik serieus veel fata morgana's voor mijn ogen heb laten passeren, maar ik ben er geraakt , 180 km vandaag. Ik heb alleen gefietst... niemand om mij heen en daar moet ik nu even mee lachen .... en ook weer niet want het verhaal hierboven heeft zich in werkelijkheid afgespeeld in mijn hoofd vandaag en het heeft gewerkt ! Ik heb mijn plan nu. Mijn reisweg ligt in grote delen vast tot in Helsingborg. Maar om dit te realiseren wilde ik vandaag deze verbinding maken, lijkt op de kaart een beetje zot maar was noodzakelijk om mijn verdere richting zuiden te bepalen.

Oja, ik krijg aan de receptie nog de prijs van de " strijdlust " in de vorm van een gratis blikje Fanta. Lekker gekoeld en verfrissend . Tot morgen......

Slaapwel

X

Dinsdag 9 juli : dag 59

Junsele - Långsele 

89 km     4.30 uur gefietst

Un jour sans.......

Ik ben dus Superman niet, gewoon een lijnwinkelbediende die 3 maanden verlof zonder wedde nam om zijn levensdroom te verwezenlijken en zijn project te realiseren ten voordele van het kinderkankerfonds. 

Dat is mij vandaag nog eens in mijn neus gewreven. Dat ik iemand ben met beperkingen. Dat ik goeie, wat zeg ik , superdagen afwissel met dagen waar het geen poot vooruit gaat, waar je geen goesting hebt, waar je meer stilstaat dan verder fietst.

Nochtans begon de dag veelbelovend. Het leek wel wapenstilstand tussen Zweden en de noordkaapfietser.  Enkele drupjes regen in plaats van de voorspelde regenbuien. Weinig of geen wind en een redelijk vlak ritje, uitgenomen het klimmetje, zeg maar klim om het centrum buiten te rijden.

Toch voelen mijn benen slecht aan, gaan onmiddellijk in verzuring, mijn hoofd staat er precies niet naar.

Na een 20 tal kilometer, bij een eerste stop, bekijk ik een boot in aanbieding als er een auto stopt met Belgische nummerplaat. Nu al aan het rusten ? Ah, Emile en Hilde uit Brecht bij Antwerpen. Mensen die ik gisteren bij toeval ontmoet had aan het benzinestation net voor ik mijn slaapplaats bereikte. Als je dan een dag hebt waar je liever " een klapke " doet dan fietsen is dat een godsgeschenk. Schoon bootje zegt Emile, ja man , dat zou ik nu nog willen si is mijn antwoord. Hoe ze hier eigenlijk verzeild geraakt zijn , wil ik nog wel eens weten? Begonnen met een onverwachts roeitochtje in Zweden en blijven plakken, nu al ruim 15 jaar geleden. Wonen nog in België maar hebben hier rechts en links wel een woninkje in de verhuur.

Stevige handdruk en uitwisseling van gegevens verder kan ik terug de weg op, richting Sollefteå . Ik zoek alle reden om maar te kunnen " pitstoppen". Telkens sla ik de kaarten open op zoek naar nieuwe wegen. De bergen die voor mij in het gezichtsveld liggen koesteren mij enige vrees , ik worstel duidelijk nog steeds met Zweden. Heiniken zit in Ramvik, op het einde van de 90 waar ik mij op bevind. Eventjes speel ik met de gedachte om hem achterna te fietsen maar dan kom ik terug in de buurt van die duivelse E4 en na mijn schrikmoment met de Russen blijf ik daar liever weg.

In Sollefteå doe ik nog een Statoilke en begeef ik mij op de 87 richting Hammarstrand en Östersund. Het is intussen beginnen regenen en het ziet ernaar uit dat het voor lange tijd zal zijn. Geen zuchtje wind en serieuste blazekes.  "When the going gets tough, the tough get going..." .De laatste 18 km geven mij buiten een nat pak ook nog een serieuze beklimming als afsluiter. Alles is moe en kapot als ik aankom op de druk bezette camping in Långsele.

Jeugdige uitbaters, dus oor naar mijn verhaal en project. Resultaat, spontaan wordt hun laatste hytter, een grote zelfs, gratis ter beschikking gesteld.

Ik lig languit in mijn bedje, luisterend hoe de regen naar beneden komt. Laat maar komen Grietje, t mag , tot morgenvroeg dan liever droog en  liefst met een oplossing om mij eindelijk eens een klare kijk te geven op de weg die ik best volg richting zuiden, alhoewel dit is ook een deel van mijn avontuur......

Het was een dag zonder, un jour sans...... morgen beter, betere beentjes en misschien een pak meer kilometers dan vandaag.....

Slaapwel

X